De diepe herfst, een alles of niets periode. Sessies met drie, vier, vijf vissen afgewisseld met keren dat je niks goed kunt doen. Op die momenten ben ik ze kwijt, en niet alleen op water A of B, maar vrijwel overal. Alsof er een universele onderwaterwet geldt die zegt "gij zult vandaag niet eten". Vandaag lijkt zo'n dag, het is grijs, druilerig en windstil. Het tegenovergestelde van wat je wil deze periode, het moet waaien en desnoods ook maar regenen, in elk geval moet de zaak in beweging zijn, zo de vissen meenemend in activiteit.
 |
| Grauw, windstil, ik heb het er niet op in de herfst |
 |
| De zaak moet in beweging zijn |
Ben op verschillende plekken geweest waar ik zeker van weet dat er vis moet liggen, maar helaas geen interesse in voer en aas. Komt bij dat de dagen gevoelig korter zijn dan eerder in het jaar. Samen met het inwerken van het voer kun je niet drie systemen aanvoeren en afvissen, tenzij je de donkere uurtjes 's avonds ook nog meeneemt. Heb me onlangs voorgenomen niet al te vaak in het donker door te vissen na een hele dag buiten, simpelweg omdat ik dat te laat thuis ben en ik mezelf moet straffen met snel even eten, of beter snel en ongezond eten. Liever komende periode iets eerder thuis zodat ik ook nog even aandacht aan het eten kan geven. Ben te vaak pas om 21.00 uur of later aan de maaltijd geweest. En vrij snel daarna plat. Geen gezonde combi.
Vandaag is het om 16.00 uur mooi geweest, ik ga op huis aan. Beetje op de bank hangen oid. Dat kan tegenwoordig. Niet omdat ik geen bank had (zie blog maart 2023), maar omdat ik zeer recentelijk TV heb, of beter een abonnement. Heb dat zolang mogelijk uitgesteld, maar zonder TV eigenlijk ook nog geen reden gehad om in de huiskamer te zitten de afgelopen anderhalf jaar... *
Op de rit terug bedenk ik me alsnog als ik en route langs een makkelijk water tuf, althans daar heeft het tot nog toe op geleken qua vangsten. Oke oke, ik geef me over, dan maar alsnog wat uurtjes in het donker, maar dan wel na voeren alvast even rustig eten (en alsnog snacken, want zondag alles dicht...) ergens onderweg. Rond de schemering ligt het voer erin; bij een brug die schreeuwt "hier liggen we allemaal onder", bij een loos hoekje vlak na een brede bocht, en verderop langs de vaart bij twee half vergane leliebedden en wat los riet. Van Andries weet ik wat ik er verwachten kan, die is er eerder dit jaar al eens neergestreken. Eigenlijk wil ik deze wateren met rust laten tot de vissen wat groter zijn, en ze in alle rust laten opgroeien, maar soms heb je een 'moetje'. Vandaag dus, heb behoefte aan een kromme hengel, en wat vissersbevestiging.
Twee uur later: hoe grappig, de gedoodverfde brugstek helemaal niks, maar in het bochtje is duidelijk vis aanwezig. Deze verraadt zich door een paar keer naast mijn pen uit het water te komen. Goed te zien in het lantaarnpaallicht dat van het wandelpad aan de overkant komt. En toch duurt het nog even voor de pen op sleeptouw genomen wordt. Ik vind dat zo leuk hè, zo'n lampje dat uitdooft onder water. Ploep weg, alles donker. Wachten, nog even wachten, en dan BAM, slaan en hangen. Leuke dril, mooie vis. Blije visser.
Op naar stek 2. Daar zie ik al de bellen op het water liggen, het duurt dan ook geen vijf minuten. Vechtersbaasje, staat strak in het net, staat strak op de foto, en is nog steeds zo strak bij het retourneren. Machomannetje.
Stek 3 bevat vis, maar deze neemt de tijd, ruim de tijd. Tijd die ik niet heb, het snacken heeft me niet bevredigd, ik heb alsnog honger... ik ga naar stek 4. Daar is het weer hetzelfde recept, ook daar karper, weer zo'n jonge hond. Nummer drie in goed 1,5 uur. Het is mooi geweest, voor ik thuis ben, gedouched heb, de spullen aan kant en wat te eten in elkaar gesleuteld zijn we weer 1,5 uur verder en toch weer laat.
 |
| Pure potentie |
 |
| De macho |
 |
| En jonge hond numero 3 |
Op weg naar huis schiet ik in de associatieve modus, van jonge honden naar oude vissen, oude krijgers zo je wil. Elk stelsel kent er wel een aantal. Soms weet je dat ze er zitten, kun je er zelfs op vissen, een plan maken of traject uitzetten, al dan niet met succes, soms komen ze als een complete verrassing in het net. Dat zijn de momenten dat ik me realiseer "wat weten we toch weinig".
Dit jaar heb ik er aan aantal gevangen, nogmaals soms als bevestiging, maar vaker als verrassing. Het zijn de kersen op de taart, een reuzentaart mag ik stellen. Normaliter is de decemberblog het moment om terug te kijken, en dat zal dit jaar niet anders zijn, maar ik sorteer alvast een beetje voor.
Van de onder getoonde vissen heb ik er al twee in eerdere blogs dit jaar getoond (beiden schubs), maar ik vind dat ze hier niet mogen ontbreken als oude krijgers. Later de loftrompet voor het nieuwe, maar nu alvast hulde aan het oude.
En natuurlijk heeft elke vangst, en deze zeker, zijn verhaal. Ga ik niet doen, lekker genieten van visplaatjes. En zet je maar schrap, voor wie niet speciaal van alleen de groten houdt, in december komt er nog veel meer.
(In dat kader: kwam laatst een mede-oudgediende penvisser tegen, iemand die minstens zoveel jaren aan de waterkant rondzwerft, minstens zo gedreven. Zat zomaar op een door mij aangevoerde stek bij een in mijn ogen voor anderen niet zo interessante duiker te vissen. Dus ik was hogelijk verbaasd. Bleek onlangs verhuist te zijn en centraal in dat gebied te zijn gaan wonen. Slim, a la mijn actie te Gouda. Ik ken hem al jaren, en we hebben een band, eigenlijk via de wederzijdse maten. Hij vroeg mij waar te vissen, en dan vooral waar hij grote vissen (30plus) kon verwachten? Ik viel stil. Echt, zijn er penvissers van de oude snit die alsnog alleen maar die grote interessant vinden? Nog niet behept met het grote relativeren? Da's lastig zeg, want die vissen zijn er gewoon nauwelijks, weggevaagd in winter 2011/12 en nog niet aangevuld, ondanks 12 jaar ertussen en zorgvuldig uitzetten. Het zou bij toevallige vangsten blijven, ik kon het niet mooier maken.)
* Nog even terug naar het onderwerp TV, of beter wat je er op kunt bekijken. Ik heb er inmiddels, net als de hele wereld, ook Youtube op zitten. Een van de kanalen daarop wordt gemaakt en beheerd door Bas van den Broek, eigenaar van BFT baits en winkel in het verre oosten van het land. Waarom vertel ik dit? (Ik ken 'm verder niet.) Ik vind dat echt een reuzekerel. Zit met plezier te kijken, elke seconde. Een bijzonder mens, beetje druk (ADHD?), maar erg authentiek, niks bestudeerds. Een heel eigen vocabulaire, lijkt Koot en Bie wel, en alles met verkleinwoordjes, normaliter een ergernis, maar hier past het prima. En dat niet alleen, hij vangt, vrijwel altijd en overal, ook instant. Petje af. Is blij met elke vis, groot of klein. En zijn aanstekelijk enthousiasme blijft, ook na 3/4 nachten zonder al te veel slaap. Ik geniet er echt van. Ben (in tijdsverloop) van achter naar voren aan het kijken en zie wel dat de eerdere video's niet voldoende in HR zijn, maar Bas zelf, die is en blijft hetzelfde, voor mij een bijzonder fenomeen. En natuurlijk weet ik wel dat hij eea gestart is om zijn bollen te promoten, dat mag, maar beter dan dit kun je dat niet doen, het zijn altijdvangers. Ik sjees niet direct naar de winkel om mijn kilootjes te halen, maar opvallend is het wel.
Bas is de laatste twee seizoenen op de Franse kanaaltjes te vinden, en op plekken die ik ook aardig ken, heel leuk om te zien dat daar inmiddels mooie bestanden zwemmen, met voldoende uitschieters. Zie mezelf wel weer in die contreien rondzwerven. In de nacht op voerplekken, en overdag met een pen rommelen. Reken maar dat dat daar kan. Al zal het wel eerst pensionadotijd moeten worden voordat daar voldoende ruimte voor is. Heb dit jaar een permit de peche majeur gekocht mét reciprocité, toch ruim 100 ballen, daarvoor moet je drie keer gaan om het er uit te hebben, helaas ben ik op 2 x blijven steken.
