Virginaal

Jaja, geef toe, toen je de titel zag staan dacht je eerst even aan wat anders. Helaas te snel geïnterpreteerd, want daar gaan we het niet over hebben, er staat virginaal. A dirty mind is a joy for ever, zou Freud er over kunnen beweren. Wel ga ik het hebben over karpers zonder naam of nummer, ongeschonden, die in een water zwemmen dat nog onaangeraakt is, in een ongerept stukje Nederland. Voldoende synoniemen?

Het betreffende water stond al een jaar of wat op onze wishlist, 10 jaar inmiddels... Via via kreeg Arend het in 2019 toch voor elkaar om er eens te mogen komen vissen. Bij zeeeeer hoge uitzondering, de eigenaar van dit prive-natuurgebied - ingebed tussen allerlei SBB-natuurgebieden - had het niet zo op vissers, iets dat je meer aantreft bij echte natuurliefhebbers, die begrijpen niks van onze behoefte een haak in een vis te willen slaan en hem op het droge te sjorren voor een foto. Daarbij had hij al behoorlijk slechte ervaringen met voorgangers. Jaren terug alweer. Maar onze liaison had de deur geopend. Waarvoor hartelijke dank!

Maar goed, ondanks de toestemming duurde het nog ruim een jaar voor we konden afreizen, en werd het uiteindelijk november 2020. Dat was destijds een sessie met een gouden randje, gewoon om er te mogen zijn, ondanks dat dat weekend de eerste kou van winter 2020 zich aandiende en wij desondanks toch ons visje vingen. Het was al met al hoopvol, en wij aasden op revanche in een beter jaargetijde. Zeg april of mei. Vanwege het natuurgebied-element wordt er echter streng op toegezien dat de regels voor broedvogels (tussen 15 maart en 15 juli) met betrekking tot verstoring van nesten niet zouden worden overtreden. Dus onze geprefereerde maanden ging het niet worden. Maar omdat het nog rustig was qua broeden i.v.m. het nog koude weer mochten we later dan die eerste datum toch nog komen, zolang het nog maar in maart was. Bijzonder sympathiek. 

 

In november 2020 samen

Erg omvangrijk is het niet, maar voor een dag of twee prima te doen. En de vis kan er in en uit.

 

Wat we konden verwachten aan vis was zeer speculatief, er had destijds ooit maar 1 uitzetting van toen  nog Heidemij-vissen (papa, wat is dat?) plaatsgevonden, spiegels inderdaad. Zelf had ik in het aanpalende poldersysteem dat er via veel sloten mee in verbinding staat ooit 1 lederkarper gevangen, voor de rest was het allemaal schubkarper wat de klok telde. Zelf geloofde ik niet in overlevende spiegels, want dan zouden ze meer dan 40 jaar oud moeten zijn, al kon het altijd natuurlijk. Er staat echter nergens meer dan anderhalve meter water en we hebben in die 40 jaar wel wat beste winters gekend. Het beste waar we op zouden mogen hopen is dat deze vissen wat edel bloed hadden achtergelaten in de aanwezige populatie wilde schubkarpers. 

De te bevissen plas ligt in een veengebied en is niet zomaar te voet te benaderen. Er ligt overal water omheen; een doolhof aan sloten, eilanden en omringende vaartjes. Vorige keer in november moesten we via drassig veengebied - daar waar mijn kar het begaf, ik duwde 'm simpelweg naar de kl*ten, omdat de metalen stang waar het wiel op gelast zit simpelweg afscheurde. Het wiel klapte daardoor omhoog tegen de bagagezone-dragers aan en liep daarmee vast - naar twee eilanden, na elkaar te overwinnen. Beiden te betreden via liggende ladders (stel je dat eens voor met je kar, niks rijden, met twee man dom sjorren over de sporten), naar een derde eiland via een bijzonder wankel ponton (waar Arend's volgeladen kar zwemles nam, zo salto mortala het water in). Al met al een heel gedoe, veel te veel gedoe zelfs, dus dat moest anders; wij zouden voortaan, want toestemming voor twee keer per jaar vissen, met de boot komen. Ook niet simpel, want het lijkt wel wat op Giethoorn ter plekke, kruipdoor sluipdoor, en wat is de goede sloot nou? Maar toch zagen we daar grote voordelen in. Dus zo moest het gaan gebeuren. 

Zover kwam het echter niet, althans niet voor samen want Arend had een huiselijk probleem, liefst asap op te lossen. Iets met een een losgeschoten rioolpijp en meer dan 30k aan water onder de garage.... En dat niet alleen, hij stond ook aan de vooravond van een grote verbouwing dus deed er verstandig aan om die het hoofd te gaan bieden door middel van een goede voorbereiding. Deed even zeer, twee dagen van te voren slechts, via whatsapp afgezegd, maar al snel zag ik er ook de voordelen van in, zo kon ik namelijk overal een hengel neerleggen waar ik maar wilde, de kans op eigen succes verhogend. De eigenaar (als visrechthebbende) van een water bepaald de hoeveelheid in te zetten hengels, zo is in de Visserijwet geregeld. Geldt ook voor onze HSV's, die zijn als visrechthebbende de partij om te bepalen met hoeveel stokken je mag vissen. Nog een voordeel van veel hengels, leren gaat zo extra snel. Aan stekken geen gebrek, had zo met gemak tien hengels weg kunnen leggen, en elke stek zijn eigen karakter. Helaas heb ik maar 4 delkims, dus daarmee zou ik het moeten doen. Op zijn Frans eigenlijk, als daar de ruimte voor is. Dat stelde nog de nodige eisen aan de afvalrace met betrekking tot waar te vissen. Wat moest leidend zijn, het weer (helaas oostelijke en noordelijke winden, en hopelijk desondanks toch ook de eerste lentewarmte, dus vissen op stukken in de luwte waar de zon op kon staan) of de bodem (het lijkt er wel op Rainbow, qua karakter dan, overal omgevallen bomen en paaltjes in het water, plus vele eilandjes. Bij de eilandjes wat harder, voor de rest veenprut, met een paar zones daar weer tussenin)? 

Maar zover was het nog niet, ik moest er eerst heen. Per boot. En op de een of andere manier dacht ik dat roeiend wel aan te kunnen, zo de zware accu en elektromotor uitsparend in de auto. Viel dat even tegen, de forse oostenwind stond dermate lastig over het geheel dat op mijn stek aankomen met een tot de nok toe gevulde grote rubberboot nog even tegenviel, zo'n boot is zo nauwelijks te mannen. Maar het lukte uiteindelijk. Ter plekke werd ik door de eigenaar verwelkomd. Hij stond al op de uitkijk. Een bijzonder mens. Wars van mannetjesmakerij of ander sociaal gepoch, was hij blij met mijn flesje jonge borrel. Gewoon als gebaar. Terwijl ik 'm inschat dat hij Hoppe zo kan opkopen. 

Deed alles op mijn gemakkie, en rond het middaguur lag alles naar wens; twee hengels op harde zones, tegen eilandjes aan, met gewone bollen. Twee met gewichtlozer aas, iets met een wafter of een pop-up in de zachtere zones van het water. Wat ik rechts noem was mijn oude kant (nov-sessie) en wat voor links moet doorgaan waren in november de stekken van Arend. Qua voer gooi ik altijd alles door elkaar heen; gefermenteerd fazantenvoer, verkruimelde bollen, hennep en pellets, overgoten met een lekkere djoes. Dat had de teller voor 2021 al op 19 stuks gebracht, dus waarom daar hier niet mee doorgaan? In de zon was het prima uit te houden, maar zodra die dame verdwenen was werd het direct koud, en er werd flink nachtvorst voorspeld. Wat zou dat met het water doen, het diepste punt was 1,5 meter? Twee hengels lagen zelfs op 1 meter diepte. Daar waar het met de eerste kou in november te doen was. Ook met oostenwind toen bijdeweg.  

 

Meer krijgen ze niet per hengel

Voor de finesse 's nachts

Het was een mooie dag, vrees met die omstandigheden voor een koude nacht

Bijzonder sfeervol watertje

 

Al snel ben ik er achter dat er in elk geval 1 karper wakker is, want in de eerste schemering gaat de meest linker hengel 'lopen'. Slaan, hangen en direct vast. Met de boot ernaar toe, hetgeen niet makkelijk is met nylon en roeispanen. Ben die manoeuvre gewend met of een veel kleiner bootje, of met deze boot mét elektromotor. En gevlochten lijn. Dit is worst of both world... kan hier niet herhalen wat ik toen zei. Maar goed, ik kom op die stek aan, en weet de lijn los te halen. De vis blijkt verdwenen inmiddels. De volgende dag zie ik hoe dan zo makkelijk kon. Toen zat er een karper in het net waarbij de haak terug naar buiten gedraaid was via de lip, en deze haak zat naast (door) de lip ook vast in dat net. De karper rukte kort met zijn kop, en was in no time los, vanwege gebrek aan bungee. Dat kan ik me bij een situatie waarbij de vis kort op het obstakel zit ook wel zo voorstellen. En maar goed ook eigenlijk. Afijn, het credo is nu deze stok wel terugleggen op die plek, want daar actieve vis, maar het is zaak in een iets andere zone van het eilandje te vissen, vermoed dat de obstakels oude wortels van een groter eiland zijn. Hetgeen de volgende dag wordt bevestigd als ik de eigenaar weer spreek, die elke dag komt werken op zijn eilandjes. Dat zal overigens op een brasem na (die óók vast zit en die ik óók moet gaan halen met die boot) de enige beet van die kant zijn, de rest komt vrijwel allemaal van de vierde hengel. Maar dat weet ik dan nog niet. Aanbeten twee en drie volgen in het donker, de te verwachten kleine wilde schubs. De eerste fotografeer ik, de tweede niet eens, was midden in de nacht ietwat te moe. 

 

De kop is er af, what's next?

Die ochtend is echt prachtig, eentje uit het zonsopgang-boekje, en I don't give a shit dat het inderdaad knap vriest op dat moment, want wat is er nou mooier dan zo wakker te worden? Hoop overigens wel dat het de laatste nachtvorst is, zal zeker de vangsten positief beïnvloeden. Terwijl ik dit typ denk ik al "wat een onzin", want ik heb toch vaak genoeg meegemaakt dat juist die koude nachten het best waren. De reden? Geen idee, er is nog zoveel dat we niet weten. 

 

Ice, ice, baby

De dageraad ontwikkeld zich veelbelovend

 

De ochtend verloopt rustig, zonder actie, totdat op hengel drie die aanbeet komt, tegen een langer eiland aan. De vis springt het water uit pal tegen de schoeiing aan, die wilde wel weg, maar kon niet... voor de rest is al snel duidelijk dat ik weer zo'n kleinere karper heb. Maar wat een plaatje, lijkt mij een kruising tussen een kroes en een schub. Raar specimen. Had het er een dag eerder nog over met de eigenaar, die vertelde over netten van de beroepsvisser die van de palen scheurden omdat er teveel kroes inzat, en dat ze allemaal verdwenen zouden zijn? Eentje heeft dan toch voor bijzonder nageslacht gezorgd, en ik vermoed dat als ik mijn best doe, ik best nog wel eens een echte kroes kan vangen hier. 

In de middag volgen vrij snel na elkaar twee wilde schubs, die kan ik makkelijk tussen twee eilandjes in naar me toe trekken, ze komen vrij mak mee, om pas voor de kant wat tegen te spartelen. Met die laatste ben ik in mijn nopjes, een bijzonder fraai torpedootje. In het donker volgt nog een vis die of al wat kuitaanzet heeft of een nakomeling van een van de spiegels is, het oogt allemaal wat ronder. Inmiddels staat de teller al op 6 karpers (plus een brasem). Ben dus geheel niet ontevreden gezien het moment van vissen en de omstandigheden. 

De hybride kroes-schub; maar twee bijna rudimentaire baarddraden, verder de rugvin, de kleur, zelfs dat specifiek ruwe qua beschubbing, zonder slijm, van de kroes. 

 

Als gedeeltelijke voorouder toch iets edels?

Ergens die nacht weer een aanbeet op diezelfde vierde (meest rechtse hengel). Voel gelijk dat dit andere koek is, en ga direct achter de vis aan met de boot, voor zover dat gaat... Wat een geklooi zeg, amateur... De vis is inderdaad in plaats van mak mee te komen direct afgeslagen naar rechts, en zo achter een van de eilanden terecht gekomen, daarbij rakelings langs de paaltjes van de schoeiing scherend en omdat ik daar zelf nog niet was en de lijn er vlak overheen liep, is de zaak vastgeraakt aan een der oude schoeiingpaaltjes. In het donker een heel geklooi om dat los te krijgen. Maar dan is het directe contact met de vis weer herstelt. Die kiest ervoor nog de achterkant van een veenbult op te zoeken... waar ik niet kan volgen. Maar uiteindelijk ligt deze vis in het net. Eén blik met de hoofdlamp zegt me voldoende, dit is fors uitgevallen. Gelukkig heb ik wat grote bezwaarzakken bij me en vissen we niet in SCZH-water😎. Hoe groot doet er niet toe, in elk geval een vis waarmee ik graag het winterseizoen afsluit. En als tegen ochtendgloren wéér die hengel gaat lopen en er opnieuw een goeie vis aan het haakje hangt kan de sessie al helemaal niet meer kapot, alsof dat al mogelijk was. Het lijkt er sterk op dat al die vis zich maar op 1 punt bevind, ik geloof niet dat ze hier naartoe komen zwemmen om eens lekker te schranzen. Al met al 3/4 kilo voer opgemaakt, op 13 aanbeten is dat niet heel veel.

De ochtend die volgt is wezenlijk anders dan de vorige, de wind gekeerd, en zware bewolking heeft nu de overhand. Volgens buienradar zou het droog moeten blijven, maar ik ben er niet gerust op. 

Zodra het kan maak ik foto's van de twee gezakte vissen. En direct daarna weer een een run, op rechts, wat dacht je? Ook dit is weer een schub. Kopie van nummer 4 gisterochtend, ik moet heel goed kijken om te zien of het niet dezelfde is. 

De rest van de dag is en blijft het donker en stemmig. De ergste kou is er wel uit. Langzaamaan wordt het tijd weer op huis aan te gaan. Wéér met die boot... Dit keer windje mee. Ik kijk terug op een bijzondere sessie, heb prachtige karpers gevangen, ongeacht de grootte. En ben te gast geweest in een bijzonder gebied. Nu maar hopen dat Arend in het najaar weer mee kan. Weet nu al aan welke kant hij dan waarschijnlijk wil vissen😎. 

 

Die ochtend is wezenlijk anders dan 24 uur eerder

Stemmig weer, sfeertje

Een bak met edel bloed

10% van mijn jaartarget

Oerschubs

De zon dreigt zelfs door te breken, maar nee... dat gebeurd pas al ik weer bij de auto ben

En op de valreep nog een laatste vis, om het af te leren

Zoveel zooi

Alleen hier zouden ze wat aan moeten doen, je zal er maar wonen...

 

 

*Voor wie zich verontwaardigd voelt over de burgerlijke ongehoorzaamheid vanwege het tijdelijk opschorten van het buiten mogen zijn op bepaalde uren, ik bevond mij op (afgesloten) priveterrein, en niet in de publieke ruimte of langs de openbare weg.