Eindschot

Wat valt er nog te verwachten? Doorgaans poep ik er nog wel een eindejaarsterugblik of -conclusie uit. Kan ik dit jaar zomaar overslaan. Julie geloven al die prachtige steeds groter groeiende polderparels toch wel inmiddels? 

Heb wederom verregaande plannen om te gaan baarzen met wormen op een voerstek. Mocht dat dit jaar nog lukken en mocht het uberhaupt lukken (m.a.w. succesvol zijn) dan wellicht daarvan nog een bijdrage. Is weer eens wat anders.
In dat kader; volgend jaar weer carp only, al ruim ik wel ruim tijd in voor wat voorjaarszeelten en -brasem. En dat is al over 4 maanden. Maar eerst de winter!

Bovenstaande had het eind van een andere blog moeten zijn, in plaats van de start van degene voor je neus. Eentje die nu pas in januari op de digitale snelweg losgelaten gaat worden, ipv in december. Simpelweg omdat dan de jaarcirkel daarvoor pas rond is, en daarmee reden tot evaluatie. Mocht ik die nu wel 'gepubliceerd hebben' had een eindconclusie voor 2023 er niet meer ingezeten. Maar heel eerlijk, heb vanaf de Franse trip begin oktober de helft (en inmiddels meer, still counting) van de totale hoeveelheid karpers dit jaar gevangen, het ging maar door, najaar of startende winter of niet, zeg nu zelf, dat is toch interessant? 

Eerst maar even een terugblik: dit voorjaar zomaar opeens een groot verhuizingsgat in de visserij, en pas eind april weer een beetje op orde. Heb daarmee dan ook niet een van de doelen gehaald; elke maand een karper vangen. Soms moet je zaken loslaten. Voor het derde jaar op rij wel een ander subdoel; tien 20-ers, waarvan twee 30-ers, en dat is best bijzonder, niet het aantal op zich - ken mensen die dat in 1 weekendsessie vangen, sterker nog deed ik zelf in Duitsland in mijn niet-karperjaren met alleen in het diepe najaar wat karpergehengel - maar het gegeven dat ik dat doel exact haal, en ook geen visje meer. En dat dan voor de derde jaar op rij is wel bijzonder. Hoop volgend jaar wel op een patroondoorbraak😊. Tel ik gemakshalve even niet mee dat een der twee 30-ers twee maal op de kant kwam, en dat ik er een andere 'moest afstaan' aan het met Dennis gehanteerde run-om-run systeem (zie vorige blog). Dat hebben we daarna gelijk losgelaten:-). Geintje hè. 

En dat de meeste grote vissen pas in de laatste 4 maanden van het jaar komen is ook al geen verrassing meer. Draait om waterkeuze en systeemkeuze, heb er al vorig jaar al eens een uitgebreide decemberblog aan gewijd. Blijkbaar ben ik ook een gewoontedier. 

Blij met de niet bekende 60 cm zeelt, dat maakt dat ik terug moet voor de wel bekende:-). En wat dat betreft blij met die hele sessie; 33 zeelten op een bestand van 60/70 was een bijzondere ervaring. 

Nu die andere(n) nog

En over blij gesproken; blij met de 2023 vismaten - Arend, Andries, Michael, en Dennis (in willekeurige volgorde), dank je wel voor de vele goede uren samen doorgebracht, waarin eigenlijk alles bespreekbaar was - en daarmee bedoel ik de mannen waarmee ik dit jaar daadwerkelijk ben gaan hengelen. De groep visserijgerelateerde vrienden, bekenden en mensen waarmee ik soms of regelmatig de waterkant zie is véél groter, en dat voelt rijk. Daar zitten ook mannen tussen waarmee ik veel deel, en al jaren, simpelweg omdat dat kan, maar desondanks vreemd genoeg niet mee naar de waterkant ga. Eens kijken of daar verandering in kan komen, je leert aan de waterkant het meest van elkaar. 

Kijk, daar zit Andries genietend van de voorjaarszon. Die dag van karper geen spoor😂. 

Maar solo kom ik net zo goed uit de verf

Heb me dit jaar, om niet te verzuipen in de vele nieuwe vismogelijkheden van de nieuwe hut, het grootste deel van het jaar maar vastgeklampt aan bekende polders, hetgeen me goed bevallen is. Zo kan ik heel gedoseerd al dat nieuwe water in kaart brengen, letterlijk en figuurlijk. In die zin kan ik niet wachten op mijn 'pensioen', zal me geen dag vervelen. Bracht met zich mee dat ik een bepaalde polder, waar ik al 25 jaar kom - soms denk je dat je het ter plaatse goed begrijpt om dan toch weer ongelofelijk op je bek te gaan - goed onder druk kon zetten, had een paar vissen hoog op de wishlist staan. Nou wil het geval dat de bovenste van die lijst er een der allerlaatste dagen van 2022 al uitkwam (zie blog Het Monument dec 2022), maar zonder fatsoenlijke pronkfoto om het ego op te poetsen, dus mijn queeste was nog niet over. Waarvan akte. Het gevolg; ik ving een hele trits aan onbekende vissen, en niet de minsten. Die hebben er dus al jaren min of meer ongezien hun rondjes gezwommen. Eigenlijk weten we heel weinig. 

Daarnaast ook, als dubbelaars na vangsten in eerdere jaren, de twee grootste grassers, inmiddels een restpopulatie, dit keer ook op mindere gewichten. Denk dat dat binnenkort wel einde oefening is. Daar verwacht ik zeker geen verrassingen meer. Komt bij dat de TOPstek hier dit jaar nauwelijks rendeerde, en niet alleen voor mij niet, ook Andries wist ze niet tot nauwelijks te vangen, dus voor mij het bewijs dat je een stek wel degelijk kan opvissen. Eerdere jaren kwam ik er een keer of 10 per jaar, eigenlijk altijd wel een vis (of meer, al uitzonderlijk voor het water an sich, maar daar kon het) opleverend, beter wordend naarmate het water afkoelde, bijna een garantiestek. Maar dit jaar, de teller staat op 17 bezoeken (werd steeds volhardender) en op 2 keer na - de eerste keer een grasser gevangen, en die heb ik op die specifieke stek al die 25 jaar nooit gezien, dus zomaar opeens wel is een signaal. Net als snoekbaars vangen tijdens het doodaassnoeken... dan weet je dat de snoeken er niet zijn. De tweede keer 2 karpers gehaakt, waarvan er 1 ook nog door lijnbreuk ontsnapte, dus maar 1 in het net - geen vis, niks, nada, noppes. Behalve dan tijdens de paai, overal karper, precies daar, maar een dag later weer uitgezworven, verdwenen. En reken maar dat ik er met een hengel teruggegaan ben. Tijd om deze polder wat met rust te gaan laten, de jonge vis wat te laten groeien en mijn pijlen te gaan richten op andere, waar zeker makkelijker vis te vangen is. 

Mij een beetje pesten; met z'n allen paaien op de kop van de Topstek
en daarna verdwenen zijn, het hele jaar zelfs. 

De tweede dubbelende grasser, zo al een monster, en toch heb ik 'm nog zwaarder gevangen

Op 100 sessies (en een beetje) staat de teller nu, dus gemiddeld 2 x week op pad. Zit natuurlijk van alles tussen: 1 uur, 2 uur, een volle dag, nacht of zelfs hele week. Ik 'draai' elk compleet jaar wel 100 sessies, betekend hier dat er in de periode vanaf mei toch meer gevist is dan normaal, omdat de eerste vier maanden wegvielen, ondanks ook meer werkuren. Voelde al met al goed, in evenwicht. To be continued. En is daarmee dus mijn enige goede voornemen voor 2024, het gewoon zo laten allemaal. 

Heb ook het gevoel voor bollenvissen terug, er zijn hier zoveel mogelijkheden voor; plassen, recreatiegebieden, boezemsystemen, rivieren en zelfs wel enkele polders. Met toekomstige voermogelijkheden op acceptabele reisafstand, en stekken die niet gepeest worden, dat ken ik niet uit DH. Vis nu met een superbol van Arend, vol met RR, de echte, zelfs 25%, goed in alle seizoenen. Not for sale. Gemaakt door David Rotterdamaas Keller, aanrader (het bedrijf). Ook mag niet onvermeld blijven dat Dennis is gekoppeld aan GCP van Valentijn Schoonenberg, een coole gast die zo vriendelijk was tegen een méér dan schappelijke prijs de bollen voor de gezamenlijke grote veenplas- voercampagne te leveren, eveneens een aanrader. Sluikreclame? Nee, geenszins, ik stel het onomwonden, heb er vertrouwen in en laat er jou je voordeel mee doen als je daar voor open staat. Of niet, mij om het even, zolang je mij maar laat in mijn positieve gevoel over dit aas van beide leveranciers. Dat zal zich in 2024 zeker uit gaan betalen.

Eindejaar betekend ook nog wat dagen vissen vanaf het moment dat ik dadelijk op de "publiceren"knop druk, gezien het weer verwacht ik zeker nog vis; zuidwesten winden, regenachtig zacht. Zo'n 'winter' wil je toch elk jaar? 

En nu het woord weer toch gevallen is, terugkijkend kan ik me niet herinneren zo vaak zo nat te zijn geregend, water water water. Of beter nat, nat, nat. Klaarblijkelijk de prijs voor lekker doorvangen in de koudere maanden. Maar mag het ietsjepietsje 🤏 minder? Please🙏.

Bij maken van de foto, destijds nog in oktober, al voorbij alle verwachtingen,
nu in december heb je er een zwemdiploma nodig... En slechts een van de vele polders...
Een triest record.

Hierna nog maar een paar in eerdere blogs niet getoonde karpers, in volgorde van vangen. Allemaal het bekijken waard. Kan het niet laten. Wat een rijkdom eigenlijk.  

Tot in 2024!! Laten we er met zijn allen een visrijk jaar van maken. 

Dat deze na haken in het net gekomen is, is niet meer dan een Wonder, ja met een hoofdletter. Heel soms zit het mee, al had ik álles tegen. Eigenlijk had ik die dag gelijk na de sessie een staatslot moeten kopen.
En daarom zal je mij nooit weerhaakloos zien vissen, al moet ik er 'burgerlijk ongehoorzaam' voor worden. 

Gelukkig Nieuwjaar!

Toestand van geest

Wat staat daar nou? Toestand van geest? Ja, beetje vreemde lullige titel, want state of mind had veel beter gebekt, en de zaak ook voldoende afgedekt. Iedereen had ook direct geweten wat ik bedoelde, maar deze moet onvertaald. Wil een gevoel overbrengen. (En trouwens ook af van dat al te makkelijk Engelse sjargon wat er maar in blijft sluipen). 

Waar ik zomers in elk geval sowieso de laatste 2 jaar niet tot nauwelijks te porren ben geweest tot nachtelijke avonturen (tot frustratie toe, want ik begreep dat ik iets liet liggen) is dat dit najaar wel anders; na de Franse trip sinds eind oktober elk weekend wel een keer, zonder dat het voor uitvalsverschijnselen zorgt in de dagen erna. In tegendeel, lijk wel een ADHD-er, vol gas, de hele dag. Dubbele energie. Op zijn minst opmerkelijk. En hoopvol, voor de toekomst. Heb nog wat jaren te gaan en het nachtvissen moet daar zeker onderdeel van zijn en blijven. Zou het fijn vinden dat tentjevissen te kunnen continueren. Het prettig indalen op de (woon)stek in Gouda zal zeker aan de huidige toestand van geest (en lijf) een bijdrage geleverd hebben. Al die vrije ruimte en natuur zo vlak bij werkt bijzonder zuiverend. 

Dat er momenteel leuk gevangen wordt is absoluut onderdeel van de puzzeloplossing. Voor mijn doen grotere vissen kussen het spreidblok deze periode. En niet alleen bij mij, maar ook bij vismaat D (zie blog sept 2021). En omdat D een blijvertje is gebleken zal ik 'm voortaan met zijn echte naam duiden: Dennis. 

Dennis en ondertekende zijn al een keer of wat samen op pad geweest afgelopen jaren, gewoon omdat het klikt. Nou wil het toeval dat ik in Gouda ook nog eens minder dan 100 meter bij hem vandaan ben gaan wonen. Bizar, als ik op de galerij van mijn flat met een loodhengel flink van me af smijt gooi ik makkelijk over zijn dak heen, zo dichtbij. Dus een gezamenlijk doel is zo gesteld en uitgevoerd. Waarvan akte. 

Wat me aan Dennis bevalt is dat het geen opschepper is, hij vist niet voor zijn ego, een 10 ponder wordt (bijna) net zo enthousiast onthaald als een 30-ponder. Dat herken ik. Waardeer ik ook. Voelt vertrouwd. Daarbij kent hij Gouda en omstreken op zijn duimpje en was hij in vele gevallen de eerste op de watersystemen hier, dus in die zin zeker een pionier. Hij heeft voldoende watersense, dat niet goed in woorden te vatten stukje extra dat maakt dat je water en haar inwoners begrijpt, kan volgen en daarmee kan anticiperen op de situatie. Al met al een volwassen visser, en als zodanig voor mij een fijne vismaat, met een eigen mindset (ja Moolenaar, vertaal dat maar even kort in het NL...) die ook nog eens op "een biertje drinken dadelijk en even overleggen?"-afstand woont. Wat wil je nog meer? 

Terug naar het vissen: plan is samen een groot watersysteem in de regio aan te voeren en te bevissen. Ten opzichte van DH tegenwoordig heerlijk dichtbij. Voordeel; weinig vis, dus voldoende rustig, want daarmee niet interessant genoeg voor de meute. Van wie het wel probeerden hebben velen er al hun tanden al op gebroken. Saillant detail; zelf heb ik er met Arend al gevist in 2019, paar keer zelfs, maar met het eerder aangegeven resultaat, zero, niets, nada, onze tanden inderdaad op gebroken. Nadelen zijn er ook; weinig stekken ondanks de omvang en ook nog eens slecht tot heel slecht bereikbaar. 

We begonnen en eindigden de visnachtcyclus met volle maan

Zowaar een mooie droge ochtend, en nog beet ook, terwijl het hier doorgaans nachtazers zijn

Dennis echter is van het eerste uur hier, toen vele vissen nog in hun pubertijd zaten, en hij zelf ook, dus die heeft afwijkend ideeën qua stekkeuze. Slaat de voor de hand liggende stekken over. En ik volg hem daarin, voel zijn kennis. Mix dat met mij eigen ideeën. Voorbeeld? Dennis vist met snowmans. Vind dat zelf geen scherpe visserij omdat de rig die erbij hoort niet pro-actief/ niet agressief is, de vis moet flink gaan zwemmen om 'm te laten werken. Leuk voor de zomer. Dus dat kan beter; dus ga ik met wafters en bijbehorende agressievere rigs aan het vissen. Plus wat fijner voerspul mee in de boot waar de bol tussen ligt. Na aasopname moet het voor mij direct haken zijn omdat de vis zich weinig zal willen  verplaatsen vanwege het attractieve compacte plekje. Waarbij de lengte van de onderlijn even een beetje aandacht nodig heeft. Zo kort mogelijk is de behoefte, maar niet zo kort dat e.e.a. in de veenbodem verdwijnt. Ik kom bij 17 cm uit, en dat blijkt een goede inschatting. Samen met een licht lood (60 gr wartellood, voor mij voldoende, vis ik vol van vertrouwen, verkregen via de methodfeedervisserij met nog veel lichtere gewichten) een hakende combi. De twee zwaarste vissen komen trouwens ook op die wafters. 

(Zie je wat ik -beetje expres- net deed: prettige vangsten toeschrijven aan slechts één van de vele variabelen die een vangst mogelijk maken, zoals een specifieke rig of bol, zoals al zo vaak gebeurd, en waarmee met name de sponsors van die vissers reuze blij zijn. Als dat maar vaak zat plaatsvindt ga je linksom of rechtsom zulke zaken toch als waarheid/ als de sleutel tot succes ervaren. Zo werkt de menselijke geest (lees marketing). En een stijgende verkoop van aanbevolen zaken. Heb er tegenwoordig een whatever-gevoel bij, kijk er wel doorheen, en jij ook toch?) 

Dat die zwaarste vissen op die wafters komen is natuurlijk hoofdzakelijk omdat ze door regelmatig voer, en de juiste hoek van het water bij de heersende warmere zuidwesten winden automatisch op die stek uitkomen. Door mij goed bevist met een scherpe rig, dat dan wel. En dat het de twee zwaarsten zijn gewoon toeval. Geen toeval is dat de van tevoren gedoodverfde topstekken de minste beten opleveren. Had Dennis al voorspeld, en wat aanpassingen gedaan quaplek van aasaanbieding, maar zelfs dat was niet voldoende. Denk toch door hengeldruk door de jaren heen, altijd maar op datzelfde plekje, hoe gering ook. 

Terug naar de essentie, ondanks het slechte weer, regen, regen en nog eens regen, waardoor de stekken vrijwel onbereikbaar waren met de kar, en tegelijkertijd zonder kar uberhaupt niet te doen - te ver lopen, met teveel spullen- met andere woorden, heel hard werken, bleef ons moraal hoog. Heb mezelf tot de laatste sessie niet betrapt op verlies van motivatie. Nee, gewoon gaan, en nog eens. Al die hindernissen waren slechts wat ze waren, tijdelijke hindernissen. Nee, zelfs het na elke sessie weer moeten drogen van alle zooi (en "op mijn flatje", hier niet zo geschikt daarvoor, had telkens een groot deel van de week nodig) bleef de duim omhoog wijzen. 

Op sommige punten blijft de laars achter als je er niet op bedacht bent.
Bij haast levert dat hilarische momenten - voor de ander - op. 

Nat, natter, natst

Wat er ook gebeurd, hoe hard de Delkim ook afgaat, éérst je laarzen aan. 

Zal zeker met de prachtige reeks karpers te maken hebben die elke sessie, goed verdeeld over de periode en ons beiden weer voor de camera terecht kwamen. Deden het humeur goed. Iets wat ook zijn weerslag had in de rest van de plannen. Heb nu voor de hele winter wel nachtvisideeën. Mocht het weer niet te zeer tegenzitten (bij moment van typen flinke sneeuwstormen over het land en steeds lagere temperaturen, hoop niet dat het doorzet) worden er zeker nog wat nachtjes aan de winterse waterkant doorgebracht. Momenteel is er ter plekke niet te vissen, heb de laatste nacht letterlijk in het water geslapen met de poten van de stretcher. Alle spullen op een omhoog gevouwen grondzeil. Dat in combi met het zware werk om er te komen heeft ons doen besluiten een ander stek te bevissen waardoor we met 1 hengel, de best lopende, in de oude zone konden blijven vissen. Maar die sessie leverde een blank op. Zelf wijt ik dat aan de gedraaide wind naar het noorden en het oosten, met bijgaande afnemende temperaturen, de eerste kou van het jaar. Niemand in mijn omgeving, ook de penvissers niet, vangt dat weekend wat. Eens kijken of we het in wat nog komen gaat aan vorderende winter weer kunnen vlottrekken. Zo niet, zijn daar nog vele andere opties. Moet wel zeggen, makkelijk te bereiken, vlotter te bevoeren, maar qua bewoners ook een tandje minder. En als je dan toch moet 'lijden', dan maar voor the real McCoy. Moet bij dit soort revelaties altijd aan Frans Frentrop denken, die van de term rapaille op een stretcher. Die begreep niets van termen als "slachten", "hard vissen", "lijden voor een vis" of zaken die bij oorlogvoeren thuishoren. Je gaat toch voor je plezier vissen, het is toch een hobby? Heeft toch niks met arbeid of vechten te maken? Heeft een punt natuurlijk. 

Een blokkige vis, van boven net zo breed als hoog. 

Een zo goed als leder; ouwetje. Dennis had hem drie weken later en een kilo zwaarder (zelfde unster).

Een vis met een hele voorgeschiedenis

Een van de toppers hier, qua gewichten ben ik safe dit jaar. Bijzaak verder, maar toch weer prettig. 

Nieuwe garde, met edel bloed in zich, de toekomst van dit water.
Laat 'r maar heel groot groeien, kom ik nog eens terug. 

Voor wie interesse in rigs heeft: vis met twee verschillende onderlijnen, wel allebei met name bedoeld voor wafters. Zo'n uitgebalanceerde bol hoef je niet per se aan een een langere hair te vissen, maar kan heel kort op de haak bevestigd worden, als er maar wel weer schuifruimte op de steel van de haak is. 

Nummer A is een multirig (dus de haak is vervangbaar), deze vis ik met een klauwhaak. Die klauwhaken gebruik ik steeds meer in diverse rigs; in theorie (?) een iets minder snelle inhaking, maar wel minder lossers, daar teken ik voor. De truc is een lus te maken van het (hier wel gestripte) gecoate onderlijnmateriaal en daar weer zo'n wartel met schroef aan te bevestigen, zodanig dat er een soepele ruime D ontstaat. Blokkeren met een line aligner. Haakt als een beest, ben zeer tevreden. Enig nadeel; je moet na elke vangst de lengte van de soepele D even checken, die wil wel eens verdwenen zijn. Kwestie van de line aligner loswurmen en zorgen dat de zaak weer wat speling krijgt. 

Nummer B is de zgn German Rig (google maar), die ik vis met een curve shank nummer 4, een wartel met schroefje op de haaksteel en een not a knot bevestiging die de onderlijn aan de onderkant van het oog laat weglopen, geen line aligner of kicker, wél een gecoate SOEPELE onderlijn (dus niet strippen) plus een sinker een aantal cm van de haak. Op deze rig heb ik de afgelopen 4 jaar erg veel karpers gevangen en ik durf hem van harte aan te bevelen met een wafter. Wel testen, al die wafters zijn anders, en je moet echt in de praktijk even uitvogelen welke maat haak bij welke maat bol werkt. 

Rig A boven, en rig B onder

(Geen van deze rigs is door mij ontworpen, maar via tips tot mij gekomen, en direct herkent als potentieël goede rigs, waarvoor dank.)

Over de bollen valt ook nog wel wat te melden. Zonder vismeel, alleen maar snel verteerbare ingrediënten, met twee labels. Een zoete en een notige. En in twee maten. Ben ervan overtuigd dat je jezelf tekort doet door in alsmaar afkoelend oppervlaktewater met visbollen te gaan voeren, dat is vragen om verzadiging, en daardoor teruglopende vangsten. Dat staat naast het sowieso teruglopende metabolisme door de minder wordende watertemperatuur.  

Ja sorry Andries, het ging wéér niet over penvissen, hoop dat je tot hier gekomen bent. Geworsteld?