Walkabouts Visavonturen: maart 2022

♬... die winter die begon zowat in oktober♬

Wie van mijn generatie is kent het liedje van Gerard Cox vast wel. En hoe vaak heb ik het niet gedacht, gezongen, de vele zomers dat we er weemoedig afscheid van moesten nemen, en ons moesten opmaken voor herfst, en erger nog, winter. Kan wel melden dat dit afscheidsgevoel inmiddels ook voor deze "winter" opgaat, zoveel te vissen en te proberen, te rommelen, dat ik tijd te kort kom. Inmiddels in de start van de zoveelste lente en als ik op mijn lijstje kijk heb ik noodgedwongen veel laten liggen, een mens heeft maar 1 leven. Wat een luxe dat ook de winter een volwaardig visseizoen is geworden!!

En over lijstje gesproken, dat onderwerp kan ik koppelen met een ander, dat van doelen stellen.

Kwam het woord en de uitvoering ervan tegen in een van artikelen van Karperwereld van maart j.l. en vond dat er opeens zo protserig, zo pretentieus staan (wellicht wel door de koppeling van de doelen in het onderhavige artikel). Terwijl ik er zelf vaak ook de mond van vol heb. It takes one to know one. Realiseerde me eens te meer dat het maar een hobby is, een vrije tijds besteding, en geen werk of andere verplichting. Wist mezelf er reflectief nog uit te redden door me te realiseren dat de afgelopen twee maanden behoorlijk doelloos waren, in de zin van lekker gevist op karper, zonder de lat al te hoog te letten, het ging geenszins om formaat. Eens te meer om lekker buiten, even weg, ontspannen, dat soort kreten. Zorgde ervoor dat de water- en stekkeus er veel minder toe deden, en de resultaten meer dan plezierig waren, met regelmatig 2 of meer vissen in een sessie, bijna voorspelbaar. En de maten maar zuchten door ondervonden blanks, maar ja, die hadden zichzelf heel deftig doelen gesteld.

Hieronder een impressie van wat vangsten, waarbij uiteraard elke vis wel weer zijn eigen verhaal heeft. Dat moet je er dan maar bij denken.

Heb zeker ook nog serieus gevist. Dit keer met Arend, in de hoop ons nu wel gezamenlijk visweekend ook weer succesvol op dezelfde plek van vorig jaar te evenaren (blog; Virginaal, april 2021). Toen solo 10 schubs in een weekend. En gezien hetzelfde weerbeeld; hoge luchtdruk, frisse zuidoosten wind, overdag voldoende warm en 's nacht wat nachtvorst dachten we het wel even opnieuw zo te gaan doen. Hadden alleen niet bedacht dat ik er destijds de laatste week van maart was en het nu pas de laatste week van februari was. Maar gezien mijn eigen vangsten in deze winterperiode had dat eigenlijk niet uit mogen maken. Maar toch... samen alleen brasems, 14 stuks. En als die massaal op alle stekken het aas mogen vinden, dan is de karper ver weg. Heb het nodige uit de kast getrokken, maar 'ze' hadden er even geen zin in. Ondanks dat hier verder nooit gevist wordt, dus dressuur kan het niet geweest zijn. Hetzelfde zie je bij snoekbaarsvangsten met doodazen. Ga je er daar een paar van vangen in een sessie, dan weet je, geen snoek in de buurt. Al met al wel een goed, maar koud weekend gehad. Zijn we een beetje op geabonneerd met zijn tweeën. En toch koppig telkens weer gaan.

Zo wakker worden is toch goud? Ook zonder vangsten.

Kouwe boel nog...

Wat die gozer allemaal niet meeneemt voor een weekend? Gelukkig zit gezelligheid er ook voor een berg tussen.

Had dan eind 2021 wel een CJW Heavy-penhengel gekocht, maar die nog helemaal niet ingezet, het kwam er maar niet van, zoveel leuke visserij met licht materiaal. En met de komende lenteperiode in het verschiet, nog zonder waterplanten, zou het er ook nog niet van komen, dus had ik bedacht dat ik na de jaarlijkse seizoensscheiding door de obligate wintersport, maar eens een sessie speciaal voor die stok zou verzinnen. Kon ik zo direct revancheren voor een gezamenlijke pensessie met Andries en Micheal, waarbij de laatste en ondergetekende samen afgedroogd werden door penvisvirtuoos Andries. Veel geleerd destijds, kan ik je vertellen.

Uphill

Het contrast bij thuiskomst kon haast niet groter zijn

Zo kon het gebeuren dat ik dinsdags nog terugreed vanuit winterwonderland naar de veel te vroeg van lentewarmte voorziene Hollandse flatlands, al terugzoevend helemaal opgaand in mijmeringen over nabije sessies en gevechten met monstervissen. En daar dan gelijk een paar dagen later in het weekend gestalte aan gevend door in alle vroegte bij eerste licht al rond te fietsen door semi-bekend stadsterrein, op zoek naar goeie stekken om wat voer af te zinken met de bedoeling er dan wat later terug te komen in de hoop dat er inmiddels wat waterbewoners met vinnen interesse in zouden hebben.

En zoals dat dan gaat op niet geheel bekend terrein, je kunt van alles bedenken, maar de praktijk is toch weer anders; steile leercurve!

Als voorbeeld; de ene kant van een visueel hetzelfde ogende stuk singel blijkt op hengellengte bijna 2 x zo diep uit de kant als de andere kant. En als die ondiepe kant dan ook nog eens de meeste zon pakt hoef ik er geen tekeningetje bij te maken toch?

En toch... stekken die voor mij op voorhand een 10 krijgen bleven doods en daar waar ik van dacht "nou toe maar, je moest zonodig hier ook voeren, dus afvissen" zijn vol azend onderwaterleven. Niet altijd van de doelsoort, maar in dit soort omstandigheden haal ik ook voor brasem mijn neus niet op. Het blijft spannend als je beet hebt en de pen wegzeilt. Heb ik toch maar mooi 5 maal een "Ja, karper?" momentje gehad. En als er dan 3 van brasems zijn, heb ik daar helemaal vrede mee.

Waaruit volgt dat er twee aanbeten van karpers waren, zowel een zeer recente uitzetschub, als een wat eerder uitgezette onvervalste SKP-er.

Dacht bij die laatste eigenlijk ook weer een brasem gehaakt te hebben, maar zie voor mezelf in de kant toch de linkerkant van een spiegel wegdraaien. Realiseer me op dat moment dat hier die vis landen wel eens lastig zou kunnen zijn, en dat ik ruimte voor mezelf moet creëren door vóór een boompje langs te kruipen dat in de kant staat. Best een huzarenstukje en omdat het heel even duurt, heeft de karper ook door dat er iets aan scheelt, en gaat maar eens gas geven, in de lentestand zeg maar. Zo klein als hij is laat hij me alle hoeken van de beschikbare ruimte zien, waarbij de kwaliteit van de hengel direct tot uiting komt. De slip heeft geen krimp hoeven geven (wel wat stevig afgesteld), alle kracht van de vis wordt door de demping van de hengel opgevangen, tot diep in het handvat. Awesome!!

Ga ik nou morgen terug? Zou best willen, ben d'r goed voor, maar ik heb een kaleidoscoop aan mogelijkheden in mijn bereik. Zal weer lastig worden; polder-nachtvismogelijkheden op karperbakken, zeeltvissen in Bijna Frankrijk, Duitse karperavonturen, de tip over 120 cm grasbakken verzilveren (al ben ik al blij met een meter)? Het kan allemaal.