Je moet je klassiekers kennen

Op vakantie? Ja  heel graag, mits... Waar dan? Frankrijk natuurlijk, na drie jaar Italie. Maar ja... 'de' corona... Wel op vakantie, niet op vakantie, wel/niet, wel/niet, wel/niet. Het werd een beetje een mantra, maar toen de tweede golf (toch)(nog) uitbleef en Frankrijk grotendeels code geel had besloten wij toch als twee goden in Frankrijk op vakantie te gaan. De route stond al een tijdje vast; ik wilde Helen heel graag een deel van de Champagnestreek laten zien, toevallig ook waar het stikt van de mooie kanaaltjes en de prachtig meanderende Marne. Nee, geen hengels mee, nooit op "gezins"vakantie. En geloof me, ik zit er niet mee, plan er wel wat na, mocht er wat moois gevonden worden. Daarna samen naar de Franse Alpen voor wat serieuze wandelingen boven de boomgrens en om bij te komen van dat alles een goeie week Cote d'Azur. Vooruit, voor de relatie. En mocht dat niet lukken toch maar weer naar Italië, naar Ligurië in het noorden. Il dolce far niënte.

Die eerste Franse camping op slechts een paar uur rijden zodat we op ons gemakkie pas zaterdagmiddag weg konden, was een golden oldie, die heb ik meermalen als uitvalsbasis gebruikt in dit gebied als de vrouw en niet bij was, en de hengels dus wel. Simpel, geen poespas met activiteiten of andere gezinsnonsens, maar goed centraal gelegen. We zouden hier even unwinden en gelijk Reims meepakken nu het nog kon. Wandelend langs diverse oude visstekken moest ik automatisch aan oude visavonturen denken, met recht klassiekers. Prachtige vissen zwommen hier ooit, het 'bejagen' waard. Vond ooit met krijt de "graffity" 26 k, recht onder mijn hengels, denkend dat dat achtergelaten was door een witvisser die zijn leefnet vol had gevangen, tot ik de "graffityartist" himself sprak, het bleek te gaan om 1 vis, een karper uiteraard. Praat over de 90'er jaren, een ware bak dus, en nog steeds. Inmiddels is er wel wat veranderd qua visstand,  en ook hier heeft "vriend" Silurius helaas zijn weg gevonden. Daar ben ik nog zelf 'getuige' van geweest, onlangs in juli. En maar even vooruitlopend op zaken, ik kreeg later deze vakantie via vrienden in de Dordogne zelfs recent een artikel uit de Paris Match (een gezaghebbend Frans opinieblad) over die meerval; die is in Frankrijk inmiddels de oorlog verklaard, zowel door de overheid, en de vissers, sport én beroep. Vreet daar hele ecosystemen leeg. Maar het is al te laat... Ja, zover waren wij ook al.  

 

Het Paris match artikel

Toch indrukwekkend die Notre Dame de Reims

En nog overal van die oude visbootjes langs de oevers

Augustus is hoogseizoen, maar dat bleek uit niks (rust en ruimte), behalve uit de prijs.

Voelt als thuiskomen

Ad random vanaf 1996; spiegels slankst...

... slank ...

... en bol. Destijds voor mij de zwaarste hier. Hierna viel gelijk het doek.

Vóór de vangst van die bolle in 2000 was dit even een PB (1996), waarvan ik over the moon was. Wat een vis! Dat werd verpulverd in NL een maand later met de vangst van een 18 kilo vis.

 

Tijdens die paar dagen Noord Frankrijk kwam via de mail het bericht van BuZa dat delen van de Cote d'Azur van geel naar rood (ons oranje) zouden gaan. Een streep door de vakantiebestemmings-rekening. En dat niet alleen, in het Franse hooggebergte daarboven gelegen werd erg slecht weer verwacht, komend vanuit... Italie. Dus dat viel allemaal af. Had ik eindelijk de kans eens iets door te drukken dat ik al een tijdje wilde; terug naar de Dordogne, zowel de streek als de rivier. Helen haar ouders hebben jaren lang in de Dordogne (de streek) gewoond en we zijn de tel kwijt hoe vaak we daar niet heen zijn gereden, 1100 km heen en weer terug, zelfs voor slechts de Kerstdagen. Diverse keren ook zelfs met hengels, of beter, juist. Ik dropte dan vrouw en kind bij mijn schoonouders en ging dan een paar dagen alleen weg. Heb zo de Dordogne, de Lot, de Tarn en een aantal meren flink bevist, met wisselend resultaat. Maar los daarvan hebben we heel veel gezamenlijke herinneringen aan het gebied. Mooi om er eens terug te gaan, en her te beleven. 

 

In dit meertje in de Dordogne langs de route heb ik ooit mijn allereerste Franse karper gevangen, met mais en een pen, in 1991, nog ruim 10 jaar voor mijn regelmatige trips richtig schoonouders. Afdeling syncronicity.

Barbeelrivier Vezere, vanaf mijn favoriete plekje, nippend aan een ijskoude rosé in de schaduw

Een van mijn oude stekken, langs die wand rechts loopt onderwater de zaak steil door naar beneden, hotspot

Pure romantiek, voor wie er gevoelig voor is

 

Kon natuurlijk niet uitblijven dat we ook de Dordogne (rivier) met een bezoek moesten vereren. Zo kon ik Helen eens laten zien waar ik allemaal uithing destijds. Zal nooit de keer vergeten dat een verschrikkelijk noodweer losbarstte in het gebied, storm, regen en onweer. Bleek mijn plu (nooit meer Nash) meer dan lek. En tot overmaat van ramp ging de vis ook nog compleet los. Binnen het uur lagen alle hengels (4) op de kant en had ik maar 1 vis weten te landen, de rest was verknold door dat verschrikkelijke weer (om diverse redenen). Moest ik naar huis om alles te drogen. Kwam ik gelijk in aanvaring met mijn schoonmoeder die het geen stijl vond dat ik vrouw en kind zo verwaarloosde, had niet begrepen dat ik primair op visvakantie was en vrouw en kind slechts een goedbedoelde lift gegeven had. "Anders waren we uberhaupt niet ter plekke geweest..." Ondank is 's werelds loon. En nu we het toch over regen hebben, er werd me ooit beleefd gevraagd niet meer te komen, omdat als ik er was ze het zwembad niet konden benutten vanwege de vele regen. Rainman rules! Afijn, anecdotes en aanverwanten genoeg. Tijd voor weer wat oud beeld.

 

De Romeinse bruggen zijn specifiek voor de regio en geven het geheel een bijzondere uitstraling

Verderop de steile wand. Twee hengels hoog, en twee hengels laag. Inmiddels digitaal.

Mysterie en sfeer, wat zwemt er?

Dit soort schubs voerden de boventoon: lang, slank en supersterk

Midden op de Dordogne, het waarom een eigen blog waardig. Verderop weer zo'n spoorbrug.

Nog voor het omweer, en de volgende kondigde zich al luidkeels aan...

Zo mooi hier

Na een goeie week Memory Lane a la Francais was het tijd om verder te trekken, maar ondertussen had ons mexicaanse biertje ook weer om zich heen gegrepen, er waren weer nieuwe gebieden maximaal besmet, het coronanet sloot zich. Er zat ons niks anders op dan all the way down south te gaan, en ook al niet voor het eerst. Ook daar had ik al wat lijntjes nat gemaakt. Werd tijd om het weer eens uit te checken, nu vanaf de camping langs het water in plaats vanuit een bivy. Te ver weg om weer te gaan bevissen, tenzij er heel veel te halen zou blijken te zijn, en dan denk ik aan minimaal 1 veertiger per dag, de man. En dat is lariekoek.

Bleek niks veranderd, zowel de vissen niet - sprak er diverse vissers, hadden niks groters dan 26 pond en gezien het verloop van de jaren had dat makkelijk dat gewicht in kilo's kunnen zijn... - als het uitzicht, het schitterende uitzicht. Dat laatste is niet zo raar, het geeft een meer dan bijzonder gevoel als je op het strand ligt en je in de wijde omgeving omgeven weet door bergketens. 

 

Zo vanaf de campingstandplaats, in ochtend-...

... en avondlicht. Rechts de punt waar ooit mijn bivy stond.

Vissen met veel vlees. En opmerkelijk uitpuilende ogen, net als in het vlakbij gelegen Ebro gebied.

Het lijkt zomer, maar het is toch dermate ver in het jaar dat de Pyreneeën al sneeuw hebben.

Dezelfde bergketen, vanaf het strand

 

Uiteindelijk terug naar huis, in 1 ruk. 1450 km. Elke keer zeg ik weer "nooit meer" en elke keer doe ik het toch weer. Moet ook wel, wil vissen, liefst 'morgen', want dat is dan alweer vijf weken geleden. Veel te lang voor Junkie XL. Al moet ik uiteindelijk nog een volle week wachten voor het dak er weer af mag. En hoe. Dacht gelijk dat ik dejinxed was, en Den Haag weer in mijn vingers had. Helaas, schijnt bedroog (altijd), het was slechts een verlenging van de hel. Door het even mogen ruiken aan (schijnbaar) de hemel was de week erop de hel nog sterker in haar schrijnende aanwezigheid... Gelukkig hoef ik pas over een maand "weer" en kan ik dat rotgevoel wellicht wegpoetsen met een paar sublieme vangsten. En in deze periode kan alles, dus wie weet!