Vandaag een koude winterdag. Terugkijkend op 2021 zie ik een vruchtbaar visjaar, waarbij het me wederom gelukt is maximaal te vissen binnen de mogelijkheden van de dagelijkse verplichtingen en toch weer prachtige resultaten heb mogen boeken, nog los van al dat verplichte genieten dat we onszelf opleggen😋.
Niet veel zeelten, maar wat er wel op de mat kwam zal voor eeuwig in mijn geheugen gegrift zijn, met een voorgenomen komende reprise voor 2022. Er zijn maar heeeeel weinig wateren waar échte 60-ers zwemmen, al doet 'internet' ons anders geloven, dus als je er eentje weet zeer zuinig op zijn. Het water van dit jaar bevat er in elk geval eentje, en die staat bovenaan de wishlist voor 2022!
En dat ik een keer niet het voorjaar 'verspilt' heb aan grote brasem voelt wel goed, maar ik geef toe, omdat die grote toch wel kwam, onbedoeld. En daar waar ik die ving zwemmen er meer, dus wellicht dat het nog een keer kan gebeuren, zomaar zonder alle moeite die het in voorbije jaren kostte.
Prachtige karpers, stuk voor stuk. Klein en groot, het maakt me niet heel veel uit. Soms ga ik voor de aantallen, soms voor het gewicht, zo blijft het leuk. Ik had me een paar zaken voorgenomen; in elk geval elke maand een karper, dat streven is ruimschoots gehaald. Met dubbele cijfers in bijna alle koude maanden, moet niet gekker worden. De karpertrein bleef doordenderen. Zoals ik het zie kan dat nog in lengte van jaren doorgaan. De karperbestanden zijn nog nooit zo goed en interessant geweest, waar je ook kijkt.
Ook het vissen in mijn eigen stad heeft een behoorlijke uplift gekregen, heb het al diverse malen aangehaald. Wat in 2020 al begonnen was te lopen, ging als verwacht in 2021 door. In die zin wel voorspelbaar, maar dan nog moet je er het nodige voor doen voor ze in je netje liggen. Door de beperkte afstand was regelmatig voorvoeren op te brengen en dat bleek uiteraard zinvol. Voor mij jammer is dat het deel waar ik mijn tijd in wilde steken vanaf juli aardig visloos werd door stortbuien en daaropvolgende riooloverstorten en dat die situatie niet werd gecorrigeerd in het najaar, de vis bleef weg, mij zo wel de tijd gevende de polderkarpers te blijven belagen (zie vorige blog). En dat was behoorlijk succesvol.
Als je al een tijdje meeloopt in 'het wereldje' kan het voorkomen dat je al eens een water stevig bevist hebt, maar dat dat om redenen weer uit beeld verdwenen is. Dat komt zelfs regelmatig voor. Zo heb ik dit jaar de mogelijkheid gekregen weer aan een systeem te mogen ruiken (met drie vruchtbare sessies) waar ik 20 jaar geleden vaak te vinden was. Had er een eigen roeiboot liggen, zonder dat was je er kansloos. Via via (waarvoor 1000x dank) kreeg ik weer toegang tot het gebied. In 2022 wil ik er los gaan. Het zou zomaar zo kunnen zijn dat er dan eindelijk eens (en nee, dat is geen doel, maar ik haal er ook niet mijn neus voor op) een Nederlandse 40-er op de mat komt te liggen. Op mijn eigen manier in dat geval. Heb weet van tientallen 40-ers, ja zo goed hebben we het inmiddels in ons kikkerlandje, en voldoende vissen op acceptabele rijafstand, maar het heeft me nog nooit getrokken daar speciaal op te vissen. Al ligt dat zeer zeker mede ook aan de plekken waar ze zwemmen. Eigenlijk gek als je bedenkt dat ik voor andere vissoorten als zeelt, brasem, graskarper en niet te vergeten snoek wel die moeite zou willen doen, en al gedaan heb, tot over de landsgrenzen toe. En karper toch mijn grote liefde is... Een mens zit raar in elkaar.
In de aanloop naar 2021 had ik nog grote plannen voor Frankrijk, maar het corona-voorjaar gooide roet in dat eten. Dus werd het Duitsland, 3 x zelfs. Naast de al eens beschreven sessie vlak voor de zomerse ongekende overstromingen nog een keer eind oktober én begin december naar niemandsland in het noordoosten. Letterlijk, zag laatst een kaart met lichtvervuiling van Europa waar goed op te zien was dat met name Nederland en België gekenmerkt worden door overal licht, maar dat er ook nog zwarte gebieden zijn, zonder licht (lees; behoorlijk onbewoond). Een der meest zwarten was noordoost Duitsland, en inderdaad, het land is daar nog leeg, de tijd staat er nog steeds stil, en de natuur is groots en overweldigend; zeearend, kraanvogels, zwarte specht, visarend, ik heb ze allemaal zien vliegen. En het vissen? Kan niet wachten tot 2022, er staan vier sessies gepland. Op acht vissen waren de twee kleinsten 25 plus pond, en daarmee de grootsten 30 plus, dus dat houden we inmiddels aan als gemiddelde. Kan niet anders dat er wat uitschieters tussen zitten. Zou het dan eindelijk weer eens gaan gebeuren?
Rest mij niks anders iedereen een vooral gezond, maar ook vruchtbaar nieuw visseizoen te wensen!
 |
| Als de laatste van dit jaar deze klap op de figuurlijke vuurpijl |
