My Precious

Biepbiepbiepbieppp gaat de wekker om 07.00 uur. Standaard in huize Moolenaar. Tijd om op te staan. Vandaag om er achter te komen of er nog, of weer, vis zit in het deel van het Haagse boezem waar ik gisteravond laat nog gevoerd heb. Wetend dat áls ze er zijn, dit 's ochtends aan de bellensporen prima af te lezen is, of aan andere visactiviteit. Niks eerst rustig ontbijten, maar na zetten van thee en een snel gesmeerde boterham die mee gaat, direct weg. Niet al teveel tijd deze ochtend, de arbeid kent vandaag ook haar verplichtingen. 

Half juli j.l. waren er een aantal forse onweersbuien die voor riooloverstorten zorgden en vanaf dat moment was ik de vis hier in deze zone kwijt, ze waren voor het slechte water uit weggevlucht naar schonere delen van het systeem. Daarmee voor mij onbereikbaar, want ik heb geen behoefte aan de binnenstad. Hoe ik dat weet? Tot die tijd had ik vaak vis in het net, en zag ik de vis eigenlijk altijd wel ergens zwemmen, maar vanaf dat moment in juli leek dit deel wel visloos geworden. Met een beetje geluk zou de waterkwaliteit inmiddels toch weer wat hebben kunnen verbeteren en zou de karper op haar strooptocht naar wintervoorraad ook dit stuk weer gaan aandoen. Maar toch nog toe niks, geen beet, geen bellen, rollen, niks, al met al een dooie boel. Heb het dus al een keer of wat geprobeerd na Italië, met vanochtend als zoveelste poging. 

Waarom ik dan toch ga? Het is toch vissen, en daarmee zen. Daarbij gok ik er op dat er een kantelpunt ten goede komt. En omdat ik niet weet wanneer, kan dat elke sessie wel zijn. 

07.30 zit ik aan de waterkant. Gezien de aardige diepte (en daarmee de onvermijdelijke lijnzwemmers) niet met mais en worm, maar met een voerveer onder de pen, met veel overdiepte. Beet is vis. Zo simpel normaliter. Lekker met de vers gezette thee en een broodje. Ik zit in een tuin op privegrond, niemand die erbij kan. Zelfs de auto staat op privegrond, dat scheelt de nodige knaken. Nergens nog vrij parkeren in deze stad.

Bij aankomst was er nergens iets van visactiviteit waar te nemen, noch zag ik voornoemde bellen, dus ik schatte deze sessie daarmee in als de zoveelste vruchteloze, maar niet geschoten is altijd mis, en zoals ik al aangaf, even een uurtje hier zitten is behoorlijk ontspannend. 

De meerkoeten zijn hoogst actief op mijn voerstek, dit is het derde legsel dit jaar en ik weet zeker dat ik een aanzienlijke bijdrage aan de voedselvoorziening heb geleverd, met het brengen van regelmatig voer vlak bij hun nest. Op dit moment moet ik tolereren, ze lachen me echt uit, dat er telkens meerkoeten duiken en met wat te eten bovenkomen. Als er twee van de vier beneden zijn, zie ik wat beweging op de pen. Zou beet kunnen zijn? Maar ik houd het op een meerkoet die de lijn raakte, al dook die een meter verder.

De eigenaar van de grond blijkt na dat uur ook al wakker. Doorgaans is hij wat later op uit bed en dat zijn dan net de uurtjes die ik meepak, want zodra hij wakker is komt hij een praatje maken en zijn daarmee mijn kansen direct minder,  (zijn) geluid draagt ver. Ik heb hem nog niet zover dat hij fluistert, en waarom zou hij ook? Hij gaat vandaag fietsen, meldt hij me. Zal dan zijn zware elektrische fiets langs mijn auto moeten wurmen. Het laat me niet direct los, en ik ga even kijken hoe dat verloopt. 30 passen de tuin door naar de voorkant. Maar voor niks, want de fiets staat al voor mijn auto zonder enig probleem, dus direct de 30 passen weer terug. Max 1 minuut, ik denk minder. Maar WTF waar is mijn hengel? Waar zonet nog mijn hengel lag is nu niks. Niet in paniek raken nu, rationeel blijven denken, schiet er door me heen. Zo onwerkelijk. Maar echt, er ligt geen hengel meer. Ik speur direct over het water; geen bootje met dieven, geen plonzen, geen vortex van een hengel of vis, geen rimpeling van iets, helemaal niks. Het water is glad zover als ik links en rechts kan kijken. Alsof ik droom. En dan moet je weten dat dit geen gewone hengel was, maar een CJW X Heavy, een van mijn gekoesterde pareltjes. Die is onvervangbaar. IRREPLACEBLE. 

Letterlijk een paar tellen terug lag hier nog een hengel op de vlonder *

Daar sta je dan. Kan wel janken. De eigenaar van de tuin is er nog gelukkig en ik snel terug naar boven om hem de sleutel van zijn bootje te vragen. Nou ja, bootje... het is een waterfiets. Zo goed en zo kwaad als dat gaat in je eentje stuur ik dat ding het water op, links en rechts speurend naar mijn hengel. Er zit een flink kurken handvat op en mijn ervaring is dat die knap drijft, ondanks de zware hengelblank en de Shimano 3500 baitrunner. Maar waar ik ook kijk, geen hengel. Ik vrees dat de karper langs de kant is gedoken het kanaal in en onder de takken is gezwommen die overal onder water liggen. Zo ook de hengel meetrekkend onder de takken. En daarmee voor mij onzichtbaar wordend. Ik voel me echt heel slecht, dat kan ik je verzekeren.

 

Sinds een week begint dit deel van het water weer iets van doorzicht te vertonen, dat is mijn geluk, want zo troebel als het geweest is... dan vindt je niks meer terug, als in dikke mist. Nu heb ik er nog hoop op, kan enigszins onder water kijken, zeg 30 cm. Maar het levert niks op. Heb een grote zone afgefietst en overal op of onder water gekeken. Wat te doen? Ik fiets terug naar de tuin en ga mijn dubbele hark halen in de auto. Dan maar de hele boel afdreggen, wellicht pak ik een lijn op? Na 10 minuten begrijp ik dat dat onbegonnen werk is, en al helemaal vanaf een bootje. Maar ik geef niet op, besluit dan maar het hele water af te gaan varen stukje bij beetje, in de hoop ergens die hengel te zien drijven. 

En jawel, op ongeveer 150 meter links van de stek waar mijn hengel te water gegaan is zie ik langs de kant tussen de takken onder water een kurken handvat met de hengel wijzend naar beneden, als een onderzeeër. Echt! In notime ligt die natuurlijk in de boot. Zou de karper er nog aan zitten? Na wat gesteggel met de lijn die overal onder- en tussendoor loopt zit er inderdaad nog een karper(tje) aan, een schubje. Die volslagen uitgeteld mee omhoog komt. En zich heel eenvoudig laat oppakken met mijn handen. Dat beest is uitgeput, die had de lijn niet kunnen breken (zit i.v.m. de vele takken met 33/100ste te vissen), en zou waarschijnlijk uiteindelijk een lullige dood gestorven zijn. 

 

In jubelstemming terug, van niets naar alles. En nog wat gevangen ook. Hoe zen is dat?!

 

 

Je hebt geen idee hoe blij is hier was, ik had 'm terug!!!

En dat alles veroorzaakt door zo'n klein visje van nog geen 50 cm, kan het nog steeds niet geloven.

 

* Heb de foto gemaakt nadat ik de hengel weer terug had, omdat ik toen al wist dat ik er iets in een blog/ verhaal mee wilde. Op het moment van ontdekking was dat niet mogelijk geweest, mijn gevoelens stuiterden tussen ongeloof en paniek.