Resultaten uit het verleden...

 ... bieden geen garantie voor de toekomst, of voor het heden, voor wat dat aangaat. Gaat nergens zo op als met vissen, maar dat maakt het ook vissen. Ik weet het... Persoonlijk zou ik er niks op tegen hebben als we het een tijdje vangen gaan noemen. Wellicht dat het dan voor mij verschil maakt, dat de banvloek wordt opgeheven. Juni is altijd een behoorlijke kuitenbijter als het om karper gaat. Dat zie ik in al mijn logboeken van de afgelopen jaren. En toch, elk jaar heb ik er weer grootste verwachtingen van 😂. Niet dus, blanken is het motto, maar de sfeer... o la la. 

Maar weer eens een losser met de pen, aardige constante helaas

De geplande zeelttrip down south moest worden uitgesteld wegens 'lichamelijk ongemak', beter kan ik een setje gekneusde ribben niet omschrijven. Wat een verschrikking, vooral met slapen. Kostte me in elk geval dat voorgenomen visweekend. En pas twee weken erna is er weer kans een heel weekend weg te kunnen, voor minder doe ik het niet als ik er een paar uur voor moet tuffen. Ondertussen is het weer ook meer dan prima geweest, dus de kans is groot dat de zeelt al gepaaid heeft op 1/3 van juni, of dat net gaat doen als ik er ben. Gelukkig is het water goed diep en weet ik uit ervaring dat het dan even kan duren, zeelt is wat dat betreft een hele ander vis dan bijvoorbeeld karper, in alles een rasopportunist, ook met paaien. Dus ik geef mezelf kansen, er op of eronder, Geronimo! 

En ook de dag van vertrek (zaterdag 11 juni) is er één met hobbels. Mijn eega vraagt - poeslief, dat wel -me of ik meega - dat zou ze kunnen waarderen, voel je hem? - naar haar moeder die bewuste zaterdagmiddag, die 80plus is geworden, en elk jaar er momenteel eentje is. Dat kan ik niet weigeren, al kost me dat een visdag, had al om 05.00 uur willen gaan rijden. Dat wordt nu 17.00 uur. Maar alles voor het hogere doel!

Rond 19.00 uur kom ik aan in de regio, de reis was voorspoedig. Eerst kijken bij het water waar ik de nachten wil doorbrengen, een graskarperwater waar steeds sterkere verhalen vandaan komen, en met als eventuele bijvangst mooie karpers. Kost toch weer de nodige tijd, en wat is het hier druk aan de waterkant?! Overal karpervissers, tot Duitsers toe, om de zoveel honderd meter. Geeft niks, ik schuif wel ergens tussen straks. Heb wel een idee. Dan naar het zeeltwater, even flink van voer voorzien, is tot nog toe een goede kickstart voor de ochtend er op gebleken. Moet me toch nog haasten al met al, het lijkt wel op werk, mede omdat ik ook nog even moet eten straks. Gelukkig is het tot 22.00 licht. 

De zeeltstek is noodgedwongen dezelfde als die van een paar weken terug, alleen daarvan ben ik zeker dat hij voldoende schoon zal zijn. Al had ik liever even uitgebreid twee andere zones uitgecheckt, maar die tijd is er niet. Next time, al hoewel, hopelijk komt dit weekend "de grote" er uit, het is mogelijk dat deze dame met kuit momenteel 4,6/4,8 kilo weegt. En dan ben ik wel gelijk klaar, uit die mezelf opgelegde voorjaarsprojecten loopt doorgaans veel bloed, dat van mezelf. Hou niet van targets, althans niet op deze manier. Is me te dwingend. Er blijft dan teveel liggen waar mijn hart ook naar uit gaat. Ben nou eenmaal een zwerver, kan dat niet ontkennen en moet het ook niet negeren. En natuurlijk kost dat vissen, maar so what, je moet met jezelf gelukkig worden. In die zin kon ik me prima vinden in een uitstekend interview met Roy Alofs in Submag 01, onlangs uitgekomen (van Gaz Farham, aanrader. Goedbeschouwd de Engelse MC). Vissend op je instincten afgaan, elk moment weer. Dat ligt mij erg. 

Twee kilo aan voer vindt zijn weg naar beneden. Morgen om 05.00 uur heb ik hier een afspraak. Tot die tijd moeten ze het nog even zonder mij doen. Terug naar de grassers. 
Laat dat nou een eitje zijn, het duurt geen uur of een van de pop-up tijgernootjes is al gevonden. Ik maak een foto op de mat, het is goed zo, ben moe, mede door het slechte slapen van de afgelopen weken. En de wekker staat om 04.30... rare hobby hebben we toch. 

Je was mooi, sunshine, maar ik had even geen zin in ingewikkeld

De ochtend erop regen, precies op het moment van op moeten breken. Ik vind het gescheten, blijf nog even liggen, je moet het ook niet overdrijven, het is maar een hobby. 

Rond 07.00 uur ben ik vissend op de zeeltstek, valt al met al zeker mee. Beetje voer erbij en twee hengels vrij dicht bij elkaar, beiden met maden. Voor mij het bekende recept dat overal werkt: een Drennan inline boltrig feeder met een haak maat 12 en een lijnclip, met daarop drie nepmaden en drie echte. En zie, het voer heeft gewerkt, krijg al om 09.15 een run. Opvallend slap, deze zeelt, kan haar zo naar me toe halen. In het net zie ik het al, deze heb ik vorige sessie ook al gevangen. Ook niet zo gek, met een geschat bestand van 30 plus vissen (met een max van 50). Maar de kop is er af en ik ga er eens goed voor zitten. Nou, in de middag 'zit' ik nog steeds, wel aardig gek geworden van de vele lijnzwemmers, af en aan. Kan de lijn helaas niet al te veel laten afzinken, dan ligt ie teveel in het wier, dus is het onoverkomelijk dat de vissen soms de lijn oppakken. Lig vier meter diep op niet al te lange afstand. Dus de lijn, fluocarbon of niet, maakt een hoek. Wel zie ik serieuze bellenplakkaten, voor het eerst eigenlijk hier, exact op het voer. Het eventuele waarom helemaal beneden in de blog. Er wordt staccato geaasd. Waarom dan zo weinig aanbeten? Bij indraaien blijkt bij beide hengels dat er grondwier aanzit. Ik denk dat er al teveel wier ligt om het aas snel (of uberhaupt?) te vinden. Ik besluit over te schakelen naar een variant, waarbij er alleen maar neppers aan een hair zitten, die zijn wat meer drijvend. Dat helpt, er komt weer een aanbeet, om 16.15. Dit keer het soort zeelt waar ik voor kom, en... nog niet afgepaaid. Ik vang er aardig van dit slag en gewicht hier, dus ben benieuwd of het een nieuwe is (thuis blijkt het een nieuwe; feestje). Of deze zeelt nou speciaal door de aanpassing gevangen is blijft gissen. Na deze vangst neemt de visactiviteit flink af, ook niet zo erg, moet vandaag op tijd verkassen, wil het een en ander bekijken aan graskarperstekken. Het nadeel van ver weg wonen, en diverse doelsoorten kunnen bevissen in 1 streek, het is zoveel gedoe, tot rust komen is ver te zoeken. Voor de rest vind ik er erg veel voordelen aan zitten, maar het moet je liggen.  

Hé, waar heb ik jou eerder gezien? 

Hier kom ik voor, althans, dit is de ondergrens. Prachtzeelt! 

Van graskarpers geen spoor meer, maar ach, ik zit lekker

Door de lange avonden kun je wel aardig wat zoekkilometertjes afleggen, en stekken bekijken. Die nacht is een vette blank, geen piepje. Het is dan ook wel erg mooi weer, zwoele nachten zijn niet de beste visnachten. Als ik opbreek, want ik wil nu echt vroeg zijn, zie ik een groepje grote grassers aan komen dartelen in de verte, was mooi voor met een korst geweest. 

Aangekomen aan het zeeltwater voor dag 2 blijken de batterijen van de handzender leeg, en de reserve ook. Da's lekker voorbereid... temeer daar de reserve-reserve batterijen ook thuis achtergebleven zijn. Ik moet dus noodgedwongen wachten tot de supermarkten opengaan. Die voerboot is essentieel, omdat 90 % van de bodem sowieso begroeid is. En voor tot op de vierkante meter gooien is het dan te ver. Dus wat een vroege start moest zijn, wordt opnieuw een latere. 

Vandaag een aanpassing in de rig, ik ga met een heli-chod systeem vissen. Ben er niet gek op, je haakt soms de vis overal in de bek, en ze schieten (daarom?) sneller los dan met andere systemen. Maar nu biedt het voordeel tegen het wier, waarvan ik denk dat het er al is. Binnen het half uur een loper, maar die schiet ook snel los, bedankt, bezig als ik was met het redden van de delkim. Ik vis hier noodgedwongen met losse rodpods (alle ondergrond grind), had te ruw de hengel uit de achtersteun getrokken, en lanceerde zo met een salto het geheel richting water. Dus we weten twee dingen, ja pop- up vissen is lonend(er), en ja, ze komen sneller los. 

De hele ochtend activiteit, her bekende repertoire, bellen, rollen, springen, lijnzwemmers, maar desondanks geen beet. Pas om 12.15 weer een vis, een babyzeelt voor hier. Maar ik ben er blij mee, in deze omstandigheden. Op de heli-chod. 

Pas tegen de avond weer een echte loper, en een stuk sterkere vis. Het blijkt een fors gebouwde man te zijn. Een verse voor mij, dat zie ik zo. Die kan nog net met het laatste licht mee op de foto. Ook op de helichod, de maden worden niet bekeken. 

Het ademt mysterie

Het heli-chod systeem, expres al met wat ruimte tussen pop-up en haak, hou niet van dat strakke

De babyzeelt

En de nieuwe man, nog een weekend-highlight

Die nacht besluit ik te blijven, weer verkassen zou opnieuw vertraging kunnen opleveren, dus ik blijf ter plekke, met de hengels eruit. Kan ik ook even bijslapen. 

De laatste ochtend is het er op of er onder. Vissen doe ik om 05.00 uur, bij eerste licht. En niet voor niets, al na een half uur een loper. Sterkere vis, wil niet erg graag gevangen worden. En op de kant blijkt het ook weer een zwangere. Doorgaans gaat het nu los, als de eerste vis zo vroeg komt. Maar vandaag niet, ze hebben er geen zin meer in, zelfs alle visactiviteit blijft achterwege. Alsof er een aan-en uitknop te gemonteerd. Rond 11.00 uur ruim ik noodgedwongen op, duty calls. 

Heb deze ochtend na vangen van de vis weer een rigaanpassing gedaan, uit alles blijkt dat de heli-chod wel werkt in deze situatie, in elk geval beter dan de gepresenteerde maden. Ben dus zelf nepmaden gaan maken van stukjes schuim. Die zijn veel drijvender dan plastic maden, ze tillen alles omhoog; maden en haak. Helaas nam alle activiteit af, dus er viel niks te beoordelen. Had ik hier maar eerder aan gedacht. 

In 2,5 dag 6 aanbeten en 5 stuks gevangen. Het lijkt succesvol, maar ik weet hoe het ook had kunnen lopen! 15 stuks in een ochtend bijvoorbeeld, dus volgend jaar maar weer wat eerder. Zo blijft er altijd wat te wensen over. Hopelijk dan wel eens 'doorstoten' naar de top. Heb er nu drie, en die kwamen allemaal in 1 ochtend. Als ik naar het hele bestand kijk en dat tussen de 30 en 50 vissen inschat, dan zit ik goed op/over de helft. Maar omdat elk jaar een verse start is, en bij zeelt eigenlijk elke sessie, moet je telkens overnieuw beginnen. 

Wat een gezeur om het wegblijven van de grote, deze is toch schitterend?!

Links de aanpassing, heeft zelfs een counterloodje nodig. Next time!

Eindelijk weer sticky bloodworm mee, Brexit heeft dat 2 jaar voorkomen, maar of het geholpen heeft? Toch zweer ik erbij. 

Tot volgend jaar dan maar weer👋

Leesvoer, Bas!

De in de blog van vorige keer aangehaalde fase van weerstand, veroorzaakt door moeizaam zelf (om)schakelen, bleek toch iets hardnekkiger dan aanvankelijk gedacht. Ging het aanvankelijk om mijzelf als visser, qua insteek/ inzicht of inzet, langzaamaan evolueerde dat naar een situatie waarbij de vis het liet afweten, een lange neus trok. Dus eigenlijk opnieuw een fase van weerstand. Zo'n fase waarbij niks werkt of helpt, een anti-flow. Herkenbaar? 

En lang leve de relativering, die moeten er natuurlijk zijn, anders herken en waardeer je de highlights niet, die duurden al sinds vorige herfst. Daarbij, alles is leren. En ja, dat is ook een manier om jezelf weer moed in te praten. 

Dus wat moet ik daar dan mee, verhalend? Doorgaan met hetzelfde negatieve geneuzel, of lekker even een zijstraatje in schieten, en daar wat rondhangen, tot tijden en daarmee kansen zich keren. Goed idee! 

Maar eerst nog even dit: eerdere bloglezers weten dat er een Duitslandtrip gepland stond. Was 'ie succesvol geweest had ik er überhaupt niks over gezegd, in het kader van het ooit al aangehaalde adagium "je moet niet alles vertellen". Maar goed, de situatie was dermate dramatisch dat ik er niet over hóéf te vertellen. Zeven dagen en nachten hard gevist en niks, nada, noppes gezien, of beetgehad, gevangen, echt hélemaal niks. Met z'n tweeën. En dat verdeeld over drie wateren waarbij we op alle drie de wateren (met een gemiddelde van 200 hectaren per stuk) telkens op de topstek zaten (in technische zin), want telkens de enigen, dus de stek voor het uitkiezen.  En ja, er zit karper. 

Plan A: in vier nachten niks

Plan B: in twee nachten nada

Plan C; weer twee nachten, noppes

Positief aan die trip was het genieten van een ongerepte natuur, het onderlinge gezelschap, en het als twee jongens fantaseren over al die niet beviste wateren, wat er zou kunnen zwemmen en wanneer we ze zouden kunnen gaan bevissen? Ook wat waard. En dromen is gratis. Al voelde het geheel toch als deceptie, ik had stiekem gedacht weer eens met mijn neus in het karperslijm te gaan vallen. Gelukkig komen dit jaar nog minimaal 2 kansen in dat gebied. 

Op die trip liet Arend zijn nieuwe compacte cameratas zien, en daar was ik erg van onder de indruk. Echt compact, goed te betalen, een lekker merk (Thinking Anglers, en volgens mij alleen te verkrijgen via Carpworld), en eindelijk kon ik zo eens die al eeuwen meegewenste Nikkor 55-200 mm meenemen, zonder dat ik er een grotere tas voor nodig had. Heb hier jaren naar gezocht. Thuis direct de zaak besteld bij Carpworld en een dag later een gelukkig man. Nu heb ik een extra optiek bij me, niet van super kwaliteit, maar wat doen we nog met onze foto's? Goed genoeg voor alle hobbygebruik. Ben er ook gelijk mee aan de slag gegaan, zie beneden. Voel me weer rijker op pad gaan. Het werkt stimulerend. 

Als inhoud een camera met motor, 16-85 mm en nu ook een 55-200mm, plus de afstandbediening

En dat allemaal in 1 compacte fototas

Die nauwelijks ruimte inneemt in mijn Korum Ruckbag

Het fijne aan een telelens is dat je de wereld naar je toe kunt halen

Of door te isoleren kunt stileren

Of simpelweg het onnodige kunt weglaten

In 2021 ben ik met "Jan" het zeeltpad opgegaan (blogs zomer 2021). Jan had zijn deel ruim gevangen en was al aan het dubbelen geslagen, ik echter had slechts mogen 'ruiken' aan het water. Niet geheel terecht, ik had er al 14 gevangen van de ongeveer 50/60, maar de beteren waren, op 1 na, nog niet bij me langsgeweest. Dus daar had ik een behoefte. Helaas ligt voor mij het water op een knap stuk rijden, dus voor 1 dag ga je niet. Om van voorvoeren maar niet te spreken. Jan echter had er 1 sessie gedraaid, dit voorjaar, weer gedubbeld, dus voor hem was het voldoende, maar hij was wel zo sympathiek wat voer achter te laten, wetend dat ik in een paar dagen zou volgen. Waarvan akte.

04.00 gaat de wekker, biepbiepbiep. Heb het gevoel net pas in bed te liggen... (en dat klopt ook, we hadden op zaterdagavond een feestje). Snel alles inpakken en weg, richting zuidoosten. Ik kom er al rond 07.00 uur aan, de zon is net op. Mijn deel van het voer er in, en daarna even naar een ander water om ook daar te voeren, ik hou van een plan B. En ik heb de tijd, rustig aan, als het loopt gaat het de hele dag door. En anders morgen maar.  Daarna terug voor het echte vissen. Binnen het uur een run. En ja hoor, de vis die ik vorig jaar als eerste had (en Jan ook twee keer zo) komt er nu ook wéér als eerste uit. Wel wat in lengte en gewicht toegenomen. Dat is goed nieuws, dan weet je dat de rek er nog niet uit is. 

Goed herkenbaar aan de rode vlekken. Volgens mij een stressreactie. 

Daarna wordt het stil... heel stil. Ook geen rollen en/of springen meer. Ze hebben er (nog) geen zin in. Ondanks een regelmatige minimale extra voershot met maden. Kan gebeuren, morgen nog een dag. Het er zijn is al een feestje. Mythische oude plek. Zoals wat ze in Engeland een Estatelake noemen, al is dat hier dan een boerenhoeve van aardige omvang. De nacht elders hengelend doorgebracht, niet vermeldenswaardig, en de volgende dag terug. Weer in alle vroegte, nu al om 06.00. Eerst weer wat voer. En zie, er is vis gearriveerd, ze komen er leuk uitzetten, en telkens exact op de voerstek. Dat kan niet misgaan, dat weet ik van vorig jaar. En inderdaad, in no time twee aanbeten, zeelt uiteraard, die beiden op de foto mogen. En ook al wat kuit. Mooie zeelten, maar niet waar ik voor kwam. 

Daar!

En daar ook! 

Dan weer even rust, stilte voor de storm? Wanneer er wat later weer wat lijnzwemmers zijn (waar te nemen doordat de waker omhoog gaat en in dezelfde positie terugzakt) weet ik dat er nog steeds vis aan het azen is, of in elk geval in de buurt is. What's next?
Rond 10.30 weer een strakloper op rechts, dat was te verwachten. Maar verder niks. Ik trek de waker terug. Vis met semi-slappe lijn van fluocarbon. Soms blijft ie hangen in het wier dat al aan het groeien is op het talud dat zich tussen de visstek en mijn plek bevindt. Zoiets heeft voordelen, maar ook nadelen. Paar minuten later hetzelfde, maar nu zie ik de top trillen. Vis! Ik sla aan, en trek de vis gelijk mijn kant op. Inderdaad blijkt de lijn behoorlijk afgezonken in het wier, dus ik moet mijn best doen. Voel ook dat de vis telkens dat wier opzoekt. Dat maakt het spannend. Als de zeelt halverwege is gaat ook de andere hengel lopen. Maar mijn vis kan het niet zijn, de lijn daarvan wijst nog naar rechts. Dus een dubbelrun, hoe vaak dat niet voorkomt bij zeelt! Omdat ik vermoed dat de eerste vis een beste is besluit ik eerst die naar me toe te drillen en de tweede even te laten voor wat hij is. Die eerste vis neemt steeds grotere proporties aan, het zou een van de vissen kunnen zijn waar ik op uit ben. Op 10 meter uit de kant wil 'ie niet meer... blijft op afstand druk doen, te druk. En schiet vervolgens los... kanonnen! Ik vloek en tier er aardig op los, sorry lieve kijkbuiskinderen, zo net voor de streep. Maar het wrange feit is en blijft dat 'ie flu is. Wat blijkt nu, deze vis heeft toch op de een of andere manier de andere lijn opgepikt, ik denk al in een vroeg stadium vóór ik aangeslagen had, dus ik heb twee hengels staan drillen, en aan die tweede hing een zware tak die behoorlijk tegenwicht gaf, en op een X-moment niet verder omhoog mee het talud op wilde. Wat een pech... het voelt wrang. Temeer daar Jan van de grootsten er al een heeft gevangen recentelijk, hij er een heeft dood gevonden en ik er zelf ook al een van heb vorig jaar. Welke was dit? En natuurlijk de rest van de dag geen stoot meer. Alsof het water geen vis bevat. 

Ben in de middag even bij Plan B gaan zeelten, en net als Jan een bezoekje aflegt vang ik een mooie grasser. Heel opportuun op een korstje. Deze vis kwam vlak voor mijn neus de pluizen van een boom van het water plukken en had ook wel trek in een extra vlokje. Die kans heb ik niet laten liggen. Van zeelt ook hier verder geen spoor trouwens. In de avond nog teruggegaan naar de bosstek, maar daar was het over, en tijd om de volgende ochtend af te wachten was er niet. Tot over een paar weken, a bientôt. 

Het verzachte iets, en de manier waarop zeker

Kijk, daarvoor heb je een alerte maat nodig, die het moment pakt

Ergens deze periode een app van Niels Koetsier, onze GHV-coming man uit Gouda. Hij was benieuwd wanneer we een specifieke lichting aan volschubspiegels van Edko konden verwachten? Ik kon hem uit de droom helpen, die zwemmen er allang. Alleen zijn het geen volschubsspiegels, maar 'slechts' zwaar beschubde spiegels. Als ze zo klein zijn dan is er nog geen ruimte tussen de schubben, en kun je je laten foppen, maar gaat de zaak groeien dan ziet het er uit als hieronder. Allemaal vers gevangen de afgelopen weken. Ergo, het is niet allemaal kommer en kwel, die polders en hun parels zijn mijn savehaven. 

De vraag was wanneer de omcirkelde batch volschubspiegels zouden komen?

Nou, die zwemmen er al😎

Wat doet dit over 10 jaar? 

Mijn Haagse boezemsessies leveren ook weer een schoonheid op. Ik heb 'm nog niet gematched, maar ik gok op (wéér) een Cortenvis, helemaal leeggepaaid. Geeft niks, ik ben er wát blij mee. Had ik even nodig. Ik ga niet gelijk terug de dagen erna, op zich gek, want als ze er zijn, dan kun je ze vangen, maar ik heb behoefte aan ruimte, niet aan stad. Als ik in de sessies erna in een relatief nieuwe polder weer twee mooie vissen los, de eerste waarschijnlijk slecht gehaakt, de tweede weer een lijnzwemmer die vals gehaakt zit weet ik dat de flow er nog even niet is. "Hoe erg is dat nou, je bent toch lekker buiten geweest?" zegt Helen als ik mijn nood klagend naast haar op de bank neerzijg nadat ik eerst mezelf ontdaan heb van alle natte kleding. Tot de bekende natte onderbroek toe, want een dag dat het met bakken uit de hemel kwam. En gelijk heeft ze natuurlijk. 

Volgend weekend weer Bijna Frankrijk. Hoop dat de paai nog even niet in aantocht is. Heb ik nog een kans weer eens een zeeltmonster te vangen, in elk geval een kans. En voor de rest zien we wel. Daarbij de zomer is nog lang en de lijst met wensen eveneens. Keep you posted, Bas, hou je taai en snel weer op twee benen. Kun je weer mee met je mede-mannenbroeders. 

Wat was jij welkom! 

En jullie onwelkom!!