dinsdag 30 mei 2023

Als vismachine (?)

Het zou idealiterwijs zo moeten zijn dat in Gouda wonen flinke tijdswinst moet gaan opleveren ten aanzien van andere visgronden verder landinwaarts. Klopt aardig al met al, maar de praktijk blijkt in sommige gevallen soms toch ook wat weerbarstiger. Neem Limboland. De nu te berijden A2 is een fors drukkere weg, zodat het niks uitmaakt qua reistijd. Maar, wat uiteindelijk telt is wat e.e.a. in mijn hoofd doet. Het idee dichter bij het hart van de materie - welke materie dan ook - te zitten maakt plannen uitzetten, en daarna ondernemen, lichter. Toch duurt het tot half mei voor ik weer naar het zuidoosten kan, naar mijn persoonlijke Down East, of vooruit, zoals de bloglezers het kennen, Bijna Frankrijk.  

Waar heb ik over? Over de ook dit jaar weer terugkerende trips naar Limboland voor zeelt. Mij is het, zoals 'Jan' wel, niet gelukt in 1 jaar "klaar te zijn". Wil je dat dan, klaar zijn, kun je je afvragen? Dat lijkt op werken, targetvissen, of meer van dat fraais, en staat toch ver van beleven af? Nou, euhhh, gezien de afstand,  én de moeite om met je zooi ter plekke te komen, uberhaupt vissend te geraken is het niet erg om er een deadline aan te verbinden; van de top 3 heb ik er eentje in 2021 gevangen, bij twee is het mooi geweest.  In 2022 is me dat niet gelukt, van de paar zeelten in het net, hoe mooi ook, haalde niet één zelfs maar de subtop. (Blog juni 2022). Ik heb dus een uitgestelde behoefte, zachtjes uitgedrukt. 

Nou wil het geval dat ik dit jaar al een weekend eerder wilde afreizen, maar dat wordt door "ad hoc privé-omstandigheden" uitgesteld. Daarbij, Jan wil na mij nog een funsessie ervaren, maar gaat dat dus uiteindelijk door mijn uitstel vóór mij doen. En omdat hij het voortreffelijk doet, het halve bestand (33 stuks) op de mat krijgt, inclusief grotendeels top en subtop, twijfel ik heel sterk er maar vanaf te zien. Gelukkig is zeelt een vis die meermalen gevangen kan worden in korte tijd , die ervaring heb ik, dus is er kans, en daarmee mogelijkheid. Maar de gemixte gevoelens overheersen aanvankelijk.

Valt niet mee om zonder essentiële zaken te vergeten alles in de auto te krijgen; nieuwe woonstek, nieuwe discipline, geen routine. Maar goed, op een x-moment zit alles erin en kan ik afreizen. Bij aankomst ben ik zoals doorgaans de enige. Ook niet gek: this is not an lake for pussies, hoe klein ook. Dit keer geen plan B in de vorm van een ander water voor de nacht, ik blijf ter plekke overnachten met de lijnen op de kant. Dat is dan wellicht een gemiste kans elders, maar geeft een aantal uren rust (en moe van 4 maanden both ends burning) en daarmee de mogelijkheid tot een echt vroege start. Flink voer erop, dat wel, een biertje, wat te eten en pitten. Dromend van monstervrouwen, o shit nee -zeelten... 

De ochtend erop de wekker gezet om 04.30 (weer nodeloos, al maanden extreem vroeg wakker), zodat ik 05.00 uur kan vissen. Rise & shine in het allereerste licht, heerlijk, het voelt Oerrr. De eerste zeelten rollen al boven de stek (al zal dat snel afnemen, om niet terug te keren). 


Om 05.01 ligt de boel echt in. En ben ik scherp als een mes. Beter dan al dan bunkerrukken. 




En binnen het uur al vier aanbeten, waaronder een van 54 cm, vol met kuit. De allereerste lost. SHIT. In het opkomende wier. Mijn angst dat ik al te laat ben, met teveel wier tussen mezelf en de aangevoerde stek, waar onvermijdelijk de meeste zeelten zich in vast zullen gaan zwemmen, blijkt gelukkig ongegrond. Ik verlies er verder de hele sessie nog maar eentje, weliswaar ook in dat wier, maar alleen omdat ik een echte dubbelrun krijg en maar 2 handen heb....

De vissen komen hier doorgaans in series, zo ook deze ochtend; nummer 4 en 5 kunnen vlak na elkaar op de foto. En nummers 6,7 en 8 evenzo. Rond het middaguur kan ik al terugkijken op een geslaagde ochtend, en daarmee geslaagde sessie, hoe lang die ook nog duurt. 

Meestal is het over met de aasactiviteit als de zon echt kracht krijgt, maar vandaag loopt het gewoon door. Ik sluit de dag af met het 25 zeelten. Een voortdurende stroom van zeelten: aanbeet, drillen, hengel terugvaren, vis fotograferen, en even later de volgende, voel me een vismachine. Rond 22.00 uur de hengels het water uit, het is mooi geweest, ben méér dan verzadigd. Omdat er door de ligging van de stek - moet tussen elzen doorvissen, hengels naar links wijzend terwijl de stek 50 meter naar rechts ligt, daarom ook door anderen genegeerd- maar één manier is de vissen te drillen, hengel oppakken, hoog over de elzen heen naar rechts, direct drukzettend en ook direct het water in om te voorkomen dat de vis zich in het wier vastzwemt of als dat niet gelukt is in de boomstronken rechts in de oever. Elke dril verloopt hetzelfde eigenlijk. Maar toch elke keer spannend. Niet opletten kan game over zijn. Al met al geconcentreerd drillen.


Tussen de boompjes door vissend, stek ligt naar rechts. Na het aanslaan hengel zo hoog mogelijk heffen en direct het water in rechts van de boompjes, daar flink druk naar links zetten. Doe ik het niet zo, dan is het snel klaar. 

Hieronder een variatie aan vis van die eerste dag




Een bekende dame, twee jaar terug exact dezelfde confectiematen

Met recht (een) superman, voor mij nieuw. Ben er erg blij mee. Doet me sterk denken aan een legendarische sessie (voor zeeltvissers hè) exact 10 jaar terug met LdB in het toenmalige zeeltmekka van NL. Het merendeel mannen, en van kwijlend formaat en grootte.   




Hoe lang zou deze bij de anders-metenden zijn? Dan wel een subtopper? 

En daar gaat ie weer... sunset, mij zeer tevreden achterlatend. Wat brengt de dag van morgen? 

Andries vraagt mij als (digitale) advocaat van de duivel of dat nou nog leuk is, zoveel zeelten achter elkaar, waardeer je dan de individuele vangst nog? Terechte vraag. Nou, ik kan je vertellen dat zoiets fantastisch is, voor een keer dan, omdat je weet dat het uitzonderlijk is. Daarbij, mag het een keertje meezitten? Maar wat er knaagt, voor mij geen top of zelfs maar subtop, moet het doen met 56 cm als grootste. Zijn die grotere dan toch tijdelijk op hun hoede? Heb diverse vissen met een recente piercing gevangen, en Jan herkent ook wat vangsten via whatsapp, dus er zijn er voldoende die weer azen. Laten we het maar toeval noemen. 

Wat mij opvalt, ik heb voor 75% mannetjes, en doorgaans is het andersom, en juist de dames zijn de betere, dus als die missen is de kans op zo'n grotere ook kleiner. We zitten nog niet heel ver in het jaar, wellicht dat de groepen nog gescheiden zijn? 

Ook valt op dat de beten uit de hele voerzone komen, niet slechts grotendeels op 1 hengel. Daarbij, geen voorkeur voor witte of rode kunstmaden. Ook dat heb ik anders gezien. Verder nauwelijks of geen lijnzwemmers, gelijk een streep, bam, weg. Ook het markante rollen en springen doet zich veel minder voor. Kortom, een sessie zonder al teveel vraagtekens over het waarom. Tot nog toe. Of, omdat het zo afwijkt van het normale patroon, eigenlijk vol vraagtekens😉. Maar omdat ik lekker vang, dringen die zich niet op als de obligate puzzelstukjes die eerst gelegd moeten worden. 

Ik slaap diep en tevreden om de volgende dag weer bij eerste licht voer in de zone te brengen. Het gebruikelijke voer; grondvoer (eigen mix), pellets (in 5/6 varianten en formaten), hennep/ boekweit en dode (in coma eigenlijk, met behulp van zuurstoftekort en kou) maden. 


Chris Yates feelings; casting at the sun

Daar kan ik nog wel wat over zeggen; bovenstaand grondvoer gaat er in flinke hoeveelheden in, maar als ik kijk naar datgene wat langer dan een paar uur intact blijft - daarom ook navoeren na elke vangst of als de beten teruglopen - dan is dat slechts een handvol... stelt weinig voor eigenlijk. Daar moet je als je in de late avond voert wel rekening mee houden, wetend dat zeelt geen echte nachtazer is als brasem of karper. Als die 's ochtends arriveren voor hun ontbijt moet er nog wel iets te vinden zijn... Vandaar ook dat ik afgelopen avond met partikels* heb gevoerd, in plaats van grondvoer. Dat blijft intact tot het gevonden wordt. 

*Dezelfde stinkzooi als voor het penvissen: fazantenvoer met gebroken mais, al mix ik dat wel eens met ordinair duivenvoer vanwege de grotere delen. 


Eerste halve emmer voer ging snel leeg

En nummers 2, 3 en 4 volgden vanzelf gaandeweg de sessie

Binnen het uur weer vis op de mat. Eerst twee kleinere vissen, dan een flink forsere. Dat lijkt er eindelijk op. Na kritisch meten blijven er voldoende centimeters over voor een feestje. Met exact 60 centimeter moet dit de topvis zijn.  Mede omdat gewicht (hier 4000 gram, vorige week bij Jan 4100 gram) mooi overeen komt. 


"Trek de campagne maar open"

Ook de andere hengel produceert nog een aanbeet (rare manier van uitdrukken eigenlijk, onze hobby zit er vol mee. Er is een tijd geweest dat ik dit sjargon probeerde te vermijden, maar ik berust er in, eea komt zo prima over, geen visser die zich afvraagt wat ik bedoel), maar als ik de voerboot routineus wil gaan terugvaren naar the place to be is het game over, de handzender heeft een storing, niet even te verhelpen. Daar gaat het toetje in de vorm van een of meerdere grassers, ergens op de route naar huis, waarbij het bootje ook cruciaal is.

Gelukkig heb ik standaard een peil-/spombhengel mee, geclipt en wel. En ook de beide hengels zijn voorzien van markerelastiek. Het wordt dus gooien. De spombhengel haalt het makkelijk, moet zelfs inhouden. De zeeltstokken hebben iets meer moeite, komt zeker door de zware inline boltrig feeders plus de elzenstruiken, die opeens bijzonder in de weg staan🤣🤣. Voor de vis maakt het niks uit, er volgen er nog vijf. Het totale aantal op 34 zeelten brengend. Ik ben supertevreden; naast een mooi aantal, ook een aantal supermooie vissen, de 60er, 1 van 56, 2 van 55, 1 van 54,5 en 4 van 54cm. Je zou voor minder... Ik neem tevreden afscheid.


Zo kan het ook, gelukkig heb ik ook ooit echt leren vissen...


Je ziet het er niet aan af, maar hier heb ik 8 pond zeelt in mijn handen, kun je nagaan als deze vis in staat was serieus kuit aan te maken?

Geen kleurvariatie groter dan bij zeelt



Thuisgekomen kan Jan de 60er niet thuisbrengen als de topvis, of andere bekende grote. Het is dus een 'verse'; of doorgegroeid (misschien), of gemist (waarschijnlijker), maar het biedt mij de mogelijkheid om er met reden nogmaals terug te keren binnenkort, simpelweg omdat er nog wat te halen valt. 

Dit verhaal had veel smeuïger kunnen zijn, gelardeerd met details. Helaas staan die nog op mijn mobiele telefoon die een onvrijwillig bad niet overleefde. Dat kwam zo: het weekend na de zeeltsessie heb ik een vierpoldersessie met de pen gehouden, maar wist niet aan karper te geraken. Ze paaiden overal tegelijk. Geen honger helaas. Dus bood ik mezelf een troostprijs in de vorm van een grasser. Die weet ik tot op de meter te zwemmen. Elk jaar wel in een andere zone, maar als je ze gevonden hebt, kun je er blind op varen. Zo ook nu. Na 2 uur eerder gevoerd te hebben lag er al een te wachten.  Binnen 2 minuten na ingooien. Helaas zat ik net in een appconversatie over tóch nog drijvende lijnen bij het penvissen, de sessie verpestend - sorry Aaron, heb mijn best gedaan - als de opsteker komt. Stom natuurlijk... Afijn, ik leg mijn telefoon weg, links van me. Normaliter ligt daar mijn tas, waar de telefoon dan veilig op komt te liggen, maar omdat ik het bij aankomst zonde vond om die op een mooie bos boterbloemen te zetten ligt die achter me. Slaan, hangen, serieuze dril, en vangen. Wil een 'in het schepnet'foto maken, maar waar is die ****telefoon? Even snel zoeken, zonder resultaat. Straks dan maar, eerst de grasser, een hele beste, op de foto. Ik laat de vis in het net, zo kan hij gelijk wat bijkomen, zet de camera klaar evenals meet- en weegspullen.  Nog even naar de telefoon gezocht, nu wat paniekeriger, sorry boterbloemen, maar nog steeds verdwenen... Dan de vis uit het water, op de mat, oppakken voor de eerste selfie en daar prijkt mijn telefoon, onder de vis in het net. Oeps... game over. 


De telefoonverzuiper

Met dank aan Bas (en Andries), dat hij mij de ruimte gaf, ondanks verregaande afspraken om te gaan pennen op zeelt, tóch naar Limboland af te reizen. Had ik mij verplicht gevoeld om, netjes opgevoed, de visafspraak na te komen, dan was de unieke zeeltsessie, inclusief 60er, niet mijn deel geweest. Wellicht dan wel iets anders memorabels, want beide heren vangen in die zeeltpolder recordkarpers, en het waren daar in die zone op dat moment niet de enigen. Al had Bas, ondanks zijn 27-ponder toch liever een zeelt gehad😯. 

Opportuun als ik ben ga ik ook nog twee keer terug om mijn deel van de karpers te vangen in de avonden die volgen (vlakbij huis, en expres nog geen TV in huis als automatische avondinvulling). Vang er 5 zeelten en een onverklaarbare (zowel in kweekvariant als formaat) spiegel. 


Sorry Bas, mij lukt het wel... Mea culpa

Waar kom jij nou toch vandaan?