Op naar Limboland. Dit keer niet al te vroeg, eens kijken of dat uitmaakt. Volgens vismaat Arjan (Snoeij) zijn de barbelen de hele dag door te vangen. Zelf heb ik die ervaring ook, maar wel met een piek in ochtend en avond. De ochtend missen we dus al. We zullen zien, in elk geval blijven we tot laat.
Een rare sessie dit keer, raar in de zin van niet doorzettende beten, of nog beter gezegd niet te verzilveren beten resulterend in een vangst. Hier ook dressuur? In elk geval is de zone waar wij altijd beginnen nu zeer frequent bezocht door anderen, en niet de zachtzinnigsten. Autosporen tot aan het water, heel veel (onnodig veel) beplanting gesloopt om een plekje te maken. Jammer. Teveel aandacht in de media? En... het kan ook de vissen alerter gemaakt hebben. Zeker barbeel is een snel te verjagen vis, in elk geval hier.
Al zal dat vandaag niet geheel en al de reden zijn, want ook op stekken waar nauwelijks (tot nog toe) iemand komt is het karakter van de beten niet anders.
 |
| Elke sessie ook een nieuwe zone bezoeken |
Met pijn en moeite weet ik een kopvoorn te haken en te landen. Schitterende vissen toch. En ze kijken je ook echt aan, alsof er bewustzijn in zit. De gemiddelde kopvoorn is hier tussen 40 en 45 cm. Direct bij aanslag is nooit te zeggen wat het is, kopvoorn of barbeel. Een kopvoorn echter heeft sterk de neiging de oever in te willen duiken, in plaats van de volle stroom op te zoeken. En dan weet je het direct.
Arjan stoeit ook met het niet kunnen vangen van vissen. Al zal hij deze sessie met twee barbelen afsluiten. Mij lukt het niet. Trek alles uit de kast; actief vissen, uur laten liggen op één plek, wisselen van lengte onderlijn, wisselen van aas, wisselen van stek...
Over wisselen van aas heb ik nog wel een grappige observatie, die ik regelmatig bevestigd heb gezien hier. Kaas op de haak geeft leven, in elk geval dus vis op de stek. Omdat ik wil weten wat voor vis (bijvoorbeeld brasem of blankvoorn) schakel ik over op een dotje maden. Geen beet meer, niks, alsof de vissen opeens verdwenen zijn. Kaas weer op de haak, in no-time weer leven en vaak ook vangen. En barbeel, wat dacht je? Tja, zeg het maar...
Het is al laat en de maaltijdsalade -een handige supermarktuitkomst als je doorvist tot in het donker- is allang verorbert als ik weer rare beten krijg. Laat ik het nu maar eens anders doen, met wat de Engelsen twitcherhitting noemen, slaan op kleine stootjes. Normaal doe ik dat niet, sla pas aan als de hengel een prettige curve heeft. Volgens Stef Horak (Engels specialist angler met eigen kijk op de zaken) moet je op je handen gaan zitten om te voorkomen dat je barbeel te vroeg aanslaat. Maar wellicht is het aasgedrag van de vis vandaag zo anders dat eerder slaan soelaas biedt. In dat kader moet denken aan een meer dan uitstekend artikel (In de ban van de bijvangst) over penvissen op karper van Luc de Baets in Monkeyclimber #01, dat zette me destijds wel aan het denken. En dat kan voor alle vis gelden eigenlijk.
Dus aangeslagen bij de allereerste echte vistrilling van de top en... gelijk vis! Ik denk een barbeel, maar het beest zwemt raar, doet niet wat er van hem of haar verwacht wordt... en dat kan uiteindelijk alleen maar een grote paling zijn. Het net in geeft nog wat probleempjes, zo in het donker -ik zit tussen de struiken in een klein gaatje te vissen- maar uiteindelijk kan ik de groene dame (denk ik toch) ontdoen van de haak. Wat een wonderlijke vissen zijn dit toch. Even later, na een snelle foto en wat stille bewondering van mijn kant flitst ze weer de diepte in.
 |
| Wonderlijke vissen |
Mooi geweest vandaag, een prachtige sessie, in elk geval qua beleving, ik kom hier graag. En graag terug. Laten we zeggen over drie weken. "Arjan waar zit je, we gaan naar huis?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten