Wereldstek

Het is mij vreemd te moede als ik zaterdagochtend vroeg de 15de april j.l. de deur van de Hamerstraat in Den Haag dichttrek, vandaag de laatste officiële dag als Hagenaar, of feitelijker, vanaf vandaag ben ik Gouwenees. 
Dat Gouwenees worden heeft de laatste 3 maanden mijn leven beheerst, of beter, de weg ernaar toe, zowel in fysieke zin - klussend - als emotioneel, in mijn hoofd. Al met al toch een hele stap, maar eigenlijk al 30 jaar in de pen, het was onvermijdelijk. In elk geval het wegtrekken uit mijn te drukke en ongezond volle geboortestad om ergens een groene enclave op te zoeken. Nu is de gevonden stad/wijk zelf ook niet zo groen, het blijft een stad, maar vlak erom heen des te meer. Vismaat Arend beschreef het onlangs nog na het delen van wat recente vangsten als het Karperwalhalla. Hear hear. 

Deze zaterdag ga ik eindelijk weer eens 'de polder' in, dat staat er ad random, want het gevoel is ook ad random, maar sommige polders doen me meer dan andere. Er is 1 polder waar ik een meer dan speciale band mee heb opgebouwd, kom er dan ook al eeuwen. En juist hier is het de laatste jaren schrapen geweest, ondanks het op papier mooie bestand. Ik wil juist hier weer een karper vangen. Andries is me al een keer of wat voor geweest en op een super (wildbreed) schub na was het voor hem ook afzien, en zeker niet zoals andere winters/ vroege voorjaren. Nat én koud eigenlijk, het zal zeker mede zijn tol geeist hebben. In die zin heb ik niet veel gemist en was klussen niet eens zo'n hele slechte tijdsbesteding. 

Veel te koude lente...

... maar wel lente!

"Er omheen des te meer, of ik nou noord...

... of zuid ga". 

Het is nog schemerig als ik aankom. Dit keer niet de fout maken die ik op laatste 1ste Kerstdag maakte, en blind het grasland insturen (met toestemming van de boer), verwachtend dat ik op stalen rijplaten terecht zou komen, die net een dag of wat ervoor weggehaald bleken... resultaat, onwrikbaar en onmiskenbaar tot mijn assen in de vette klei. Gelukkig is een boer nooit vrij en hebben ze me uiteindelijk snel bevrijd, maar wel ná hun Kerstontbijt. Kneep 'm wel flink, want het was het laatste (Kerst)moment met mijn schoonmoeder, dus te laat, of erger niet komen was geen optie (ze overleed inderdaad een paar dagen later). Zo wijzer geworden zet ik vandaag de auto veilig in de berm. Voertje eruit, en met het emmertje het land in, met een grote boog om de percelen heen waar ik grutto's hoor. Al met al toch een goed half uur heen en weer. Drie stekken gemaakt, en verderop in een volgende polder nog eens drie. Voordeel, je kunt je kansen spreiden. Ondanks dat het allemaal bij elkaar in de buurt ligt, kan de aasdrang flink verschillen. Daarbij ben je er wat tijd mee kwijt, en kan de stek zo voldoende "inweken". Nadeel, ik ben soms al moe voor ik een hengel aangeraakt heb, het zijn flinke einden, en lopen over gras waar veel koeien lopen is wat anders dan een wandeling over een voetbalveld, een echte steeplechase voor voetgangers. (En daarom zie je er ook nauwelijks iemand). 

Zal pas rond 11.00 teruggeweest zijn op stek 1, alles op het gemakje, het is vandaag - eindelijk - een schitterende dag zonder wind en veel zon, met een temperatuur in de krappe dubbele cijfers. 

Aankomen in indianensluip, ingooien, een kopje thee willen inschenken, en dat niet kunnen afronden, want de pen komt al omhoog... BAM, aanslaan en een dril die hoopvol doet stemmen. Totdat ik zie dat ik een grasser gehaakt heb. Dat ze er zwemmen is een feit, maar hier op deze specifieke stek heb ik er nog nooit een gevangen of gelost. Ik ben overigens zo met die rotkarpers bezig dat het voor heel even, een nanoseconde, een deceptie is, maar dat duurt niet lang, wat een schoonheid weer. Blij!! 

En zoals dat dan kan gaan, de andere vijf stekken hélemaal niks. Begrijp jij dat nou? 

Toch gekoesterde spoorbiels

Een week eerder al met Andries naar een van zijn favoriete voorjaarswateren geweest, op een wat bewolkte dag met regen in het vooruitzicht. "Dan azen ze langer door." En hoe hij dat toch (weer) voor elkaar krijgt; drie karpers en twee brasems rijker. Terwijl ik het met 1 exemplaar moet doen, dat dat dan de grootste is, is bijzaak. Het gaat om het gegeven dat hij altijd meer beet krijgt. Terwijl we nauwelijks anders vissen of voeren. Er moeten toch verschillen zijn, het komt te vaak voor. Het zal hem ergens in de finesse zitten, dat heb ik door de jaren heen ook wel met anderen zo meegemaakt. Het geheel net wat secuurder uitgevoerd, beter doordacht, of verfijnder aangevoerd? Het zal om fractionele verschillen gaan, die de gewone sterveling ontgaan, maar desondanks voor grote tegenstellingen kunnen zorgen. Wat weten we nog maar weinig. 

... ingevallen bekkie, nee, niet de vis, maar wel helemaal gelukkig

Onlangs weer eens een normaal aanvoelend weekend gehad, voor mij dus een visweekend, toch in elk geval de zondag. Het weer redelijk. Was even wennen om vanuit Gouda te starten, sowieso met spullen pakken. Waar ik eerder blind kon pakken moet ik nu het koppie erbij houden. Mijn tip; voor een maximale kwaliteit van leven zo min mogelijk verhuizen, of zo min mogelijk verzamelen, dat kan natuurlijk ook nog. Beiden zijn mij vreemd uiteraard. 

Die polders maken me zen, direct. En dat het eigenlijk ook allemaal alleen maar cultuurlandschap (ik citeer hier een boer) is zal me deze ochtend worst wezen. 

Ik ga voor de drieslag; in drie polders voeren, en proberen te vangen, qua tijd in toom gehouden door niet teveel stekken per polder. 

In polder A een bewezen voorjaarsstuk, wat ondieper dan de rest. In polder B een bewezen winterzone, kan zomaar zo zijn dat de uitgestelde lente de vis nog niet allemaal heeft doen uitzwermen, je moet je kansen spreiden. Polder C als bonus achter een schuur waar de zon goed bij kan, maar de koude noordenwind niet. En met een bestand dat daar in de buurt moet huizen, zo is mijn overtuiging. 

Voer miniem in polder A, daar zal ik het eerst terug zijn. Wat meer in polder C. En idem in polder C. Als ze er liggen dan kan het snel gaan, dus moet je ze vast houden. 

Teruggekomen bij A geen teken van vis, en na afvissen ook niet van leven. Daarna nog een ronde, maar dan is het genoeg, er zit geen vis (nog) in deze zone. Als Andries even later een paar percelen verder neerploft - vandaag vissen we niet samen, maar is er wel afgestemd wie waar en wanneer - en ook niks vangt bewijst dat mijn vermoeden. Dan naar polder B, duurt altijd even. Hemelsbreed een paar kilometer waarvan het meeste met de auto, en toch 3 kwartier nodig tussen ophalen en opnieuw inwerpen. En dan moet ik stevig doorstappen. Iets zegt me in het midden te starten, en ja hoor, ik zit nét, of de opsteker komt al. Bam, hangen. Sterke vis zeg, abnormaal, heb nooit iets van die vroege KSN discussie begrepen waarbij gesteld werd dat de wilde schub zoveel sterker zou zijn dan de gekweekte schub of spiegel, inclusief voorbeelden van vervormde zwemblazen. Je begrijpt, dit is een (gekweekte) spiegel inclusief behoorlijk vervormde zwemblaas...  wat een geweld. Van links naar rechts, zonder ophouden. Heb teveel karpers gevangen, zeker ook 100% wild, én groot, naast verse kweekuitzet om het wilde schub is sterker-verhaal te conformeren, ik verwijs het hierbij naar de prullenbak.

Prachtvis, goed uit de winter gekomen. Ben er content mee. En dat polder C niks oplevert en dat daarna de verwachtte regen 's middags roet in het eten gooit doet aan mijn gevoel niks af, we zijn vertrokken! 

Na de regen ben ik lekker in mijn wijk gaan vissen, letterlijk lopend. Had er al een keer of wat gekeken en wat lekkers gestrooid. Het schemert weer, nu richting donker, daarmee is de cirkel rond. En mijn hengel ook; vang er een kogelronde schub, gelijk het nieuwe PB van het watertje. In een paar jaar tijd bijna 10 kilo. De foto onthoud ik jullie, het is een te kwetsbaar watertje. Wil je vissen in het Goudse pak dan uit de op de singels. 

De nieuwe lichting doet het uitstekend. 

Langzaam maar zeker ga ik de stress van klussen en verhuizen achter me laten, elke dag een stukje, dat voelt goed, en ook broodnodig. Gelijk dat gevoel maar afsluiten dan hier ter plekke: had een vliegende start, maar binnen 1 week halverwege maart viel de zaak in duigen; zowel geen gas - door een onhandige koppeling, duurde even voor ik alles bij elkaar had, niet regulier te vinden - als geen water. Was zo slim geweest door een raar liggende waterleiding in de badkamer heen te boren áchter tegelwerk tijdens bevestigen van een douchewand, dan moet de boel verplicht open en kom je zo'n witte kunststof leiding (met koperen kern, dat wel) tegen die met een speciale druktang moet worden gerepareerd. Goede raad is duur, of beter duurt even. Had ook geen telefoon en internet, bleek bij installeren door KPN. De buurman 2 appartementen onder mij had ruzie met 1 onder mij, en had alles maar weggeknipt... inclusief mijn deel. Het bleek om verse glasvezel te gaan en men was niet in staat om e.e.a. een twee drie te fixen... ik kan er inmiddels een boek over schrijven. Omdat het leven verder door gaat toch ergens in die •••week naar Amsterdam gereden om een bank te scoren, die volgens opgave van de verkoopster 235cm lang moest zijn. De rit naar Gouda was al een avontuurtje, maar thuis bleek de bank niet in de lift te passen (wist ik al), maar kwam tevens vast te zitten bij de allereerste draai in het trappenhuis. Bij nameten bleek hij 262... oeps. Heb hem maar voor een paar dagen geparkeerd in het trappenhuis, en op een zeer natte avond kwamen Niels (Koetsier) en (vis)vrinden mij uit de nood helpen. Met 6 man is de bank in de stromende regen buitenom opgetakeld, wat eigenlijk zo gepiept was, chapeau mannen. Ik kon weer adem halen. En... gaan vissen, waarvan akte. 

Beiden M24, en al een vader en moedertje, en de benodigde 'overgrootmoeder' bestaat niet als koppelstuk...

Van het te gebruiken scanapparaat bleek de batterij leeg

Beneden in het KPN hok lagen twee afgeknipte glasvezelkabels van 20 meter lang, rara hoe die weer omhoog konden, niemand die het wist, infra of niet? De oplossing liet even op zich wachten. 

Het vervoert was al een avontuurtje. Helen kijkt het aan, die vertrouwt me kompleet, ook wat waard.

Dan maar even een paar dagen zo, compleet gestript

Chapeau, mannen, jullie zijn mijn helden, en allemaal karpervisser

Met de hut op orde tijd om het weer alleen maar over relevante zaken (lees; vissen) te hebben

In het bruine café op de hoek hebben ze dát prima begrepen