Met het overschakelen van winter naar lente heb ik altijd moeite, althans met vissen, moet dan schakelen en ergens schakel ik dan mis, dan knarst de versnellingsbak behoorlijk. Dat was na 's winters roofvissen ook al zo, dan stopte ik ergens halverwege maart omdat het geen zin meer had, de vis in de paai ging en/of het weer te mooi werd en dan moest er een nieuwe visserij opgetuigd worden. Voor zeelten was het dan doorgaans nog wat te vroeg... Ik "behielp' me dan maar met grote brasems. Je zou zeggen dat met mijn tegenwoordige carp only state of mind dan geen problemen zou moeten geven, altijd wel ergens een karper te vangen, kwestie van het juiste water en de juiste aanpak, maar ook daar verschenen vanzelf wat hobbels.
Zo kon het zomaar zijn dat ik er onlangs even uit geweest ben, niet gevist heb. Ook niet zo gek, deze winter meer gevist dan in de zomermaanden, dus heel even gas terug is eigenlijk alleen maar gezond. Voor het juiste perspectief. En dat was wat weg, vrijwel elke sessie was een voltreffer, geeft een scheef beeld van de winterse werkelijkheid.
Had me na de wintersport voorgenomen weer eens wat normalere wateren met een daarmee samenhangende wat schaarsere visstand te gaan frequenteren. En dat viel flink tegen! Kwam weer eens een keer of wat thuis zonder vangsten, van uiteenlopende wateren.
 |
| Ik heb toch echt een vergunning voor deze plek? |
 |
| Maximale sfeer, maar geen vangstresultaat |
 |
| Er valt altijd wel íets te beleven... |
 |
| ... of iets te vinden |
Onlangs, op de dag van mijn 60ste verjaardag in april kwam aan het licht dat mijn vrouw corona had, gelijk knap ziek, en of we even gescheiden wilden gaan leven? Had hele andere plannen die avond, maar lag zelfs al om 21.00 plat, geen zin in een sneu solofeestje. En niks even vissen, zoals gebruikelijk op deze dag. Twee dagen later was ik zelf ook aan de beurt, onvermijdelijk. Ik moet zeggen, een taaie rakker, dat klotevirus. Wat had het verloop geweest zonder al mijn gezegende inentingen? Maar beter nu dan verderop in het jaar, dat bol staat van ambitieuze (vis)plannen. Er staan wat Duitse avonturen op de rol waar ik topfit voor moet zijn.
 |
| Twee persoons feestje |
 |
| Niemands feestje |
Nu we weer wat verder zijn, en het weer aardig stabiel is in haar lente-aanzet, komt bij mij vanzelf weer de behoefte naar de waterkant te gaan, en na leuk vangen ook weer de flow van het meer daarvan willen.
Al moet ik zeggen dat ook hier weer het frustratieduiveltje opspeelt; ik vis in vele polders, waarvan de meesten toch wel een grotere of kleinere boost hebben gekregen met GHV-GH uitzetkarpers in de loop van de jaren. Vissen die zich goed, of zelfs prima ontwikkelen. Maar 1 polder blijft achter, en laat dat nou net mij 'eigen' polder zijn, hier begon het poldervissen voor mij begin jaren 90. Heb er een speciale band mee, zowel met het water als de ingelanden die er wonen. Ken er letterlijk elke centimeter. Niet gek dat deze polder als een der eersten indertijd een kwaliteitsinjectie heeft gekregen met verse vis. Aanvankelijk met Franse en Duitse vis, waar net als elders weinig van terecht kwam helaas, niet geschikt voor ons polderwater, maar toen er andere stammen voorradig kwamen veranderde dat snel. Heb in die specifieke polder leuke jaren met meer dan voldoende vangsten beleefd, de een nog mooier dan de ander. En toen ineens hield het op, van het ene op andere jaar, in elk geval voor mij. Ze leken wel verdwenen, letterlijk. We zijn nu drie jaar verder en ik heb er geen spiegel (daar heb ik het over) meer kunnen vangen. Wel wat verspeeld, dat wel, een handjevol. Aan schubs verder geen gebrek overigens. Kompaan Andries vangt er dan nog wel eens eentje, zo'n spiegel, maar ook daar vind ik niet van dat het zo wezenlijk beter is dan bij mij, ook dat is maar een handjevol.
Sterker, ik zie ze ook niet meer. In de paai van 2021 nog wel wat, al was de hoofdmoot schub, maar het waren er voor wat er zou moeten zwemmen veel te weinig. Daarbij denk ik dat de vis zich verzameld had, waardoor het nog wat leek en dat de rest van het water min of meer leeg was. Meer dan de 30 vissen die ik zag waren het waarschijnlijk niet. Waar kunnen die vissen gebleven zijn? Heb twee mogelijkheden; simpelweg gestolen, of toch het baggeren niet overleefd? Voor wat betreft dat laatste, dat had ik dan zelf ook moeten constateren, heb er regelmatig gecheckt, of anders had een van de boeren wel aan de bel getrokken, korte lijntjes daar. Blijft het eerste over... kan niks hard maken, maar heb wel zo mijn vermoedens. Een en ander valt namelijk samen met het eerste coronajaar toen er niet naar het buitenland getuft kon worden wegens coronamaatregelen ter plaatse en al dat volk ineens de polders wist te vinden. Dat hoop ik nooit meer zo mee te maken. Tent, roeiboot, en liefst drie hengels langs sloten van 5/6 meter breed...
Mede reden van mijn ernstig twijfelen van de aanwezigheid van deze vissen is het weer makkelijker kunnen vangen van de graskarpers, dat zijn er niet zoveel meer, het zijn echt de laatsten. In de jaren dat er voldoende (spiegel)karper zwom was het verdraaid moeilijk hier nog 'doorheen' te vissen als je het echt op graskarper gemunt had. Laatste jaren kan ik weer vrij gemakkelijk tot heel gemakkelijk aan mijn vissen komen. Zowel als ik het er op voorzien heb, als wanneer ik toch die spiegels tracht te vinden met doordachte zonevisserij. (Een strategische zone nemen en daar 5/ 6 stekken maken voor de ochtend, andere zone voor de middag. Paar dagen later datzelfde aan de andere kant van het systeem, enzovoort. Het moet dan gek lopen wil je geen concentraties vis vinden. Als ze er zijn natuurlijk.)
 |
| Mooi gemiddeld |
 |
| Al bovengemiddeld |
 |
| En een eens in de zoveel tijd highlight |
Andere polders daarentegen bezitten nog steeds prachtige bestanden aan de mooiste vissen, die goed vindbaar en vangbaar zijn. Zijn wel wat minder toegankelijk, dat kan alles schelen. Ver lopen en diverse hindernissen in de vorm van hekken, daarbij slechts geschikt voor het voorzichtige penviswerk... het is niet voor iedereen weggelegd. Maar ik heb het er graag voor over, rust en de schoonheid van de vis maken dat ik weer met veel plezier terugkijken op deze visdagen. Elke vis een juweeltje, afwijkend van de vorige, niks eenheidsworst zoals in de dagen van de 25% wildbloedhybrides ("Papa, wat is dat?")
Mei staat voor de deur. Ik loop me warm voor de eerste Duitse sessie en die kan van alles op gaan leveren, 10 dertigers de man met wat hogere uitschieters of een doffe bak ellende wegens allerlei niet ingecalculeerde hindernissen. Ik denk aan toch dit voorjaar weggevangen vis (dat mag daar, het water is van de beroepsvisserij, en die netten eens in de zoveel tijd af), tijdelijk toegenomen hengelbelangstelling van de locals waar je doorgaans alleen zit, die je dan beperken of zelfs kunnen voorkomen dat je er kan vissen, ondanks 600 hectare water toch maar een handjevol stekken, of tegenvallend weer (de huidige strategie is maximaal inzetten op de warmer wordende rietkraagkanten richting paaizones). En dan heb ik het nog niet over zaken die alle trips kunnen treffen, laat ik ze maar niet benoemen.
 |
| Formaat maakt dan niet uit... |
 |
| ... en variant ook niet |
 |
| Hoe wist je dat ik hier zat? |
 |
| En de eerste Haagse is ook al weer binnen! Uitgezet in 2010 op 1100 gram... da's klein hoor. |
