Eindschot

Wat valt er nog te verwachten? Doorgaans poep ik er nog wel een eindejaarsterugblik of -conclusie uit. Kan ik dit jaar zomaar overslaan. Julie geloven al die prachtige steeds groter groeiende polderparels toch wel inmiddels? 

Heb wederom verregaande plannen om te gaan baarzen met wormen op een voerstek. Mocht dat dit jaar nog lukken en mocht het uberhaupt lukken (m.a.w. succesvol zijn) dan wellicht daarvan nog een bijdrage. Is weer eens wat anders.
In dat kader; volgend jaar weer carp only, al ruim ik wel ruim tijd in voor wat voorjaarszeelten en -brasem. En dat is al over 4 maanden. Maar eerst de winter!

Bovenstaande had het eind van een andere blog moeten zijn, in plaats van de start van degene voor je neus. Eentje die nu pas in januari op de digitale snelweg losgelaten gaat worden, ipv in december. Simpelweg omdat dan de jaarcirkel daarvoor pas rond is, en daarmee reden tot evaluatie. Mocht ik die nu wel 'gepubliceerd hebben' had een eindconclusie voor 2023 er niet meer ingezeten. Maar heel eerlijk, heb vanaf de Franse trip begin oktober de helft (en inmiddels meer, still counting) van de totale hoeveelheid karpers dit jaar gevangen, het ging maar door, najaar of startende winter of niet, zeg nu zelf, dat is toch interessant? 

Eerst maar even een terugblik: dit voorjaar zomaar opeens een groot verhuizingsgat in de visserij, en pas eind april weer een beetje op orde. Heb daarmee dan ook niet een van de doelen gehaald; elke maand een karper vangen. Soms moet je zaken loslaten. Voor het derde jaar op rij wel een ander subdoel; tien 20-ers, waarvan twee 30-ers, en dat is best bijzonder, niet het aantal op zich - ken mensen die dat in 1 weekendsessie vangen, sterker nog deed ik zelf in Duitsland in mijn niet-karperjaren met alleen in het diepe najaar wat karpergehengel - maar het gegeven dat ik dat doel exact haal, en ook geen visje meer. En dat dan voor de derde jaar op rij is wel bijzonder. Hoop volgend jaar wel op een patroondoorbraak😊. Tel ik gemakshalve even niet mee dat een der twee 30-ers twee maal op de kant kwam, en dat ik er een andere 'moest afstaan' aan het met Dennis gehanteerde run-om-run systeem (zie vorige blog). Dat hebben we daarna gelijk losgelaten:-). Geintje hè. 

En dat de meeste grote vissen pas in de laatste 4 maanden van het jaar komen is ook al geen verrassing meer. Draait om waterkeuze en systeemkeuze, heb er al vorig jaar al eens een uitgebreide decemberblog aan gewijd. Blijkbaar ben ik ook een gewoontedier. 

Blij met de niet bekende 60 cm zeelt, dat maakt dat ik terug moet voor de wel bekende:-). En wat dat betreft blij met die hele sessie; 33 zeelten op een bestand van 60/70 was een bijzondere ervaring. 

Nu die andere(n) nog

En over blij gesproken; blij met de 2023 vismaten - Arend, Andries, Michael, en Dennis (in willekeurige volgorde), dank je wel voor de vele goede uren samen doorgebracht, waarin eigenlijk alles bespreekbaar was - en daarmee bedoel ik de mannen waarmee ik dit jaar daadwerkelijk ben gaan hengelen. De groep visserijgerelateerde vrienden, bekenden en mensen waarmee ik soms of regelmatig de waterkant zie is véél groter, en dat voelt rijk. Daar zitten ook mannen tussen waarmee ik veel deel, en al jaren, simpelweg omdat dat kan, maar desondanks vreemd genoeg niet mee naar de waterkant ga. Eens kijken of daar verandering in kan komen, je leert aan de waterkant het meest van elkaar. 

Kijk, daar zit Andries genietend van de voorjaarszon. Die dag van karper geen spoor😂. 

Maar solo kom ik net zo goed uit de verf

Heb me dit jaar, om niet te verzuipen in de vele nieuwe vismogelijkheden van de nieuwe hut, het grootste deel van het jaar maar vastgeklampt aan bekende polders, hetgeen me goed bevallen is. Zo kan ik heel gedoseerd al dat nieuwe water in kaart brengen, letterlijk en figuurlijk. In die zin kan ik niet wachten op mijn 'pensioen', zal me geen dag vervelen. Bracht met zich mee dat ik een bepaalde polder, waar ik al 25 jaar kom - soms denk je dat je het ter plaatse goed begrijpt om dan toch weer ongelofelijk op je bek te gaan - goed onder druk kon zetten, had een paar vissen hoog op de wishlist staan. Nou wil het geval dat de bovenste van die lijst er een der allerlaatste dagen van 2022 al uitkwam (zie blog Het Monument dec 2022), maar zonder fatsoenlijke pronkfoto om het ego op te poetsen, dus mijn queeste was nog niet over. Waarvan akte. Het gevolg; ik ving een hele trits aan onbekende vissen, en niet de minsten. Die hebben er dus al jaren min of meer ongezien hun rondjes gezwommen. Eigenlijk weten we heel weinig. 

Daarnaast ook, als dubbelaars na vangsten in eerdere jaren, de twee grootste grassers, inmiddels een restpopulatie, dit keer ook op mindere gewichten. Denk dat dat binnenkort wel einde oefening is. Daar verwacht ik zeker geen verrassingen meer. Komt bij dat de TOPstek hier dit jaar nauwelijks rendeerde, en niet alleen voor mij niet, ook Andries wist ze niet tot nauwelijks te vangen, dus voor mij het bewijs dat je een stek wel degelijk kan opvissen. Eerdere jaren kwam ik er een keer of 10 per jaar, eigenlijk altijd wel een vis (of meer, al uitzonderlijk voor het water an sich, maar daar kon het) opleverend, beter wordend naarmate het water afkoelde, bijna een garantiestek. Maar dit jaar, de teller staat op 17 bezoeken (werd steeds volhardender) en op 2 keer na - de eerste keer een grasser gevangen, en die heb ik op die specifieke stek al die 25 jaar nooit gezien, dus zomaar opeens wel is een signaal. Net als snoekbaars vangen tijdens het doodaassnoeken... dan weet je dat de snoeken er niet zijn. De tweede keer 2 karpers gehaakt, waarvan er 1 ook nog door lijnbreuk ontsnapte, dus maar 1 in het net - geen vis, niks, nada, noppes. Behalve dan tijdens de paai, overal karper, precies daar, maar een dag later weer uitgezworven, verdwenen. En reken maar dat ik er met een hengel teruggegaan ben. Tijd om deze polder wat met rust te gaan laten, de jonge vis wat te laten groeien en mijn pijlen te gaan richten op andere, waar zeker makkelijker vis te vangen is. 

Mij een beetje pesten; met z'n allen paaien op de kop van de Topstek
en daarna verdwenen zijn, het hele jaar zelfs. 

De tweede dubbelende grasser, zo al een monster, en toch heb ik 'm nog zwaarder gevangen

Op 100 sessies (en een beetje) staat de teller nu, dus gemiddeld 2 x week op pad. Zit natuurlijk van alles tussen: 1 uur, 2 uur, een volle dag, nacht of zelfs hele week. Ik 'draai' elk compleet jaar wel 100 sessies, betekend hier dat er in de periode vanaf mei toch meer gevist is dan normaal, omdat de eerste vier maanden wegvielen, ondanks ook meer werkuren. Voelde al met al goed, in evenwicht. To be continued. En is daarmee dus mijn enige goede voornemen voor 2024, het gewoon zo laten allemaal. 

Heb ook het gevoel voor bollenvissen terug, er zijn hier zoveel mogelijkheden voor; plassen, recreatiegebieden, boezemsystemen, rivieren en zelfs wel enkele polders. Met toekomstige voermogelijkheden op acceptabele reisafstand, en stekken die niet gepeest worden, dat ken ik niet uit DH. Vis nu met een superbol van Arend, vol met RR, de echte, zelfs 25%, goed in alle seizoenen. Not for sale. Gemaakt door David Rotterdamaas Keller, aanrader (het bedrijf). Ook mag niet onvermeld blijven dat Dennis is gekoppeld aan GCP van Valentijn Schoonenberg, een coole gast die zo vriendelijk was tegen een méér dan schappelijke prijs de bollen voor de gezamenlijke grote veenplas- voercampagne te leveren, eveneens een aanrader. Sluikreclame? Nee, geenszins, ik stel het onomwonden, heb er vertrouwen in en laat er jou je voordeel mee doen als je daar voor open staat. Of niet, mij om het even, zolang je mij maar laat in mijn positieve gevoel over dit aas van beide leveranciers. Dat zal zich in 2024 zeker uit gaan betalen.

Eindejaar betekend ook nog wat dagen vissen vanaf het moment dat ik dadelijk op de "publiceren"knop druk, gezien het weer verwacht ik zeker nog vis; zuidwesten winden, regenachtig zacht. Zo'n 'winter' wil je toch elk jaar? 

En nu het woord weer toch gevallen is, terugkijkend kan ik me niet herinneren zo vaak zo nat te zijn geregend, water water water. Of beter nat, nat, nat. Klaarblijkelijk de prijs voor lekker doorvangen in de koudere maanden. Maar mag het ietsjepietsje 🤏 minder? Please🙏.

Bij maken van de foto, destijds nog in oktober, al voorbij alle verwachtingen,
nu in december heb je er een zwemdiploma nodig... En slechts een van de vele polders...
Een triest record.

Hierna nog maar een paar in eerdere blogs niet getoonde karpers, in volgorde van vangen. Allemaal het bekijken waard. Kan het niet laten. Wat een rijkdom eigenlijk.  

Tot in 2024!! Laten we er met zijn allen een visrijk jaar van maken. 

Dat deze na haken in het net gekomen is, is niet meer dan een Wonder, ja met een hoofdletter. Heel soms zit het mee, al had ik álles tegen. Eigenlijk had ik die dag gelijk na de sessie een staatslot moeten kopen.
En daarom zal je mij nooit weerhaakloos zien vissen, al moet ik er 'burgerlijk ongehoorzaam' voor worden. 

Gelukkig Nieuwjaar!

Toestand van geest

Wat staat daar nou? Toestand van geest? Ja, beetje vreemde lullige titel, want state of mind had veel beter gebekt, en de zaak ook voldoende afgedekt. Iedereen had ook direct geweten wat ik bedoelde, maar deze moet onvertaald. Wil een gevoel overbrengen. (En trouwens ook af van dat al te makkelijk Engelse sjargon wat er maar in blijft sluipen). 

Waar ik zomers in elk geval sowieso de laatste 2 jaar niet tot nauwelijks te porren ben geweest tot nachtelijke avonturen (tot frustratie toe, want ik begreep dat ik iets liet liggen) is dat dit najaar wel anders; na de Franse trip sinds eind oktober elk weekend wel een keer, zonder dat het voor uitvalsverschijnselen zorgt in de dagen erna. In tegendeel, lijk wel een ADHD-er, vol gas, de hele dag. Dubbele energie. Op zijn minst opmerkelijk. En hoopvol, voor de toekomst. Heb nog wat jaren te gaan en het nachtvissen moet daar zeker onderdeel van zijn en blijven. Zou het fijn vinden dat tentjevissen te kunnen continueren. Het prettig indalen op de (woon)stek in Gouda zal zeker aan de huidige toestand van geest (en lijf) een bijdrage geleverd hebben. Al die vrije ruimte en natuur zo vlak bij werkt bijzonder zuiverend. 

Dat er momenteel leuk gevangen wordt is absoluut onderdeel van de puzzeloplossing. Voor mijn doen grotere vissen kussen het spreidblok deze periode. En niet alleen bij mij, maar ook bij vismaat D (zie blog sept 2021). En omdat D een blijvertje is gebleken zal ik 'm voortaan met zijn echte naam duiden: Dennis. 

Dennis en ondertekende zijn al een keer of wat samen op pad geweest afgelopen jaren, gewoon omdat het klikt. Nou wil het toeval dat ik in Gouda ook nog eens minder dan 100 meter bij hem vandaan ben gaan wonen. Bizar, als ik op de galerij van mijn flat met een loodhengel flink van me af smijt gooi ik makkelijk over zijn dak heen, zo dichtbij. Dus een gezamenlijk doel is zo gesteld en uitgevoerd. Waarvan akte. 

Wat me aan Dennis bevalt is dat het geen opschepper is, hij vist niet voor zijn ego, een 10 ponder wordt (bijna) net zo enthousiast onthaald als een 30-ponder. Dat herken ik. Waardeer ik ook. Voelt vertrouwd. Daarbij kent hij Gouda en omstreken op zijn duimpje en was hij in vele gevallen de eerste op de watersystemen hier, dus in die zin zeker een pionier. Hij heeft voldoende watersense, dat niet goed in woorden te vatten stukje extra dat maakt dat je water en haar inwoners begrijpt, kan volgen en daarmee kan anticiperen op de situatie. Al met al een volwassen visser, en als zodanig voor mij een fijne vismaat, met een eigen mindset (ja Moolenaar, vertaal dat maar even kort in het NL...) die ook nog eens op "een biertje drinken dadelijk en even overleggen?"-afstand woont. Wat wil je nog meer? 

Terug naar het vissen: plan is samen een groot watersysteem in de regio aan te voeren en te bevissen. Ten opzichte van DH tegenwoordig heerlijk dichtbij. Voordeel; weinig vis, dus voldoende rustig, want daarmee niet interessant genoeg voor de meute. Van wie het wel probeerden hebben velen er al hun tanden al op gebroken. Saillant detail; zelf heb ik er met Arend al gevist in 2019, paar keer zelfs, maar met het eerder aangegeven resultaat, zero, niets, nada, onze tanden inderdaad op gebroken. Nadelen zijn er ook; weinig stekken ondanks de omvang en ook nog eens slecht tot heel slecht bereikbaar. 

We begonnen en eindigden de visnachtcyclus met volle maan

Zowaar een mooie droge ochtend, en nog beet ook, terwijl het hier doorgaans nachtazers zijn

Dennis echter is van het eerste uur hier, toen vele vissen nog in hun pubertijd zaten, en hij zelf ook, dus die heeft afwijkend ideeën qua stekkeuze. Slaat de voor de hand liggende stekken over. En ik volg hem daarin, voel zijn kennis. Mix dat met mij eigen ideeën. Voorbeeld? Dennis vist met snowmans. Vind dat zelf geen scherpe visserij omdat de rig die erbij hoort niet pro-actief/ niet agressief is, de vis moet flink gaan zwemmen om 'm te laten werken. Leuk voor de zomer. Dus dat kan beter; dus ga ik met wafters en bijbehorende agressievere rigs aan het vissen. Plus wat fijner voerspul mee in de boot waar de bol tussen ligt. Na aasopname moet het voor mij direct haken zijn omdat de vis zich weinig zal willen  verplaatsen vanwege het attractieve compacte plekje. Waarbij de lengte van de onderlijn even een beetje aandacht nodig heeft. Zo kort mogelijk is de behoefte, maar niet zo kort dat e.e.a. in de veenbodem verdwijnt. Ik kom bij 17 cm uit, en dat blijkt een goede inschatting. Samen met een licht lood (60 gr wartellood, voor mij voldoende, vis ik vol van vertrouwen, verkregen via de methodfeedervisserij met nog veel lichtere gewichten) een hakende combi. De twee zwaarste vissen komen trouwens ook op die wafters. 

(Zie je wat ik -beetje expres- net deed: prettige vangsten toeschrijven aan slechts één van de vele variabelen die een vangst mogelijk maken, zoals een specifieke rig of bol, zoals al zo vaak gebeurd, en waarmee met name de sponsors van die vissers reuze blij zijn. Als dat maar vaak zat plaatsvindt ga je linksom of rechtsom zulke zaken toch als waarheid/ als de sleutel tot succes ervaren. Zo werkt de menselijke geest (lees marketing). En een stijgende verkoop van aanbevolen zaken. Heb er tegenwoordig een whatever-gevoel bij, kijk er wel doorheen, en jij ook toch?) 

Dat die zwaarste vissen op die wafters komen is natuurlijk hoofdzakelijk omdat ze door regelmatig voer, en de juiste hoek van het water bij de heersende warmere zuidwesten winden automatisch op die stek uitkomen. Door mij goed bevist met een scherpe rig, dat dan wel. En dat het de twee zwaarsten zijn gewoon toeval. Geen toeval is dat de van tevoren gedoodverfde topstekken de minste beten opleveren. Had Dennis al voorspeld, en wat aanpassingen gedaan quaplek van aasaanbieding, maar zelfs dat was niet voldoende. Denk toch door hengeldruk door de jaren heen, altijd maar op datzelfde plekje, hoe gering ook. 

Terug naar de essentie, ondanks het slechte weer, regen, regen en nog eens regen, waardoor de stekken vrijwel onbereikbaar waren met de kar, en tegelijkertijd zonder kar uberhaupt niet te doen - te ver lopen, met teveel spullen- met andere woorden, heel hard werken, bleef ons moraal hoog. Heb mezelf tot de laatste sessie niet betrapt op verlies van motivatie. Nee, gewoon gaan, en nog eens. Al die hindernissen waren slechts wat ze waren, tijdelijke hindernissen. Nee, zelfs het na elke sessie weer moeten drogen van alle zooi (en "op mijn flatje", hier niet zo geschikt daarvoor, had telkens een groot deel van de week nodig) bleef de duim omhoog wijzen. 

Op sommige punten blijft de laars achter als je er niet op bedacht bent.
Bij haast levert dat hilarische momenten - voor de ander - op. 

Nat, natter, natst

Wat er ook gebeurd, hoe hard de Delkim ook afgaat, éérst je laarzen aan. 

Zal zeker met de prachtige reeks karpers te maken hebben die elke sessie, goed verdeeld over de periode en ons beiden weer voor de camera terecht kwamen. Deden het humeur goed. Iets wat ook zijn weerslag had in de rest van de plannen. Heb nu voor de hele winter wel nachtvisideeën. Mocht het weer niet te zeer tegenzitten (bij moment van typen flinke sneeuwstormen over het land en steeds lagere temperaturen, hoop niet dat het doorzet) worden er zeker nog wat nachtjes aan de winterse waterkant doorgebracht. Momenteel is er ter plekke niet te vissen, heb de laatste nacht letterlijk in het water geslapen met de poten van de stretcher. Alle spullen op een omhoog gevouwen grondzeil. Dat in combi met het zware werk om er te komen heeft ons doen besluiten een ander stek te bevissen waardoor we met 1 hengel, de best lopende, in de oude zone konden blijven vissen. Maar die sessie leverde een blank op. Zelf wijt ik dat aan de gedraaide wind naar het noorden en het oosten, met bijgaande afnemende temperaturen, de eerste kou van het jaar. Niemand in mijn omgeving, ook de penvissers niet, vangt dat weekend wat. Eens kijken of we het in wat nog komen gaat aan vorderende winter weer kunnen vlottrekken. Zo niet, zijn daar nog vele andere opties. Moet wel zeggen, makkelijk te bereiken, vlotter te bevoeren, maar qua bewoners ook een tandje minder. En als je dan toch moet 'lijden', dan maar voor the real McCoy. Moet bij dit soort revelaties altijd aan Frans Frentrop denken, die van de term rapaille op een stretcher. Die begreep niets van termen als "slachten", "hard vissen", "lijden voor een vis" of zaken die bij oorlogvoeren thuishoren. Je gaat toch voor je plezier vissen, het is toch een hobby? Heeft toch niks met arbeid of vechten te maken? Heeft een punt natuurlijk. 

Een blokkige vis, van boven net zo breed als hoog. 

Een zo goed als leder; ouwetje. Dennis had hem drie weken later en een kilo zwaarder (zelfde unster).

Een vis met een hele voorgeschiedenis

Een van de toppers hier, qua gewichten ben ik safe dit jaar. Bijzaak verder, maar toch weer prettig. 

Nieuwe garde, met edel bloed in zich, de toekomst van dit water.
Laat 'r maar heel groot groeien, kom ik nog eens terug. 

Voor wie interesse in rigs heeft: vis met twee verschillende onderlijnen, wel allebei met name bedoeld voor wafters. Zo'n uitgebalanceerde bol hoef je niet per se aan een een langere hair te vissen, maar kan heel kort op de haak bevestigd worden, als er maar wel weer schuifruimte op de steel van de haak is. 

Nummer A is een multirig (dus de haak is vervangbaar), deze vis ik met een klauwhaak. Die klauwhaken gebruik ik steeds meer in diverse rigs; in theorie (?) een iets minder snelle inhaking, maar wel minder lossers, daar teken ik voor. De truc is een lus te maken van het (hier wel gestripte) gecoate onderlijnmateriaal en daar weer zo'n wartel met schroef aan te bevestigen, zodanig dat er een soepele ruime D ontstaat. Blokkeren met een line aligner. Haakt als een beest, ben zeer tevreden. Enig nadeel; je moet na elke vangst de lengte van de soepele D even checken, die wil wel eens verdwenen zijn. Kwestie van de line aligner loswurmen en zorgen dat de zaak weer wat speling krijgt. 

Nummer B is de zgn German Rig (google maar), die ik vis met een curve shank nummer 4, een wartel met schroefje op de haaksteel en een not a knot bevestiging die de onderlijn aan de onderkant van het oog laat weglopen, geen line aligner of kicker, wél een gecoate SOEPELE onderlijn (dus niet strippen) plus een sinker een aantal cm van de haak. Op deze rig heb ik de afgelopen 4 jaar erg veel karpers gevangen en ik durf hem van harte aan te bevelen met een wafter. Wel testen, al die wafters zijn anders, en je moet echt in de praktijk even uitvogelen welke maat haak bij welke maat bol werkt. 

Rig A boven, en rig B onder

(Geen van deze rigs is door mij ontworpen, maar via tips tot mij gekomen, en direct herkent als potentieël goede rigs, waarvoor dank.)

Over de bollen valt ook nog wel wat te melden. Zonder vismeel, alleen maar snel verteerbare ingrediënten, met twee labels. Een zoete en een notige. En in twee maten. Ben ervan overtuigd dat je jezelf tekort doet door in alsmaar afkoelend oppervlaktewater met visbollen te gaan voeren, dat is vragen om verzadiging, en daardoor teruglopende vangsten. Dat staat naast het sowieso teruglopende metabolisme door de minder wordende watertemperatuur.  

Ja sorry Andries, het ging wéér niet over penvissen, hoop dat je tot hier gekomen bent. Geworsteld? 

Een bocht in de rivier*

Alleen terugrijdend naar Nederland op 19 oktober overzie ik de afgelopen sessie met Arend ergens in Frankrijk, van 12 t/m 19 oktober. 

Succesvol of toch ook weer teleurstellend? Het is maar hoe je er naar kijkt. Ga ik op mijn vangsten af, dan begon e.e.a. succesvol, maar eindigde teleurstellend. En wat is dan succesvol, als zijnde een containerbegrip? Succesvol kan dus klaarblijkelijk niet anders betekenen dan iets van importantie, of voldoende, gevangen hebben. En onsuccesvol daarmee; onvoldoende, te weinig, of als het echt tegen zit, niet(s). Toch, volg ik mijn gevoel puur qua beleving kan ik niet anders dan concluderen dat ik lekker gevist heb. Er lekker ben uit geweest. Buiten gespeeld. Het idee gehad te hebben dat het had kúnnen gebeuren dit keer. Op 4 prachtige locaties, volop genietend van de couleure locale, rijdend van de een naar de ander plek; Frankrijk in herfsttooi. Wat dat betreft heel anders dan in Duitsland, eerlijk gezegd vind ik daar geen bal aan🤫; de dorpjes niet, de bevolking niet, en zelfs de natuur mist wat. Streng, saai, opgeruimd, zonder franje. Alleen de karpers zijn oke, maar als je die te weinig vangt helt het gevoel op een gegeven moment over naar toch maar wegwezen naar elders. Toen ook Arend dit voorjaar overstag ging richting zuiden in plaats van oosten te willen vissen en zelfs met een lijstje met topsecret tips (van zeker niet de eerste de beste, zo'n typische digitale karper-VIP, maar daarmee niet gelijk  zo geheim dat je vingers erbij af kon likken, want alles noordelijk gelegen al bekend bij mij, en ik ben al jaren lang niet echt heel scherp geïnformeerd, dus ik had en heb mijn twijfels) kwam aanzetten was de week snel wederzijds beklonken. Gezien zijn baan als docent kon dat er maar 1 zijn, die van de herfstvakantie. En gezien onze beider situatie deze periode werd het geen trip naar "de Alpen", hoe modieus ook tegenwoordig, iedereen heeft er de mond van vol, al stonden die wateren zeker ook op het lijstje. Moet daar natuurlijk om lachen, zodra er ergens een berg te zien valt is dat gelijk een Alpenwater. Wij deden het dit keer met minder, slechts de Vogezen in de achtergrond, en ik vond het ver genoeg. 

Arend is volledig onbekend (of beter, grotendeels) in Frankrijk, dus elke water is voor hem nieuw en daarmee een avontuur (heerlijk lijkt me dat nog). Hij wilde per se naar een water waar ik 30 jaar geleden al weet van had, en 20 en 10 jaar later nog steeds... nou ja, eigenlijk een al serieus afgelikte boterham. Gold ook voor wateren twee en drie, al moet ik zeggen dat die derde desondanks wel ergens op een serieus lijstje van mezelf prijkte, en niet eens onderaan, simpelweg omdat ik via via wist dat er streng gecontroleerd werd op nachtvissen én de vis er gewoon goed overdag vangbaar was, voldoende vis, mooie vis. Dus waarom moeilijk doen? Het rook er dus naar in voldoende rust je ding kunnen doen, want doorgaans was het leeg:-). Hoe naïef. Maar dat is voor later. Let's roll...

Ze weet ook precies hoe ze me moet lijmen; ergo, mijn trouwe metgezel de hele week

Ik was in staat om al om 05.00 uur donderdag 12 oktober met een auto vol zooi af te kunnen reizen naar zuidelijker oorden, alsnog hopeloos in het pikkedonker strandend in files in Antwerpen en Brussel, én alles wat er tussen ligt, inclusief kloteweer. Overgaand in slagregens in Luxemburg, plus ernstige snelheidsbeperking in Noord Frankrijk, je begrijpt, ik kwam niet als gepland om 10.00 uur aan het water aan... En ooit kon het! Het water is in dit geval de Moselle rond PAM. Mijn jachtgebied tussen halverwege de 90-er jaren en de eerste jaren van het millennium. Voor mij persoonlijk de Rivier der rivieren. Dat gevoel komt nooit meer terug, of beter, dat blijft zo. Even in de historie geplaatst, destijds pas 10 jaar daatvoor werden Cassiën, du Der, Orient ontdekt en het vissen met een bol en hair daar (Frankrijk) geïntroduceerd, alles was destijds nog nieuw. Nu vist elke debiel met vastlood en bollen... of beter, juist die... (Ja Hans op zijn best, cynisch en van zich afbijtend, it's in my nature, een schorpioen zijnd. For the better half, want de andere kant is natuurlijk kikker). Bij aankomst in het gebied staat de aangewezen nachtviszone links en rechts al vol met tenten en hengels. Je mag er met vier vissen, dus dat zullen we dan ook, ongeacht hoe wenselijk dat is... 

Heeft ook voordelen, de rest van de rivier (lees: de niet toegestane zones voor nachtvissen) heb je zo voor jezelf, geen kip te zien. De drie bomen waar ik ooit voor zat vind ik zelfs terug, als stompen in de rivier. Kan niet ander dan dat die met kluit en al eens het water ingezakt zijn, daarmee een relatief ondiepe plaat vormend, zo blijkt na wat peilwerk, dus gaat er wat speciaal voer in. Speciaal voer? Ja, ook dat verdient wat uitleg; destijds was hier dé bol scopex 14mm van Nash. Heb toen wel eigenwijs gedaan, maar werd binnen het uur om mijn oren geslagen met vangsten van anderen (Marco C) die er niet om logen. Dus had ik onlangs eerder speciaal naar de Nash scopex gezocht op marktplaats en er 10 zakje van 200 gram van weten te bemachtigen, eigenlijk meer voor de nostalgie, al weet ik zeker dat Garry Bates wel als een der eersten in staat was een bol met meerwaarden in elkaar te zetten. Niet de bulk, maar de procentjes extra's. Daarvan een zakje aan de stroming prijsgegeven, naast wat kilo's harde (maar gekookte) maïs. Om het wat aan te zwengelen met witvisactiviteit. Dat helpt daar.

Ooit zat ik vóór die bomenrij

Hier is de natuur al in herfsttooi op diverse plekken

Arend blijkt eerder vrij te zijn wegens een voordelige roosterwijziging en is al onderweg, mij daarmee niet meer de kans gevend uiteindelijk de aangevoerde stekken serieus af te vissen. Moet het met een paar uurtjes doen. Maar ik kom terug, ooit, dat stond en staat in de planning, is het niet dit jaar, dan zeker in de toekomst. Ik kijk nog een keer naar het dorp, het dorp langs de bocht in de rivier. Een momentopname en desondanks zo alles bepalend voor wat voor mij vissen was en is. Hier is ooit mijn gevoel voor stromend water geboren. Het gevoel dat het elk moment kan gebeuren en dat je nooit weet wat je te wachten staat. Een voortdurend gevoel van urgentie, van aandacht, van er zijn, van leven, van er toe doen, van víssen!

Een Wim Sonneveld-gevoel (het tuinpad van mijn vader) bij het dorp in de bocht van de rivier

Ik voel mijn roots heel erg: de polders, het vlakke land via mijn vaders Friese tak, het rivierengebied via de tak van mijn moeder die al sinds jaar en dag in het Land van Maas en Waal wonen, what's in a name trouwens als het om rivieren gaat? Mede om die reden ben ik naar Gouda verhuist, met Hollandse IJsel zéér nabij en Lek mooi in de buurt is de kans groot dat ik ooit eens in NL een stromendwater-karper vang, welke dan ook, zodat ik ook eindelijk eens een zinvolle bijdrage aan de FB groep Riviervissers kan leveren (een groep die ik, in tegenstelling tot vele andere groepen - en FB an sich - zeer serieus neem, met dank aan beheerder Kees). Geintje natuurlijk, maar dat ik ooit zo'n riviervis ga vangen staat heel hoog op de wishlist. De parkeerplek bij de boer is er al:-). 

Arend tref ik op de afgesproken tijd en plaats, daarmee ruimte biedend voor een plaatselijke kebab voor beiden, niet eens onaardig. Daarna door het schemerende heuvelland door naar Meer 01. Aangekomen in het donker de tenten bij de auto opgezet, een gezamenlijk biertje, gegeten hadden we al, dus op tijd tukken. 's Morgens bij eerste licht de boten opblazen, vullen met zooi en op weg naar de stek in het zuidelijk deel van het water. Dat had de tipgever expliciet aangegeven: "daar zit je rustig" . 

Verhip, (bijna) alleen maar Duitsers?

Vol goede moed, telkens weer

's Avonds viel al op dat het parkeerterrein al vol auto's stond, het blijken Duitse auto's. Had het al voorspeld richting Arend, dit meer is min of meer vergeten in Nederland maar Heiss in Duitsland, waarvan akte. En de Duitsers hebben een zelfde arbeidsysteem als wij, die kunnen vaak vrij nemen tussendoor, en die kom je dan ook offseason overal tegen in Europa. In tegenstelling tot bv Fransen en Italianen. Ben ik hiervoor terug naar Frankrijk gegaan? Die gedachte besluipt mij verderop in de week nog een keer of wat. Deze streek krijgt al sinds de jaren 90 veel aandacht van vissers en de regelgeving is daar dan ook naar; beperkingen met nachtvissen, kamperen, gebruik van boot, dieptemeter, voer, het is overal wel iets. En strenge controle. Daarom juist was ik destijds uitgeweken naar de oosterburen. Waar het vrijheid troef is. Maar dan wel vrijheid zonder savoir vivre🤪. De hemel bestaat niet, Hans. 

De stek die wij ambiëren is vrij

Elke gezamenlijke trip minstens 1 x pannenkoeken met spek en stroop

Daar door dat gat is de vis al verdwenen richting dieper noordelijk deel

Terug naar het vissen. Om het kort te houden; het deel dat wij willen bevissen is vrij, en de wind staat er op en wat er aan volk zit verdwijnt successievelijk. Rust en ruimte. Het is overal even (on)diep dus wij zoeken de kanten op, daar waar gestorte kiezel en modder elkaar vinden. Schraal voeren, maar voor je het weet liggen er over 6 hengels toch weer de nodige bollen in. Voor mij de eerste avond al resulteert in een mooie schub op eigen hengel. Dat voelt bijzonder! Eindelijk weer eens. Samen met Arend op pad in het buitenland vis ik doorgaans achter het net (lees; de juiste stek, zie verder). Het is maar goed dat we tot nog toe in het buitenland run om run visten. Hoe dat telkens komt? Mix van stom geluk en verbale dominantie tijdens het moment van stekkeuzes. Er is natuurlijk altijd 1 zone die er bovenuit springt, overal. Doorgaans levert die ook, tenzij platgevist, de vissen op. Die dominantie kan overigens ook samenhangen met wie de 'aangever' van het water is. Dat ga ik verder niet uitleggen, dat is begrijpen. En dat gebeurd niet alleen met karpervissen, heb dezelfde ervaringen met snoeken, brasemvissen, zeelten, barbelen, of beter, met de maten waarmee ik op die soorten viste. Het al dan niet vriendelijk 'afdwingen' van de beste stek is in alle geledingen van onze hobby terug te vinden. En ja, mea culpa. 

De bewuste schub. Op de foto niet heel indrukwekkend, toch maar een pond van de magische grens af

Kan het wel verluchtigen met een anekdote. Twee mij bekenden gaan op diezelfde hier boven aangehaalde Moselle vissen. Toevallig letterlijk aan de overkant van waar ik gister zat. A heeft B meegenomen. (A en B zijn beiden Alfa-mannetjes en daarnaast verbaal bijzonder vaardig, zeg maar bijdehand, voor de kontekst.) A zegt tegen B; "je mag echt overal gaan zitten, feel free, maar ik zit hier". B was toch wat beduusd, zag ook wel dat dat de topstek was, in elk geval zodanig dat ie het een paar jaar later niet vergeten was en het mij vertelde. Vervolgens zelf als aangever even later precies hetzelfde doend bij mij. Allemaal afdeling dienstmededelingen...🙃

Op diezelfde hengel tussen hard en zacht komt ook nog een zeelt, verder is het op een forse bak regen na een dooie boel. En omdat er een lijst ligt vol met nog te ontrafelen geheimen prikkelt dat toch zozeer dat we gaan verkassen. Niet naar een veelbelovender deel van het water, wat heel verstandig zou zijn geweest, maar naar Meer 02. Daar ontmoeten we een aardige Duitser die ons ongevraagd álles verteld, zelfs zodanig dat we afhaken, too much information. Ook hier maar 1 zone die er toe doet, zóu doen, en die nauwelijks bereikbaar is, alleen na veel (letterlijk) zware arbeid. Daar zijn we nog niet aan toe. 

Terug naar de auto, met alle zooi. Achteraf viel dit nog mee t.o.v. wat er nog ging komen. 

Met slechts de Vogezen in de achtergrond, Meer 02 links. 

Door naar Meer 03. Dat ken ik al, al is dat lang geleden. Maar recentelijker info heeft wel interesse gewekt, als dagwater met goed dagresultaat wel te verstaan, want aardig vol vis met verboden nachtvissen, een zgn runwater. Dus hier komen 2 behoeftes samen. Arend staat met mij samen op de dijk en zegt "prachtig meer zeg, een echt vismeer" of iets in die strekking. Een stek vinden is lastiger, eigenlijk zit het aardig vol. Met nachtvissers, mind you. Twee daarvan vriendelijke Nederlanders, die zelfs wel willen inschikken naar eigen voorstel. En passant meldend dat de top inmiddels uit 31 en 28 kg vissen bestaat. Geen of nauwelijks (nog) controle. Daar ga je met je "dagwater, dus rustig". Wij slaan het aanbod af, hebben liever de ruimte en ploffen eigenlijk zomaar ergens neer aan de overkant, en kiezen op goed geluk ieder (hier wel) een stek, voor mij dus links - moet er daarnaast bij zeggen, stekken kunnen als je het een keer treft met je maat op goed geluk en/of in consensus verdeeld worden, blijkt de keuze succesvol dan heb je als niet succesvolle maat voor eeuwig het nakijken, er wordt niet geruild of gewisseld, hooguit weer het run of run principe toegepast, als je mazzel hebt. 

Resulteert voor mij wederom in een vis die eerste nacht. Feestje! Een Nederlands type schub. Nou moe? Overkwam mij herfstsessie 2022 in Duitsland ook. Overdag ook nog een nieuw record... zie foto. 
Nacht 2 komt de vis opeens van rechts. Arend 4 vissen, waaronder 2 goeie. En toch gaan we weer verkassen... niks uitbouwen van het succes, of er een lopende stek van maken, die grote biggen elders prikkelen te erg. Inpakken, terug naar Meer 02. Door voortschrijdend inzicht zijn we nu wel bereid tot de voorspelde zware arbeid. Waarvan akte... kolere. 

Naast vis ook de eerste nachtvorst van het najaar

Weer een Hollander

Aan een stuk lood van 110 gram en 16mm wafter

Op meer 02 na zware arbeid, letterlijk, maar eens een stukje echte verse baguette, onverslaanbaar

Wij gaan vangen!

Maar als het geheel staat kunnen we lachen; een biggenwater, en wij zijn de enigen... we gaan dit varkentje eens even wassen. De aanwezige blauwalg en de E.Coli bacterie-waarschuwing nog even negerend. De volgende ochtend is alles stil gebleven, het oogt doods, voelt ook zo, geen vis te zien en dat we op 1,8 water zitten is door de koude nacht opeens een dingetje. Zucht, terug naar het eerdere runwater, Meer 03. Inmiddels ben ik getraind, dus we hebben maar een paar uur nodig om terug te geraken. Al hoewel er nu veel volk verdwenen is, en daarmee ruimte op meerdere aansprekende stekken gaan we toch weer naar de eerdere ad random stek. Zekerheid is alles, hoe ragfijn ook.

Zoals voorspeld zou ik weer links moeten gaan plaatsnemen, maar daar heb ik even geen zin in. Wil de boel de laatste nacht naar eigen hand kunnen zetten. Daarbij, de nu door mij beoogde nieuwe stek ligt al een kleine week in dezelfde warmere wind. Jammer voor de gezelligheid, volgende keer weer. Gelijk nadat de boel staat rechts van de dam regen. Die aanhoudt. 's Avonds, en de verdere nacht. Draaiende winden. Zit Arend goed, temeer daar hij langer kan blijven.

De wind neemt af, wat is dat nou? Om zelfs 180 graden om te keren... Heb ik weer...

Wel DIK genieten als je aan zo'n prachtig water wakker mag worden

Mijn inspanning blijkt vruchteloos, geen aanbeet, niks. 's Ochtends wel de 2 attractieve wafters verdwenen, waren niet bestand tegen de poisson chat. En niet aan gedacht te sealen (dat doe je alleen thuis in ZH). Het gewone bodemaas onaangetast (?).

Van Arend krijg ik midden in de nacht een app. De topvis van het water in zijn netje. Zomaar op zijn mat. Heeft ie het hem wéér geflikt! Zomaar, ad random, zo in zijn schoot geworpen, niks van tevoren fijngeslepen tactiek. 's Ochtends maken we een rondedansje rond de vis en savoureren we het moment, samen blij. Waarna ik verplicht terug 'omhoog' rijd. Beetje meanderend door zowel het Franse land als ons eigen Limburg, wil nog gevoel krijgen bij een aantal stekkentips. Gevolg, nóg meer in de wetenschap levend dat 1 leven te weinig is. 

Hadden die 2 Nederlanders toch gelijk😎

Thuisgekomen moet ik direct de dag erop werken, maar de dag dáárop ga ik 's middags doen wat ik al ruim twee jaar wilde, met de boot op een specifieke grote plas "effe een paar biggen vangen". Althans dat is wat anderen de afgelopen weken gedaan hadden. En anders zou komende winter wéér roet in het eten gooien, en was ik wéér een jaar verder... Het liep anders, geen beet of ander vissignaal gehad in 40 uur. Zelfs de kreeften hadden er eventjes minder zin in. Zo blijken flow en antiflow weer heel dicht bij elkaar te liggen, als de uiterste einden van een hoefijzer. Een ding weet ik inmiddels wel: flow komt alleen als je op het juiste moment de juiste stek kan bevissen, ongeacht of dat een beredeneerde keuze of stomweg geluk is. Het is díe combi. Alle andere variabelen als aas, techniek, tactiek, strategie zijn secundair.  En flow blijft slechts zolang je dát kunt doen. 

De avond begint zeer veelbelovend

De dag erna is het grijs, en van de dagen moet je het hier doorgaans hebben. Werd dus niks. 

* Een bocht in de rivier. Titel van een boek van V.S. Naipaul. Beroemd Brits schrijver met roots in Trinidad. Gaat over een man, niet in zijn eigen land, ergens in Afrika, werelddeel vol spanningen, a man on his own, die op zoek naar zichzelf, naar de zin der dingen, van het leven is. Zoals iedereen eigenlijk. Een intrigerend boek, op zijn eigen manier.