Zoals verwacht loopt alles anders

Wat een titel😆. Kan alleen maar over het leven gaan, en daarmee in mijn geval over vissen... Zucht, ben nou eenmaal een semi-melancholiek mens... ups and down horen erbij. Liever alleen ups, maar too high is deep falling. En jij wil alleen over vissen lezen: superverhalen, megavangsten, gierende slips, en azen alsof het laatste avondmaal aangebroken is... Ik kan je alleen maar doorverwijzen naar andere 'social' media als Fb of Insta. 

Er is zelfs een boekje over

Deze blog gaat over voeling houden met jezelf. Dat staat er heel makkelijk, maar volgens mij is het een van de grote uitdagingen van de moderne mens. Hoe zorg je er nou voor dat je gelukkig bent? Waarbij materieel en immaterieel "bezit" zeker een een rol spelen. Kan alleen maar voor mezelf spreken in deze, materieel bezit zegt me an sich niks, maar natuurlijk wel tot op een bepaalde bottomline, dat is eerlijk. Zolang er een auto voor mijn deur staat die me overal brengt, een huis dat als omhulsel voor mijn verzamelde herinneringen dient, en elke maand genoeg geld om te eten en datgene te kopen wat mijn hobby mij dicteert, al is het maar een liter maden,  ben ik de gelukkigste man op aarde. Dan komt geluk in elk geval ergens om de hoek kijken. Heel sneaky. 

Maar dan zijn we er nog niet, ook leefritme, en dagelijks tevreden afsluiten - ik leef heel existentieel -  zijn codes die naar Oblivion leiden. Voor iemand als mezelf is dat lastig. Al mijn activiteiten zijn onderdeel van een groter geheel: zoveel mogelijk aangesloten tijd genereren/ sprokkelen om er een vismoment van te maken, of nog mooier een visdag. En als dat niet lukt frustreert dat soms. Hoe zo dwingend of verslaafd? 

De nieuwe hut kent nieuw ritme, of voorlopig nog, het gebrek eraan; kan ook niet anders, het leven is opnieuw heel anders, ondanks dat ik het grootste deel van mijn volwassen leven alleen gewoond heb, en het voldoende gewend zou moeten zijn. Dit keer is het wederom anders dan in het verleden; met name alle verplichte activiteiten die ik in DH gelaten heb kosten tijd, letterlijk reistijd, en dat gaat af van die ultieme tijd, vistijd... moet daar mijn weg in gaan vinden. In tegenstelling tot wat je zou verwachten heb ik momenteel eigenlijk minder vistijd dan toen ik nog vanuit DH opereerde. Heb echter tóch vanaf mei knap de tijd genomen weer lekker te gaan vissen, simpelweg door alle andere zaken vooruit/ aan de zijkant te schuiven. Mooie avonturen beleefd, eerlijk is eerlijk. 

De huidige valkuil is al dat prachtige nieuwe water dat overal om heen roept "kom ook hier kijken, en vissen". Moet heel sterk in mijn schoenen staan en aan de planning van begin dit jaar vasthouden want anders verzuip ik in de vele mogelijkheden. Ben wel van het hapsnap-vissen, maar er zit altijd een plan achter. Met alle nieuwe mogelijkheden, 'gewoon' om er even geweest te zijn, kom ik nergens meer aan toe. En dan heb ik het nog niet een over de mogelijkheden van het 'stromende water' als Lek en Hollandse IJssel hier vlak om de hoek, kun je een vissersleven aan weiden. 

Inmiddels is de gezamenlijke vakantie met mijn lief recentelijk al voorbij, lekker vroeg in het jaar. Wat maakt dat er nog een hele zomer voor me ligt - inclusief een complete Tour de France - die ik deels vissend ga doorbrengen. Die vakantie viel in de napaai, als er toch geen staart te vangen valt, hebben we dat ook gelijk getackled. Ondertussen is de wind weer meer west, weg met al die oostenwinden, en is er zelfs al weer een bui gevallen. Visweer! 

In het kader van niet alles moeten delen, maar het kriebelt toch, dat verrekte ego ook, kan ik je zeggen dat een van de eerste vissen die in in mei ving gelijk een nieuw persoonlijk polderrecord was, en van een dusdanige orde dat het even gaat duren voor ik daar overheen ga komen. Het kán, ooit, met de huidige rassen en wat tijd en nóg meer geluk. Geluk? Ja geluk, deze vis kwam uit een polder waar ik al meer over geblogt heb en waar ik in december de lang 'bejaagde' spiegel ving, het Monument, aannemend dat dat hier de grootste zou zijn en dat de rest die er destijds (voor winter 2011/12) allemaal zwom allemaal dood zijn. En toen kwam dit gevaarte in mijn net, zomaar onaangekondigd of verwacht. Andries is ook goed kien op beschubbingpatronen, herkende iets en ging zoeken. Bingo, gevonden, 2008, toen een pond of 17. Zal van dezelfde uitzetting zijn geweest als het Monument, ergens begin 90-er jaren. Voor zover ik weet nooit meer gevangen. Maar eigenlijk wilde ik het hier helemaal niet over hebben😆...

Hopelijk ooit nog een grotere?
Zo niet, heb ik er geheel vrede mee, zo'n bak in de polder... fish of a lifetime. 

Om niet te verzuipen in de nieuwe mogelijkheden heb ik een shortlist gemaakt van te bevissen wateren deze zomer. Opvallend, geen enkele nieuwe, dat gaan we wel stapsgewijs integreren ergens in het najaar. Een van die te bevissen wateren lag vanuit DH voor het mooie net wat te ver. Voeren was uitgesloten (binnen wat ik als normale aanrijtijden zie, er is meer in het leven). Maar nu, het is prima te doen. Zowel bollen, als harde mais en tijgernoten, om in elk geval de kreeften wat te doen te geven. Wel nog met de auto, voor de fiets zou het alsnog een avondvullend programma zijn. Maar wie weet? 

Vang er in een paar nachtsessies een aantal prachtige vissen, op mijn manier, hengel links, hengel rechts. Wel met aasaanpassingen, want met een gewone bol is niet meer te vissen met al die kreeften, om echt gek van te worden, en de karpers zijn nog steeds niet verzot op tijgernoten. Wel vraag ik mij af waar dat nu deze periode meermalen gevangen Franse model vandaan komt? Zeker geen vissen uitgezet door een mij bekende partij. Het is verenigingswater, maar dan van een club die niks met karpervissers heeft, dus die kunnen het niet geweest zijn. Vermoed een particulier "initiatief", wel jammer van de bouw, een variant waarvan ik hoopte dat we het achter ons hadden gelaten. Gelukkig zitten er nog voldoende wilde schubs, die het vissen hier interessant maken. 

Met toestemming van de boer mogen parkeren en het land in kunnen is een hindernis overwonnen

En als 'ie dan ook nog even naar je toekomt om een uitgebreid praatje te maken weet je dat je goed zit

The place to be, zo'n cruciale kruising

Ik dacht dat ik de helft van de wereld aan mijn lijn had

Zullen best wel gewichtig gaan worden, echt heel mooi vind ik ze niet, beetje zonde

Al valt deze wel weer mee

Met enige regelmaat voor even mijn wereld

En een buurvrouw uit 1000-den, niet zeurt over 'geurtjes', ondanks 91 jaar oud, ook wat waard

Nog even terug naar die vakantie: in Italië had ik een keer geen zin, toch teveel kilometers voor het echt interessant wordt. Dus dan maar weer eens naar de Dordogne, zowel streek en rivier, naar een gebied waar ik vele zwerftochten achter de rug heb, toch al weer 2006-2009 en dat nog steeds trekt... lekker gewandeld, en opnieuw ideeën opgedaan mocht ik ooit terug willen. Net als Lot en Tarn is de Dordogne zo'n grote stroom waarvan je nooit weet wat er nou exact zwemt, en waar. En dat alleen al is aanlokkelijk. Het blijft ergens pionieren. 

En hier thuis wacht naast de lange zomer ook weer de Tour, in al zijn heftigheid, over ups and down gesproken... Daarnaast, gekoppeld, de Avondetappe, voor mij het allerbeste wat TV me te bieden heeft. Moest even wennen aan Dione, na Mart, maar wil nu nooit meer terug, wat een vakvrouw. Het énige programma waarvoor ik thuisblijf of terugzap (samen met de Touruitzending zelf). Dat gezegd hebbend; Maarten (Ducrot), ik mis je!

Daar beneden in de bocht is goud te vinden

"Niks vissen, jij blijft gezellig hier, bij mij"

The summer is here to stay

Qua vissen heb ik even behoefte aan schoonheid, ongeacht het formaat, dus daarvan ben ik mezelf gaan voorzien. Daar zit nog wel een opmerkelijk en leerzaam verhaal achter; onderstaande vissen komen uit een gebied waar niet gevist wordt, simpelweg omdat er zoveel ander mooi water omheen ligt, men negeert het gewoon, in het kader van wat een boer niet kent. Lekker houden zo jongens, gas erop en doorkarren. Ergo, de vissen zijn nog nooit gevangen en ook niet 'aware', anders dan van nature. Bij een van de twee hier beneden mocht ik via bellenplakkaten getuige zijn van hoe zo'n vis een voerplek (be)nadert. Een voerplek van een meter of 2 in doorsnee, dag eerder schoongeharkt, en toen de gehele zone bevoerd, en nu dus weer. Ik had geen tijd het voer te laten inweken, dus ben direct gaan vissen, zeg na een klein uur een belletje links, even later een belletje rechts. Dan even niks. Vis doorgezwommen? Wellicht, hij of zij vertrouwt het niet ("Gister was die kale plek hier niet"?, alsof je een gat in de vloer gezaagd hebt in je huiskamer, valt ook op, op dat niveau denk ik dat dieren hun leefomgeving ervaren en kennen.) 5 minuten later hetzelfde ritueel. Dat gaat even zo door, komen en gaan, en alleen op de uiterste rand wat aasactiviteit, tot er een echt aasplakkaatje ontstaat op 1/3 van het midden, gevolgd door nog een, steeds fanatieker, en zo voort. Op een gegeven moment weet je dat het een kwestie van tijd is voor je beet krijgt. Waarvan akte. Goeie zomer, I keep you informed. 

Een kniesoor die op de vergroeiing let. Het ziet er wat ranzig uit, maar is eigenlijk prima genezen. 

De voorzichtige bellenblazer, mooi of mooi!?