Ciara en Dennis, een pittig stel

"O ja, snoeken met dood aas, hoe ging dat ook al weer?" Zo voelde het echt een beetje, het is lastig gebleken om twee bazen te dienen, en zeker snoekvissen en karpervissen verdragen zich slecht, geeft kortsluiting in je hoofd. Waar in het voorjaar zeeltvissen en op grote brasem vissen behoorlijk in elkaars verlengde liggen, en elkaar zelfs kunnen versterken gaat dat in het onderhavige geval niet op... maar na wat blanks op karper (ja, dat kan ook) realiseerde ik me dat als ik de boot niet wilde missen dit winterseizoen er ook nog wat moest gaan snoeken. Na het artikel van Ray(mond Hakkert) in de Beet van december was ik helemaal weer begeistert; prachtig verhaal, herkenbaar en motiverend. En bovenal heel goed beeldmateriaal. Zo van het gehalte "wil ik ook weer". Dat ik later Ray zelf ook nog zou tegenkomen op Carp als new-coming-man bij Shimano, om hem zelf te vertellen hoe leuk ik zijn artikel vond, kon ik toen nog niet bevroeden...
Nou had ik al aardig wat roofvissessies op nieuw water gedaan, maar het trucje van "neem een voerboot, een grote dooie haring en zoek het diepste stuk op (of daaromtrent) en ga zitten wachten, dan komt het vanzelf, meestal binnen voldoende korte tijd (lees; een sessie)" ging zeker niet op hier. Niet dit seizoen. Dus nederig worden en terug naar oude visgronden. En daar was het taai, of beter, moeilijk. Dacht dat ik het gevoel kwijt was, dat echter niet, de aansluiting wel.

Sprak de afgelopen tijd wat andere doorgaans succesvolle snoekers, en ook zij waren niet zo gecharmeerd van dit seizoen. Het zou te warm zijn, waarmee de snoek niet gedwongen was geweest naar de winterzones te gaan? Maar in dat geval zouden de kunstaasvissers juist een beter jaar gehad moeten hebben, met verspreidde snoek, die zij prima zouden moeten vinden, meer net als in de zomer. Daarbij... als de snoek niet naar de winterzones afgereisd zou zijn, zou dat maar door 1 ding kunnen komen, hun prooivis was ook ergens anders dan normaal in de winter blijven hangen... maar de diverse haventjes lagen vol met witvis en ik heb op diverse taluds mijn visvinderscherm ook zwart zien worden van de vele vis, heb wel eens gedacht een storing te hebben zo veel, en in die gevallen is de snoek doorgaans vaak niet ver weg en zeker bereid een aasvis te nemen. Maar nu niet. Deze winter zal zeker met haar te hoge temperaturen er toe hebben bijgedragen dat het al met al uien was, maar ik denk dat er meer factoren waren dan de hierboven genoemde. Iemand een idee?

Het talud lag toch ramvol met witvis...

Van water met te kleine snoek (volgens sommigen) naar heel groot, naar schijnbaar leeg in een paar jaar

Stek om te mijmeren, plas om te blanken

Ben er extra blij mee, nu achteraf

Rob was voor de tweede keer mee, en moest twee keer meemaken dat alleen ik beet kreeg.
Hij mocht die tweede keer mijn tweede beet nemen.
Ook dat is vissen; niet alles alleen voor jezelf houden.

Al met al de beste sessie van winter 2019/ 2020

Stug doormodderen op snoek tot half maart, of toch maar terugkeren naar de karpers? Die deden, en doen, het als gekken. Overal in het land wordt doorgevist en -gevangen, en daar had ik in december zelf mijn deel al van gekregen. Zeker met de eerder ingezette method-methode gaf ik mezelf goeie kansen. Dus toen Ciara in zicht kwam en uiteindelijk onvermijdelijk werd én een geplande snoektrip naar Deventer niet doorging ben ik lekker een weekend gaan "uitwaaien" in de polder.

Nog even pré-Ciara

Weer één, een lookalike, maar toch een andere. Te lelijk, sorry.

Kijk, dat is al een stuk beter toch? Prachtvis, waar alles goed (aan) zit. Wie goed kijkt ziet drie sessies.

Zaterdags (8 feb) in de middag een paar uurtje "tegen de overkant" leverde me twee karpers op, waarvan 1 spiegeltje, niet de mooiste, zie boven, maar vis is vis, en wie weet wat er nog uit kan voortkomen in later jaren? Maar liever toch maar niet meer zo kweken Ed, het kan me niet bekoren. Maar dat wist je al.
De nachtsessie doorgebracht in de polder in de buurt met de gedachte dat het helemaal los zou gaan, eindelijk. Bezwaarzakken vol. De temperatuur ging omhoog, de regen bleef nog even weg, en de luchtdruk... kelderde als een baksteen. Mooier kon niet, we zouden gaan hijsen. Hahahaha, wat een hoogmoed, heb geen enkele piep gekregen, helemaal niks, niks, niks. Tegen dat de zon opkomt besluit ik snel te moven en de storm af te wachten op een intiem plasje waar ik goed beschut kan zitten, wil gewoon weten of (daar) de vis wél los is, kan me namelijk niet voorstellen van niet. Die nacht in de polder moet gewoon op verlaten visgronden gedaan zijn (en waar ze dan zijn, Joost mag het weten?!). Heb inmiddels een vermoeden, kwestie van deductie. Gaat wel tijd nodig hebben.
Dat mijn idee over karper die goed moet azen met deze omstandigheden niet loos was bewijzen de uren die volgen; in drie uur vissen vier verzilverde aanbeten. Twee schubs, en twee spiegels. Die twee laatsten ook vissen van Ed, en zeg nou zelf, dit zijn toch weer plaatjes?
Terug naar huis tegen de wind in besef ik pas wat een natuurgeweld er weer over ons landje uitgestort wordt, de auto slingert van rechts naar links... gelukkig gaat het allemaal goed en kom ik veilig thuis.

Hier ben ik wel blij mee, heel blij. Karper met een hoofdletter

Winterkleuren

Pas bij terugkijken van de beelden op de camera zie ik de ontsierende hoofdlamp van de nachtsessie hangen😬

Een weekend later bonst Dennis op de deur van Noordwest Europa, en zondag 16 februari lijkt het dezelfde kant als de eerdere Ciara-zondag op te gaan, zuidwesterstorm met nog hogere temperaturen, en ook een luchtdruk val. Plus in het staartje een serieuze hoosbui, nèt bij inpakken... maar dat wist ik nog niet bij aanvang. Al met al een te verwachten herhaling van zetten, inclusief vangsten.
Anyway... ik maak mij op voor een onstuimige sessie, hoop op een herhaling, ook in aanbeten. Een is goed, twee beter, bij drie ben ik bijna gelukkig en bij vier helemaal. En dat valt niet tegen; heb zelfs zes aanbeten en weet ze alle zes te landen. Alles op 1 hengel, op de vierkante meter. "Aan de overkant", ook hier. Uiteraard de rustige kant. Niet vergeten te vermelden dat ik in een eerder stadium al eens heb uitgezocht waar de bodem omhoog komt, ik lig precies aan de onderkant van het taludje.
De andere hengel heb ik laten "zoeken" links en rechts, en geloof me, die zoekt nu nog, not a sniff... En alles op exact dezelfde stek als een week eerder. In vier uur vissen zes aanbeten, waarbij de hengel (het aas) dus vijf keer voor een periode niet op de plek heeft gelegen door drillen, fotograferen en opnieuw uitvaren, denk dat ik in effectieve uren niet langer dan 2,5 uur gevist heb met die hengel.  Had ik dat met de pen geprobeerd was het nooit zo efficiënt geweest, zeker weten. Volgende week weer storm? Ik hoop het!
Wat bijzonder opvalt, deze hele winter al, is dat de ene vis van kiet gaat, en serieus gedrillt moet worden, terwijl de andere als een zak zand naar binnen komt. 

En over efficiënt vissen; heb nu 32 winterkarpers sinds 1 december, alles gevangen op door de fabrikant voorgesoakte minipellets 2mm (Catalist Spotted Finn), en zo'n grote voerveer van ESP. Als je weet dat ik vier kilo aan pellets (2 emmertjes van 2 kilo) had in december en er nog één kilo over is, is de rekensom snel gemaakt, goed tien karpers per kilo pellets van ongeveer 6 euro. Plus wat klein spul aan diverse maten kleine halibutpellets, wat zoete mais, boiliekruim en een handvol hennep, alles overspoten met vrije amino's (aminol, maggi, melasse en wat water), al met al ook een kilootje of drie/vier in totaal. Ik ken hobbies die duurder zijn. Tel ik de brasems en de zeelt niet eens mee. En over haken gesproken, op beide hengels zitten dezelfde onderlijnen met dezelfde haken, nog steeds vlijmscherp, én sinds begin december; haakje 10 van de ESP Curve Shank met een mini line aligner, die van Gardner (dat zijn in mijn ogen de beste, een tuitje direct naar beneden, taps toelopend, en goed stijf), bijna helemaal op de haaksteel geschoven. Draait als een malle, ALLE karpers in de onderlip. Geen lossers. Vissen doe ik met 8 mm wafters, merk maakt niet uit, 'smaak' ook niet.
Het onderlijntje is ná de korte rigsleeve die vastgeschoven zit op de wartel 10 cm lang en bestaat uit soepel gecoat materiaal, op de juiste plekken even onderbroken.
Als de miniwafter in de voerveer zit zie je alleen de bovenkant er nog uitsteken, die tip ik aan met een baitbooster. Dat kunnen er vele zijn. Ik heb er wat mee geëxperimenteerd, voor wat dat waard is, het lijkt (met nadruk op lijkt) dat de vis het aas sneller vindt. In elk geval zet ik het in, noem het maar een stukje bijgeloof. 
Ik had er ook voor kunnen kiezen geen namen te noemen bij de producten die ik heb ingezet, en vaak doe ik dat ook niet in mijn blogs, nergens voor nodig, zelf uitzoeken, maar hier kies ik ervoor dat wél te doen, omdat ik denk dat het bij methode op deze manier van belang is, en dat het resultaat mede om die reden gehaald is. Een en ander viel perfect samen. Lekker je voordeel mee doen.

Een hele oude vis, een van de weinige overlevenden van winter 2011 in dat water

En weer vers bloed, ben toch zó benieuwd wat het gaat doen

Even dacht ik dezelfde te hebben als vorige week zondag, zie boven, maar het blijkt een andere

Zelfs twee tegelijk

Zijn het geen plaatjes?

Naar het zich laat aanzien is er komend weekend weer een harde wind met zuidwestelijke stromingen in aantocht. Visweer dus. Op karper, wat dacht je? Maar eens gaan bedenken wat ik nog wil met deze winter, voor je het weet is het voorjaar en wil ik andere plannen uitvoeren; meerdaagse sessies op grassers of brasems, of met de pen de polder in. Qua zeelten ga ik me dit jaar op twee wateren richten, een voor de aantallen en de andere voor de formaten. Maar dat alles kan zomaar overboord, zo bezeten ben ik momenteel als het om karper gaat, en de mooie wateren met goeie vis blijven maar binnenstromen, het is om bijna gefrustreerd van te raken. "So many carp, so little time".

The Big Five (?)

Als je van schrijven houdt, houd je ook van lezen. Sterker nog, dat tweede moet voor het eerste uit lopen, anders wordt het niks. Mijn totale boekenkast heb ik na de laatste verhuizing in 2016 'teruggebracht' van 36 naar 21 (strekkende) meters, waaronder de nodige visboeken. Noodgedwongen wegens ruimtegebrek. Met name de karpermagazines opdoeken gaf veel ruimte, letterlijk en figuurlijk. Zowel van Karper, Spiegels als Karperwereld vanaf nummer 1 alles weggedaan. De auto zakte er bijna van door. Niemand die het wilde hebben via MP, zelfs niet gratis.... Toch wel spijt van inmiddels, maar wie had gedacht dat ik weer "hooked" zou raken op die rotkarpers? Wat ik nu aan visliteratuur en -lectuur nog over heb koester ik. Metertje of drie daarvan haalt het nog wel. En dan tel ik De Karper's en MC even niet mee.

Heb in de loop der tijd wel een favorietenlijstje aan schrijvers gemaakt, voor mij met recht The Big 5.
Namen? Vooruit waarom niet, in volstrekt willekeurige volgorde: Joris Weitjens, Herwin Kwint, Luc de Baets, Willem Barnas en Alijn Danau.
Goede wijn behoeft geen krans, dus ik ga niks uitleggen. Behalve dan dat het voor mij belangrijk is dat hetgeen er staat echt hout snijdt, geen nabouwende prietpraat is, me aan het denken zet, ontroert én ook nog eens gebracht wordt in geheel eigen stijl van proza; dictie, ritme, woordkeuze. En sorry voor de 'mindere goden' daar net onder, daarvan zijn er ook voldoende, kijk maar wat MC elk half jaar weer boven 'water' weet te toveren. Gelukkig is alles perceptie, en daarmee subjectief. Het is slechts mijn mening. Desondanks heb ik mijn lijstje al meer dan 10 jaar niet zien veranderen.

Tot dit weekend...

Nadat Arend mij publiekelijk getagd had op FB met de opmerking 'dat 'ie mij nog even moest overhalen het te bestellen' kon ik natuurlijk niet meer terug. Het staat voor een boek. Nee serieus, ik keek juist uit naar dit specifieke boek, maar wilde het van de schrijver zelf overhandigd krijgen op Carp Zwolle, zo'n magic moment, waarvan ik er al meer in mijn leven heb mogen ervaren. Dank u heren. We hebben het hier over Karper In Zicht van Robert Schneider.

Hoe vaak ik niet terugdenk aan Rob's verhaal "Een bewogen seizoen" in Het Grote Karperboek van Groothuis. Dat verhaal dat begint met een wakervisser die zich heeft laten overhalen het seizoen te beginnen met penvissen (even gechargeerd), daarmee een sfeer en ervaring beschrijvend die in mijn ziel geëtst is, door overlappende gezamenlijke ervaringen. Voor mij als een soort van mega-gedachtenloop, of een terugkerende droom. Hoe vaak ik niet in de polder heb gelopen, bij eerste licht, mist over het water en bellen van azende vis op de stek, denkend aan Rob's woorden... Zo vaak eigenlijk, dat zijn verhaal van destijds een onderdeel van mijzelf geworden is.

Ik ga hieronder geen recensie bespreken, want daarvoor zal ik het eerst helemaal moeten lezen, en ik heb met mezelf afgesproken dat in alle rust te doen. Daarbij heb ik helemaal die behoefte niet, wil slechts iemand eren. Het eerst hoofdstuk moest er desondanks de dag na aanschaf wel direct in zijn geheel al aan geloven, en verder heb ik er hapsnap al wat van gesavoureerd, daarmee mij direct reden gevend een vraagteken achter de titel hierboven te zetten, want nummer zes heeft zich duidelijk aangediend*.
Waar er maar plaats is voor vijf in de Big Five kunnen er geen zes zijn, maar met een ex aequo toepassing is dat prima op te lossen😉. Bij deze, allemaal ex aequo. Rob, welkom!

Een monumentaal boek van een waar karpermonument, zover wil ik nu al gaan. Oude garde, zoals hij dat zelf noemde richting mij. En nog in DH geboren ook. Scoort zekâh puntûh aan deze kant.
Hoorde via de tamtam dat alleen die verdere oude garde interesse zou vertonen. Zou ik zelf als schrijver helemaal niet erg vinden. Voor het waarderen van echte kwaliteit heb je nou eenmaal wat levenservaring nodig. Ook rond viszaken. Daarbij, het zou mij niks verbazen als mocht blijken dat de inhoud zo zinnig is dat het vanzelf naar de periferie doorsijpelt, als een steentje in het midden van een plas. De rimpels bereiken vanzelf de randen. Zo zijn eigen mythe vormend. Bein Westerlaan, die naast Robert stond op die beurs, zei daar ook nog iets over in de trant van "nog nooit gezien dat er direct zoveel interesse is". (Bein is dé drukker van Nederlandstalige karperboeken, en via hem zijn er al vele edities verschenen, dus laten we hem hierin een autoriteit noemen.) Al kan dat succes mede komen omdat Rob op zijn geheel eigen wijze al die jaren is blijven bouwen (niet bewust hè, geen mannetjesmakerij, in tegendeel, the raw material) aan een sterk en eigenzinnig beeld van zichzelf via de media, gedrukt of digitaal, dat schept verwachtingen, die nu verzilverd gaan worden. Ik bedoel dat heel positief! Wat mij betreft had zijn boek ook Karper Inzicht kunnen heten.

*En niet alleen dat, ook de vele bijdragen in bv De Karper waren van zeer hoog niveau. Naast artikelen in andere bladen. En dat staat los van alle prachtige illustraties van zijn hand in allerhande gewaardeerde karperboeken.
 
Ik heb me hier beperkt tot favo schrijvers van het gedrukte woord, want er zijn inmiddels ook bloggers die prachtige dingen produceren. En waar ik veel plezier aan beleef. Wellicht eens voor een volgende keer. Maar voor mij geldt, alles wat ik beet kan houden telt dubbel, als zodanig toch een kind van de materiële periode. 

Ik mag beslist niet onvermeld laten dat een van mijn grootste karper-influencers Rini Groothuis is, wil hem geenszins te kort doen, in tegendeel. Als je jong bent kun je nog onder grote invloed komen, en dat was ik destijds meer dan, Rini's boeken kon en kan ik spellen - dat is er overigens later nog wel eens één gelukt, die staat wél in het lijstje boven - maar ondanks dat én ondanks zijn laatste boek in 2019, waarvoor hulde, staat hij (Rini) toch niet in mijn persoonlijke schrijvers top 5 (6). Had toch behoefte voorgaande te vermelden. Het gaat mij hier puur om schrijven, en daarmee persoonlijk ervaren emotie 'op de bank'. Vissen als totaalervaring is natuurlijk meer dan dat.