Walkabouts Visavonturen: I (just) love it when a plan comes together

Onlangs zag ik een wel heel bekende foto op de cover van een van onze visbladen. Maar eens snuffelen in mijn bestanden. En ja hoor, die plaat had ik voor Maurice Prijs gemaakt, mijn Drennanvriend, maar dan alweer een kleine drie jaar geleden (april 2016). Dacht dat die allang gebruikt was? Grappig het zo weer terug te zien.

The real thing!

Inmiddels is het alweer begin maart, en de sessie van de vorige blog in het Hoge Noorden ligt ver achter me. Heb me nog uitzinnig bezig gehouden met snoeken, ik móést er uit, maar hoe meer ik me er in beet, hoe meer ik er achter kwam dat voor de visserij februari een echt taaie maand is, dertien keer op rij een blank, soms een hele dag vissen en niks, soms maar een paar uur en ook niks, maar het knaagt wel aan je. Zal me leren, had er wat digitale polemieken met vismaten over toen het hen al eerder in het seizoen minder verging, maar mij nog wel goed. Hoogmoed komt voor de val. Het viel niet mee al met al dit roofvisseizoen, dat incidentele monster daargelaten...
Heb mooie wateren bezocht en zeker voor komende seizoenen wat veelbelovende stekken geselecteerd. Er is nog zat te ontdekken in Nederland.

Een blank

Ook een blank

Alles dichtgevroren, een blank dus

Holy ground, met dank aan de opgepompte banden, maar toch een blank

Het nieuwe paradijs, althans voor komend voorjaar op grote brasem, nu op snoek natuurlijk een blank

Nog zo'n paradijsje, tot de zwerm vraatzuchtige sprinkhanen aan de horizon verscheen...


Al het zwarte tussen het riet is blankvoorn, ik dacht "kásie, hier zit roofvis' maar het werd een... blank

Vermoed wel dat februari een goede maand voor grote baars is. Nou wil het geval dat ik onlangs een kilo grote wormen heb gekocht, en er zelfs mee op pad ben geweest. Na een tip, maar het water en de stek kende ik al. Ter plekke bleek het betreffende deel van het door mij gekozen water ook weer zo'n natuurgebied te zijn geworden... Begrijp me goed, heb er niets op tegen, in tegendeel, als sinds 1984 lid van Natuurmonumenten, maar om gelijk alles opeens te verbieden... valt slecht, ik zie er het nut niet van in. In mijn ogen gaan recreatie en natuur op vele plekken prima samen, sterker nog, ze zouden samen kunnen floreren. De natuur behouden en tegelijkertijd de mensen op diverse manieren kunnen laten genieten. Daarmee draagvlak creërend. Maar nee, zodra er iets met natuur moet gebeuren zijn alle andere zaken ineens not done, in elk geval ons geliefde vissen. Ben er inmiddels de man niet meer naar het dan toch maar stiekem te doen. Kom voor mijn ontspanning.
Afijn... dat baarzen heeft nog wat voorbereiding nodig, maar ik heb nog een paar weken. En anders maar volgend seizoen, maar ik ga het zeker oppakken! Even voor het goede begrip, statisch baarzen met als voer en aas wormen.

Groot water voor grote baars!

En toen daar opeens die 'lente' was eind februari heb ik alles wat met roofvis te maken had subiet laten vallen en ben ik mijn penhengels gaan afstoffen, wat een verademing eigenlijk, lekker actief de polder in. Het geval wil dat ik afgelopen november op een idee gebracht werd als het gaat om een winters holding area en dat eind deze winter wilde, tegen de lente aan, wilde gaan uitproberen. Op het moment dat de vis al wel wat wil eten, maar het water nog niet zover opgewarmd was dat ze weer alle kanten op zwemmen, de wijde polders in. Het zou nauw luisteren, dus toen daar die paar mooie dagen waren zag ik mijn kans. En zie, ik had het een keertje goed bedacht, de vis lag er, en wilde ook nog wat schranzen. I just love it when a plan comes together.
Moet mezelf dan inhouden qua voeren, vooral niet teveel, en voldoende tijd nemen tussen voeren en vissen, zeker een paar uur. In de tussentijd ga ik dan nabij gelegen polders bekijken, lekker struinen en kijken. Praten met de boer. Ideeën opdoen. Sfeertje opsnuiven.
Vissen met een zoete maiskorrel, een worm (die had ik toch al...) en als stuitje op de haak zodat de punt en bocht vrij blijven een drijvende nepmaiskorrel, en dat kan alleen maar met een langstelige haak. Heb nog een paar Partridge Z20's in een paar maten (de LdB-haak), en koester die, als ze op zijn dan is dat heel heel spijtig. Wel een 'vervanger' gevonden in de vorm van een longshank van The Carpwhisperer, maar dat is buiten de vorm en de matheid toch niet hetzelfde in kwaliteit, de punt is én te kort én te snel verdwenen... maar ja, de rest van het aanbod is nog minder...

De polders waar ik vis zijn van "De 's-Gravenhaagse" en sinds dik 10 jaar bepaal ik (mede) daarvoor het uitzetbeleid, weet dus heel goed wat waar zwemt, of beter zou kunnen zwemmen; in de ene polder gaat het super en in de andere polder vind je nauwelijks je vissen terug, geen peil op te trekken. We weten nog (te) weinig. En met groei is dat hetzelfde, de ene batch van dezelfde kweker, at random uit dezelfde auto doet in polder A nauwelijks wat, de eerste boven de 15 pond moet er nog uitkomen, terwijl de vissen van de andere batch in een nabij gelegen meertje B al dik 25 pond zijn, of meer. Voedselaanbod, ja dat begrijp ik, maar oppervlakkig gezien zijn het beiden voedselrijke wateren. Er is meer aan de hand, razend interessant.
Maar goed, omdat ik zo ongeveer weet wat waar zwemt, is het ook leuk om die vis te gaan vangen, een hobby binnen een hobby. Nu we wat jaren verder zijn is de vis voldoende gegroeid om interessant te zijn. Waarmee ik bedoel dat ik geen lol heb om direct na uitzetten hurry-up K3tjes te vangen...
Terug naar voornoemde winterzone, het water is hier net ietsje dieper dan in de rest van de polder, en door wat bebouwing aan de koude kant kan de vis eventueel beschut liggen. Alle beten komen uit het tussengebied, in het stukje tussen het echt diepe deel en daar waar de normale polder(on)diepte begint, een stukje van 20 meter. Logisch, de actieve vis glijdt volgens mij 'naar boven', en als daar dan mijn voer ligt kan ik 'm vangen. In de diepte geen beet gehad en ondiep ook nog niet. Ondanks de controlevoerstekken.

Sinds jaren weer met de Tackle 2000, 4.20 m en 1 lbs, op pad.

Ed, je wordt bedankt.

Op de foto komt het minder uit, maar wát een schoonheid, diepgeelgoudoranje met rode accenten. De ultieme schub.


Vergeten de zoom in te stellen op 50 mm, en het zo gelaten:-). Vandaag kon ik stellen; "het is maar een zeelt".

In deze warme periode ook al wat verkenwerk voor het zeelten gedaan, en zelfs met Arend wat eerste zeeltsessies, waarbij hij succesvol was. Heb erg veel zin wat grove zeelt te vangen. Maar het moet nog even wachten, vind die al te slanke dames en heren niet zo ponummen op de foto.

Ik trapte er toch niet in, Leo... zeelten van 70/80 cm jaja... maar je had wel mijn aandacht! See ya soon.

Binnenkort kom ik terug

Deze meneer kwam aanlopen toen wij net verplicht moesten opbreken. Ik voorspelde hem zeelt, logisch met die middagwarmte... en zie, de eerste is binnen.

Omdat het mooie weer lang genoeg duurde om ook Aaron Fresco eens mee te nemen, zodat hij wat nieuw penviswater tot zijn beschikking krijgt, gingen we op de laatste mooie dag van de warme periode samen pennen. Voor mij in het kader van het leren. De desbetreffende polder is zeer uitgestrekt en ik ben er nog steeds niet achter waar de vissen in de winter zijn. Her en der verspreid in het systeem? Met zijn allen op een kluitje ergens waar niemand van weet? Ik weet het niet... in elk geval niet bij de gemaaltjes die het gebied rijk is, die heb ik al eens afgevist en ik ben niet de enige... dus is zo'n mooie winterse periode goud om eens te kijken of de vis verspreid ligt en bij zulk weer direct gaat zwemmen om te vreten. Bij VIStv (oid, kan ze slecht uit elkaar houden) hadden ze er ook al eens een poging gewaagd twee jaar terug op dezelfde plek, met voldoende resultaat, maar dat was zes weken later in het jaar, dus eigenlijk zegt dat niks...
Aaron en ik hebben ons kostelijk vermaakt, veel gelachen, ook wat waard, maar niks gevangen, ik zeg "er was (nog) geen vis". Mooi weer, maar verder een dooie boel.