donderdag 24 januari 2019

Rainman rules aka De K*tp*t

Vorig vroeg voorjaar (2018) in het hoge Noorden bij Willem Barnas uit mijn lijden verlost - na vele verklote beten gedurende de beste weken van dat roofvisseizoen - met de vangst van een paar bloedmooie snoeken en dat smaakte z贸 naar meer dat hij en ik al heel snel een datum voor een lang vervolgweekend hadden rond afgelopen Oud en Nieuw.
En nou zouden we het anders doen, wat vorig jaar nog een at random prikactie op het (ooit) (en tegelijk ook een beetje het eerste de) beste water bij Willem in de buurt was mocht nu wat meer kilometers kosten. Wat maken die extra kilometers uit als je al uit de Randstad bent komen tuffen? En ook gelijk maar samen een blog in elkaar smijten, want Willem kan schrijven als geen ander. In een geheel eigen, herkenbare stijl, met een prachtig ritme, en gevoel voor dictie. Welkom Wimpie. Heb een zwak voor je, en niet in de laatste plaats omdat je je vissersmes gewet hebt op "mijn" karpers, aan de Haagse hoefbladlaan.

Zondagochtend heel vroeg dwars door Nederland rijden zonder een kip op de weg geeft wel een andere dimensie aan de reis met dat normaal zo drukke verkeer, zelf heerlijk die stilte verstorend met een goeie plaat. Op maximaal; het verzamelde oevre van discoqueen Donna Summer. Toettoet, yeah, pieppiep, talkin' 'bout the bad boys!
Als ik aankom in het nog pikkedonker is Willem er al, aan het eind van het zandpad, "hier moet je zijn", alleen staat zijn auto zodanig dat ik zijn lichten net niet kan zien. Hahahah, lachuh, de toon is gezet. Heerlijk, gelijkgestemd gezelschap.

"Hier moet je zijn"

Het plan; snoekvissen op een specifieke karperput, zoals er zovele zijn in het Noorden, voor in ieder geval deze komende dag. Met dood aas de diepte opzoeken. Lang leve de voerboot. Doet hier helemaal niemand, dus echt pionieren. Kijken wat het oplevert en dan een dag later direct terug om te oogsten 贸f een zijstap maken voor wat gegarandeerder vangstresultaat en de derde dag weer terug naar de put. Voor ons uit liggen twee zone's met mooie dieptes en taluds, redelijk makkelijk te bereiken vanaf de parkeerplek. Redelijk in die zin dat ik tegenwoordig niet weet wat me mankeert, kan niet meer vooruit komen met die rotkar, moet minstens drie, vier keer stoppen en uitpuffen, om de 100 meter, maximaal. Ondanks de vernieuwing van de wiellagers, godbetert inclusief een kompleet nieuwgedraaide as. Oudemanverschijnselen, maar wel wat verontrustend, heb echt geen asem meer over. En dat de hele winter al... Denk al aan een bezoekje aan de dokter, serieus. *

Afijn, dat terzijde, de vraag is even wie waar wil zitten, want naast elkaar is een beetje zonde, dan vis je hier echt samen op dezelfde snoek, en zo komen we ook niks te weten over het bestand. Ik opteer voor 'links'. Zo kan ik zowel langs de lange rand van een ondiepte vissen als in het diepe gat zelf. Al vrij snel zit ik tegen twee pike-swingers aan te kijken. Vanonder een paraplu, want wat dacht je, het regent natuurlijk weer eens. Had Wimpie al gewaarschuwd, "als ik kom is het gedaan met het mooie weer, dan gaat het regenen". Net als vorig jaar.
Rond een uur of tien krijg ik een loper op 10 meter diepte. Eentje uit het boekje, lekker rustig en zonder mankeren straklopen. Ik zet de haak, hangen! Voelt goed!! En ergens tijdens dat eerste moment van de dril, zeg na 15 seconden, denk ik "zit ie er nog wel aan?". Een hele nare en ontmoedigende gedachte. Het voelt zwaar, maar verder eigenlijk wel (weer) bewegingsloos. De snoek blijkt inderdaad gevlogen, het zware dooie gewicht komt omdat de haring nog overdwars aan de haak hangt. Zucht... weg vis... en wie weet wat het was? Zo'n maagdelijke superput... Heel soms gebeurd het dat een vis niet loskomt, en dan ben je vrijwel altijd je snoek kwijt door het countergewicht van de aasvis aan de verkeerde kant van de haak. Vandaar voor mij alleen nog maar zachte vis. Moert direct verdwenen zijn bij de aanslag. Maar zelfs dan nog gebeurd het wel eens zo. Zonde!
Afijn, snel de hengel 'terug', soms komt de snoek ook weer langszwemmen. Maar ik moet er lang op wachten, rond 14.30 pas de volgende loper. Op dezelfde hengel. Deze snoek vang ik, een troostprijs van tegen de 90. Daarna houdt het voor mij op. Willem heeft tegen donker nog een loper, maar die stopt... daar is hij eveneens goed ziek van.
Maar ach, wat klagen we, er is vis gevangen. En ergens in de ochtend was het heel even droog en heb ik mooi beeld kunnen maken. De omgeving is prachtig, kan me best wel voorstellen dat die noordelingen hier hun nachten vervissen op jacht naar karpers. Mystiek water. Beetje Engels.
Na het zien van Willem's camera bij het fotograferen, een Nikon D300 waaronder een fraaie batterypack, besluit ik bij thuiskomst direct er zelf ook eentje aan te schaffen. Wat een domheid vorig jaar te denken dat ik die niet meer nodig zou hebben bij aankoop van de D7100, laat er zelfs tegenwoordig de camera voor in de tas (onbewust) omdat ik niet prettig genoeg staand beeld kan maken, het staat me tegen zo'n opgeheven elleboog. Zodra dat kwartje viel vandaag was ik om. Heb nu een "vreemd merk' voor 35 euro. Een occasion, maar die 35 is 15% van de nieuwprijs voor een echte Nikon. Het verschil is in elk geval visueel niet waar te nemen. En hij doet het prima. Lachertje!!!!!!


Voor heel even breekt de zon door



Dus camera pakken en even los gaan rond de visstek




Daar zit ie!






Willem weet me te melden; "Wat een dorre, grijze, schrale, magere dag vandaag qua weer. En dan toch met gekleurde plaatjes komen. Ha! Vooral jij hoor, ik heb het vandaag nog gedacht; 'ik heb niet veel soeps.' Misschien vijf of zes beelden. Ben sowieso tijdens het vissen niet altijd even fanatiek bezig met fotograferen. Jij hebt meer fraais, dat kan niet missen."

Valt wel mee Willem, al kijk ik tijdens het (nog) niet fotograferen al naar onderwerpen, zodat ik gelijk in actie kan komen als de zon doorbreekt. Maar jij hebt ook wat fraaie beelden.

"Wolkebouts馃榾" Foto Willem Barnas

"The end" Foto Willem Barnas

"The Birches" Foto Willem Barnas   (Ja, ja kent je klassieken, Wimpie)

Door het relatief magere resultaat van dag 1 gaan we inderdaad naar andere veel verdere visgronden, met wat meer vangstgarantie, al blijft het vissen. Naar ook mijn eigenlijke thuisland, althans voor 50%, van mijn vaderskant. Tijd om Willem wat langer aan het woord te laten na afloop van die dag.

"Ik heb me die tweede dag op mijn oude thuisgronden (voor hem dus ook al... opm. Hans) wel echt een beetje stilletjes en dof gevoeld, daar aan die bewuste vaart in Friesland. Die beetloosheid en die af en aan vliegende aalscholvers... Het vreten voor de snoek verdwijnt en dus ook de snoek. Ik zat daar vroeger (nou ja, een jaar of vijf terug) zo nu en dan ook samen met vismaten, nu achteraf blijkbaar in de gouden tijden en het lijkt daar nu wel gedaan te zijn, met de dagen van meerdere meters en meer leuks. Treurig. Toch maakt het de mooie jaren die ik er beleefd heb, nu wel n贸g glanzender. Het poetst ze als het ware ook weer wat meer op. Ik doe er een foto bij voor je, van een geweldige vis van toen, daar.
Het was wel sfeer ten top in ons Dallas borealis. Dat afzien en zo heeft wat man, dan voelt het vissen n贸g echter. Baggeren door de klei over drie hekken en door achtentachtig greppels en kuilen, in de regen, een honderd metertje of zeven, acht. Dan prikkeldraad waar je net niet je nieuwe broek aan vertieft, vissen over een bloedlink scherp talud en ook nog blanken. Niets vangen. En regen, steeds meer. En wind. Ook steeds meer. Terwijl die Barnas ondanks heel realistisch, toch ook wel hoopvol klonk. Wat mankeert er toch aan? Dat Drenthe en Friesland brengt je niet verder dan achterin de tachtig Hans. Tot mijn spijt. Misschien moet ik eens bij jou langs komen. Dit jaar (makkelijk gezegd, half januari). Ik sta ook niet bekend als Rainman, wat weer kan schelen in de te sjouwen klerezooi. Een plu weegt al gauw vijf kilo. Zo loop je nog eens verder dan de parkeerplaats. Nee, niet jij Moolenaar, jij loopt wel. Petje af. Doet niet iedereen hoor, voor de visserij. Ik ben het zo met je eens; de stek kan het goed maken. Wat zeker zo was, maar niet qua vangst. Nog geen twijfelende en terug gedeinsde snoekbaars, of een krab..."

Na een uur of zes in de zeikregen en steeds harder waaiende wind, zo van het wad, is het mooi geweest. Er zijn belangrijker zaken te doen, en met de kennis van het heden helemaal. Deze belangrijker zaken highlighten eigenlijk mijn weekend. En ik zal er nog in lengte van jaren aan terugdenken als een intense ervaring. Helaas niet geschikt voor deze blog, dit keer niet. Het is niet aan mij.

Ooit

Noppes

Dag drie gaan we terug naar de put, naar de andere diepe zone. Kan ook nauwelijks anders, de wind is zo stormachtig dat het de enige plek is waar een beetje normaal te vissen valt, in de luwte. Over de snelweg bij Groningen waar wij gisteravond nog reden liggen nu bomen, omver gejakkerd door de wind...
Ik heb er goeie hoop op, deze plek had eigenlijk mijn eerdere voorkeur en als we eergister al wat mochten vangen aan de andere kant dan zal het vandaag wel eens hetzelfde of meer kunnen zijn. Zo dacht ik hoopvol:-). Kijk als je geen hoop hebt, dan kun je beter inpakken en lekker iets anders gaan doen.
Heb echt volgens het boekje zitten vissen, en we waren ook in staat het veelvuldige brutale aalscholverbezoek te counteren. Maar desondanks geen enkele andere piep dan die van de verschrikkelijke wind... en de regen, en de natte sneeuw, en de hagel. Amen.






Hij begint het eindelijk te snappen... een k*tp*t

Mr Biathlon

Wordt het nu droger, de lucht breekt?

Wrong!

Op het allerlaatst toch nog verwend

De andere kant van de luwte, in de volle wind

"Op de put was het ook drama h猫, maar ik vond het wel spannend en ik baalde van die gestopte beet bij mij eergister. Echt dat kan even een minuut of wat gruwelijk aan me knagen. Weet niet wanneer ik er aan toe kom het water meer kansen te geven. Denk wel snel al, maar ik richt me ook op het kanaal. Daar zit wat groots joh. Mijn vismaat zag het onlangs ook nog jagen. Daar werd water verplaatst Hans, daar zeulde iets zichzelf heel lomp voort. Geen metertje. Ik moet me toch wat concentreren, heb ik met dat doodazen ook geleerd. Ik moet niet van hot naar her hoppen en lopen flierefluiten. Concentreren op een veelbelovend iets en uitgraven die waarheid. Morgenavond ga ik weer en ik neem naast de dobberstok ook de penhengel mee, die leg ik ook nog op de pieper, dan kan het ook voor die stok donker worden. Hoef ik constant maar een dobber in het vizier te houden als het allemaal minder zichtbaar is. Safer en zekerder. Als je vanaf moment 茅茅n de aanbeet kunt lezen, ben je veel beter in staat op een juist moment te meppen. Dat voorkomt gevaarlijk diep gehaakte vissen. Goed, je mist er weleens eentje, maar liever missen dan knippen. Enfin. Ik ga het morgen ietsje anders doen, de situatie dwingt me eigenlijk. Beetje langer doorhalen dus, tot in het donker, enkele uren. Het verbaast me, gezien de specifieke situatie daar, echt niet wanneer ze 贸贸k gewend zijn in het donker hun hap op de bodem op te scharrelen en dat dan de juist gesneuvelde (verse) vis is. Toch leg ik er een zeevis op, een haring. Dat doet het haast overal en altijd wel, een haring. It has a wide scope. Ook jouw ervaring weet ik. Wil ik gewoon proberen, ook om de variatie, het (uit)zoekend vissen. Ik vis al met voorns (of brasems) onder de dobber ook. Blijft die haring echter stil dan prik ik er verse blankvoorn aan, dood uiteraard (qua zoetwatervis, altijd geaccepteerd!). In eerste instantie plat op de bodem, dus met lekke zwemblaas. Wel zo handig om te vermelden. Verder ook het liefst zo lek als wat. Op morsdode, verse en 'gehavende' voorn heb ik zoveel snelle beten zien komen. Het is wat dat doodazen, the more barbarian approach of angling...

Alles staat klaar, een nachtje slapen nog en dan weer op het thuiswater. En jij, naar je nieuwe place to be? Vang een mooie!"

*Wat bleek er nou met die kar aan de hand te zijn....?  Had al gekeken naar een ander ondanks de revisie van de wiellagers (toch weer 40 euro) in oktober, want ik kwam niet vooruit, nog steeds niet... vissen verwerd zo tot een straf. Zag al op tegen bepaalde stekken die ik normaliter fluitend 'beliep'. Had al online gekeken naar driewielers of een extra motor, jaja... Tot ik op het lumineuze idee kwam de band eens op te pompen. Het is zo'n extra brede hele zware met fors profiel waar je geen deuk in drukt, dus ik dacht eigenlijk dat het daar niet aan kon liggen... totdat ik de pomp er op zette. Nog 0,2 bar, euhhhh....? En er mag 2,4 bar in, waarvan direct akte. Tegenwoordig loop ik weer fluitend achter mijn kar, en is de lagerrevisie echt lonend gebleken, geen centje pijn. Ben zelfs weer eens naar een plas geweest die 20 minuten flink stiefelen is.

Plezier 4.0