Na een meer dan tegenvallende vangstzomer (verwachtingen, de valkuilen in een mensenleven) - niet dat ik niet leuk gevangen heb, in die zin valt het wel mee, maar ik heb serieus wat (weliswaar korte) sessies gemaakt, die vervolgens te vaak niet rendeerden - maak ik de balans op. Voelde behoorlijk als zoekend, ondanks dat ik bekende wateren bevist heb. Achteraf grotendeels omdat ik dat dan 's avonds na werk deed en de avond in de zomer niet het moment is, zoveel blijkt. In het verleden viste ik eerder doorgaans weinig in de zomer, had toen slimmer door dat het verstandiger was andere zaken, sociale zomerzaken, te ondernemen, maar tegenwoordig is de nood zo hoog, carpfever op 40 graden, dat ik élk moment ga, gevoelsmatig voor een aanzienlijk deel onverrichterzake. Dat kun je gerust een antiflow noemen. Moet wel zeggen dat er wel heel veel (gebieds)kennis toegevoegd is aan mijn al niet aanzienlijke inzicht, hetgeen zaken tegelijkertijd ook weer - luxueus - niet makkelijker maakt. Stick to the plan wordt zo steeds lastiger. Water- en stekkeuze doe ik geheel op gevoel, "wat past vandaag bij mij?", en niet op basis van wat ik vangen kan. Dat aspect komt pas einde jaar in zicht, als de beren loskomen en het met mijn methodieken zinvoller wordt er op te gaan vissen. Zo'n beetje nu dus😎.
 |
| De onvermijdelijke zomerse zonsondergangen, sfeersnuiven tot je neusvleugels er rood van zien |
 |
| En maar klagen, maar wie wil dit nou niet? |
 |
| From Gouda with love; een verhaal binnen een verhaal |
Ik keek zo met een hunkerend hart uit naar het eind van die zomertijd, wat dat betreft dan, want dan zou het grote(re) vangen weer kunnen gaan aanvangen. Storm, regen, onlangs weer, ik heb het omarmd. Midden in de polder, onweer of niet, aan mijn pluutje hangen en vangen! Heerlijk. Nat pak alsjeblieft!
 |
| Dat wou je toch? |
En dan komt de flow - of in elk geval het gevoel dat dat zo is, het fotoboek vult zich weer - ook vanzelf weer, al is dat ergens in september doorgaans altijd wel zo. En waar ligt dat dan aan; aan mij, beter gerichte energie daarmee succes afdwingend (zo lees ik in al die artikelen over dit onderwerp), of stomweg beter weersomstandigheden waardoor de vis overdag langer en zonder schroom dooraast? Maar daar wilde ik eigenlijk niet heen, toch weer een open deur, of beter twee tegen elkaar inklapperende ramen... Waarheen dan wel? Naar een verhalende sessie met graskarpers in Limboland, ware het niet dat daar geen flow aanwezig was, dus weinig te verhalen valt. Voor de eerste keer in jaren eigenlijk. Toen ik in de namiddag aan het water arriveerde voel ik al direct "dit gaat niks worden". Er miste wat, iets ondefinieerbaars en dat gevoel bleek te kloppen: 24 uur verder was ik slechts 1 grasser rijker, eentje die ook nog midden in de nacht kwam tijdens mijn REMslaap, en die een dril gaf zoals wel eens beschreven door graskarperhaters; in het water helemaal niks doen, en op de kant de boel afbreken... Ondanks dat het een leuke vis was heb ik er met veel moeite een matfoto van gemaakt, op mijn tenen staand want zo groot was ie wel, en toen weer terug, direct, hoppa. Geen zin in gedoe. Zelfs de hengel niet teruggevaren, stel je voor dat ie weer ging lopen (doorgaans rendeert maar één van de twee hengels per sessie, van te voren niet in te schatten links of rechts, dit keer rechts dus), ik wilde maar 1 ding, slapen. En inderdaad op de andere hengel geen run gehad, de hele nacht niet. Dus dat was het ook niet.
 |
| Ik heb een serieus net, dus aan het formaat was niks af te dwingen. En toch, direct terug, pitten! Je wordt ouder, papa. |
Naar een al een jaar op stapel staande 2-daagse sessie op groot water dan, met boot, drie hengels, kilo's bollen en de hele kermis? Had gekund, aan de spullen lag het niet, aan de info ook niet, maar ik ben niet gegaan, iets hield me tegen op het moment suprême, mezelf voorhoudend dat ik het te druk had. Ondanks van tevoren plannen in de agenda, ondanks vrij nemen, ondanks ongekende vangsten van anderen - 2 x 40 pond in een nacht of vijf vissen met een gemiddeld van 37 pond in twee, of ondanks een dag van tevoren de hele plas afwandelen met Helen om exact te bepalen hoe en wat (waar de auto, hoelang lopen met de kar, welke stek, links of rechts van het hondenstrand, welke diepte - heb een dieptekaart). Het mocht niet baten, op het moment suprême zag ik er vanaf, teveel gedoe... bang voor succes? Nee, nee, nee, dat was het ook niet. Flow, flow, flow, wherever you go, maar niet in mijn hoofd. Er zat maar 1 ding op, doorgaan met pennen en de energie bewaren tot de Franse sessie met Arend eerdaags. Zucht, zijn jullie daar nog, het wordt weer leuker, ik ga wat vissen laten zien, prachtige vissen, parels, zonder weerga. De toekomst is rooskleurig. Beloofd.
 |
| Flow... |
 |
| ... flow... |
 |
| ... flow... |
 |
| ... wherever ... |
 |
| ... you ... |
 |
| ... go. |
 |
| Aan elke vis zit een verhaal vast |
Heb je goed naar die laatste gekeken en ook ingezoomd? Kan het nog mooier? Vang soms vis waarvan je denkt, hoe gaat dit er uit zien als ze volwassen zijn? Stel je zo iets voor bij 30 pond of meer. In elk geval heb ik weer het gevoel in een flow te zitten, mijn verdienste of simpelweg betere weersomstandigheden, whatevâh. En de onvermijdelijke antiflow zal zich ook wel ergens in de toekomst aandienen. Tot die tijd ga ik als de brandweer! En ik hoop jullie ook, voor iedereen aan de waterkant kan het perpetuum mobile maximaal "draaien" komende periode.
Hierboven allemaal spiegels, en inderdaad, die hebben momenteel de overhand. Ook onderwater, heel veel polders met oude edelschubs zijn er niet meer, althans niet in de buurt, en die verwilderde bestanden vind ik net iets teveel allemaal op elkaar lijken. Al zal ik er geenszins mijn neus voor ophalen. Heb weet van twee (voor mij) zuidelijker (af)gelegen polders die een bezoekje wel waard gaan zijn, wellicht al aanstaande winter, of anders het voorjaar.
 |
| Ja, jij was meer dan welkom, en je vocht ook nog eens voor twee |
Omdat bovenstaande vissenreeks me iets teveel aan Insta of Fb doet denken (had er bijna de helft weer van verwijderd, wat zegt dat nou alleen zo'n foto zonder kontekst? ) zal ik compenseren met wat saaier beeld van vismomenten afgelopen periode. Voor de echte liefhebber.
 |
| De obligate zonsopgang in een polder zo groot en uitgestrekt dat je er de rest van je leven kan vervissen |
