Dubbelslag, met bonus

Het schiet al weer aardig op, najaar 2021. Moet serieus schrappen in mijn plannen en behoeftes. Temeer daar er een serieuze trip (ook qua voorbereiding en de tijd die dat kost) naar Duitsland aan zit te komen. Ik stel mezelf de vraag: "Wat is prioriteit nummer een?" Strikt op gevoel zeg ik: "Nog een zeelt vangen in Bijna Frankrijk". Daar heb ik dit voorjaar zo van genoten! Temeer daar de verplichte Schein voor het Duitse avontuur ook nog gekocht moet worden en ik vanuit daar veel dichterbij die mogelijkheid zit. En alles beter dan vanuit DH die hele exercitie ondernemen, dat kost me naast zowat een tank inmiddels dure diesel ook bijna een volle werkdag. Dus liever als combinatie. En omdat ik vermoed dat dat zeeltvissen ter plekke er op of eronder is houd ik een plan B klaar in de vorm van een aantal uit de kluiten gewassen grassers op een water in de 

Gaandeweg het oppakken van de voorbereiding voor die gecombineerde zeelt/ graskarpertrip kom ik tot een echt plan: 0m 05.00 uur wegrijden; bij eerste licht voeren bij de grassers; daarna uitgebreid voeren voor de zeelt op een naburig water; dan terug naar het graskarperwater voor die ochtend en dat bevissen tot donker; daarna weer naar het zeeltwater en daar overnachten zodat ik bij allereerste licht (of beter nog als het nog donker is) weer vers voer kan brengen naar de stek; ter plekke maar bekijken of ik ze al vroeg aan het azen kan krijgen en aan de hand van die wetenschap bepalen wanneer ik de Schein ga halen. Bij terugkeer eventueel nog op zeelt of graskarper, afhankelijk van de resultaten, en zorgen dat ik voor 22.00 uur weer thuis zou zijn zodat ik mijn dame ook nog even zou spreken en zien...

Als ik het hierboven teruglees ziet het er uit als voornamelijk heel veel werk en gedoe, en dat was het ook, maar zeker niet tegen heug en meug omdat ik zo nodig moest, simpelweg omdat het plannetje, behoudens dat ik veel meer tijd nodig had van A naar B plus (her)installeren, qua vangen prima verliep.  Alleen al de reis ernaar toe kent zijn uitdagingen, dichte mist op het grootste deel van het traject zorgt voor de nodige vertraging. Desondanks kom ik vroeg genoeg aan. 

 

 

In alle vroegte eerst de grassers aanvoeren

 

Na het voorvoeren van de grassers waarbij ik er al een paar zie draaien, snel naar het zeeltwater. Dat ligt er schitterend bij, maar is nog steeds zo dichtgegroeid dat geen van beider voorjaarstekken te bevissen is. Tegenvaller. Ik moet dus van nul af aan opnieuw uitpeilen voordat ik voer breng. In een andere zone, die ook zijn eigen uitdaging gaat kennen als het om de viszooi brengen gaat, het is hier nogal onherbergzaam. Nog steeds geen probleem allemaal, hoort er allemaal bij, maar het zorgt voor oponthoud. Al met al is het niet de geplande 10.00 uur voor ik de hengels uit heb bij het graskarperwater, maar 11.30... ben dus het grootste deel van de ochtend kwijtgeraakt. Gelukkig maakt dat met graskarpers doorgaans weinig uit, die vreten, als ze er zin in hebben, ook overdag gewoon door. En al helemaal als het in het najaar zonnig is. Ik voer en vis strikt met partikels; duivenvoer, harde mais en wat tijgernoten. Op de hair uitgebalanceerde tijgers en maiskorrels, erg simpel. 

 

De zeelten hier ga ik na eventueel haken nooooit door het wier heen krijgen, dus dat wordt 'm niet vanuit deze hoek

 

Als ik me al zorgen maakte omdat de doorgaans productieve ochtend al weggesnoept is met voorvoeren, is dat toch binnen de kortste keren verdwenen. Al heel snel een run, als ik goed en wel zit. Grasser? Lijkt er wel op, de vis komt zonder al teveel problemen het hele eind mee en begint voor de (diepe) kant pas een partijtje worstelen. Had je gedacht, niks grasser, het blijkt een onvervalste schub, en ook nog eens eentje van voldoende ponden om de recent gezette "persoonlijke target" (20 vissen van meer dan 20 pond in 2021, want 10 meer dan 20 had ik al behaald in augustus) te starten. En... een der Laatsten der Mohicanen, want het gerucht gaat dat de karperpopulatie ten gronde zou zijn gegaan aan nieuwe uitzet. Dat kwam van betrouwbare bron. Met ander woorden, deze karper is vrij eenzaam, zal zich dan wel bij de grassers hebben aangesloten. Waarom ik dat denk? In de uren die volgen komen er ook nog eens twee mooie grassers op de kant. Naast een grote (oude) zeelt van 55 cm. Al met al heb ik het er maar druk mee, en het moment om te vertrekken is er eerder dan ik zou willen... voel dat er nog wel wat meer in had gezeten. Ik laat flink voer achter, met de gedachte dat ik hier in elk geval morgenmiddag nog kan neerstrijken met een kans.

Overigens, dat overlijden van de karpers zag ik zelf als een manier eindelijk eens kans op die grassers te maken, zo zou er minder concurrentie zijn. En omdat de gevangen grassers in mijn ogen meer dan behoorlijk aan de maat waren geworden en goed gevuld waren geraakt (t.o.v. het verleden) denk ik dat mijn bron gelijk heeft gehad. Je zou dan wat bijvangst van kleinere karper verwachten, maar daarvan weer niet eentje?

 

 

Niet alles is dood, en gelukkig maar. Ik zie het maar als bonus.

Doelsoort 1, maar nog een watertje te vroeg... Oude dame, wel de lengte, niet meer het postuur.

Kijk, dat ziet er beter uit, ze zitten lekker in hun gewicht inmiddels

En deze ook. Nog maar wat pondjes erbij t.o.v. de vorige. Vind ze ook zoooo fotogeniek.

 

De avond valt snel, te snel, duurt ook weer even voor ik op de zeeltstek ben. Nieuwe stek, altijd even wennen. Daarbij, weinig plek voor de tent. Maar ik wil per sé weten of de vissen hier in het najaar ook te vangen zijn en hoe ze er dan uitzien? Of het de moeite waard is dat meer te doen?

Word daarin geenszins teleurgesteld, want al in het vroege donker komt de eerste aanbeet, en ik mag me verheugen met een fraai gebouwd exemplaar van tinca tinca. Dat zie je toch maar weinig, van die zeelten die robuust gebouwd zijn, van huis uit direct al kleine bulldozers. En als ze dan ook nog de lengte hebben, zoals enkele exemplaren hier, kun je van kapitale exemplaren spreken.  Eigenlijk had ik gehoopt op een nocturne brasemaanbeet, dat mede is reden dat ik 's nacht de hengels laat liggen, want ik loop gerede kans er daarvan eentje te vangen en het kan dan zomaar zo zijn dat mijn verse record dan weer aan diggelen is. Maar met deze zeelt ben ik meer dan in mijn sas, een echte dubbelslag. 

 

 

In de rimboe, vol sfeer

 

Verder kan ik me niet veel van de nacht herinneren, heb als een roos geslapen, mede door het vroege opstaan van deze ochtend, had het blijkbaar nodig. Daarbij, de wekkers staat opnieuw vroeg, in de hoop wat op te kunnen starten. Waarvan akte, want al snel een beet op dezelfde linkerhengel, en jawel weer een zeelt. Dat voel je direct aan het bonken op je top. Deze kiest ervoor een grote bos met waterpest op te zoeken, dus ook hier, waarvan van een dril niet veel sprake meer is. Mijn geluk, de zaak is aan het afsterven dus met voldoende druk houden ben ik in staat het geheel toch los te trekken en mijn kant op te krijgen. Door het vroege startschot en mijn ervaring hier dat de vis in kleine series komt ben ik er helemaal klaar voor. Snel op de foto en dan scherp achter de stokken. 

Heb zowel een hengel met maden uit, als een methodveer met opvallende wafter. Beide vissen kwamen op de wafter. Anders dan in het voorjaar, toen het voor 90% beet op maden was.

 

Blij dat ie er niet af is, altijd listig in het wier

Gelijk maar op de foto. Vitale vis. Straalt kracht uit.

Direct daarna de nachtelijke vangst op de foto, mocht uitrusten in een tunnel

Maar snel opnieuw in de actie is op het verkeerde paard gewed, de rest van de ochtend verloopt in totale stilte. Van de delkims althans, de zeelt laat zich over het hele water zien met rollen en splashen, maar niet in mijn zone... gekmakend. En dan breekt vanzelf de tijd aan dat ik een beslissing moet maken: verder vissen voor wellicht 1 zeelt of nu eerst de Schein regelen en dan nog een grasser proberen te vangen? Ik besluit tot het laatste, volgend voorjaar hier maar weer terug, ga ik er extra tijd voor nemen. Op zijn "Jan's" (zie blog voorjaar). 

 

Sfeer in overvloed in dit prachtige bos...

... waar de herfst ook al ruim zijn intrede in gedaan heeft

 

Het verhaal van het oppikken van de Schein is een verhaal op zich, hilarisch, schattig ambtenaresk, gemoedelijkheid troef, maar verder laat ik het daarbij, niet relevant. Ben in elk geval al weer snel terug de grens over, terug naar de grassers. En die laten me alsnog een poepie ruiken. Helemaal verdwenen, geen piepen, geen hoog zwemmende vissen, niks, nada. Tot het moment dat ik weer op huis aanmoet, ik hengel 1 al ingedraaid heb en hengel 2 aan de beurt is. Vlak voor ik het handvat wil oppakken om de zaak in te draaien een halfslachtige run, waarop ik direct aansla. Deze vis vecht als een karper, maar blijkt toch uiteindelijk ook een grasser. Niet de grootste deze sessie, maar zeker de vetste van het stel. Heerlijk gevist. Een dubbelslag met bonus.

Om 17.59 ging de zaak lopen.... echt vlak voor stoppen.

My Precious

Biepbiepbiepbieppp gaat de wekker om 07.00 uur. Standaard in huize Moolenaar. Tijd om op te staan. Vandaag om er achter te komen of er nog, of weer, vis zit in het deel van het Haagse boezem waar ik gisteravond laat nog gevoerd heb. Wetend dat áls ze er zijn, dit 's ochtends aan de bellensporen prima af te lezen is, of aan andere visactiviteit. Niks eerst rustig ontbijten, maar na zetten van thee en een snel gesmeerde boterham die mee gaat, direct weg. Niet al teveel tijd deze ochtend, de arbeid kent vandaag ook haar verplichtingen. 

Half juli j.l. waren er een aantal forse onweersbuien die voor riooloverstorten zorgden en vanaf dat moment was ik de vis hier in deze zone kwijt, ze waren voor het slechte water uit weggevlucht naar schonere delen van het systeem. Daarmee voor mij onbereikbaar, want ik heb geen behoefte aan de binnenstad. Hoe ik dat weet? Tot die tijd had ik vaak vis in het net, en zag ik de vis eigenlijk altijd wel ergens zwemmen, maar vanaf dat moment in juli leek dit deel wel visloos geworden. Met een beetje geluk zou de waterkwaliteit inmiddels toch weer wat hebben kunnen verbeteren en zou de karper op haar strooptocht naar wintervoorraad ook dit stuk weer gaan aandoen. Maar toch nog toe niks, geen beet, geen bellen, rollen, niks, al met al een dooie boel. Heb het dus al een keer of wat geprobeerd na Italië, met vanochtend als zoveelste poging. 

Waarom ik dan toch ga? Het is toch vissen, en daarmee zen. Daarbij gok ik er op dat er een kantelpunt ten goede komt. En omdat ik niet weet wanneer, kan dat elke sessie wel zijn. 

07.30 zit ik aan de waterkant. Gezien de aardige diepte (en daarmee de onvermijdelijke lijnzwemmers) niet met mais en worm, maar met een voerveer onder de pen, met veel overdiepte. Beet is vis. Zo simpel normaliter. Lekker met de vers gezette thee en een broodje. Ik zit in een tuin op privegrond, niemand die erbij kan. Zelfs de auto staat op privegrond, dat scheelt de nodige knaken. Nergens nog vrij parkeren in deze stad.

Bij aankomst was er nergens iets van visactiviteit waar te nemen, noch zag ik voornoemde bellen, dus ik schatte deze sessie daarmee in als de zoveelste vruchteloze, maar niet geschoten is altijd mis, en zoals ik al aangaf, even een uurtje hier zitten is behoorlijk ontspannend. 

De meerkoeten zijn hoogst actief op mijn voerstek, dit is het derde legsel dit jaar en ik weet zeker dat ik een aanzienlijke bijdrage aan de voedselvoorziening heb geleverd, met het brengen van regelmatig voer vlak bij hun nest. Op dit moment moet ik tolereren, ze lachen me echt uit, dat er telkens meerkoeten duiken en met wat te eten bovenkomen. Als er twee van de vier beneden zijn, zie ik wat beweging op de pen. Zou beet kunnen zijn? Maar ik houd het op een meerkoet die de lijn raakte, al dook die een meter verder.

De eigenaar van de grond blijkt na dat uur ook al wakker. Doorgaans is hij wat later op uit bed en dat zijn dan net de uurtjes die ik meepak, want zodra hij wakker is komt hij een praatje maken en zijn daarmee mijn kansen direct minder,  (zijn) geluid draagt ver. Ik heb hem nog niet zover dat hij fluistert, en waarom zou hij ook? Hij gaat vandaag fietsen, meldt hij me. Zal dan zijn zware elektrische fiets langs mijn auto moeten wurmen. Het laat me niet direct los, en ik ga even kijken hoe dat verloopt. 30 passen de tuin door naar de voorkant. Maar voor niks, want de fiets staat al voor mijn auto zonder enig probleem, dus direct de 30 passen weer terug. Max 1 minuut, ik denk minder. Maar WTF waar is mijn hengel? Waar zonet nog mijn hengel lag is nu niks. Niet in paniek raken nu, rationeel blijven denken, schiet er door me heen. Zo onwerkelijk. Maar echt, er ligt geen hengel meer. Ik speur direct over het water; geen bootje met dieven, geen plonzen, geen vortex van een hengel of vis, geen rimpeling van iets, helemaal niks. Het water is glad zover als ik links en rechts kan kijken. Alsof ik droom. En dan moet je weten dat dit geen gewone hengel was, maar een CJW X Heavy, een van mijn gekoesterde pareltjes. Die is onvervangbaar. IRREPLACEBLE. 

Letterlijk een paar tellen terug lag hier nog een hengel op de vlonder *

Daar sta je dan. Kan wel janken. De eigenaar van de tuin is er nog gelukkig en ik snel terug naar boven om hem de sleutel van zijn bootje te vragen. Nou ja, bootje... het is een waterfiets. Zo goed en zo kwaad als dat gaat in je eentje stuur ik dat ding het water op, links en rechts speurend naar mijn hengel. Er zit een flink kurken handvat op en mijn ervaring is dat die knap drijft, ondanks de zware hengelblank en de Shimano 3500 baitrunner. Maar waar ik ook kijk, geen hengel. Ik vrees dat de karper langs de kant is gedoken het kanaal in en onder de takken is gezwommen die overal onder water liggen. Zo ook de hengel meetrekkend onder de takken. En daarmee voor mij onzichtbaar wordend. Ik voel me echt heel slecht, dat kan ik je verzekeren.

 

Sinds een week begint dit deel van het water weer iets van doorzicht te vertonen, dat is mijn geluk, want zo troebel als het geweest is... dan vindt je niks meer terug, als in dikke mist. Nu heb ik er nog hoop op, kan enigszins onder water kijken, zeg 30 cm. Maar het levert niks op. Heb een grote zone afgefietst en overal op of onder water gekeken. Wat te doen? Ik fiets terug naar de tuin en ga mijn dubbele hark halen in de auto. Dan maar de hele boel afdreggen, wellicht pak ik een lijn op? Na 10 minuten begrijp ik dat dat onbegonnen werk is, en al helemaal vanaf een bootje. Maar ik geef niet op, besluit dan maar het hele water af te gaan varen stukje bij beetje, in de hoop ergens die hengel te zien drijven. 

En jawel, op ongeveer 150 meter links van de stek waar mijn hengel te water gegaan is zie ik langs de kant tussen de takken onder water een kurken handvat met de hengel wijzend naar beneden, als een onderzeeër. Echt! In notime ligt die natuurlijk in de boot. Zou de karper er nog aan zitten? Na wat gesteggel met de lijn die overal onder- en tussendoor loopt zit er inderdaad nog een karper(tje) aan, een schubje. Die volslagen uitgeteld mee omhoog komt. En zich heel eenvoudig laat oppakken met mijn handen. Dat beest is uitgeput, die had de lijn niet kunnen breken (zit i.v.m. de vele takken met 33/100ste te vissen), en zou waarschijnlijk uiteindelijk een lullige dood gestorven zijn. 

 

In jubelstemming terug, van niets naar alles. En nog wat gevangen ook. Hoe zen is dat?!

 

 

Je hebt geen idee hoe blij is hier was, ik had 'm terug!!!

En dat alles veroorzaakt door zo'n klein visje van nog geen 50 cm, kan het nog steeds niet geloven.

 

* Heb de foto gemaakt nadat ik de hengel weer terug had, omdat ik toen al wist dat ik er iets in een blog/ verhaal mee wilde. Op het moment van ontdekking was dat niet mogelijk geweest, mijn gevoelens stuiterden tussen ongeloof en paniek.