Tijd voor een knipbeurt, en meer

Vanaf terugkomst wintersport half maart heb ik als visser een onbestendig gevoel gehad, en daar regelmatig gewag van gemaakt in deze blog, alsof ik teveel achter de feiten aanholde, zus feiten die hand in hand met broer pechduivel ver voor mij uit samen luidkeels lachend langs de wateren denderden. 

Pas onlangs kwam daar een kentering in, in het gevoel althans, want terugkijkend naar mijn ervaringen en belevingen is er geen enkele reden tot klagen. Zo'n "klacht" kun je alleen maar koppelen aan verwachtingen, en ook ik was daar mijn eigen persoonlijke slachtoffer van, ondanks al die jaren van levenservaring. Niet een voorjaar zoals andere met plenty vangsten, maar al met al meer dan voldoende om te blijven tanken, en daarmee in balans te blijven. Nu achteraf bezien. Om met die bekende Amsterdammer te spreken; "Je ziet het pas als je het weet". Waarheid als een koe. 

Soms is het avontuur alleen al voldoende

Zowaar ook nog een nieuw PR, qua ondergrens dan. En ik was er echt blij mee, made my day

       

Meer dan voldoende om bij te tanken

Ik ben geen visser voor maar een paar wateren per seizoen, weet ook teveel stekken, mede door het grote netwerk, er is overal wat te halen. Dat leidt tot veel heen en weer rijden, instant vissen, maar dat maakt me gelukkig. De enkele keren per jaar dat ik mezelf pres met een doel (in het voorjaar doorgaans met zeelt of brasem) en het niet voldoende loopt, wat natuurlijk kan, het blijft vissen, loop ik tegen onvrede aan. Het is gewoon niet mijn manier van, ik moet kunnen schakelen, veel en als het moet ook snel. Simpel gesteld wil ik beet hebben en vangen. In mijn ogen is geen beet krijgen het niet voldoende goed doen, er is altijd ergens wel vis actief, het gaat er om dat je er achter komt waar en hoe. Trek ik dat door naar de rest van mijn leven, zie ik dezelfde patronen. Het voor jezelf werken (voor vele "bazen" eigenlijk) is niet anders, en tot aan mijn 40ste heb ik ook in de persoonlijke levenssfeer aardig rondgesprongen, netjes gezegd. Overigens, ik doe er in de blog wel eens wat lacherig of mild ironisch over, van dat verplicht moeten genieten dat we elkaar opleggen, maar ook daar draait het zeker om. Zolang je vrede hebt met je activiteit, of dat nou komt omdat je lekker vangt, of omdat het avontuur alleen al voldoende is, blijft het positief en geen opgave. 

Grappig dat een paar uur na bovenstaande getypt te hebben ik een (toch wel bijna dagelijkse) appwisseling met vismaat Arend heb, vanuit een hele andere associatie overigens, maar wel over dit onderwerp: en Arend is volslagen anders. Hij stelt dat hij dit najaar hooguit twee wateren wil bevissen. Hij heeft continuïteit nodig. Hapsnap werkt niet voor hem. Wordt 'ie onrustig van. Je begrijpt, we bots(t)en wel eens. Inmiddels hebben we dat losgelaten, ik stuiter heel gelukkig alle kanten op, hij bijt zich vast en samen doen we voldoende trips van een dag of wat, of een week, per jaar. 

Samen regelmatig naar het Grote Sop, afdeling bonding

Dat was ik allemaal niet tegengekomen, hangend achter twee statische stokken

Wat zijn wij als vissers toch bevoorrecht, en dat je daarvoor dan om 05.00 uur de deur uit moet is bijzaak 

Terug naar de kentering. Als overblijfsel van corona (de periode) had ik weer moeite om het ritme met de rit naar de kapper te vinden, met als gevolg opnieuw langer haar, op zich geen ramp, draag dat al sinds 1984 af en aan zo, maar ik had me voorgenomen met het ouder worden toch iets meer tot de beter verzorgden te gaan behoren... mede onder zachte aandrang van mijn betere helft. Alleen werkt die kapper niet mee; volgeboekt, of op vakantie, of zelf niet kunnen want te druk, altijd wat. Dus weer te lang dat haar... Eindelijk, op donderdag 28 juli, valt alles samen. Tijd én de mogelijkheid om er omheen ook nog wat te vissen. En omdat de mondhygiëniste ook in die contreien resideert ben ik in 1 klap van wat verplichte zaken af. De crux zit 'm in "ook nog wat te vissen", dat lijkt me duidelijk:-). Moest ik het alleen nog logisch organiseren in mijn kop om er maximaal rendement uit te halen. 

Al heel vroeg opgestaan, wil voor alle drukte uit even goed voeren op een paar plekken en kijken op een paar andere. Je kent dat wel, plompenveldje hier, bruggetje daar. Beetje riet, stukje open water dieper dan de rest, zoiets. Het voer bestaat zowel uit gefermenteerde granen en mais, als diverse soorten pellets en gecrushte bollen. Overgoten met een bewezen vloeibaar goedje, dit keer pure Maggi (gefermenteerde gist, kon een flinke fles krijgen bij de Dirk voor € 10,00). Qua weer mag ik niet mopperen, gewoon een mooie zomerdag met een wolkje en een matig zuidwesten windje. Al had wat regen zeker ook gemogen. 

Ik krijg een pluim van de mondhygiëniste, houden zo, en over vier maanden maar weer terug. Doeiiii. Rijd als een speer naar het water. Waar zal ik beginnen, bij het bruggetje? Die stek heeft me al wel eerder wat opgeleverd, dus daar heb ik vertrouwen in. Het is er wat lastig komen, in elk geval zo lastig dat ik duidelijk de eerste ben dit jaar. Wat ik weet pas ik toe, aan eigen kant ligt een heel ondiep plaatje en aan de overkant loopt een dieper geultje. Het plaatje bevis ik in de winter, dan staat de middagzon erop en is het doorgaans wat troebeler, het geultje op de andere momenten. Ik zie al belletjes, dat kan niet missen. En inderdaad, zal geen 5 minuten hebben hoeven wachten, want bingo. Zoooo, dat is een sterk visje, die weet van wanten. Wat doet dit als ze volwassen zijn? Heb maar 1 hengel me, en omdat de andere stekken om een langere hengel vragen dt keer een 14 voeter, maar op dit stekje zou een korte wel makkelijker zijn geweest. Na de obligate foto mag hij of zij weer terug. Ik vermoed de meest recente uitzetting, en dan praten we over november van vorig jaar. Helemaal niet slecht met 6/7 pond op midzomer. Door naar stek 2, een mooi spoorbruggetje, hier is het wat smaller en daardoor dieper. 's Winters kan het behoorlijk stromen en die stroming heeft hier over de hele breedte zijn werk gedaan. En schoon en hard op de bodem. Hier ligt altijd vis, lekker onder een afdak. Zo ook dit keer, eigenlijk een herhaling van de vorige aanbeet. De pen komt even omhoog en schiet snel weg, aanslaan is een reflex. De lange soepele 1 lbs doet zijn werk, ik kan de vis goed uit de opgeschoten rieten houden. Wederom een spiegel, en wederom eentje uit de laatste batch. Op zijn of haar eigen manier net zo mooi. Ik ben er blij mee. 

Parel met een Hoofdlettâh

En nummer 2. We vinden het al bijna niet bijzonder meer. Tijd voor weer een serie kalen? 

De volgende stekken leveren niks op, zou ook te mooi zijn. Wel zie ik her en daar nog wel wat actieve vis. Het is dus zeker nog zinvol om na de kapper een uurtje of twee terug te gaan. Ik loop de stekken nog even na en drop wat pellets, echt miniem, geen partikels meer. Wil eventueel gemiste en vaak later weer terugkomende vis niet verzadigen. 

Het kappersbezoek duurt een uur en er wordt regelmatig tegen me gezegd "ja ik ben zo klaar, je mag dadelijk weg". Blijkbaar is aan me te merken dat ik in an angling state of mind ben. Zal niet zo gezellig zijn geweest, maar ja... Ook de kleding spreekt boekdelen:-). En de geur...

Terug aan het water eerst naar de stek met het boompje, die heeft nog geen vis opgeleverd en is doorgaans eentje welke dat wel doet. Nu veel bellen, er is dus vis aanwezig. Beet duurt dan doorgaans niet zo lang, zeker niet als je beseft dat ik al vijf uur geleden gestart ben met voeren. Dit keer na de aanslag een zeelt die wegspurt, en een goeie. Zou wel eens mijn penvisrecord kunnen verbreken, dat op 53 cm staat. Helaas schiet deze vis los na het pareren van wat rare manoeuvres een zijsloot in. Tja lullig, maar liever een zeelt dan een karper zo. Door naar de spoorbrug. Geen bellen, maar direct al teken van leven op de pen. Na een minuut of wat een niet te missen opsteker en hangen. Deze is wat groter, dat blijkt uit alles. Niks mooier dan in het semi heldere water zo'n goudoranje schim te zien zwemmen. Maar tegen de druk van de soepele hengel is maar weinig bestand, ik vang er ook de grotere grassers mee, en die zijn op zo'n korte afstand doorgaans véél sterker dan een karper. Dus ook deze vis komt in het net, en daarmee op de foto. Vandaag gaat het eigenlijk wel heel makkelijk. 

Bij het eerste bruggetje verjaag ik een of twee vissen, die lagen op het ondiepe plaatje en ik kan geen positie innemen zonder dat ik zichtbaar word helaas. Maar misschien straks later nog? Heb ook nog de stek met het boompje. Wellicht weer een zeelt?  Die komen doorgaans in kleine groepjes. Je gelooft het niet, weer vis op de stek. En dat op een gewone zomerse dag, waar je eerder bij verwacht dat ze wat actiever worden in de schemering. Bij aanslaan doet deze het anders, in 1 streep zonder te stoppen heel gestaag door de slip. 10 meter wordt 20 meter, 20 meter wordt 40 meter... en verder. Het gaat maar door... En ik heb het later nagemeten. Wat is dit, heb ik een vis in zijn staart? Het kan, zeker bij mijn methodiek van een loodje op 10 cm van de haak. Er komt een moment dat ik denk, die zwemt door naar het einde van de vaart. Maar gelukkig zijn de soepele hengel en de lange rekkende lijn op een gegeven moment voldoende om ook deze vis te stoppen. Ik dril haar heeeeel voorzichtig terug, die haak kan overal zitten. Eenmaal teruggepompt blijkt dat de haak toch voorin de bek zit. Pfff, kan ik er wat druk op zetten. Het is dan ook snel over, al met al toch een behoorlijke krachtsinspanning geweest. En toch geen monster met 16 pond. Wel het zoveelste voorbeeld van de (groei)kwaliteit van de vissen van Special Carp. Deze dame (denk ik) is bezig aan de derde zomer in dit water, en dan al 16 pond. 

Inmiddels is het tegen 18.00 uur en de corveeplicht roept. Kijk, ik heb werkelijk alle vrijheid om mijn dagen zo in te delen dat ik naast het obligate mijn deel van het geld verdienen ook maximaal kan vissen, als ik er maar wel voor zorg dat er gekookt wordt 6 dagen in de week, op een redelijk moment. Toch een goeie ruil in mijn ogen. Als ik gebleven was, had ik er zeker nog een bij gevangen. Maar het is goed zo. 

Wat een bullebak, niet te stoppen, en toch netjes in de bek gehaakt

En om het allemaal weer wat te relativeren; ben daags erna weer terug geweest. Want als ze er zitten moet je er direct de vruchten van plukken. Daarbij kunnen er ook groteren tussen zitten. Ik had me de moeite kunnen besparen, al na 1 ronde weet ik dat het weer net zo is als doorgaans, geen vis. Ze zijn weer doorgetrokken en verdwenen. Geen rimpeling, geen bellen, of troebel water, nee zelfs geen irritante kreeften. 

Maar wat een droogte weer, ik snak naar regen, en de natuur nog meer!!