dinsdag 18 januari 2022

Multi-sensorische stimuli

Onlangs kwam ik in Kampioen (clubblad ANWB-leden) nummer 1, januari 2022 een interessant interview tegen met professor Erik Scherder, hoogleraar neuropsychologie en bewegingswetenschappen die betoogde dat we meer moeten bewegen, met name echt wandelen. "Nou en", zeg je wellicht, "wist ik al, doe ik al voldoende". Geloof ik zomaar, maar deze meneer koppelt dat aan de volgende these en die komt verdraaid dicht in de buurt van wat ik als visser vrijwel elke sessie ervaar. En jij waarschijnlijk ook. Met andere woorden, we zijn zonder het al teveel te beseffen meer dan goed bezig. Chapeau voor ons. 

Ik zal hem citeren: 
"Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat wandelen in de natuur meer positieve effecten heeft dan wandelen in de stad. Dit komt doordat je in de natuur allerlei 'mult-sensorische stimuli' tegenkomt: prikkels die verschillende zintuigen (tegelijkertijd, dat was 'ie vergeten; HM) stimuleren. Denk aan takken waar je overheen moet stappen, de geur van natte bladeren, die wind die door je haren gaat, vogels die je hoort kwetteren. Als je vervolgens je telefoon ook nog even uitzet en je brein even 'rust' geeft, wordt het zogenaamde Default Mode Netwerk (DMN) actief. In deze modus is je prefrontale cortex wel actief, doordat je aan het wandelen bent, maar er is geen actieve cognitieve belasting (cognitie is het vermogen kennis op te nemen en te verwerken). Noem het maar ontspannen raken. Het activeren van het DMN leidt tot het ontstaan van nieuwe ideeën, oplossingen en creativiteit".
Ik herkende daar heel veel in. Geen wonder dat na een vissessie de wereld er doorgaans een stuk beter uitziet, en als ik wat gevangen heb al helemaal:-). Ondanks dat het jaar net pas begonnen is, ben ik dus al een paar keer prettig gestimuleerd. Zonder gekheid, zo bekeken kun je iedereen sans gêne een hobby als vissen aanraden. 


Een heleboel van mijn stimuli tegelijkertijd geprikkeld. Resultaat: heppie de peppie!



Vorig jaar (2020) ben ik blijven steken op 97 karpers, letterlijk blijven steken. Er overkwam mij wat persoonlijke malheur halverwege december dat maakte dat ik geen auto kon en mocht rijden, dus was ik niet in staat er nog wat eindejaarsessies aan vast te plakken, ondanks de daarvoor speciaal gegenereerde vrije tijd in de laatste week, om aan de 100 karpers te geraken. Bijzonder frustrerend, want het weer was subliem, een nieuw warmterecord in december. Ik weet zeker dat er het nodige te vangen was her en der. Het zei zo, wat niet kon, kon niet. Heb mijn tijd moeten beiden. 
Gelukkig had ik een (haast)klus wel nèt op tijd afgerond, het schrijven van een artikel voor Karperwereld, in woord en beeld. Goed beschouwd had ik daar maar twee avonden voor, en het lukte! Leuk werk, en toch weer anders dan een blog, je schrijft voor een specifieke doelgroep, er moet wel wat zinnigs staan. Als hoofdredacteur Arnout Terlouw onlangs na publicatie als laatste in de onderlinge appwisseling opmerkt dat hij het artikel als verrijking van het blad ervaart, weet ik dat het goed geland is. En voor mij weer een leuke ervaring. 



Karperwereld jan 2022



Door het even verplicht niet actief met vissen zelf bezig kunnen zijn had ik extra aandacht voor een ander aspect van de hobby, het materiaal. In dit geval een te vervullen verlangen, de aanschaf van een zware penhengel, om heel specifiek te zijn een CJW Heavy 390 penhengel. Probeer er al een goed jaar aan te komen, en vis telkens achter het net, telkens net te laat (of véél te duur). Die hengels zijn zo weg, binnen 24 uur, en vrijwel ongeacht de prijs. We hebben het hier over marktplaatsadvertenties. 
Dit keer echter was ik de eerstbiedende, zag 'm letterlijk verschijnen tijdens zoeken, en kon ik gelijk goed inzetten wetend wat de gemiddelde marktwaarde deze dagen is; het resultaat, een magnifieke stok erbij. Hij werd me dan ook wel behoorlijk gegund door de verkoper, die had 'm achteraf wel voor meer kunnen slijten, maar wilde dat hij naar een liefhebber (lees: gebruiker) zou gaan in plaats van speculant (lees: verzamelaar). Wel de zoveelste penhengel, en zeker niet eentje die ik dagelijks zal inzetten, maar ik ervoer een behoorlijk gat tussen mijn "2lbs" Tackle 2000 en de CJW X Heavy. Daar kun je je schouders over ophalen, maar omdat deze hengels steeds moeilijker tegen een normale prijs te krijgen zullen zijn en voor meer dan 50% dadelijk vast zullen zitten in verzamelingen dacht ik dit jaar "nu of nooit meer". 
Dat 'gat' ben ik gaan ervaren omdat in de polders de uitzetvissen serieus aan het groeien zijn en je met een normale stok steeds vaker te weinig power hebt om de vissen te mannen, en ik verwacht dat dit steeds erger gaat worden. Ik had en heb een antwoord daarop nodig, en al helemaal in de toekomst. Waarvan akte. 



My precious II



Maar ja, een penhengel zonder molen is niks, dus na aanschaf diende zich het volgende probleem aan, welke molen moest daarop? Toch geen moderne, de stok is uit '91. Je moet weten dat elke hengel bij mij zijn eigen molen heeft, en niet alleen de penhengels, alles; eenmaal erop, zelden of nooit er meer af. En allemaal in eigen hoezen. Zo grijp ik nooit mis en is voorbereiden niet tijdrovend, een aspect dat anders tegen je werkt als je veel wisselt van vissoorten en methodieken. 

Heb in 1995 bij Co Sielhorst twee driedelige penhengels laten bouwen, een 'lichte' en een 'zware'. Die zware is de 2 lbs Tackle 2000 van Sportex carbon kevlar, met drie verschillende vermogens in ieder van de delen, heel gepuzzel indertijd. Door het vele drillen inmiddels wel iets zachter, vandaar dat deze in de alinea hierboven tussen aanhalingstekens staat. Die hengel heb ik vanaf dag 1 gebruikt met een Penn molen, een 5500 SS, met zo'n licht grafieten huis en bredere spoel. Ondanks het gebruik van grafiet heb ik die molen altijd als iets te zwaar ervaren, al moet ik zeggen dat dat na 26 jaar inzet nauwelijks nog een punt is, dat koppel heeft me zoooooveel prachtige karpers opgeleverd. Maar nu was daar opeens dé stok die vroeg om deze molen, de Heavy. Dus dat (luxe)probleem opgelost, en ik moet zeggen, een uitgebalanceerde (letterlijk) combi. Het afhalen en opschroeven van deze molen van de ene naar de andere hengel heb ik als een bijzonder ritueel ervaren, ben dan ook erg gehecht aan mijn spullen; wat overigens iets heel anders is dan materialistisch ingesteld, het tegenovergestelde zelfs. 

Maar je voelt 'm wellicht  al, nu had ik een ander probleempje op te lossen. Er ontbrak nu een molen op mijn 'dagelijkse' penhengel... Goede raad was duur. Een Shakespeare, zoals door vrind Fresje aangeraden? Neuh, mij teveel een verzamelaars-oplossing. Want de goeie zijn onbetaalbaar, in die zin dat mede door het verzamelen de verhouding prijs/ kwaliteit behoorlijk scheef geworden is. Een nieuwe Penn? Goed idee, heb al een Sargus, en die nieuwere versies zijn zeker zo goed. Maar die vond ik niet klassiek genoeg (wat een gemekker eigenlijk...). Dan maar proberen de kleinere zuster van de al die jaren ingezette 5500 SS te pakken te krijgen, de 4400 SS. Probleempje, ook al jaren niet meer gemaakt... Heb heel even een "gezocht Penn-molen 450 oid" advertentietje op MP gehad en dan komen er wel diverse reacties, maar niet de juiste, want wat heb ik aan de mededeling dat iemand ergens in het land ze wel heeft, maar er geen afstand van wil doen (natuurlijk weer zo'n verzamelaar...), tot ik op een x-moment een aha-erlebnis krijg. De 5500 SS heb ik indertijd bij Albatros gekocht, een viswinkel in de haven van Scheveningen, waar ik al sinds mijn jeugd kom. Die winkelier stond ook altijd op de Visma in Rotterdam en daar heb ik de molen indertijd in een opwelling gekocht, uiteraard met Vismakorting😜. 

Deze winkelier had altijd al Penn molens in zijn winkel liggen, dat zal zeker met het zeevissen (hun specialisatie, en ook niet zo gek in een haven vol "opstappers") te maken hebben gehad. Tussen 2004 en 2011 heb ik er letterlijk vlak om de hoek gewoond en kwam ik er nog wel eens. Van die periode kon ik me nu opeens, eureka, herinneren dat ik er twee Penn molens van het juiste formaat had zien hangen, zomaar opeens in mijn hoofd. Dat is dus wel even dik 10 jaar geleden😎. Gezien de gemiddelde clientèle ter plekke, mijn ongenuanceerde inschatting, zou het zomaar zo kunnen zijn dat er nog wel een als onversneden winkeldochter van zou kunnen hangen, iets vertelde me dat ik een kans maakte. Dus ik ben er onlangs naar toe gegaan en toen inderdaad bleek dat er nog 1tje was, de laatste, was ik geenszins verbaasd, die molen had gewoon op mij gewacht, en al helemaal toen ik het datumstempeltje in de doos zag, zie foto. Die 550 en 450 hebben samen in 1 zending gezeten 26 jaar geleden, zeker weten. Syncronicity. En ik kreeg 'm ook nog voor een winkeldochterprijsje mee, bedankt Jan! 



Bizar toch, met de kennis van het heden? 

Er daar lig je dan, te shinen, na 26 jaar opgesloten te zijn in een doos...



Het jaar is qua vissen en vangen lekker van start gegaan, eigenlijk heb ik de draad weer kunnen oppakken waar ik 'm had achtergelaten. Niks ingewikkelds, gewoon lekker vissen in de vele polders zolang Koning Winter nog afwezig is. Over 6 weken start de meteorologische lente al weer. Ik krijg zowaar nog haast ook, heb nog zoveel winterwensen. 
Zowel met de pen al lekker gerommeld als een paar keer statisch met voerveren aan de gang geweest, het draait, nog meer dan in andere jaargetijden, om de kennis waar de vis ligt. En dan vang je ze snel. Zo snel zelfs dat het kinderspel lijkt. Maar je mag niet vergeten dat hier jaren van investeren aan ten grondslag liggen, dat er níet gevangen werd, en er moest worden afgevinkt "hier ook al niet" en gepuzzeld waar dan wel? En elkaar tippen helpt de zaak ook behoorlijk vooruit. Hoe toevallig ook weer dat medeblogger Andries (hiernaast rechts op te zoeken in de lijst met blogfavo's) er in zijn laatste blog (Mijn demonen) ook aandacht voor heeft. Zal m verder niet het gras voor zijn voeten wegmaaien. Verplicht leesvoer! 

In deze periode ga ik nooit penvissen zonder 'voor'voeren, waarmee ik op dezelfde dag doel, een paar uur eerder. Waar ik normaliter 1 à 2 uur rust toegeef aan de stek, zodat de vis rustig kan gaan azen, heb ik er nu in de winter geen moeite mee die tijd te laten oplopen tot 4 à 5 uur. Het afvissen zelf gaat dan weer vrij snel, na een kwartier niks weet ik voldoende. Soms geef ik het een half uur max, bij een bepaald onderbuikgevoel. Zal nooit de hele dag op 1 stek zitten, zonde van de tijd. (Dat zie je wel eens, wat doen die lui daar dan?) Dat vergt dus diverse stekken op een dag, in verschillende waterstelsels, al valt dat tegelijkertijd ook wel weer mee, simpelweg omdat er weinig uren zonlicht zijn. Ben zomaar de hele dag op pad en heb dan toch maar 3 uur gevist. Moet me altijd weer dwingen heel weinig te voeren, liever drie maal 5 items dan in 1 keer 30. Echt een dingetje in deze periode, behalve als je zeker weet dat er verschillende vissen kunnen liggen, denk dat voedsel'nijd' en zien eten doet eten ook in de winter wel opgaan. Vraag het maar aan vijverbezitters. 

Inmiddels is de nieuwe molen ingewijd (onderste schub), en die deed het natuurlijk als ingeschat naar verwachting. Deze molen ga ik niet meer verslijten. De nieuwe CJW zal op een ander moment moeten wachten, alhoewel, wellicht aanstaand weekend al, een wat verder-weg-plannetje naar voren trekken. Ben ik aan de stok eigenlijk wel verplicht, gewoon om het ijs te breken. To be continued. 



Het jaar is van start! 

Vis met een eigen karakter, gelukkig zijn we niet op dit pad verder gegaan qua aanbod en daarmee uitzet

Wat staat ons te wachten als deze dames volgroeid zijn?

In elk geval dan spectaculaire drills!!! "Waar is mijn Heavy?" 

Voor deze had ik maar een uur, ínclusief voeren. Maar had maar een half uur nodig... Het kán dus snel.