Vandaag 19 januari 2024, precies een jaar geleden kreeg ik de sleutel van mijn nieuwe hut. Het juiste moment voor een korte evaluatie. Kijkend naar mijn resultaten binnen de bebouwde kom van stad Gouda kan ik niet anders dan konstateren dat eea toch gekenmerkt kan worden als een taaie visserij, en dat komt niet slechts door het gebrek aan karper ter plekke - al mogen dat er altijd meer zijn, wordt hard aan gewerkt trouwens - of mijn eventuele onwennigheid met de nieuwe visgronden. In goed 25 (mind you, een 4de deel van het totaal vorig jaar), doorgaans kortere sessies, maar wel op naar mijn mening aasmomenten, slechts twee karpers en een losser neerpennen is geen resultaat om naar huis over te schrijven. Ik merk enige frustratie bij mezelf. Het zijn er te weinig, gerelateerd aan het aantal uren en het vele, vele keren speuren met benenwagen en/of fiets, plus voorvoeren wanneer ik dacht dat dat zinvol was. Kan wel zeggen dat een en ander nog niet op zijn plek is gevallen, een understatement.
Hoeft ook niet, ben hier voorlopig nog niet weg, voel me nog steeds gestimuleerd, maar toen Gouda nog niet mijn domicilie was ging de zaak me hier eigenlijk beter af. Het gros aan sessies van de Goudse visserij binnen de bebouwde kom heeft zich afgespeeld in (aan?) de singels, en grotendeels met de pen.
 |
| Hier dan? Hoogzomer na laatste licht. |
 |
| Herfst; een zeldzaam windstil moment, beetje spooky... |
 |
| ... of overdag bij winterse buien... |
 |
| ... en uiteraard de obligate obstakelstekken niet overgeslagen. Niks! |
 |
| Alles met het fietsje en de CJW Heavy, liefde voor het leven |
 |
| Vast ook van een teleurgestelde karpervisser, wie weet ligt zijn hengel er ook nog? |
Voor mij hier geen makkelijke visserij, simpelweg omdat je altijd in de drukte staat (met de nadruk op staat, er zijn nauwelijks luimelstekken), met veel prikkels van externe zaken als verkeer of voorbijgangers. In elk geval verre van zen... en dat zengerelateerde vissen maakt toch een leeuwendeel van mijn visserij, mijn behoefte tot vissen, uit. Wat dat betreft heb ik iets over mezelf uitgevogeld; ik sta tijdens het vissen 110% aan, al mijn zintuigen (inclusief E.S.P.) staan op scherp (met penvissen nog meer dan met statisch vissen), dus ik ben bij het minste of geringste afgeleid of ik richt mijn aandacht automatisch op wat daarna toch weer een bijzaak blijkt, een fietser of hondenuitlater. Telkens weer intern moeten corrigeren als het iets niet visserijgerelateerds is - hetgeen in de bebouwde kom, of nog erger binnenstad, om de zoveel seconden kan zijn - kost mij mijn concentratie, mijn energie en uiteindelijk mijn gemoedsrust. Zit dus nooit rustig, het voelt ook niet bevredigend, ik laad er niet van op. Heb dat proberen te veranderen door heel vroeg te gaan (dat voelt al beter), of in het donker (werkte niet voldoende, toch teveel reuring, van nog vervelender volk). En door te gaan voeren, zodat het resultaat wat voorspelbaarder lijkt, en de sessie wat korter kan uitvallen bij voldoende resultaat. Maar dat bleek allemaal theorie.
En zo ging het in DH eigenlijk ook al die jaren, die puzzel is wel gelegd inmiddels. Alleen op de parkachtige stekken waar ik mezelf voldoende kon wegsteken in het groen kon ik destijds bevrediging vinden. Goed om te weten waar je grenzen liggen, de kilo's zijn geenszins heilig, de weg ernaar toe is van evident, zo niet evidenter, belang.
En als de enige Goudse sessie met het betere bollenvoorvoeren in september ook nog eindigt in een losser, terwijl anderen die hetzelfde doen dat specifieke weekend 8, 6, 5 of 4 karpers laten optekenen (waarmee de BVK-cup wéér onze kant op komt👻), dan begrijp je, hier valt nog heel veel te verbeteren.
Overigens meen ik al te weten waar de schoen wringt, ik heb de singelsessies voornamelijk gebruikt als opvuller, meestal maar eventjes tussendoor 's ochtends of 's avonds, zelden of nooit een hele dag. Kijk ik dan naar Andries c.s., die maken er een hele dag van, met wel drie rondes en daarmee kansen per aangevoerde stek. Moet wel zeggen, de enige keer dat ik zelf met Andries (en Michael) dit jaar hier gevist heb, de hele dag inderdaad, ving hij ook niets, denk de enige keer.
 |
| Je weet het dan nog niet, maar dit keer ga je blanken. (Voor wie het niet ziet, goed kijken links) |
 |
Twee van de drie hadden het al opgegeven later die dag.
Nummer drie zit op een stek waar ik niks van begrijp.
Maar ja, ik vang sowieso niks, dus mijn mening is hier weinig waard. |
In elk geval ga ik bepaalde hotspots (want die zijn er) niet meer op de autopiloot met de pen bevissen, maar lekker ' lui' met een bol aan een bonk lood (of beter, een grote methodfeeder). Kan ik gelijk op sommige stekken twee zones tegelijk bevissen. En ook uit de directe drukte blijven, geen zorgen meer over de te jatten visspullen, geen publieke aandacht zodra je een vis haakt (of in elk geval minder), minder auto's vlak achter je langs.
In dat kader valt er nog wel wat te melden; onlangs, bij een van de karperuitzetting bleek dat een van de locals, laten we hem Gert Jan noemen, een toffe gast, ook precíes hetzelfde deed als ik, bollen voorvoeren en twee richtingen uitvissen, op dezelfde stek. En beiden niks vangen daarna, voor mij normaal, voor hem een signaal dat e.e.a. niet geheel klopte, want ervaringsdeskundige, het had moeten lopen. Hij zag dus af van de stek, mede omdat hij mij niet in de weg wilde zitten, terwijl ik zelf inmiddels direct ook al een zone opgeschoven was, om dezelfde reden. Ergo, niemand meer daar💬. Zal hem wel weer eens opstarten, temeer daar het een 100% winterzone is, en vlak bij mijn huis.
Overigens mocht je van brasems houden dan is dit jouw stad, zoveel je er maar wil, vanaf voorjaar tot najaar. In de winter wordt het wat minder. Dit jaar houdt het bij 100 niet op, waaronder prachtige exemplaren. In het laatste Hét VISblad van nov/dec 2023 staat een stuk van Marco Kraal (VIS-tv opname voorjaar 2023) over streetfishing op witvis, maar als je het stuk selectiever leest kwamen ze volgens mij stiekem voor de karper, die verstek lieten gaan, hadden vast geen (ook) zin in al die enthousiasmerende kretologie bij de minste of geringste aanleiding, in tegenstelling tot de brasems... zoveel je maar wilt, ik zei het al😎.
Doorgaans zijn mijn blogs behoorlijk beschouwend van aard, en beschrijf ik maar weinig het verloop van een sessie of een vangst, maar omdat ik er maar twee te tonen heb dit keer is het wellicht wel de moeite waard e.e.a. eens te beschrijven, want er altijd wat te vertellen.
Ja, er was eens... een visser die niet erg tevreden was na een wat tegenvallende zomer. Hij wachtte op het najaar, voor als de vissen in vreetmodus zouden raken. Dat had wat stevige wind en regen nodig. Waarvan akte op de eerste dag van de meteorologische herfst, fikse donderbuien in het verschiet.
Op het moment dat ik de deur uitloop zie ik de wolken al naderen laag in het zwerk, hopelijk kom ik droog bij de brug aan. Heb een paar uur terug twee plekken gemaakt, kijken of ze er nu eens wel liggen en zin hebben in een lekker hapje. Dat hapje is inmiddels geëvolueerd van zoete mais op de haak naar een donkere wafter van 14 mm aan een lange hair, het scheelt me heel veel aandacht van de platten, normaal niet erg, maar avond na avond 5 tot 10 stuks vangen is echt teveel. Zodra ik inlig breekt de pleuris uit, gelukkig heb ik geanticipeerd op deze situatie en daarom deze brug aangevoerd. Hier kan ik met deze windrichting nèt droog staan.
De vis voelt de weersverandering, vanaf het moment dat ik in lig is er aandacht voor het aas. Vang een paar platten, alsnog, in de regen, maar het deert me niet, voel dat er meer inzit. Even is er een droog moment dat een klein half uur gaat aanhouden, en op dat moment weer een beet. Brasem, weer... neeee, karper! Zo goed en zo kwaad dril ik het beest, en schep ik haar ongewenst uiteindelijk toch direct bij de brug. Dat ging zo: probeerde om de dukdalven heen te gaan - slip flink open zodra de vis die gewenste kant op zwemt en even flink lijn kan nemen, werkt doorgaans prima - maar deze zwom weer dezelfde route terug zonder dat ik er veel aan kan doen. Dus dan maar afdrillen in de the dangerzone. Omdat je hier altijd van deze worstcase-situaties moet uitgaan heb ik een schepnet met een telescopische steel van 3 meter mee, een stevig ding met een net met vaste beugel zodat je een grotere karper ook probleemloos recht omhoog kunt hijsen. Wat dat betreft hebben de Haagse jaren 40 jaar terug me een hoop geleerd. Ik hijs een prachtspiegel op, gotcha! Ondertussen hebben zich wat heren verzameld, ze blijken bij elkaar te horen, zijn opvallend rustig en beleefd, aan alles is te merken dat ze (goed) opgevoed zijn. Krijg niet gelijk een spervuur van overbodige (ondoordachte) vragen over me heen, zoals doorgaans. Een van hen is zelfs zo aardig de foto hieronder voor me te maken, ik vind 'm prima gelukt. We staan nog even na te kletsen als ze me een andere vraag willen stellen en daar toestemming voor vragen, ik ben momenteel euforisch, dus je mag alles van me weten, behalve mijn pincode. Het volgende had ik NIET zien aankomen, de knullen zijn op zendingsmissie vanuit Rotterdam en willen graag met mij van gedachten wisselen over hun geloof, het christendom. Ik geef toe, had ik de karper niet gevangen had ik wellicht anders naar hun vraag gekeken, want vissend en daarmee monomaan in interesse, maar er ontstaat een interessant gesprek waarbij wij allen ons levensstandpunt duidelijk maken en verdedigen, wederzijds respectvol. Wanneer voldoende duidelijk is dat ik een zeer gefundeerde mening heb die 180 graden op die van hen staat, noem mij maar agnosticus, nemen ze afscheid en krijg ik een klein schriftelijk aandenken. Dat heb ik beleefd mee naar huis genomen, en zelfs even kort doorgebladerd.
Heb daarna nog een uurtje doorgevist, maar de activiteit leek weer voorbij, het is best zo, a happy man went home.
 |
| Je wilde toch pleurisweer? |
 |
Wat deed deze karper me goed.
|
November is van start, mooie maand, niet alleen in het Goudse maar overal. Andries heeft op 11 november 'andere' Hans (Hans uit Zeeland) te gast, en komen ze lekker hier vissen. Zou ik ook doen, hier maak je kans. Dat lijkt gezien het relaas hierboven in de blog wat op sarcasme, maar dat is geenszins het geval, puur feitelijk, ze vangen er samen namelijk 3. Op dezelfde plekken waar ik doorgaans ook een pennetje laat zakken. Om je haren bij uit te trekken. Bijzonder gestimuleerd door hun succes pak ik ook die handschoen weer op en maak de avond er op de zoveelste trip naar een der singels. Daar waar de warme en inmiddels harde wind, - het is in deze periode (lees de 3 laatste maanden van het jaar) bijzonder zacht, nog geen 3 dagen achter elkaar droog geweest, dus ook nu vergezelt van buien - recht op het water staat, zo onder een brug door. Als ze ergens gestimuleerd worden is het hier, in dat diepe gat. Je leest, ik ben nog steeds optimistisch, ondanks zo vaak blanken. Quest for carp Gouda-style.
Het is donker voor ik start, was een drukke werkdag vandaag. Voor dat je dan thuis bent, gegeten hebt, de spullen gepakt en ter plekke vist... Maar desondanks toch eigenlijk geen lichtpen nodig, zoveel lantaarns staan er. Het heeft zijn eigen bekoring. Zie ik dat nou goed, liep de pen een stukje naar links? Ja verdomd, wachten tot ik het gevoel heb dat het een doorlopende beet is in plaats van een lijnzwemmer. Ik sla uiteindelijk, voel gelijk dat het een karper is en trek de vis uit positie. Zelfs zover dat het gevaarte direct boven komt drijven zoals de zoveelste brasem en ik het net er direct pats onder kan steken, geloof niet dat ik veel drills sneller heb beslecht in mijn voordeel. Op de kant werkelijk een prachtvis, potentie te over. Mocht deze uitgroeien, en waarom niet, nog bijzonder jong, dan gaat het een BAK worden. Kom dan maar weer terug, wens ik haar toe.
Dat was voor mij echt een vis met een gouden randje. Zoals Andries zegt, een Er-Toe-Doe-vis. En voor mij geen tweede meer die avond, zoals de mannen gister. Het zei zo. Toch even een roze wolkje.
 |
| Beiden penvispikeurs, Hans en Andries, lieten mij een poepje ruiken |
 |
| Ik weet niet wie meer verbaasd was?! |
 |
Roodgloeiend van binnen ging ik op huis aan
|
Terug naar het beschouwende deel: november en december stonden ook weer in het teken van de karperuitzettingen voor de vereniging. Op drie zaterdagen bezig geweest voor de club en op één voor de federatie. Er wordt veel kritiek geleverd op die federatie (ZWN) en in het verleden zeker terecht, maar ondertussen waait daar een frisse wind, en als onderdeel van het nieuwe denken ook financieren van karperuitzettingen op grotere waterstelsels. Dit keer (met dank aan Niels Koetsier en zijn clubje Goudse vrinden) ook voor de Hollandse IJssel. Als regelmatige lezer van deze blog weet je dan; die Hollandse IJssel is een van de toekomstige speerpunten van Hans. Daarvoor is 'ie hier gaan wonen... Dus als ik daar dan zelf wat karpertjes in het water mag laten glijden op hemelsbreed minder dan een kilometer van mijn huis heb ik een superdag, vond dat echt helemaal te gek, geen woorden voor. Aan dat grote woelige getijdewater vol stroming en grote boten en ander industrieel gespuis staan en daar een teiltje karper mogen omkiepen gaf een superkick. En extra reden om er een keer mijn bivak op te slaan. Daarbij, zo'n teiltje kiep je niet alleen om, daarvoor is dat te zwaar, dat doe je dus samen. My other half voor dit klusje bleek Goudse Hollandse IJssel-veteraan Peter te zijn die me gelijk een mooie voorjaarsstek tipte. Dat ik dezelfde stek al ergens in het vroege najaar genoteerd had als potentieel terwijl ik met Helen een lange wandeling maakte (om die reden😶) bevestigde mijn idee. Ooit!
 |
| Ze kunnen zo alle kanten op |
 |
| Dit vond ik me toch een partij kicken. I'll be back!!!! |
De bijnablankklaagzang is ten einde want met de wateren buiten de Goudse singels is het heel wat beter gesteld qua vangen. Ik was er al bekend, dus daar was niks nieuws aan, maar het ging van een leien dakje dit najaar, in relatief weinig sessies zomaar zo'n beetje een vierde van het hele jaarresultaat, met zeker ook een paar mooie uitschieters. Ook hier mag de naam van Dennis niet ontbreken (zie vorige blog dec). Daar waar wij eerdere jaren al wat halfslachtige pogingen gedaan hadden met karige resultaten, ging het nu prima. Samen vlak bij de visgronden wonen heeft zo zijn voordelen, dat betaald zich nu eindelijk eens uit. Opvallend, niets met de pen ondernomen, alles aan iets met lood. Voor 2024 kan ik alleen maar zeggen, al het geleerde ga ik samenballen en me er zelf opnieuw in vast bijtend komt vanzelf het resultaat, ook op die singels. Ben al gestart met voeren op een minder voor de hand liggende plek. Een langere termijn aanpak. En wie weet blog ik er ook nog wel eens over. Wie weet ook niet.
 |
Waar ik ook ging 'buitengaats', overal karper op de mat.
Hier tijdens bezoekje van Niels - het Goudse SKP-wonderkind - Koetsier. |
 |
| Ondertussen, in het heden, moet ik mijn tijd bijden, alles ligt even dicht, al is dat even al 2 weken... |
 |
| De hamvraag van deze blog; from Gouda with Love? Zeker weten! |
