zaterdag 31 december 2022

Het Monument

Op de valreep van de jaarscheiding toch nog een blog, sommige zaken in een vissersleven zijn te bijzonder om te laten passeren zonder enige aandacht. En 2023 is weer 2023. 

Afgelopen weken (maanden eigenlijk al) is het leven, en daarmee het vissen, anders dan normaal. Mijn schoonmoeder kreeg in september te horen dat ze terminaal was, en daarmee kreeg mijn dagelijks leven en het ritme dat daarin verborgen is een valse twist. Terzijde, naarmate de tijd verstreek en de slopende ziekte steeds meer grip kreeg op lichaam en geest van mijn schoonmoeder, vroeg ik mij aan de waterkant steeds sterker en regelmatiger de vraag hoe zinvol of zinloos zo'n op jezelf gerichte hobby is? 

Afgelopen week was het einde nabij, dat was aan alles te merken, en in plaats van netjes het ritme (ook hier) van het lijf af te wachten via palliatieve sedatie kwam de (in mijn ogen terechte) vraag omhoog drijven hoe zinvol uitzichtloos lijden moet zijn en werd euthanasie van een woord een mogelijkheid. Het geval wil dat ik dezelfde afgelopen week mezelf ook al helemaal vrijgeroosterd had (geen werk of andere zakelijke- dan wel privéverplichtingen) om maximaal te vissen, en de weergoden waren ook nog eens bijzonder goed geluimd. Ondanks december visweer en nog eens visweer. 

Helen was als dagelijkse mantelzorger van haar moeder al een tijdje vrijgesteld van huishoudelijke taken in ons huishouden, daar zat voor mij de enige verplichting om dagelijks te realiseren. Geen problemen daar, en dat bood in overleg wel kansen een hengeltje uit te gooien, of wat te zwerven langs diverse wateren, zo weer nieuwe ideeën opdoend. 

Zo kwam ik op donderdag 29 december in een polder terecht waar ik al dik 30 jaar kom. En met veel plezier. Er is niet heel veel veranderd, behalve de visbestanden, na 2011/12 moesten we grotendeels overnieuw beginnen. Grotendeels, want een paar exemplaren hadden de strenge winter overleefd en één daarvan had in 2009 al grote indruk op me gemaakt vóór de grote sterfte, een bak van een spiegel, tegen de 30 pond aan. Destijds gevangen door Andries Hoekstra, toen nog slechts een bekende via mailcontact over GHV-zaken, en inmiddels een fijne (vis)maat. Als je mijn blog regelmatig leest moet die naam je opgevallen zijn (zo niet, heeeel snel naar rechts scrollen en zijn blog bezoeken). Ik stelde net "grotendeels", omdat hij deze prachtvis in 2013 opnieuw ving, als true survivor. Wat een schoonheid in die tijd (we hadden nog geen weet van de huidige geleverde karperstammen). En toen ik vismaat Arend 1 x meenam in 2019 kwam die vis er nogmaals uit. "Ja Arend, daar moet je vissen".  Arend had 10 minuten nodig... Maar ik gunde het hem, al mocht ie nooit meer mee natuurlijk. Dus goed beschouwd had ik al 14 jaar weet van deze vis en er ook wel een soort van 'achteraan gezeten', voor zover dat lukt in zo'n poldersysteem. Laat ik het zo zeggen, ik heb vaak over het vangen ervan gefantaseerd. Zij of hij (dat is niet duidelijk) was, als ik er viste, nooit heel ver uit mijn gedachten. (Got you there Moolenaar, tóch een targetvissert)

Soms wijk ik qua materiaal wel eens af van wat ik normaliter vanuit de basiskennis bijna automatisch als visser inzet, een net of een hengel, een haak of een lijn, zoiets. Moet zeggen dat dat regelmatig zorgt voor moeilijkheden, let maar op. Waarom ik dat dan toch doe? Laten we het maar ogenschijnlijk voortschrijdend inzicht noemen, of beter vermeend voortschrijdend inzicht aka tijdelijke verstandsverbijstering, soms moet je dan op je schreden terugkeren, steevast na een misser, en bedenken dat de oude kennis voldoende uitgekristalliseerd is, het gewoon zo laten, niet aan sleutelen. Dit keer had ik mijn zeeltnet (Korum spoonnet voor barbeel) van 65 cm meegenomen, puur om het gemak van het vervoer tussen stekken, dit net ligt lekker in balans met lopen. Niet zo groot als mijn karperschepnet, en vooral ook minder diep. Ik doe dat wel meer, als ik geen grote vis verwacht. En er heeft al eens een 107 cm graskarper ingelegen, was ook niet de bedoeling, maar ging prima. 

De stek die ik wilde bevissen doe ik alleen in de winter aan, omdat ik weet dat een aanzienlijk deel van de populatie zich dan hier verzameld, en met een warmere zuiden of zuidwestenwind ook prima bereid is tot azen. 1 hengel met de method, een wafter en een wakertje, de andere met een pen en een mais/worm-combi. Door tevens de eerste in te zetten kon ik daar vissen waar de meeste vis doorgaans ligt, net buiten bereik van een pen, een beetje meer op zeker spelen, naast de lol van rommelen met een pen. Beetje voer op beide stekken, minimaal uiteraard, het is december. Al na een klein half uur een opsteker op de pen die blijft hangen. Slaan, en vasttikken op een karper. Niks spectaculairs, althans qua gewicht. Een verse uitzetter van november 2021. Wel spectaculair qua beschubbing, dat beloofd wat voor de toekomst. Sowieso, ik heb er een aantal teruggevangen vanaf halverwege 2022, en stuk voor stuk spectaculair in groei. 




In mijn ooghoek zie ik een auto naderen waaruit een man stapt. Iemand van het waterschap die (uitgerekend hier vandaag) wat werkzaamheden komt verrichten. Zal met het fotograferen van de vis wel even wachten totdat de kust weer vrij is. Voor je het weet heeft hij dadelijk een Oud en Nieuw feest met karpervissende familieleden... Ik hang de rijen met net en al tussen de rieten. Half uur later een loper op de methodhengel. Sterke vis! Zéker geen uitzetter. Zo'n diep blijvende vis met van die stompen op je top. Het duurt even voor ik er een blik op kan werpen. Het blijkt een forse spiegel en vlak voor het net herken ik zelfs dé spiegel van deze polder, het Monument. Scheppen gaat probleemloos, al ontsnapt wel de rijenkarper tijdens dat proces. Ach, een mens kan niet alles hebben. Gelukkig maak ik altijd dírect matfoto's, dus ook die was voldoende vereeuwigd. 

Wat een bak zeg, en al die jaren nauwelijks tot niet gegroeid, nog steeds vlak onder de 30 pond en 88 cm. Deze vis is - als hij van de laatste uitzetting voor mijn tijd is - 30 jaar geleden uitgezet (1992), en was daarvoor al een jaar of wat oud. Dus minimaal tussen de 30 en 35 jaar oud. Met recht een monument. Daarbij, het laatste jaardoel, minimaal 10 x 20 pond ook gehaald, nipt. Daar moet ik wel een goeie tropheeshot van, dus hang ik de vis zorgvuldig weg tussen het riet na de matfoto. Er kan niks gebeuren. Uit gewoonte leg ik direct daarna de voerkorfhengel weer op de stek. Het is nu wachten op het vertrek van de waterschapsheer. Ik blijf in de buurt van het net. Tot ik 10 minuten later weer een aanbeet krijg op die methodhengel. Mozeskriebel, wat een kracht heeft deze vis? En dan niet alleen, het net zit al propvol met de grote spiegel, dus hoe ga ik die nieuwe vis erbij scheppen? Tom Poes, verzin een list! Ik besluit de vis zover uit te drillen dat het scheppen slechts een formaliteit is, niet voor het eerst dat dit zo gebeurd. Maar als ik het net oppak, zie ik dat de grote spiegel verdwenen is, zomaar...? Het net is niet gekanteld, hangt niet half uit het water, ik heb geen plonzen gehoord of de steel zien schuiven, niks, gewoon zoals ik het heb achtergelaten. Maar desondanks zonder de spiegel. Opnieuw maar goed dat ik altijd direct een matfoto maak. Ik kan er echter niet mee zitten vandaag, de derde spiegel heeft een ruwe schoonheid die iets goedmaakt. En het gevoel dat mijn schoonfamilie vandaag moet dealen met een euthansieverzoek dat binnen 24 uur gaat worden uitgevoerd maakt dat ik mijn schouders ophaal en bedenk dat er veel meer dingen zijn dan je druk maken of je al dan niet met een monument op de foto mag, 14 jaar naar verlangd of niet. 



Ja daar lig je dan, na al die jaren voor heel even de mijne... Bizar van kleur! Ik maak me op voor de plaat van 2022. Tevergeefs.

Nummer drie die middag, van een ruwe schoonheid en één bonk spieren, het verzacht iets

Fijne jaarwisseling, en wees een beetje lief voor elkaar. Veel belangrijker dan de zoveelste karper,  andere vis, of andere bijkomstigheid waarvan we onszelf hebben wijsgemaakt dat het ontzettend belangrijk is. 

Zelf ben ik met 106 karpers geëindigd, het is maar een cijfer en staat voor veel meer dan dat. Volgend jaar is letterlijk morgen, en niemand die weet wat dat gaat brengen. Als je niet begrijpt wat ik bedoel maar eens googelen op filosoof (David) Hume. Ik kan slechts hopen op minimaal dezelfde avonturen en ervaringen, en doe dat ook.  


Voor Ellen! Rust zacht. 


donderdag 8 december 2022

Permanente keuzestress

Einde jaar alweer bijna; hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd. Moest er altijd wat om grinniken, als mijn moeder dat beweerde, maar ze heeft gelijk. Het rad gaat steeds sneller. En het plannen maken en daarmee willen uitvoeren eveneens, er is nog zoveel te (be)vissen. Als ik terugkijk heb ik dit jaar op 35 wateren gevist* en op 26 gevangen, en daarnaast de helft aan interesses noodgedwongen laten liggen. Omdat ik nou eenmaal een jager ben is het actieve vissen en daarmee grotendeels slechts oppervlakkig afromen van zo'n water nou eenmaal mijn lot, zelfgekozen en doordacht, it suits me fine. Dat je daarmee niet alles vangt aan potentieel (lees; de bakken) zal me worst zijn, frustrerender vind ik het dat ik niet aan al mijn plannen (kennis en inzicht) uitvoeren toekom, en al die potentieel te vangen karpers die ik dáármee laat liggen... komt bij dat ik graag uitzoek hoe het ergens werkt, en zodra ik daar achter ben de interesse direct al tanende is. En dóór... zeggen ze tegenwoordig. Ach wat zeur ik toch, ik voel me rijk. En daarmee jullie ook hopelijk, want we vissen allemaal in dezelfde vijver goedbeschouwd. 

*Snoek, zeelt en graskarpersessies even buiten beschouwing gelaten.

Hieronder wat beelden van een aantal niet in de blog getoonde vissen van afgelopen jaar, het zijn er weer aardig wat en de een nog mooier dan de ander. Al was het gros niet zwaarder dan 15 pond, ze hebben allemaal een eigen verhaal. Prachtige vissen, parels. En, waar houdt het op, want die vis moet ook nog gaan groeien? Superparels dan maar? Ik mag het hopen. Wel maak ik me zorgen over de overleving in algemene zin, vele wateren leveren niet dat op waar ze in theorie genoeg vis zouden moeten bevatten, ondanks gedoceerd uitzetten. Of worden onze karpers een paar jaar na uitzet ineens zoveel slimmer? Laten we het daar maar op houden, geeft nog wat na te streven aan, namelijk zelf ook slimmer worden. 

Hier beneden in volgorde van vangen: 



















En dat is 100!

Dit jaar dus 100 karpers gevangen, daarmee is dat 'doel' gehaald, met een verhouding 1 : 2 schub - spiegel.  Al is dat absolute getal scoren nooit de reden geweest om er op uit te gaan. Wel moet ik bekennen toen ik driekwart november op 93 uitkwam dat ik een volgende sessie wat makkelijker gepland heb om er voor te zorgen dat ik dít jaar wel boven de 100 zou kunnen gaan eindigen😬, dit omdat dat streven in 2021 toch net voor de eindstreep gestrand was door een 'onvoorziene situatie' (en inderdaad... omdat je het nooit weet, begin december dit jaar onverwacht paar weken niet gevist door luchtwegontsteking...). Heb al met al weer heel veel gevist dit jaar, gemiddeld toch 2 x per week, dat is overigens ongeveer net zoveel als mijn vrouw gesport heeft. Maar tegen haar zeggen de buren nooit "ga je nou alweer sporten?" Begrijp jij dat nou? 

Van die 100 karpers moesten er minimaal 10 van 20 pond (bíjna gelukt) zijn, waarvan 2 van 30 pond (check!!). En elke maand een karper. (December is nog niet afgedekt, maar 1tje vangen moet nog wel lukken.) Kijk ik dus naar mijn doelstellingen, dan zijn die voldoende gehaald. Is dat zinnig, een doelstelling? Heb er veel over nagedacht, het geeft namelijk wel richting. Niet in de dagelijkse beslissing hoe en waar te vissen, dat is aan hele andere beweegredenen onderhevig,  maar in het grote geheel ervaar ik het wel als een boost. Los van de vraag hoe zinnig vissen überhaupt is op de schaal van Maslov.

Kijk ik naar hoe die vissen gevangen zijn dan kom ik tot de volgende cijfers: 37 karpers zijn gevangen met de pen, 6 zijn gevangen met de pen met daaronder een voerveer, 41 karpers gevangen met een methodsysteem als vastlood-montage, 16 karpers gevangen met vast lood en bollen. Veeg ik die vier subsystemen bij elkaar dan 43 met de pen, en 57 met een vastlood-montage. Door het kijken naar de subsystemen zijn er wel wat conclusies aan te verbinden, maar eigenlijk de verkeerde (de interpretatie laat ik aan jezelf over), want ga ik wat gedetaileerder kijken en betrek ik de periode (het seizoen) erbij dan zie ik vanaf 1 jan t/m eerste week maart hele andere cijfers: met de pen 2 stuks, met de pen met een voerveer ook 2 stuks, met de method als vastlood-montage 31 zelfs en met vast lood niks (want niet ingezet). De lente en zomer periode zijn omgekeerd: 19 karpers met de pen, 3 met een pen en een voerveer, niks met de method als vastlood-montage, en 4 met vastlood. Neem ik de periode na mijn zomervakantie dan 16 karpers met de pen, 1 met de pen en een voerveer, 10 met de method als vastlood-montage, en 12 met vast lood. 

Daaruit is m.i. goed af te lezen dat het seizoen bepalend is voor waar ik wil (of beter kan, in de hoop op succes) vissen, en daarmee bepalend voor de methode, die weer bepalend is voor de vangsten. In de winter een paar keer gevist, maar elke keer jackpot, en vrijwel alles met de methodveer als vastlood-montage. De lente en zomer zouden dan met pennen en gewoon vastloodvissen (nachten maken) doorgebracht gaan worden, maar van alleen dat pennen kwam het voldoende. Door het niet vissen (of niks vangen in de 2 Duitse weken) 's nacht met vastlood bleef de vangst van 20 ponders in die periode achterwege. Waarom ik dit zo stel? Vanaf periode drie (nazomer en herfst) wist ik mezelf te herpakken en ging ik ook weer 's nachts vissen, en zie, niet alleen de gevangen vissen met vastlood (en een bol) namen toe, maar ook de 20 ponders, 8 van de 9 in korte tijd. 

Goed beschouwd zou ik dan ook de hoeveelheid penvissessies en vastlood sessies nog kunnen scheiden, en de hoeveelheid uren per methodiek uitrekenen, en dat loslaten op de resultaten. Dat doe ik niet, die gegevens interesseren me op dit moment te weinig. Al heb ik dat vroeger wel gedaan. Wat daar uitkwam; telkens wat anders eigenlijk, mede omdat de hussel van seizoen, het gekozen water in dat seizoen, en de methodiek variabelen zijn die het onmogelijk maken solide uitspraken te doen. 
Hetgeen hierboven staat geldt slechts voor mijn visserij, en slechts in 2022. Maak ik een andere hussel is het resultaat anders. En mijn ideeën/resultaten kun je niet zomaar overplanten op elke andere visser. We doen het allemaal anders. Daarom slechts ter leering ende vermaek. 

Een en ander heb ik begin december al uitgewerkt, er zullen nog wel wat karpers bijkomen (hopelijk die 'missende' 20-ponder), maar die doen aan het grote plaatje niets af. 

Ondertussen voor de vereniging ook weer de nodige karperuitzettingen gedaan, eigenlijk wel weer in ons hele grondgebied. Den Haag, Gouda, Oude Rijn en diverse uitgestrekte poldersystemen. Van die laatsten nog wat resterende kleinere opbouw uitzettingen gepleegd om het daarna met rust te kunnen laten plus een paar hele verse polders die een eenmalige injectie gekregen hebben. Ben weer benieuwd hoe een en ander zich gaat ontwikkelen. 


Cortenspiegels; geselecteerde Tjechen voor de Goudse singels. Kijk vooral goed naar het exemplaar linksonder, een kleine 10% was overdekt met stardustschubjes, aanwinst. 

HSV GHV/ GH missie: Hart voor vis, visser en omgeving. Het is maar even dat je het weet😀.

En de vissen van Ed (special carp), wat moet ik er van zeggen? Dichterbij de bejubelde Valkenswaardlooks kun je momenteel niet komen. Grote klasse. 


Wat ik komend jaar ga doen? Kan me alleen maar aan de behoefte van dit moment spiegelen; gewoon op dezelfde weg doorgaan met dezelfde subsystemen en ideeën. En dan zien we volgend jaar lopende het jaar wel verder. Doorgaans is het toch 'life is what happens to you, while you're making other plans'. Het lijkt er in elk geval op dat ik de nachtvisdemon heb verslagen, wat er voor kan zorgen dat ik die polders die daar extreem goed voor geschikt zijn (er zijn er ook waar je overdag weinig tot niks kan vangen, raar maar waar) weer eens goed kan gaan bezoeken. Heb er zin in. Maar voorlopig eerst deze komende drie wintermaanden zoveel mogelijk pennen bij duikers en bruggetjes en een methodveer te water laten op die plekken waar ze in winterconcentratie op wat afstand liggen.

Ook weer eens wat andere zaken als baarsvissen met de worm, vroeg in april brasemvissen (eindelijk weer eens een plek die het waard is er in te investeren, en ook nog eens in de buurt van de grote zeelten put in Bijna Frankrijk, dat kan een mooie combi worden) oppakken, en ook Frankrijk trekt als een wezenloos aan me, de kennis daarvan stapelt zich op, en ik mis de couleur locale ontzettend. 

Onlangs mezelf weer eens gekieteld met dobbers van Dobberrob uit Zoetermeer. Bij hem koop je tegen vooroorlogse prijzen echt pennen om te vissen, voor mij zoals Co Sielhorst hengels bouwde, zonder no nonsense. Aanrader. Even googelen. 


Er ligt voor nog geen € 20,00 aan handgemaakte pennen

Het mooiste dan maar voor het laatst bewaren, tot in 2023!