Een bocht in de rivier*

Alleen terugrijdend naar Nederland op 19 oktober overzie ik de afgelopen sessie met Arend ergens in Frankrijk, van 12 t/m 19 oktober. 

Succesvol of toch ook weer teleurstellend? Het is maar hoe je er naar kijkt. Ga ik op mijn vangsten af, dan begon e.e.a. succesvol, maar eindigde teleurstellend. En wat is dan succesvol, als zijnde een containerbegrip? Succesvol kan dus klaarblijkelijk niet anders betekenen dan iets van importantie, of voldoende, gevangen hebben. En onsuccesvol daarmee; onvoldoende, te weinig, of als het echt tegen zit, niet(s). Toch, volg ik mijn gevoel puur qua beleving kan ik niet anders dan concluderen dat ik lekker gevist heb. Er lekker ben uit geweest. Buiten gespeeld. Het idee gehad te hebben dat het had kúnnen gebeuren dit keer. Op 4 prachtige locaties, volop genietend van de couleure locale, rijdend van de een naar de ander plek; Frankrijk in herfsttooi. Wat dat betreft heel anders dan in Duitsland, eerlijk gezegd vind ik daar geen bal aan🤫; de dorpjes niet, de bevolking niet, en zelfs de natuur mist wat. Streng, saai, opgeruimd, zonder franje. Alleen de karpers zijn oke, maar als je die te weinig vangt helt het gevoel op een gegeven moment over naar toch maar wegwezen naar elders. Toen ook Arend dit voorjaar overstag ging richting zuiden in plaats van oosten te willen vissen en zelfs met een lijstje met topsecret tips (van zeker niet de eerste de beste, zo'n typische digitale karper-VIP, maar daarmee niet gelijk  zo geheim dat je vingers erbij af kon likken, want alles noordelijk gelegen al bekend bij mij, en ik ben al jaren lang niet echt heel scherp geïnformeerd, dus ik had en heb mijn twijfels) kwam aanzetten was de week snel wederzijds beklonken. Gezien zijn baan als docent kon dat er maar 1 zijn, die van de herfstvakantie. En gezien onze beider situatie deze periode werd het geen trip naar "de Alpen", hoe modieus ook tegenwoordig, iedereen heeft er de mond van vol, al stonden die wateren zeker ook op het lijstje. Moet daar natuurlijk om lachen, zodra er ergens een berg te zien valt is dat gelijk een Alpenwater. Wij deden het dit keer met minder, slechts de Vogezen in de achtergrond, en ik vond het ver genoeg. 

Arend is volledig onbekend (of beter, grotendeels) in Frankrijk, dus elke water is voor hem nieuw en daarmee een avontuur (heerlijk lijkt me dat nog). Hij wilde per se naar een water waar ik 30 jaar geleden al weet van had, en 20 en 10 jaar later nog steeds... nou ja, eigenlijk een al serieus afgelikte boterham. Gold ook voor wateren twee en drie, al moet ik zeggen dat die derde desondanks wel ergens op een serieus lijstje van mezelf prijkte, en niet eens onderaan, simpelweg omdat ik via via wist dat er streng gecontroleerd werd op nachtvissen én de vis er gewoon goed overdag vangbaar was, voldoende vis, mooie vis. Dus waarom moeilijk doen? Het rook er dus naar in voldoende rust je ding kunnen doen, want doorgaans was het leeg:-). Hoe naïef. Maar dat is voor later. Let's roll...

Ze weet ook precies hoe ze me moet lijmen; ergo, mijn trouwe metgezel de hele week

Ik was in staat om al om 05.00 uur donderdag 12 oktober met een auto vol zooi af te kunnen reizen naar zuidelijker oorden, alsnog hopeloos in het pikkedonker strandend in files in Antwerpen en Brussel, én alles wat er tussen ligt, inclusief kloteweer. Overgaand in slagregens in Luxemburg, plus ernstige snelheidsbeperking in Noord Frankrijk, je begrijpt, ik kwam niet als gepland om 10.00 uur aan het water aan... En ooit kon het! Het water is in dit geval de Moselle rond PAM. Mijn jachtgebied tussen halverwege de 90-er jaren en de eerste jaren van het millennium. Voor mij persoonlijk de Rivier der rivieren. Dat gevoel komt nooit meer terug, of beter, dat blijft zo. Even in de historie geplaatst, destijds pas 10 jaar daatvoor werden Cassiën, du Der, Orient ontdekt en het vissen met een bol en hair daar (Frankrijk) geïntroduceerd, alles was destijds nog nieuw. Nu vist elke debiel met vastlood en bollen... of beter, juist die... (Ja Hans op zijn best, cynisch en van zich afbijtend, it's in my nature, een schorpioen zijnd. For the better half, want de andere kant is natuurlijk kikker). Bij aankomst in het gebied staat de aangewezen nachtviszone links en rechts al vol met tenten en hengels. Je mag er met vier vissen, dus dat zullen we dan ook, ongeacht hoe wenselijk dat is... 

Heeft ook voordelen, de rest van de rivier (lees: de niet toegestane zones voor nachtvissen) heb je zo voor jezelf, geen kip te zien. De drie bomen waar ik ooit voor zat vind ik zelfs terug, als stompen in de rivier. Kan niet ander dan dat die met kluit en al eens het water ingezakt zijn, daarmee een relatief ondiepe plaat vormend, zo blijkt na wat peilwerk, dus gaat er wat speciaal voer in. Speciaal voer? Ja, ook dat verdient wat uitleg; destijds was hier dé bol scopex 14mm van Nash. Heb toen wel eigenwijs gedaan, maar werd binnen het uur om mijn oren geslagen met vangsten van anderen (Marco C) die er niet om logen. Dus had ik onlangs eerder speciaal naar de Nash scopex gezocht op marktplaats en er 10 zakje van 200 gram van weten te bemachtigen, eigenlijk meer voor de nostalgie, al weet ik zeker dat Garry Bates wel als een der eersten in staat was een bol met meerwaarden in elkaar te zetten. Niet de bulk, maar de procentjes extra's. Daarvan een zakje aan de stroming prijsgegeven, naast wat kilo's harde (maar gekookte) maïs. Om het wat aan te zwengelen met witvisactiviteit. Dat helpt daar.

Ooit zat ik vóór die bomenrij

Hier is de natuur al in herfsttooi op diverse plekken

Arend blijkt eerder vrij te zijn wegens een voordelige roosterwijziging en is al onderweg, mij daarmee niet meer de kans gevend uiteindelijk de aangevoerde stekken serieus af te vissen. Moet het met een paar uurtjes doen. Maar ik kom terug, ooit, dat stond en staat in de planning, is het niet dit jaar, dan zeker in de toekomst. Ik kijk nog een keer naar het dorp, het dorp langs de bocht in de rivier. Een momentopname en desondanks zo alles bepalend voor wat voor mij vissen was en is. Hier is ooit mijn gevoel voor stromend water geboren. Het gevoel dat het elk moment kan gebeuren en dat je nooit weet wat je te wachten staat. Een voortdurend gevoel van urgentie, van aandacht, van er zijn, van leven, van er toe doen, van víssen!

Een Wim Sonneveld-gevoel (het tuinpad van mijn vader) bij het dorp in de bocht van de rivier

Ik voel mijn roots heel erg: de polders, het vlakke land via mijn vaders Friese tak, het rivierengebied via de tak van mijn moeder die al sinds jaar en dag in het Land van Maas en Waal wonen, what's in a name trouwens als het om rivieren gaat? Mede om die reden ben ik naar Gouda verhuist, met Hollandse IJsel zéér nabij en Lek mooi in de buurt is de kans groot dat ik ooit eens in NL een stromendwater-karper vang, welke dan ook, zodat ik ook eindelijk eens een zinvolle bijdrage aan de FB groep Riviervissers kan leveren (een groep die ik, in tegenstelling tot vele andere groepen - en FB an sich - zeer serieus neem, met dank aan beheerder Kees). Geintje natuurlijk, maar dat ik ooit zo'n riviervis ga vangen staat heel hoog op de wishlist. De parkeerplek bij de boer is er al:-). 

Arend tref ik op de afgesproken tijd en plaats, daarmee ruimte biedend voor een plaatselijke kebab voor beiden, niet eens onaardig. Daarna door het schemerende heuvelland door naar Meer 01. Aangekomen in het donker de tenten bij de auto opgezet, een gezamenlijk biertje, gegeten hadden we al, dus op tijd tukken. 's Morgens bij eerste licht de boten opblazen, vullen met zooi en op weg naar de stek in het zuidelijk deel van het water. Dat had de tipgever expliciet aangegeven: "daar zit je rustig" . 

Verhip, (bijna) alleen maar Duitsers?

Vol goede moed, telkens weer

's Avonds viel al op dat het parkeerterrein al vol auto's stond, het blijken Duitse auto's. Had het al voorspeld richting Arend, dit meer is min of meer vergeten in Nederland maar Heiss in Duitsland, waarvan akte. En de Duitsers hebben een zelfde arbeidsysteem als wij, die kunnen vaak vrij nemen tussendoor, en die kom je dan ook offseason overal tegen in Europa. In tegenstelling tot bv Fransen en Italianen. Ben ik hiervoor terug naar Frankrijk gegaan? Die gedachte besluipt mij verderop in de week nog een keer of wat. Deze streek krijgt al sinds de jaren 90 veel aandacht van vissers en de regelgeving is daar dan ook naar; beperkingen met nachtvissen, kamperen, gebruik van boot, dieptemeter, voer, het is overal wel iets. En strenge controle. Daarom juist was ik destijds uitgeweken naar de oosterburen. Waar het vrijheid troef is. Maar dan wel vrijheid zonder savoir vivre🤪. De hemel bestaat niet, Hans. 

De stek die wij ambiëren is vrij

Elke gezamenlijke trip minstens 1 x pannenkoeken met spek en stroop

Daar door dat gat is de vis al verdwenen richting dieper noordelijk deel

Terug naar het vissen. Om het kort te houden; het deel dat wij willen bevissen is vrij, en de wind staat er op en wat er aan volk zit verdwijnt successievelijk. Rust en ruimte. Het is overal even (on)diep dus wij zoeken de kanten op, daar waar gestorte kiezel en modder elkaar vinden. Schraal voeren, maar voor je het weet liggen er over 6 hengels toch weer de nodige bollen in. Voor mij de eerste avond al resulteert in een mooie schub op eigen hengel. Dat voelt bijzonder! Eindelijk weer eens. Samen met Arend op pad in het buitenland vis ik doorgaans achter het net (lees; de juiste stek, zie verder). Het is maar goed dat we tot nog toe in het buitenland run om run visten. Hoe dat telkens komt? Mix van stom geluk en verbale dominantie tijdens het moment van stekkeuzes. Er is natuurlijk altijd 1 zone die er bovenuit springt, overal. Doorgaans levert die ook, tenzij platgevist, de vissen op. Die dominantie kan overigens ook samenhangen met wie de 'aangever' van het water is. Dat ga ik verder niet uitleggen, dat is begrijpen. En dat gebeurd niet alleen met karpervissen, heb dezelfde ervaringen met snoeken, brasemvissen, zeelten, barbelen, of beter, met de maten waarmee ik op die soorten viste. Het al dan niet vriendelijk 'afdwingen' van de beste stek is in alle geledingen van onze hobby terug te vinden. En ja, mea culpa. 

De bewuste schub. Op de foto niet heel indrukwekkend, toch maar een pond van de magische grens af

Kan het wel verluchtigen met een anekdote. Twee mij bekenden gaan op diezelfde hier boven aangehaalde Moselle vissen. Toevallig letterlijk aan de overkant van waar ik gister zat. A heeft B meegenomen. (A en B zijn beiden Alfa-mannetjes en daarnaast verbaal bijzonder vaardig, zeg maar bijdehand, voor de kontekst.) A zegt tegen B; "je mag echt overal gaan zitten, feel free, maar ik zit hier". B was toch wat beduusd, zag ook wel dat dat de topstek was, in elk geval zodanig dat ie het een paar jaar later niet vergeten was en het mij vertelde. Vervolgens zelf als aangever even later precies hetzelfde doend bij mij. Allemaal afdeling dienstmededelingen...🙃

Op diezelfde hengel tussen hard en zacht komt ook nog een zeelt, verder is het op een forse bak regen na een dooie boel. En omdat er een lijst ligt vol met nog te ontrafelen geheimen prikkelt dat toch zozeer dat we gaan verkassen. Niet naar een veelbelovender deel van het water, wat heel verstandig zou zijn geweest, maar naar Meer 02. Daar ontmoeten we een aardige Duitser die ons ongevraagd álles verteld, zelfs zodanig dat we afhaken, too much information. Ook hier maar 1 zone die er toe doet, zóu doen, en die nauwelijks bereikbaar is, alleen na veel (letterlijk) zware arbeid. Daar zijn we nog niet aan toe. 

Terug naar de auto, met alle zooi. Achteraf viel dit nog mee t.o.v. wat er nog ging komen. 

Met slechts de Vogezen in de achtergrond, Meer 02 links. 

Door naar Meer 03. Dat ken ik al, al is dat lang geleden. Maar recentelijker info heeft wel interesse gewekt, als dagwater met goed dagresultaat wel te verstaan, want aardig vol vis met verboden nachtvissen, een zgn runwater. Dus hier komen 2 behoeftes samen. Arend staat met mij samen op de dijk en zegt "prachtig meer zeg, een echt vismeer" of iets in die strekking. Een stek vinden is lastiger, eigenlijk zit het aardig vol. Met nachtvissers, mind you. Twee daarvan vriendelijke Nederlanders, die zelfs wel willen inschikken naar eigen voorstel. En passant meldend dat de top inmiddels uit 31 en 28 kg vissen bestaat. Geen of nauwelijks (nog) controle. Daar ga je met je "dagwater, dus rustig". Wij slaan het aanbod af, hebben liever de ruimte en ploffen eigenlijk zomaar ergens neer aan de overkant, en kiezen op goed geluk ieder (hier wel) een stek, voor mij dus links - moet er daarnaast bij zeggen, stekken kunnen als je het een keer treft met je maat op goed geluk en/of in consensus verdeeld worden, blijkt de keuze succesvol dan heb je als niet succesvolle maat voor eeuwig het nakijken, er wordt niet geruild of gewisseld, hooguit weer het run of run principe toegepast, als je mazzel hebt. 

Resulteert voor mij wederom in een vis die eerste nacht. Feestje! Een Nederlands type schub. Nou moe? Overkwam mij herfstsessie 2022 in Duitsland ook. Overdag ook nog een nieuw record... zie foto. 
Nacht 2 komt de vis opeens van rechts. Arend 4 vissen, waaronder 2 goeie. En toch gaan we weer verkassen... niks uitbouwen van het succes, of er een lopende stek van maken, die grote biggen elders prikkelen te erg. Inpakken, terug naar Meer 02. Door voortschrijdend inzicht zijn we nu wel bereid tot de voorspelde zware arbeid. Waarvan akte... kolere. 

Naast vis ook de eerste nachtvorst van het najaar

Weer een Hollander

Aan een stuk lood van 110 gram en 16mm wafter

Op meer 02 na zware arbeid, letterlijk, maar eens een stukje echte verse baguette, onverslaanbaar

Wij gaan vangen!

Maar als het geheel staat kunnen we lachen; een biggenwater, en wij zijn de enigen... we gaan dit varkentje eens even wassen. De aanwezige blauwalg en de E.Coli bacterie-waarschuwing nog even negerend. De volgende ochtend is alles stil gebleven, het oogt doods, voelt ook zo, geen vis te zien en dat we op 1,8 water zitten is door de koude nacht opeens een dingetje. Zucht, terug naar het eerdere runwater, Meer 03. Inmiddels ben ik getraind, dus we hebben maar een paar uur nodig om terug te geraken. Al hoewel er nu veel volk verdwenen is, en daarmee ruimte op meerdere aansprekende stekken gaan we toch weer naar de eerdere ad random stek. Zekerheid is alles, hoe ragfijn ook.

Zoals voorspeld zou ik weer links moeten gaan plaatsnemen, maar daar heb ik even geen zin in. Wil de boel de laatste nacht naar eigen hand kunnen zetten. Daarbij, de nu door mij beoogde nieuwe stek ligt al een kleine week in dezelfde warmere wind. Jammer voor de gezelligheid, volgende keer weer. Gelijk nadat de boel staat rechts van de dam regen. Die aanhoudt. 's Avonds, en de verdere nacht. Draaiende winden. Zit Arend goed, temeer daar hij langer kan blijven.

De wind neemt af, wat is dat nou? Om zelfs 180 graden om te keren... Heb ik weer...

Wel DIK genieten als je aan zo'n prachtig water wakker mag worden

Mijn inspanning blijkt vruchteloos, geen aanbeet, niks. 's Ochtends wel de 2 attractieve wafters verdwenen, waren niet bestand tegen de poisson chat. En niet aan gedacht te sealen (dat doe je alleen thuis in ZH). Het gewone bodemaas onaangetast (?).

Van Arend krijg ik midden in de nacht een app. De topvis van het water in zijn netje. Zomaar op zijn mat. Heeft ie het hem wéér geflikt! Zomaar, ad random, zo in zijn schoot geworpen, niks van tevoren fijngeslepen tactiek. 's Ochtends maken we een rondedansje rond de vis en savoureren we het moment, samen blij. Waarna ik verplicht terug 'omhoog' rijd. Beetje meanderend door zowel het Franse land als ons eigen Limburg, wil nog gevoel krijgen bij een aantal stekkentips. Gevolg, nóg meer in de wetenschap levend dat 1 leven te weinig is. 

Hadden die 2 Nederlanders toch gelijk😎

Thuisgekomen moet ik direct de dag erop werken, maar de dag dáárop ga ik 's middags doen wat ik al ruim twee jaar wilde, met de boot op een specifieke grote plas "effe een paar biggen vangen". Althans dat is wat anderen de afgelopen weken gedaan hadden. En anders zou komende winter wéér roet in het eten gooien, en was ik wéér een jaar verder... Het liep anders, geen beet of ander vissignaal gehad in 40 uur. Zelfs de kreeften hadden er eventjes minder zin in. Zo blijken flow en antiflow weer heel dicht bij elkaar te liggen, als de uiterste einden van een hoefijzer. Een ding weet ik inmiddels wel: flow komt alleen als je op het juiste moment de juiste stek kan bevissen, ongeacht of dat een beredeneerde keuze of stomweg geluk is. Het is díe combi. Alle andere variabelen als aas, techniek, tactiek, strategie zijn secundair.  En flow blijft slechts zolang je dát kunt doen. 

De avond begint zeer veelbelovend

De dag erna is het grijs, en van de dagen moet je het hier doorgaans hebben. Werd dus niks. 

* Een bocht in de rivier. Titel van een boek van V.S. Naipaul. Beroemd Brits schrijver met roots in Trinidad. Gaat over een man, niet in zijn eigen land, ergens in Afrika, werelddeel vol spanningen, a man on his own, die op zoek naar zichzelf, naar de zin der dingen, van het leven is. Zoals iedereen eigenlijk. Een intrigerend boek, op zijn eigen manier.