Oktobermuggen

"Ja, daar hoor ik er weer een, gek word ik er van, wanneer houdt dat op?" Helen slaapt vandaag in Gouda bij mij, al is slapen een te groot woord. Het is eind oktober en nóg kwellen die beesten ons. Kan me van 'vroeger' niet herinneren dat ze zo lang hinderlijk aanwezig waren. Het weer is nog te mooi, hoge temperaturen, rustig weer. Dat leidt tot glad water waar je elke beweging, elke golf, elk bubbeltje kan zien. Of beter, de afwezigheid ervan, want de vis neemt het er nog even van, azen doen ze weinig, zo lijkt het. Het wordt tijd voor wat afkoeling en een beetje wind. Doet me terugdenken aan een paar weken terug.

Toen was het ook zeer zeker tijd voor dat beetje wind; ik wilde graag een paar dagen naar Frankrijk, had een meer op het oog waar het qua vangen goed toeven is als er een forse zuidwesten wind staat, zo de baai in waar ik van wist dat ze zich bij die weersomstandigheden verzamelen. Het was alleen wachten op het juiste moment, en dat moest dan ook nog samenvallen met mijn werkplanning. Maar dit keer zat het mee, vrij snel al, het noorden van Frankrijk kreeg een pittige opdonder van afzwaaiende orkaan Kirk, zware wind en wateroverlast werden verwacht. Zo in één streep van het zuiden over het noordoosten van Frankrijk omhoog naar Belgische Ardennen en Duitsland. Overal zware overstromingen of erger, zoals voorspeld. Voor mij als visser een stiekeme zegen, precies wat ik nodig had. 

Eigenlijk kon ik niet weg, maar ja, er is altijd eigenlijk wat, dus ik ging. Dat 'wat' was dit keer geen sinecure, de plotselinge ziekenhuis opname van mijn moeder, gelukkig (alsnog) ter observatie. Ze wachtte op een nieuwe hartklep, en nog steeds, en die moet er niet voor niets in, dus het wachten resulteert in steeds ernstiger klachten, met o.a. deze opname als gevolg. Maar toen bleek dat alles min of meer oke was, onder controle zullen we maar zeggen, ik daarbij het gevoel had dat ze in goede handen was, en de operatie (helaas) niet zeer snel ging komen besloot ik toch te gaan. Uiteraard in goed overleg met broer en zus. Voor mij zijn het ook nog maar 10/15 herfstperiodes voor dit soort trips te zwaar gaan worden. En wie weet wat mij nog te wachten staat? 

Eigenlijk wilde ik naar wat specifieke noordelijke kanaaltjes en de Moselle, maar dat bleek geen doen na al dat gevallen water, er viel niet te vissen, al heb ik er alsnog wel gekeken op weg naar het voornoemde meer. Niet te lang want het goot de hele dag van de regen. Het betreffende meer vorig najaar met Arend al bevist en hij wist er toen een aardige dame van 27 kg te vangen, zomaar Ins Blauen Hinein, gouden ballen. Dennis en zijn maat Marco waren vrij recent ook geweest en die hadden meer dan hun best gedaan, het water liep mij in de mond tijdens het zien van de beelden. Aan de andere kant, in mij zit ergens altijd een advocaat van de duivel, zoveel groten zitten er niet in dus als die onlangs al gevangen zijn kun je die al wegstrepen... En toch wilde ik er nog een keer heen, dit water stond al jaren op mijn shortlist, en het wordt er maar drukker en drukker, niet mijn ding. Ondanks dat alles al verboden is, boten en nachtvissen. Maar 's nacht verblijven met de hengels ingedraaid wordt weer gedoogt. Dus nu gaan en daarna vergeten. 

De dag dat ik vertrek dus regen, het maakt dat de reis wat langer duurt, in elk geval zo lang dat starten met vissen direct na aankomst te veel gedoe is, die valkuil vermijd ik, ik ga het anders doen.

Gestart met het markeren van de gooiafstand, dmv van marker en -hengel.  Daarna lekker ruim voeren met het opblaasbootje, want 'vandaag' even geen visser (geen hengels uit) maar gewone recreant, zo kunnen ze ongestoord 'snoepen' (met dank aan BvdB) en dan morgen terugkomen. Zelf de nacht vissend doorbrengen aan een aanpalend kanaaltje. Niet dat ik ooit iemand gesproken heb die daar wat gevangen heeft, maar goed. Het sluisvak dáárnaast weer wel, maar dat weer zwaar verboden in de nacht... en reken maar dat ze controleren. Net als op het meer zelf. Dit jaar zijn er een paar razzia's gehouden en er gingen er legio op de bon. En als je dan ook nog een vis in de sling hebt... kun je een vliegvakantie naar de zon van betalen...

Kanaaltje X, volgens mij expres ontdaan van karpers

Zo'n typisch Frans sluisje, is alleen niet al teveel van te zien in het donker..

De middag dag ervoor tussen de regenbuien door even de recreant uitgehangen...

Dus in regen en schemering het bootje opgepompt, en verspreid op werpafstand met de geclipte marker als indicatie een paar kilo voer erop gezet. Bootje er weer uit, en wegwezen. Als het voer er in ligt vis ik voor mijn gevoel al. 

Dat kanaaltje heb ik weinig van gezien, kom in het bijna donker in de regen aan, kieper er een paar handen voer en 3 hengels in en ga pitten. Niks ingewikkelds. En ook ik geen beet. Zit er niet mee. De volgende ochtend in het pikkedonker al van mijn stretcher gedrumd door drie auto's, groot licht dwars door de tent, met zes vissers, carnassiers, op wiens plek ik schijn te zitten? Uiteraard maak ik plaats, je bent per slot van rekening te gast. Maakt dat ik bij eerste licht weer terug aan het meer sta. Heb ook de voerboot mee. Eerst de hengel met marker uit, dat wordt de visafstand voor de korte hengels. Die dan uitgevaren en voorzien van elastiek (natuurlijk ook eerst een uitgegooid om te kijken of de afstand goed te halen valt) voor de afstand. Samen met een markeringspunt aan de overkant kom je zo telkens aardig op dezelfde plek terecht. Sticken gaat niet, want ik ben twee tennis ellebogen rijk, ook lastig met drillen en scheppen kan ik je vertellen. Daarna de twee 'verdere' hengels, die zijn wat zwaarder in lbs en wat verder te gooien. Wat opvalt bij binnendraaien is dat het lood maar moeizaam loskomt uit de bodem, dus zwaar lood is overbodig. Ik zet langere onderlijnen in. Twee met bodemaas en twee met wafters. 

Al de eerste ochtend wat piepen en een heen en weer zwiepen van de top van een der rechter hengels. Vis? Ik besluit even in te draaien, het handige van dichtbij vissen. Ja, warempel, er zit een vis aan, en niet alleen een vis, zelfs een karper. Snel een foto en terug. Even later een man achter mij. Vraagt mij of ik Frans spreek, heeft mij auto al zien staan, dus weet wat ie eventueel kan verwachten. Ik bevestig zijn vraag met "Oui, je parle Francais. Pas comme vous, mais normalement c'est suffit". Ik zie hem ontspannen. Toont zijn legitimatie en jasje; "garde de peche". Wil natuurlijk mijn papieren zien, welke in orde zijn. Loopt ook nog even naar de stek, ziet dat er niks onreglementairs is, geeft aan dat er 's nachts niet gevist mag worden. Iets dat ik bevestig als parate kennis. Ik laat mijn uitgeprinte zonnekalender zien en samen kijken we even naar het moment van stoppen die dag. Daarna wil hij me weer groeten. "Bon peche, au revoir". Geen vragen over "hoe maakt u het, heeft u wat gevangen, wat een leuk land/charmante streek/ bijzonder dorp hebben we hier toch hè", nee niets persoonlijks. Op het laatst draait hij zich om en vraagt me of ik hier een boot heb? Ik antwoord naar waarheid, nee geen boot hier (want in de auto😶). Mais pourçois? O, hij had gister een bootje zien varen in deze zone (dat kan niet, want het was naast schemerend ook nog stortregenend, er was niemand aan het meer, behalve in het begin bij de dam op 600 meter stond een Duster. Zou die me verlinkt hebben?) en daar wilde hij het fijne van weten (want verboden... en o wee). Terwijl er de hele zomer met zeilbootjes en aanverwanten gevaren wordt door de zeilclub... Om van de vele recreanten die er komen verpozen met allerhande drijvende zooi maar te zwijgen. Maar die vissers, die moeten we in het gareel houden. Nou ja, met mijn ontkenning moest hij het doen. Ik gaf nog aan een voerbootje mee te hebben, of dat een probleem was? Nee, dat kon wel. Al merkte ik aan zijn reactie dat het grijs gebied is, meer een gedogen à la het 's nachts mogen verblijven. Van Dennis wist ik dat zij geen voerboot mochten inzetten paar weken terug, dus ik bedank hem, als laatste. Voor Dennis was het: "bauteau de amorcer? Hup, vite a la maison...". Of iets van die strekking. Ik heb de boot alsnog spaarzaam ingezet. Je moet het lot niet tarten. 

Niet goed voor mijn moyenne

Dat is al beter, maar we zijn er nog niet

Die middag volgt er nog een vis, ook op rechts, een bijna Nederlandse vis, kom ik daar voor naar Frankrijk? Niet dat ik er niet blij mee ben, maar zo lijkt het een herhaling van zetten met 2023. Een kleintje en een lange schub, net als vorig jaar. De avond valt natuurlijk veel te vroeg en rond een uur of 20.00 haal ik alle vier de hengels binnen, en zet er goed voer op, wijd over de zone verspreid. Kunnen ze weer ongestoord snoepen. Zelf ook lekker een 'hapje' - als ik ergens een hekel aan heb is het in het licht van mijn hoofdlamp koken en eten. Dan is een varifocusbril geen pré - eten en heel vroeg slapen, in de wetenschap dat het vannacht toch niet had gebeurd, de wind is volledig weggevallen en de eerste nachtvorst zal een feit zijn. Wel zet ik de wekker om 05.00 uur. Als er controle komt en die verwacht ik wel, dan is dat eventueel gedurende de gehele avond of in de vroege nacht. In de late nacht slaapt iedereen, ook de controleurs. Daarbij, stel dat je bij eerste licht controle krijgt, en je blijkt te vissen. Hoe kan zo'n controleur van bewijzen dat je eerder dan een half uur voor zonsopgang al begonnen bent, of hebt doorgevist? Lukt niet. Dat toegestane halve uur voor zonsopgang is een nog in totale duisternis gehuld moment. 

Voor het mooie te rustig

Ik geef toe 05.00 uur haal ik niet, echt te koud, de eerste vorst, vind het gescheten. Maar een uurtje later geen probleem, dat is mijn standaardwektijd thuis dus in autostand. Kwak er op gevoel 4 hengels in, heb wel een controle-elastiekje op de hoofdlijn, smijt er her en der wat bollen achteraan en kruip weer even onder de wol. Me afvragend of ik niet te oud voor dit soort strapatsen word, in zo'n klein k*ttentje, nat en smerig (het regende eerder, remember)? Heb heel even spijt geen 2-persoons Tempest gekocht te hebben dit voorjaar en nu weer met een 1-persoons opgescheept zit. Overigens wel een aanrader, ben aangenaam verrast over de compleetheid van dit Trakkertentje. Licht van gewicht. Goede kwaliteit. Snel op te zetten en af te breken. 

Die ochtend zou de wind weer opsteken, maar de hele ochtend geen wind... wel vis. Rond 12.00 uur op rechts (ik zet het er maar telkens bij, er ontstaat vanzelf een patroon) een volle streep. Blijkt een hele boze schub, die er groter uitziet dan hij weegt. Ik houd 'm even in het schepnet om een foto te gaan maken. Wil de hengel uitvaren, macht der gewoonte, die moet zo snel mogelijk terug, daarna is er tijd om de gevangen vis te wegen en te fotograferen. Daarom ook twee netten mee, altijd, kan de keren dat die net uitgevaren hengel weer gaat lopen niet meer op twee handen tellen. Maar dat uitvaren lukt niet, ook de andere rechter hengel vertrekt, en zo mogelijk een nog bozer schub, deze heeft al wat Frans met het lichte knikje achter de kop. Deze vis besluit zo snel mogelijk de kant op te zoeken, en dan met name het spaarzaam aanwezige losstaande riet. Niets zo verraderlijk als losstaand riet, zo zwemt je vis nog vrij rond, zo heeft ie zichzelf vastgezwommen... Dit keer niet, ik zag het aankomen. Maar tijdens het gedoe deze vis te beletten hoor ik stemmen achter mij, Nederlandse stemmen.  Nee he... als ze zien dat ik een vis sta te drillen zijn ze zo brutaal (in mijn ogen) om langs de tent te kruipen waar links mijn kar staat (om dat te voorkomen) en rechts mij stoel en kookgerei om te komen kijken en willen ook nog een gesprek beginnen over onderwerp X... dan ken je me slecht. Als ik een vis sta te drillen zijn alle andere onderwerpen afleidende bijzaak. En dat maak ik kenbaar ook. De heren zijn gelukkig snel van begrip en taaien af... Ik fotografeer mijn vissen en zorg dat beider rechter hengels weer inkomen te liggen, tegelijk constaterend dat beide mannen wel erg dicht in de buurt neerstrijken. Ik kan ze letterlijk verstaan, en als zij op links voeren tikken ze mijn rechter voerzone aan... hmmmm. Dat niet alleen, maar bij 5 kilo houdt het niet op. Nou ja, ik kan er niks meer aan veranderen. 

Die dag blijft het verder stil, en de avond is kort, anglingwise. 

En weer zo'n rustige avond zonder wind

De volgende ochtend nog steeds niet opnieuw gecontroleerd en dat had ik gister echt verwacht; op zaterdagavond even de vers gearriveerde weekendteams te pakken nemen. Maar niemand. Mijn wekker opnieuw op 05.00 uur, en zie het wonder geschied, ik mep ze alle vier richting oblivion. Uur later op rechts, of beter de tweede van rechts, net als drie van de vier eerdere, een harde aanbeet. Zoooo, sterke vis, en ja hoor, wéér een schub. Deze sessie zijn de schubs in de meerderheid, er zit echter toch voldoende spiegel op. Ook weer zo'n vis die groter toont dan hij weegt. Het zal me worst zijn, ik vind dit een prachtbeest, en ik neem het risico een boete van 1000 euro of meer te krijgen want ik hang hem even weg tot er iets meer licht is. Waarvan akte. 

Supervis, echt verliefd op.  

Vind je het gek dat ze zo sterk zijn? 

Deze ochtend gaat het eindelijk lekker waaien en zie, ik krijg gelijk meer beet, vier op rij. Waarbij de eerste van de serie niet op de foto gaat, ontsnapt uit het net, vraag me nog af hoe. Maar goed, gewoon weer zo'n schub... Gevolgd door de volgende. Deze heeft overduidelijk kweekbloed in zijn genen, zowel in bouw als staart, wat een roer. Even daarna weer zoiets, maar die schiet vlak voor het net van de haak...  en in de namiddag weer zo'n smurfschub, net als de eerste. En ja, alles op die tweede stok van rechts. Krijg regelmatig  lijnzwemmers, en die komen ook alleen van rechts. De twee linker hengels liggen er voor dood bij. 

Die namiddag ook aan de overkant bezoek, twee man sterk. Ik hoor ook hier Nederlands en zie een geel nummerbord. En via Dennis verneem ik wie het is, ook dat nog... Gelukkig houden ze zich aan de regels, geen gedoe met boten tot in deze oever, maar netjes alles aan eigen kant. Wel weer het obligate voerbombardement van vele kilo's. Mij is het veel te druk, het is dat ik morgen sowieso als weg zou gaan, anders was ik morgen verkast. Verderop links achter en naast de dam zitten inmiddels ook Nederlanders inmiddels. Ik gaf het al aan, dit water staat genoteerd op vele circulerende "niet verder vertellen"lijstjes. 

Ben ook wel weer toe aan naar huis gaan, of beter, hier weggaan, na een dag of drie kriebelt het weer vanzelf. Zal het rustloze zijn, heb ik met penvissen ook. Meer dan een half uur per stek moet een heel goede reden hebben. 

Spreek nog even met de oudste van de rechterburen, vader en zoon zo blijkt, en dat blijken in NL ook een soort van buren te zijn, Nootdorp is niet ver. Als de man hoort dat ik uit DH kom zet hij het Haagse tongval direct sterk in. Nee, ook zij vissen niet 's nachts, zijn nier gek, komen hier wel meer, wilden eigenlijk op mijn stek zitten. Hebben weet van de controlerazzia's. Vertelt dat ze slechts 1 vis hebben, nee niet gewogen, niet groot genoeg. Krijg een foto te zien, ondanks dat het zo'n vertekende telefoonfoto is waardoor alle vis groot oogt, kun je zien dat dit een hele beste jongen is. Niet gewogen? Ben je dan blasé, of ben je dan onderweg in je hobby wat kwijtgeraakt? Of heb je dan juist wat gewonnen? In elk geval voel ik me daar ongemakkelijk bij. En waar trek je dan de grens, is een 30er dan op het randje, of er al onder? Ik begrijp daar niks van. 

En hier is de staart nog groter, bijna uit proportie

Ze worden al weer kleiner...

... en kleiner

Avond 3 de wind weg, en de vis weer verdwenen

Nacht drie op dit water eveneens niet gevist, dat begrijp je. Die ochtend bij eerste licht de hengels het water in, waarbij er opeens een der linker hengels een vis oplevert, en om me te jennen maar weer een K4 van eigen paairesultaat. Vandaag een prachtige dag, met een dun windje. Ik geef mezelf tot 14.00 uur, kan de boel mooi drogen. Inclusief opruimen en naar huis rijden kan ik dan net genoeg slaap krijgen om morgen weer fris en fruitig bij de eerste Haagse klant op de stoep te staan om 08.00 uur. Kan het na thuiskomst nog net opbrengen om de auto helemaal leeg te slepen, de zooi deels naar boven te halen, de flat in, alwaar ik tot vrijdag over de spullen struikel voor ik tijd heb zaken schoon en droog op hun plek te leggen. Maar spijt? Nee ben je gek, heb me prima vermaakt. In drie en een halve dag 11 aanbeten, waarvan 10 gevangen is voor mij voldoende. Waarbij er 8 vissen op de tweede van rechts kwamen (op een wafter), 2  op de rechterhengel daarvan. En in totaal maar 1 op beide linker. Daar is wat aan de hand geweest onder water, dat verschil is te groot. Met de dieptemeter was het niet te ontdekken waarom (bv een klein geultje van 10 cm dieper). Heb achteraf het gevoel dat een Ronnierig ook hoge ogen had gegooid, maar geen pop-ups mee (sowieso steeds minder, ben gek op die wafters). 

Achteraf was de aankomstdag de beste visdag geweest, maar ja, ik kan niet én er naar toe rijden én vissen tegelijk.

En toch, ondanks het vermaak, vaarwel Franse meren. Voorlopig even niet. Zowel het meer van afgelopen zomer als dit laatste waren plekken die ik per se nog wilde bezoeken en bevissen, als uitgestelde behoefte, en dat lijstje is nu (bijna) leeg. Kom ik eindelijk eens aan de rivieren toe, of de vele (soms nog aardig onbeviste) kanaaltjes. Dat laatste meer pik ik wel mee als ik de kanaaltjes in centraal Frankrijk ga aandoen. Maar dat is 2025, en zo ver is het nog niet. Eerst nog de beste maanden van het jaar voor de boeg. 

Door de vele regen tussendoor uiteindelijk een glijbaan

Adieu!

Gas er af, het roer om

September, de maand dat het doorgaans echt start, zorgt voor dubbele maandcijfers in het logboek; logisch, minder te vreten in het water en de vis nog steeds honger. 

Net terug van de verdiende zomervakantie (zo noemen we dat toch doorgaans?) in Franse Alpen en Languedoc, en in ons geval los van het al dan niet verdiende toch een deceptie; salmonellavergiftiging voor beiden in de start van de tweede week, met eerste verschijnselen een uur na elkaar. En niet na 24 uur wel weer over, maar na drie etmalen ieder plat op een matje in een benauwde tent pas in staat om welke beslissing dan ook te nemen, uiteindelijk zodra het ging een hotel in gedoken om uit te zieken en bij te komen. Pas een week verder vanaf start infectie, maar dan zijn we al op 3/4 van het geheel, weer wat bij de pinken, maar alles echt nog even lekker vlot trekken voor een positieve vibe was een brug te ver. Al met al krijgt deze vakantie het laagste cijfer in 10 jaar.
Voor mij persoonlijk niet eens zo'n enorme ramp, zo'n ietwat verloren vakantie, hooguit jammer, beschouw mijzelf als bevoorrecht zelf mijn arbeidsroer in handen te hebben en geen loonslaaf te zijn, al is dat maar in theorie want we hebben allemaal pegels nodig, maar voor mijn wederhelft met arbeidscontract toch wat lullig; na maanden vooruitwerken alsnog niet van de moeizaam vergaarde vrije dagen kunnen genieten is zuur. 

Gelukkig zijn er ook de nodige prettige ervaringen te melden. 
Liep op een vide grenier tegen een visatlas aan, dacht eigenlijk aan een hernieuwde uitgave van een al eerder door mij aangeschafte én gewaardeerde atlas, maar nu blijkt dat er maar 2 jaar tussen de uitgaven zit, duidelijk van een concurrent die begreep dat er wat te halen viel. De voor mij nieuwe is ook de recentste van de 2, en wat opvalt; veel uitbreider in de info, die hebben afgekeken en geleerd, bv met hele duidelijke kaartjes, al met al een aanwinst. En niet alleen dat, er staan ook de nodige volstrekt onbekende watertjes in inclusief vissenpopulaties, van die kleinere wateren tot 20 hectare waar je als Ollander nooit achterkomt, pareltjes. Heb ik weer wat te doen op de dagen dat het vroeg donker is, lijstjes maken. Dat beide boeken uit begin 90-er jaren zijn deert me niks, des te beter eigenlijk, want wat ooit oninteressante populaties met vele kleine karpertjes waren kunnen nu zomaar vergeten plasjes met mooie vissen zijn. 

Links de oude, recht de nieuwe aanwinst. Zonder goede kennis van de Franse taal overigens lastig. 

Gelukkig hadden we er al voor ziek worden een week in de bergen op zitten, en die pakt niemand ons meer af. Heerlijk zo boven de boomgrens zwerven. En had ik ook al een avond de rivier Saone even aan mijn 'borst' kunnen drukken, wat een prachtige inspirerende omgeving toch (grofweg tussen Dijon en Lyon).

Ik had mezelf ook een serieuze wandeling langs een van de grotere Alpenmeren beloofd waar ik jaren geleden al over getipt werd, maar deze entourage mocht ik slechts vanuit de rijdende auto bewonderen, de conditie was niet voldoende op peil; het rook er echt naar karper, ik proefde het avontuur in de wind, misschien ooit? Al heb ik het inmiddels al op diverse "tip"lijstjes (die rijkelijk circuleren) zien voorbij komen. Gelukkig zo groot en onbenaderbaar dat de meesten er maar kort zullen stoppen en lekker doorrijden. 

Saone

Allen naar Serre-Ponçon👉, ja een tip😂

In het uiterste puntje van de Languedoc tegen de Spaanse grens trof ik in een der vissershavens (Port Vendres) een mooie schildering aan op de havenmuur, niet heel toevallig ook een haven met goede duikmogelijkheden. Ik vermoed dat als je onder de 60 bent je niet weet van wie deze markante kop met onafscheidelijk rood mutsje hieronder is op de foto. 

Ooit gehoord van Jacques Cousteau? De man die voor een aantal generaties opgroeiende kinderen de  onderwaterwereld van (o.a.) de Middellandse zee opende en er zo heel veel (maar ook volwassenen) spelenderwijs op woensdag- of zaterdagmiddag een diep natuurgevoel bijbracht, zo verging het mij in elk geval zeer zeker. En altijd vol spanning en avontuur; haaien, gezonken schepen, verborgen schatten, de gevreesde caissonziekte op de loer. Milieuactivist avant la lettre. Hij verdiend een standbeeld. 

Monsieur Cousteau

Die vissershaventjes liggen vol onbedoelde kunstwerkjes

De terugreis van 1400 kilometer heb ik jaren in 1 dag retour gereden, maar daar paste ik dit jaar wijselijk voor. Dit keer zouden we links van Parijs passeren, met een ruime boog, zoveel mogelijk a la campagne. De Loirestreek bleek halverwege te liggen, mooie streek waar ik al veel geweest ben, met en zonder hengels. Op goed geluk een B&B gekozen, dat mag Helen altijd doen, daar bemoei ik me niet mee, de details waaraan zoiets moet voldoen ontgaan me geheel, als man die een oval met stretcher zonder grondzeil al een huis kan noemen. Bleek daar vlakbij zomaar een dorpje te liggen waar ik al de nodige voetsporen had achtergelaten, in begin van de 90-er jaren. Sterker nog, ik heb er ook gevist, er lag een meertje waar de campinggasten voor een paar franc extra mochten vissen. Met de 1lb Dick Langhenkel van Amsterdamse Henkie en Cor vissen op minikarpertjes, in de oeverzone met zoete mais. Dikke pret. Waren eigenlijk zo'n beetje mijn eerste Franse visjes. Van de camping blijkt niks over, en de put is omgord met een hek, interdit d'entree, en dichtgegroeid met wier. Vrees dat er nog maar weinig vis in huist. Nostalgisch momentje. 

Niks van over😔. En veel kleiner dan in mijn herinnering. 

Van de camping herinneren alleen hek, een stukje asfalt en lampen nog

Destijds in 1994

Mij geeft deze periode wel ruimte voor de noodzakelijke reflectie: het jaar op bijna 3/4 en heel veel vissen gevangen, zo doorgaan op dezelfde weg van links naar rechts vissend of even diep nadenken en desgewenst aanpassen? Moet zeggen, in de qua beschikbare vrije tijd ruim gevulde (ik vermijd het woord druk, dat is meer een state of mind dan state of being) samenwoonjaren was vissen een in mijn ogen te weinig uitgevoerde gepassioneerde drift, als primair inzetbaar instrument van het noodzakelijke ontsnappen aan de urban ratrace. Nu, solo, meer in de periferie van het stedelijke en behalve de zakelijke verplichtingen en het ritme van de relatie op afstand niet veel andere zaken on hand is vissen meer een (zinvolle, dat wel) manier om de tijd door te komen (wàààt?), niet alleen binnen te hoeven zitten op de bank, en neemt de directe It keeps me sane noodzaak af.  Een aardige verwisseling van coulissen. En motieven. 

Nu half sept, na 100 kortere of langere sessies (tussen vele malen een uur en eenmaal een week) sinds 1 januari en 119 karpers verder dringt in mij het besef door dat het anders moet, even, tijdelijk, maar in elk geval moet, om het op lange termijn leuk te houden. Om het gevoel van avontuur te behouden, van het mogen buiten zijn, nieuwe ervaringen opdoen, mezelf vullen met geluk, a childrens playground. Even pas op de plaats, wellicht wel kort stoppen. Niet te lang natuurlijk, ben niet gek, herfst in het verschiet. Voor 1 water (systeem) kiezen en dat helemaal binnenstebuiten keren, in plaats van 'just scratching the surface' overal en nergens zoals ik toch nog toe gedaan heb, en dat an sich prima bij mij past, onrustig en ontdekkend als ik ben. 

Moet zeggen, dat was het plan, en het voelde uitvoerbaar, maar toen ik weer thuis was en de boel wat op orde, ben ik als allereerste even wat polders ingedoken om te zorgen voor wat kromme hengel-gevoel, waarvan akte. Al moest ik ervoor wachten tot einde dag, die eerste na vakantie-sessie. En de dagen die volgden kregen ook een aantekening in het visvangstenboek. Al ging de wal dit schip alsnog even keren, met een hand tussen de schuifdeur waar het bloed na weer opendoen uitspoot, kon zo terug de garage in om verbonden te worden, daar waar ik net daarvoor teveel en te onverwacht geld had achtergelaten, met recht een bleeder (beiden). Nee, geen foto, je moet het met de beschrijving doen. Dat maakte dat er alsnog een korte kunstmatige pauze werd gecreëerd, al ging dat niet van harte. 

Waarvan akte

Maar goed, ik zou mij gaan vastbijten in 1 water, inclusief penvissen en wat met bollen voorstrooien voor statische visserij. Er zijn verschillende watersystemen waar dit prima samen gaat, en waar ik mij senang voel. Heb het leuk gevulde lijstje nu gedownsized tot 2 wateren, lastig kiezen, Maar dan... dan zou het afmaken van deze blog nog zeker een maand op zich moeten wachten, want vastbijten c.s. kost wel even tijd. Had ik me eigenlijk niet voldoende gerealiseerd, dus we maken een noodstop, en vervolgens een U-bocht, terug! Via de meest recente visvangst terug naar het voorjaar. 

De recentste vangst was er weer eentje waarover ik me op mijn achterhoofd krabde, opnieuw van een stek waar ik "ze" eigenlijk nooit aantref en/of vang. En niet alleen dat, ik kom "ze" eigenlijk afgelopen jaar overal wel tegen, in tegenstelling tot voorgaande 20 seizoenen, dan doorgaans doorgaans 1 of 2 favoriete zones waar je "ze" steevast vindt. Alsof het er opeens heel veel zijn, of beter gesteld lijken, hetgeen zeker niet zo is, in tegendeel. 

De recentste vangst

Start afgelopen zomer werd Andries in een bepaalde hoek van een bepaalde polder 'geplaagd' door grassers, drie op een rij in drie sessies (en niet de minsten, pfff), dus ik dacht slim te zijn, ergens anders te vissen in de hoop daar dan de karpers te vinden. Mijn ervaring is dat het niet erg mixt, grassers en karpers, daarbij zijn die graskarpers echte scholenvissen, 5 à 6 dicht bij elkaar in de buurt, en de karpers meer soloartiesten, al ben ik er van overtuigd dat ook die samen optrekken, maar dan met flink meer individuele ruimte zodat het lijkt dat ze solitair zwemmen. Waarom ik dat denk? Omdat opvalt dat bepaalde delen van polders visloos kunnen zijn en andere delen dan toch een aantal karpers bevatten. Dat is eigenlijk overal zo, behalve daar waar er teveel zwemmen en ze noodgedwongen overal zwemmen om simpelweg voldoende vreten te vinden. 

Afijn, ik aan de slag, en het duurde niet lang voor ook ik beet had, een voorzichtige aanbeet, dacht aan een kreeft, maar nee, na aanslaan een serieuze streep van mij af, de hengel op maximaal, de slip krijsend. En dat een paar keer. Ik dacht een leuke karper gehaakt te hebben, kon niet anders, feestje. Heb mijn deel hier al ruim gevangen, maar er zwemt er nog eentje waar ik graag een plaatje van heb, en hoop doet leven met zo'n stevige dril. Toch een kleine deceptie toen ik op het laatst een graskarper uit de diepte omhoog zag komen. Hè, jullie zaten toch aan de andere kant? Ik ben een liefhebber, dus verder geenszins teleurgesteld. Klein uurtje later stek 50 meter verderop weer beet. Hetzelfde patroon, en jawel wéér een grasser, een kopie. Als je niet beter zou weten zou het er op kunnen lijken dat het er aardig wat moeten zijn, ze kunnen niet op twee plekken tegelijk zijn, maar niets is minder waar, het is een restpopulatie. Stom toeval. 

Ergens dit voorjaar loop ik in een van mijn favoriete polders. De verwachting skyhigh. Gister nog zag het bijna zwart van de karper toen ik even ging koekeloeren, kan bijna niet anders of de vis ligt er nog. Er wordt zeker getrokken tussen polderonderdelen, dus je kan het ook niet treffen, maar dat gaat maar langzaam, de vis is doorgaans niet van de ene op de andere dag weggetrokken, de heersende wind is hier niet zo leidend. Dat laatste licht overigens anders als de hoofdvaart(en) van een polder van zuid naar  noord lopen, dan kan de zuidwestenwind er recht overheen en is er doorgaans wel windreactie. Ben sowieso al verwend, had hier een paar weken eerder een sessie met drie kroonjuwelen in 1 avond, voorlopig eentje om in te lijsten - Ben ik ook een blog over aan het maken, over die kroonjuwelen, dit jaar nog ongekender dan eerdere jaren, al is het lastig om er een thema aan op te hangen, ze 'lopen' er tussendoor, en voor een blog moet je eea wel in een zinnige vorm kunnen gieten - En als je dan denkt na 3 vissen op een avond dat jean heb je het mis, want vandaag niks, alsnog verdwenen, nou moe? Na 6 stekken in 2 rondes te hebben afgevist erken ik mijn meerdere in het visserslot, het kan niet altijd hosanna zijn. Daarbij heb ik nog wat pijlen op mijn boog, iets verderop ligt ook een polder met een mooi bestand aan vis, en die ken ik goed, durf ik blind een stek te kiezen. 

Vandaag een warme zonovergoten dag, lekker in je t-shirt. En dan zomaar uit het niets een donkere wolk. Regen? Op buienrader vind ik uit dat ze boven land langs de kust gevormd worden, die wolken, met kans op regen, en daar zit je in ZH hemelsbreed nooit ver vandaan. Sterker nog, ik zie in de verwachting van 3 uur vooruit dat er eentje aan het ontstaan is die over een half uur gaat vallen. Ik zie niks in het zwerk, dus besluit het uit te zitten, heb al leven gezien en goeie hoop dat dat gaat resulteren in een aanbeet. De vis, want dat is het, de pen gaat van links naar rechts en terug, dat zie je alleen bij grote vissenlijven, neemt de tijd, ondertussen zie ik ook dat buienrader het dit keer goed heeft, schuin voor me zie ik een wolk ontstaan die steeds donkerder wordt en heel langzaam mijn kant op schuift. Op het moment dat ik aan mag slaan vallen de eerste druppels. En daar zit je dan in je t-shirt... Serieuze dril waarvan ik al gauw merk dat het geen karper is, veel te sterk. Natuurlijk een grasser, en hij of zij neemt de tijd. Grote druppels, snel doorwekend, waarvan er steeds meer vallen. Net voor de bui echt losbarst kan ik het net eronder schuiven. En daar blijft het bij, want iets anders is er niet te doen in de stortbui, het enige dat ik kan doen is het net zekeren met een haring, en de stoel over mij heentrekken en deze het ergste te laten opvangen. En zo zit ik mijn tijd uit, mede door het gebrek aan wind en een wolk die nog vol water zit heb ik soms het idee me eerder onder i.p.v. boven water te bevinden, maar aan alles komt een eind, dus hieraan ook. En éindelijk kan ik dan met de vis op de foto. Geen monster, maar wel een 'verse' (eentje die ik nog niet eerder heb gevangen). King for a day. 

De wolk gelukkig wegtrekkend, het water meenemend

Nog eentje doen? Vooruit dan maar.

Ooit, een half vissersleven terug was het vroege voorjaar altijd een interne strijd in mij, graskarpers of zeelten bevissen. Als het half april al qua temperatuur in de dubbele cijfers ging wist ik dat de graskarpers actief werden en uiterst goed vangbaar, omdat er nog nauwelijks wat te vreten voor ze was, maar omdat wij (John H en ik) al vanaf maart probeerden om zeelten te vangen, hetgeen doorgaans wel lukte, was het lastig kiezen tussen twee fijne visserijen. Inmiddels ben ik zover dat ik niet voor half mei op zeelt vis, simpelweg omdat ze dan A beter te vangen zijn en B er beter uit zien. De tijd die dan in april overblijft ga ik vervolgens niet op graskarper vissen, maar tegenwoordig is het karper wat de klok slaat. 

Dus bevind ik mij eind april in een polder op zoek naar karper, maar dat lukt slecht, ik kan ze in elk geval niet vinden. En een kromme hengel zou vandaag wel lekker zijn, soms heb je het meer nodig dan andere keren. Ik weet nog wel een zijsloot waar altijd wat graskarpers rondhangen, met een beetje partikels is succes bijna garantie. En zo ook dit keer, na wat voeren op de koppen van twee zijsloten het voer even zijn werk laten doen. Bij terugkeer gelijk al bellen van iets dat actief is, beetkrijgen gebeurd binnen een paar minuten en aanslaan is een formaliteit. Mooie grasser, exact 20 pond. Ben er blij mee, een soort van sessionsaver (wat een rotwoord eigenlijk). 

Thuis blijkt dat deze vis een oude bekende is, heb ik in 2019 (dat is vijf jaar eerder) ook al eens gevangen, en toen ook op exact 20 pond. Die is dus in de jaren niets aangekomen of gegroeid, terwijl de vis blaakte van gezondheid, dat geeft te denken. 
En om even zout in mijn nog open wond te strooien, ik realiseer me dat beide laatste vissen gevangen zijn met een der gestolen hengels...

Daar ben je weer

Alles van waarde is weerloos

Na het stelen van mijn prachtpenhengels heb ik een week of wat geen echte lol in het leven gehad, was meer dan aangeslagen, in rouw, al moet ik zeggen dat de daarop volgende weekenden in het Haagse wel een hartverwarmende verwen-upgrade kenden, ter compensatie, maar daar zijn zaken met hengels dan weer ver te zoeken, mag er hoogstens over praten. Heb overigens sindsdien mijn auto niet meer voor de deur in de binnenstad gezet, de wond bloed nog te erg. Wel ben ik door blijven vissen, daar overigens geen verwacht merkbare zomervangdip ervaren, ondanks de hitte laatste tijd. Gewoon gaan en doorgaans vangen. Ook wel wat therapeutisch bedoeld, vooral niet teveel denken en voelen, maar jezelf bezighouden door het te doen, face your fears, face your enemies, face yourself. Dat herinnerde ik me nog van mijn totalloss-crash op de snelweg in 2014. Ben direct weer gaan rijden in een andere  (daarvoor aangeboden) auto, angstzweet in mijn handen, maar het zo wel snel achter me kunnen laten. Als je zo'n trauma gaat "koesteren" ben je de l*l. 

Verwend aan het strand

Vissen met die hap, face your fears, en eindelijk ook weer eens koeien

Pleistertje op de wonde, hij kan weer lachen

En soms moet je heel andere zaken oppakken,
die slechts 'zijdelings' hengelsportgerelateerd zijn. Trotse Michael met zijn gave gasten!

Ondertussen heb ik alweer een "CJW" Heavy te pakken, tussen aanhalingstekens want hij is verbouwd  - Andries vond het direct niks, wie gaat er nou een CJW verbouwen, dan kan toch niet beter? En ik volg hem, gedeeltelijk slechts, want ik heb m toch gekocht😎, ondanks de veranderingen, mij gaat het om de blank en dat is onmiskenbaar een CLS/ New Zealand, te herkennen aan de vlammen in de blank - al vraag je je af hoe iemand dan redeneert, want de hardchromen ogen eraf (?), en vervangen door (vermoedelijk wel zeer lichtgewicht) gevoerde ogen, want de hengel is extreem licht van gewicht, maar het te lange handvat is wel gebleven in de refurbishronde. Waarmee je kunt stellen dat dit een van de zoveelste niet als zodanig bedoelde CJW "pen"hengels is die eigenlijk voor de statische visserij gebouwd werd, maar inmiddels zijn leven als penhengel moet slijten. Dit simpelweg omdat Cor destijds de enige was die regulier 13-voeters bouwde die aanzienlijk lichter waren dan de bekende 3 lbs-ers op die lengte, en daarmee ook prima dienst konden gaan doen als solitaire penhengel. Waarom ik dit denk? De vorige CJW Heavy was in alles een penhengel, zowel in de ogenverdeling als in het korte handvat, a true original. En zo heb ik er meer gezien, er zit verschil in, je ziet het direct. Mijn X Heavy is van oorsprong ook geen penhengel, met eveneens een te lang handvat, en wat minder ogen dan wenselijk. Maar om hem om die reden nou aan te passen... zowel de ogen op het onderdeel moeten er dan af, en de oorspronkelijke transfers komen op een te hoge, verkeerde plek te zitten, wil je dat dan? Ben geen verzamelaar, maar zo devalueer je je hengel wel. Qua waarde dan, qua benutbaarheid ga je vooruit. Dus zelf (laten) doen vind ik lastig, maar zo'n deels verbouwde stok kopen geen enkel probleem. Was ook aan de prijs te merken, die was wat aangepast. Twijfelde dus geen seconde. Blij mee!!

Wat een lang handvat met penvissen uitmaakt? Echt? No clue? Dat maakt dat je zeker 20 cm van je kracht niet kunt benutten omdat je de hengel te hoog beet houdt (bij de molen), en vanaf daar krom trekt, eigenlijk benut je hem niet voldoende tijdens de dril. Zo'n langer handvat is alleen van belang als er (ver) gegooid zou moeten worden. Al hangt dat ook van de lengte van je armen af. Heb wel eens gehoord dat bij een te klein handvat en een langere (pen)hengel de zaak uit balans zou raken, zou kunnen, een goede hengelbouwer zorgt echter voor die balans. Co had dat bij mijn twee driedeligen perfect voor elkaar. Benoemde hij destijds ook bij ophalen. Belangrijk als je lang met je hengel in je handen wil zitten. BTW; iets dat ik eigenlijk nooit doe, ik leg 'm altijd neer, omdat het me meer rust geeft, maar zeker ook om te voorkomen dat ik te snel/ te nerveus sla. Liever even wachten hoe de beet verloopt, dan direct meppen, voorkomt slaan op lijnzwemmers. Leg 'm soms zelfs expres iets voor me uit, omdat daarmee een paar extra secondes wordt gecreëerd (naar voren buigen/handvat grijpen), nodig voor bewust (later) aanslaan. Het is wat, dat pennen. Dat er uit zoiets simpels zoveel geouweneel en gezever gepeurd kan worden🤷🏻‍♂️.

Maar daarmee was ik er nog niet, ook de molens waren flu. Het geval wil dat er momenteel op MP veel Penns langskomen (scheelt erg per periode), maar ik wilde natuurlijk speciale modellen, die met de grafieten bodies uit de jaren 90. Dus dat zou even duren, was de inschatting. Had daarom al heel snel een Wrath II 5000 gekocht, nieuw in doos in de winkel, een mens moet wat, maar die was achteraf qua gewicht echt te zwaar op de Heavy (600 gr), dus mogen ruilen voor een 4000 formaat, die veel lichter was, onder de 400 gram, maar bij nader inzien weer een maatje te klein voor de Heavy.  In die serie mist er duidelijk een tussenmodel, het niet bestaande nummer 4500 zal ik maar zeggen. De Wrath is de goedkoopste serie en ondanks dat het in alles een Penn is, is die 4000 toch niet geschikt om slip zwaar te belasten, in elk geval zo zwaar als ik wil. Maar daar kwam ik na de eerste keer vissen pas achter, die kon dus niet terug. Niet erg, verhuisde naar mijn backupstok (waarop tijdelijk een Penn Sargus 3000 zat, ook uit nood, maar die ook te licht was, ook weer in het slipgebruik. Kun je het nog volgen, al die molens?). Die backupstok toevallig gekocht, zomaar, omdat het kon, in december j.l.. Ik had 'm niet echt nodig destijds, maar iets zei me hem te kopen. En maar goed ook, zo heb ik de afgelopen weken door kunnen vissen. Ook een stok met een verhaal, maar daarover later verder*.

Nieuw in doos, de Wrath (what's in a name...) II 5000

Soms zit het mee, al vrij snel dook de juiste molen op op MP, en niet 1, maar 2 in 1 koop, zó goedkoop dat ik nog vroeg "prijs voor 1 of 2?". "Nee twee"... Euhhh, huh? Die is gek (daarin dan, eerder principieel eigenlijk, maar wel heel symphatiek, zo bleek). Af te halen in een uithoek van NL, maar voor mij geen punt. De afspraak was héél snel gemaakt. Wilde geen enkel risico nemen. Heb nu dus 2 stuks 5500SS met grafieten body en metalen spoel en slinger. Ben er zeer mee in mijn nopjes. Uiteraard direct een van de twee onder de verse Heavy geschroefd. Dat voelde gelijk goed! Daarmee moest gevist gaan worden. Stekken met obstakels en sterke vissen op 2 min fietsen van mijn huis. Was dus snel georganiseerd. 

Terug in de auto naast me op de stoel mijn beide aanwinsten

En dan ook maar gelijk er mee vissen, op de nieuwe Heavy, obstakelstek van jewelste

Duurde niet lang voor ik tevreden kon zijn

Maar hier ging het direct mis, had niks te vertellen,
terwijl dat nou juist WEL de bedoeling was van zo'n zwaardere stok...

Bij karper 01 ging dat prima, de vis was goed te mannen en te controleren. Bij karper 02 de dag erop ging dat iets minder goed, ik had niks in te brengen, de vis vlocht zich in no time in een plompenveld muurvast. Ik voelde aan alles dat deze Heavy toch uit wat lichter hout gesneden was dan mijn eerste. Ik stond erbij en keek ernaar, had niks over in de hengel. Heeft nu met dit inzicht wat meer weg van de gestolen zwaardere driedelige Tackle 2000, die met de opbouw in LBS-waarden in de drie losse delen. Dus in die zin komt ie goed terecht, zal daarmee mijn meest universele penhengel worden. Alsnog. Maar dan heb ik nog een gaatje tussen de nieuwe (niet zo) Heavy en de X Heavy, wellicht wel een Armalite? Had er overigens al een op de korrel, zo'n zware lange Armalite, ook voor een goeie prijs, inclusief contact met de verkoper, een KSN-bekende, maar die hengel ging aan mijn neus voorbij: werd onderdeel van een niet te weigeren grotere verkoop voor de verkoper. Tja, wat doe je er aan? Voelde toch wat lullig. 

Voor de meesten waarschijnlijk geneuzel, die hebben aan 1 penhengel voldoende, en als ze wintersporten waarschijnlijk ook maar 1 paar skies of een snowboard, terwijl een liefhebber een aantal varianten bezit. Wij slapen in Oostenrijk tijdens wintersport altijd bij een skileraar (ook in het Duitse Olympische team gezeten) die wel 8 paar heeft staan, voor elke soort sneeuw/afdaling een variant. Voelde me gelijk met hem verwant. 

* Terug naar de backupstok. Gaf het al aan, ben erg blij dat ik in december zomaar een extra hengel gekocht heb, een bijzondere stok achteraf, want niemand kent de herkomst, en in alles een echte Nederlandse penhengel. Driedelige penhengels zijn er sowieso maar weinig (al zijn er diverse 3 en 4-delige topproducten bij BB te krijgen), er zijn wat goedkopere series van Ultimate, Spro-Strategy, Lion sport en aanverwanten (het lagere segment van de markt) in omloop. Moet zeggen heel veel hengel voor je geld doorgaans. Als startende penvisser in open water of kleinere vissen kun je voor weinig prima starten. Kom daar nog maar eens om met statisch vissen. Mijn backup hengel is niet geklassificeerd, alleen de lengte staat er op 4,10 meter, maar ik schat hem 1,5 lbs, maar met een dermate grote reserve in het laatste deel (voordeel van lang) dat 1 3/4 ook goed kan. Vandaar ook dat de Sargus 3000 een klasse te licht is. Deze hengel is perfect afgebouwd, inclusief het voor CJW zo specifieke extra opvullend sierringetje bij de reelhouder. Ook de zo kenmerkende NL-vlag in de sierwikkelingen boven het handvat ontbreekt niet, zijn er zelfs 2. En met 14 ogen kun je niet zeggen dat er bezuinigd is, iets dat je doorgaans wel ziet bij de Ultimates van deze wereld. De dik gelakte wikkelingen wijzen ook in de richting van een ervaren hengelbouwer. Ook de verwerkte stukken sierkurk (geperst kurk, in de jaren 70 echt alleen te zien bij het allergoedkoopste segment, maar inmiddels in zwang als klein visueel oppeppend onderdeel bij het allerduurste eigenbouw segment, zo zie je maar) ontbreken niet. De transfer is oneindig lang en had daarom een erg lange wikkeling nodig boven het handvat en het gebruikte font (lettertype) is zeer modern en wijst weer naar een grote (goedkopere, mondiaal operende) hengelbouwer (maar welke?). Maar vergis je niet, wat een transfer lijkt is bij heel veel licht te zien als iets wat meegewikkeld is. Als borduursel. Begrijp nog steeds niet hoe? 

Een hele mond vol: classic carp float special 4.10 mtr

Ik zie borduursel, maar hoe dan? 

Een stukje geperst kurk, ooit not done, nu een toonbeeld van aandacht en luxe

In datzelfde felle licht is ook goed te zien dat de ogenschijnlijk ondoorzichtige matzwarte blank toch een spiraalverloop kent van een extra ingevlochten en meegebakken grafietvezel. Al met al is deze hengel een raadsel, want hoe ik ook google, met de transfer aanduidingen kom ik nergens. Maw geen massa-aanbieder zoals Ultimate & friends. Alles wijst naar een uniek product, gemaakt door een gerenormeerde hengelbouwer, of iemand met verstand van zaken die zo'n gerenormeerde bouwer graag wilde nadoen. Degene van wie ik 'm overnam had in elk geval geen idee. Wel wees hij me op de cone, een oude houten jaren 70-90, en als zodanig knap detonerend (de rest oogt modern), inclusief ingelijmde USA-dime onderop. Wat hem betreft maakte dat de hengel oud, maar ik zie dat anders, die cone is veel ouder en wellicht later toegevoegd (?). Wat de zaak toch weer terugbrengt naar een Ultimate-achtige geboorte is het totaal onbegrijpelijke verkasoogje, dat wil toch niemand, zoiets zie je alleen maar bij goedkope massaproducten uit Azie... Raadsels! 

Een oude cone en knop,
maar had die ingelijmde USA dime nou recht geplakt (tov de molen...)

Begrijp je dit nou?

Mocht jij wel een idee hebben, schroom niet mij een bericht te sturen. Kan het ook nog aan de old schoolvrinden op FB vragen, daar zitten de nodige liefhebbers tussen. En dan nu de hamvraag: hoe vist ie? Door het verplicht inzetten de afgelopen weken kon ik me een goed beeld vormen, na de vangst van 10 karpers of daaromtrent, in diverse wateren en omstandigheden. Hij drilt lekker, zeg op 90% van het ultieme, maar toch ik mis de 100% die de carbon-kevlar Tackle 2000 in zich had, kom nét iets te kort. En ik had het ermee gedaan, ware het niet dat het er op lijkt dat de onlangs aangeschafte niet zo heavy Heavy dát gat kan gaan opvullen, en deze backuphengel qua klassering en inzet ietsje kan "zakken" en op een plekje terechtkomt dat ik eerder nog niet ingevuld had. 
Had hier de Wrath 4000 opgezet, maar ook hiervoor gold dat het maar net aan was qua slipzwaarte, en heb liever wat over voor als het echt blokken is. Wilde er daarom tijdelijk de 2de 5500ss opzetten, maar die paste niet, de molenvoet was te lang voor de gebruikte reelhouder... nou moe? Moest echt heel erg wrikken en duwen voor de molen paste, maar nu zit ie er alsnog onwrikbaar op. 

Blijven over om te zoeken alsnog een iets zwaardere stok (een andere Heavy - andere zwaardere blank uit ander jaar, Cor heeft tientallen soorten blanks allemaal Heavy genoemd, het ging om de classificatie binnen de lopende serie van dat moment - of een Armalite), plus een zeer lichte hengel. Voor die laatste is  hoogstwaarschijnlijk een oplossing voorhanden, het ombouwen (verlengen) van een nu nog te korte 1,5 lbs (eerder 1 1/4) CSL stok, die door de te korte lengte te weinig ingezet wordt, en zo toch zijn ultieme bestemming en inzet kan krijgen. Maar omdat die pas van de winter weer echt nodig is geen haast daar. 

Ben je tot hier gekomen? Dat is dan doorzetten geweest, al dat gemier over materiaal... 
Als dank nog maar eens wat mooie vangsten. Zonder verhaal, alweer👻. Dat kan Andries toch zo veel beter, elke keer smullen. Daarbij heb ik genoeg getypt, tijd voor een verdiende Franse break, in het verlengde van hetzelfde als de Haagse verwendagen, dus zonder hengels. 

Een beetje (dicht)kunstliefhebber kent de spreuk uit de titel. Maar ik zal niet flauw doen om het zo te laten, hem van wat franje voorzien, mocht het je niks zeggen. Uitgesproken door Lucebert,  Nederlands kunstenaar met multidiscilinair talent, zowel in de dichtkunst als met schilderwerk. Tussen de jaren 50 en 80. Inmiddels internationaal gekend en erkent, inclusief goeie prijzen voor de schilderijen (onderdeel Cobrabeweging, het laatste echte toonaangevende grotere Nederlandse kunstenaarscollectief dat onder 1 noemer te vangen is, daarna zegevierde het individualisme), ondanks zijn wat controversiele jeugd. Maar in de jaren 50 was van dat beroemde daar in Parijs nog geen sprake van. Daar woonde ook Ed van der Elsken - ook een figuur uit de jaren 50 -80, fotograaf, destijds arm en onbekend, maar inmiddels een van de beste Nederlandse fotografie-exportproducten van de laatste 60 jaar, naast Erwin Olaf en Anton Corbijn - samen met vrouw en (haar) kinderen op 3 hoog achter. Al die kunstenaars in Parijs kenden elkaar, en Lucebert heeft daar de kinderkamer beschildert. Een hele wand vol, van boven tot onder. Toen Ed en famile vertrokken uit het appartement werden ze gedwongen om die schilderingen te verwijderen. Wat heeft de huisbaas daar later spijt van gehad🤣🤣. 

Zo voelt het ook met mijn gestolen stokken; wat in de ene wereld waardeloos is, is in de andere niet te bevatten zo kostbaar. Wie zou er nu nog een kaurischelp accepteren?