Onder de platanen

De hitte is volkomen hier midden in de binnenstad. No escape. En om te vissen nu de polders ingaan is ook niet zo zinvol, daar zal de vis overdag ook niet echt zin in een hapje hebben. In nachtvissen, en/of statisch hangen, heb ik zelf even geen zin. Wat te doen? Stromend water opzoeken, daar zal de vis allicht wat actiever kunnen zijn? 

Komt dat goed uit, na een tijdje welles-nietes tussen Gemeente Den Haag en Hoogheemraadschap van Delfland, het gaat altijd om munten,  is het gemaal links van de oude sluis bij de Groothertoginnelaan weer actief en stroomt het water via de Valkenboskade weer als vanouds rond in het Haagse boezemsysteem. Voor wie het niet weet, er loopt een hele grote buis onder de Hanenburglaan door, van die inlaat bij de sluis tot aan de Valkenboskade. Een en ander stamt nog uit de tijd van het warme water. Was ooit de rand van de Atlantikwall in WOII. 
Die stromende Valkenboskade is  overigens een aparte blog waard, daar ving ik mijn eerste karpers 45 jaar terug. 

Voordeel van dat rondpompen (iets anders dan lozen, dat gaat via gemaal Schouten op Scheveningen) is dat de vis zuurstof krijgt. Nadeel is dat ze en masse uit de zones trekken waar het niet stroomt. Mijn Haagse priveplek is zo al sinds het einde van de paai zonder vis...  en geloof me, ik heb het echt geprobeerd. Vorig jaar net zo. 

Toevallig speel ik al een tijdje met wat plannetjes, maar het komt er nooit van, gewoon omdat er altijd betere en leukere stek-alternatieven voorhanden zijn. Maar nu heb ik een gouden kans, juist door toedoen van de hitte. In een versmalling waar het als een razende stroomt, maar waar door de woonboten die er liggen toch wat luwtes ontstaan, hier en daar gegarneerd met gele plomp en lelies. 

Donderdag 11 augustus moet de auto voor een zomercheck naar de garage, al vroeg. Komt goed uit, ga ik de avond ervoor al wat voeren en na terugkomst van de garage (ik kom er praktisch langs) ga ik er even vissen. For the fun of it. Het voer bestaat naast de bekende partikelkots uit wat handen tijgernoten, dan weet ik zeker dat er wat blijft liggen tot de karpers passeren. En dan doen ze, vroeg of laat, want ze móeten hier langs "naar buiten". 

Heb vier stekken gemaakt, dat moet voldoende zijn, ook niet bedoeld als volledige sessie, meer als manier om toch even vissend die hittegolf door te komen. En wie weet, die 46 ponder zwemt hier ook ergens? En anders maar een mindere god of godin. 

Bij aankomst op de middelste stek zie ik visbellen, onmiskenbaar! Visbellen, die heb ik nog nooit gezien in de delen met stenen kades? Het zou toch niet? Wat opvalt is dat die bellen, ondanks het direct in de stroomluwte van de boot voeren toch pas 1,5 meter erachter (links) omhoogkomen. Dat is dan toch datgene dat de stroom hier met dat lichte voer doet. Goed om rekening mee te houden. Dus niet voor de boten vissen, maar er achter, van rechts naar links gezien (met de stroom mee). Anders ligt je voer onder de boot, waar jij met je pen niet bij kan. 

In elk geval vis ik met een methodveer onder een forse pen. Fors omdat de lijn ook fors is, daarin heb je hier geen keus, Schreineriaans zou dom zijn. Dat, samen met de stroming, maakt subtiel penvissen tot een utopie. Om het mezelf wat makkelijker te maken dus een alles of niets systeem (al hoewel, weer veel geleerd over nuances in het systeem en lacunes in denken, laat ik het maar theoretische absoluutheden noemen, door de vele brasemaanwezigheid, maar ik wilde het kort houden...), bij ondergaan moet je slaan, want dan zit 'ie er aan. 

Om te voorkomen dat ik te veel last van lijnzwemmers heb vanaf het aas en de voerveer een meter ruimte gegeven, dan het lood waar de dobber op zinkt en vanaf daar omhoog. Geeft toch meer manoeuvreerruimte voor de vissen. Met gewoon penvissen vind ik dit verder goeie systeem veel te ongevoelig. Tegen de tijd dat je doorkrijgt dat een vis het aas opgepakt heeft en wegzwemt kan hij het ook al 3 x uitgespuugd hebben. Maar hier past het. Wel is het zaak dat ik na het ingooien en belanden van de voerveer op de bodem het hele zaakje nog even strek mijn kant op want anders ligt alles nog teveel op 1 hoop. 

Oerlelijke omgeving, maar het prikkelt me erg desondanks

Het oude setje, in 1980 speciaal voor deze kadevisserij gekocht

De schaduw onder de boot is van roofblei, er liggen er verschillende. Zo nu en dan verlaten ze de schaduw van de boot en zie je ze op het open water in de stroom jagen. 

Al snel zie ik dat het niet 1 setje bellen is, maar zelfs 2. Daarmee denk ik te weten dat het om brasems gaat, en niet om karper. Het duurt echter nog een hele tijd voor ik beet krijg, sterker nog, ik ben eigenlijk te laat, krijg een beuk op mijn top terwijl de lijn al strak naar de stroom wijst...  brasem? Nou echt niet, gewoon een karpertje! Die komt met niet al teveel strapatsen het net in. Ziet er uit als een van de stal van Ed, zou dan uit 2019 moeten zijn. De vis is nu 9 pond en 59 cm. Ziet er een beetje verkreukeld uit, zou de mindere (al hoewel... alles is perceptie hè) groei kunnen verklaren. Even op de foto. Aan mijn kleren is te zien hoe weinig ik dit als serieus vissen beschouw😎. 

Thuisgekomen snel even in de uitzetbestanden gekeken. Blijkt het een vis van laatste uitzetting van november 2021 te zijn geweest, nauwelijks 9 maanden geleden. En dan is die groei direct in een ander daglicht te zien. Ik zei het al, alles is perceptie. Dat is verdubbeling van het gewicht en een lengtegroei van 10 cm, en de zomer is nog niet eens voorbij... Door dit hier zo als te tonen maai ik een beetje het gras voor de voeten van de heren Froger weg, excuus heren! Gelukkig is het maar een klein karpertje:-). 

Die sessie vang ik ook nog de twee brasems die mij 2 uur teisterden met hun aanwezigheid, om mij te bewijzen dat zij echt de producenten van de bellen waren. Terugkijkend zie ik een blij man, ik heb lekker gevist. Ben connected met dit stukje kade (kom er al mijn hele leven, maar vis er zelden, de laatste keer in 2017, halfslachtig, en eerder al in 2007, en daarvoor al...). Het heeft iets, al zal dat momenteel zeker ook door de platanen komen, die houden de zon en daarmee de hitte weg. Daarbij staat er een windje dat het geheel net lekker doet afkoelen. Thuisgekomen staat de huisthermometer weer op 32 graden... No escape. 

Voor de foto mocht deze even op de kant, de rest onthaak ik in het water. Mooie brasems, stuk voor stuk. 

In de dagen die volgen ga ik nog een paar keer terug. Kan ook makkelijk, met het fietsje in 5 min. En het hoeft geen tijdrovende visserij te zijn. Als ze er zitten weet je dat heel snel. De 4 stekken heb ik teruggebracht naar twee, de vis komt van links of van rechts, en met dat stromende water kan dat snel en actief zijn, ze zoeken jou wel op. Dus een hoofdstek om lekker te pielen en een substek om naar uit te wijken vlak na een vangst. 

Toch weet ik geen karpers meer te haken, wel brasems. Elke sessie minimaal eentje, van die grote lappen, ongeschonden en sterke vissen. Zo sterk dat na aanslaan niet gelijk al duidelijk is waar je mee van doen hebt. En als die brasems azen allemaal in dezelfde zone, de substek doet helemaal niks? Toch vang ik telkens weer een andere. Vind dat niet erg, het houdt me lekker bezig. Komt dat 'echte' vissen vanzelf wel weer. Voor je het weet is het september. 

Lekker koel onder die platanen

Maar ook die hebben het zwaar door de droogte, lijkt wel al herfst

En die arme Andries, die had het héééét in zijn polders... 

Ondertussen met een paar woonbootbewoners leuk contact gehad, tot een biertje drinken toe. Ze hebben geen last van me, in tegendeel, zien dat vissen als beetje sociale controle langs hun toch wel kwetsbare "huis". Daarom ben ik ook zo vrij met de beschrijving van hoe en wat, een beetje Hagenees heeft zo uitgeplozen waar 'ie moet zijn. Maar dan ben je er nog niet, parkeren met de auto is nauwelijks mogelijk en daarbij knap duur. Daarbij loopt hier de pollerterreur vlak langs, dus grote groepen Hagenaars kunnen hier zonder omslachtig omrijden nauwelijks komen. Met het fietsje is het enige alternatief, maar daarvan zie ik er nauwelijks eentje, sowieso. En zit je dan toch eindelijk, dan krijg je te maken met heel veel voetvolk dat vlak achter je langs loopt, de meesten niet storend, maar er zijn ook de nodige grapjassen, gefrustreerden of regelrecht idioten bij. Moet je zin in hebben, tegen kunnen. Ik wist dat van te voren, heb er een state of mind van gemaakt. En als het me niet bevalt ben ik in 5 minuten thuis. Hopelijk to be continued, en anders maar weer een blog van een andere plek. 

Don't worry, be happy. Ik wel! Dit keer. 

Het lag in de bedoeling om de avond van productie van bovenstaand epistel op de oranje knop met publiceren te drukken, en dan lekker de vakantie te gaan voorbereiden. Maar het lot koos anders. 

Ik wil echt nog 1 keer in de zomerse polder vissen, vanaf september voel je hier echt de herfst naderen, in het al wegtrekken van vis naar herfst- en winterzones, vanwege afstervende planten en koudere nachten, en daarmee is het allemaal anders. Maar ben eigenlijk te laat voor zo'n poldertrip, voor ik vis (rijden, voeren en laten inweken) zijn we zomaar een uur verder en het is al 18.00 uur geweest. Het wordt sneller donker half augustus en morgen nog een laatste lange werkdag, dus niet te lang door. Ik lijk wel gek! Rijdend over een van de uitvalswegen van het centrum zie ik links de kadestekken liggen waar ik nog te weinig aan toe gekomen ben. Even afslaan, voeren, dan terug naar huis en met fiets en hengelzooi terug kost een half uur. Ik doe het! 

Zo gezegd, zo gedaan zit ik een goed half uur later prinsheerlijk te vissen langs een van de hoofdkades. Wat opvalt is dat er veel gevist wordt door allerhande volk, op allerhande vis. In alle hoeken en gaten. 

Stek 1 levert nog niks op, wellicht iets te snel op gaan zitten. Op stek twee installeren zich twee stadsvissers, dus dat gaat niet meer lukken. Dan stek drie maar, een gewaagde brugstek met palen. Op het idee gebracht door de filmpjes van heren Froger (effe googelen) en de ervaringen  van Andries, die staand op de brug rustig naar beneden vist in 3/4 meter water onder zo'n brug. En vangt. 

Had gevoerd langs wat dukdalven, aan de binnenkant, meestal is dat schoon. Staat inderdaad 3,30 water. Mind you, ik vis met de pen (oke met een voerveer eronder, maar voor mij nog steeds penvissen). Tijdens het uitpeilen zie ik al bellen die ik denk te herkennen als brasembellen. Ingooien, de pen gaat staan en direct onder. Ploep, weg! Slaan, hangen, niks brasem, maar karper. En niet een spiegel of edelschub, maar zo'n slanke wilde die 20 jaar terug in het Westland niet zou hebben opgevallen. Maar zien is nog niet vangen. Eerst schiet het beest onder de brug, dan terug het wijd op, dan naar links achter de palen langs. Goed zo, die kant wil ik ook op. Zal een aardige tour moeten maken om hem te gaan scheppen, hier is de kade 3 meter of meer hoog. Naar links loopt hij weer af, en ligt er zelfs een kajuitboot. Nadeel is, ik ben alleen, kan niet mijn spullen hier op die brug laten, dus zal alles moeten opladen op mijn lijf en dan gaan lopen naar links. Het loopt hier vol met bijzonder volk, in elk geval niet het soort dat ik langer dan een seconde of wat bij mijn spullen zonder toezicht wil laten. Dat klinkt veroordelend, maar ik woon hier vlakbij en je kunt niets van enige waarde buiten laten, álles wordt meegenomen zodra je je omdraait. Als ik mijn tas op mijn rug heb (van tevoren de ritsen dicht, had er wel over nagedacht), en mijn stoeltje op mijn borst gehangen, mijn schepnet in de hand en ook nog de hengel met vis in twee handen besluit die laatste terug te zwemmen via zo'n dukdalf, weer de brug onder... Drillen is zo niet mogelijk, dus alles weer van mij af gezet (gegooid) en de vis onder de brug vandaan getrokken. Ondertussen heeft het spektakel nogal wat bekijks getrokken, en mensen staan ook te fotograferen en te filmen*... Gelukkig krijg ik de vis weer gemakkelijk mee, dirigeer hem opnieuw naar links achter de twee palen langs. Hijs dan mezelf weer vol, vlecht de hengel om twee palen heen en loop naar de boot. Scheppen is daar dan een formaliteit. Ik ben er blij me, wat een hectiek! Dat het een klein wild visje is doet er niks aan af! Snel in het afnemende licht op de foto en terug. Verder vissen heeft geen zin, ik ben voldaan.  Voelde als een echt avontuur. 

Daar rechts tussen de palen en de brug ging mijn pen onder

Fantastische wildebras

* Achteraf spreek ik op de brug een moslima van Indonesische afkomst (ruw ingeschat), zij heeft het hele spektakel gefilmd en laat mij de video zien, dolkomisch, mijn gevecht met de spullen en de onwillige karper. Ik ben helemaal vergeten haar te vragen om een kopie. Of beter, ik heb er wel aan gedacht, ergens achterin een hersenkwab ver buiten het centrale deel, maar dat direct verworpen. Zo'n dame spreek je als onbekende man niet snel aan met iets persoonlijks als uitwisselen van gegevens (email), dat heb ik wel geleerd in de binnenstad van Den Haag. Gescheiden werelden. Helaas.