woensdag 23 oktober 2013

Raar weekend

Sessie 18 t/m 20 oktober

Aanvankelijk zou het weekend van 18 t/m 20 oktober in het teken van barbeel op een een der grotere buitenlandse stromen staan, en inderdaad hebben ik en mijn Belgische vismaat daar 24 uur min of meer vissend doorgebracht, inclusief een nacht waarin ik een barbeel van 57 cm ving, maar het steeds harder stomende water deed ons voortijdig stoppen. 140 grams loden bleven niet meer liggen. Door de druk van water en meestromend afgevallen blad ging de boel telkens zoveel wandelen dat de zaak vast kwam te liggen tussen de vele stenen op de bodem. Wat resulteerde in steeds weer met een bootje het water op moeten om vanaf de andere richting de zaak weer los te trekken. De prachtige natuur in deze tijd van het jaar maakte veel goed, maar toch niet voldoende. En... de voorspelde en inmiddels gearriveerde regen deed ook haar duit in het zakje, ik kom maar niet van dat abonnement op Murphy af...

De natuur is prachtig in deze tijd van het jaar

Telkens weer het water op moeten met een bootje om de boel los te trekken gaat tegenstaan

Wat bij karpervissen met relatief zware voerdelen als boilies geen probleem is -zware stroming- is dat bij het vissen met lichter voer, als granen, hennep en kleinere pellets wel. Dan wordt een teveel aan stroming een vervelende spelbreker. En voeren een gok. Als je niet weet waar en òf je voer de bodem raakt gaat de onzekerheid aan je knagen en als dan ook de eigenlijk te verwachten vangsten uitblijven wordt zinvol vissen zinloos vissen. Zeker bij een vis als de barbeel waarbij spot on (met dank aan D.F.:-)  kunnen voeren en vissen bepalend is voor het succes. Al is ook deze zienswijze een kwestie van perceptie, dat besef ik.
Dit in tegenstelling tot de Hollandse stromen als Waal en IJssel waar het prima kan lukken om slechts met een brok kaas richting horizon èn grondbanken toch de nodige barbelen te vangen, kan niet anders dan dat daar de populatiedichtheid aardig groot is. Die werkwijze brengt hier geen vis in het net, of het moeten een paar verdwaalde hongerige kopvoorns zijn.
Gelijk bij weggaan werd de stek ingenomen door plaatselijk concullega's... begreep al niet waarom die twee heren al een keer of vijf langsgelopen waren zonder boe of ba te zeggen. Dit in tegenstelling tot andere passanten, iedereen had wel een praatje, sommigen zelfs van 1,5 uur, mocht je wat terugzeggen op hun eerste vraag.

De concullega's

Maar het zat me niet lekker, ik wilde toch vis vangen, had het hele weekend vrij gehouden om te vissen. It keeps me sane... Dus in plaats van naar huis toch maar solo richting Limburgse visgronden, daar had ik nog wat af te maken en dat kon prima met deze meer statische aanpak. Onderweg echter werd de regen een niet aflatende hoosbui met hang naar nog veel meer, dus de afslag richting Maastricht heb ik genegeerd, stug naar huis jakkerend in de stromende regen.

Thuis heb ik mijn 'wonden gelikt' en de zaak omgebouwd naar doodaas-vissen. Hengels, aas, tassen, en ja ook een voerboot, wat neemt een mens toch veel mee... Vismaten David en John zaten al vroeg, maar konden melden dat het nog niet liep, dus ik had geen haast.
De door mij beoogde landtongpunt op het desbetreffende water bleek in 1 jaar geheel en al dichtgegroeid met elzen en wilgen... en het vermeende gaatje rechts op de video was slechts ontstaan door een omgevallen boom, die er ook nog steeds lag, dus ook dat ging hem niet worden. Jammer, want vanaf hier is (of beter; was) een interessante diepere zone te bereiken waar zich altijd wel vis ophoudt.


Niet getreurd, want Arjan Snoeij had al een dag eerder de eerste grote blankers gevangen op een van de wateren in de buurt. Voor mij het sein om dan daar de snoekbaars te belagen. Die snoekbaarzen komen in de schemering achter de blankvoorns aan de taluds op. Beiden op zoek naar voedsel. Arjan vist hier met maden en ik dus met stukken blankvoorn. Op zijn snoekbaars aan een lange nylon onderlijn met een klein dregje. Snoek zit hier ook wel, een paar monsters zelfs, maar de overgrote meerderheid is snoekbaars, vandaar dat ik dat wel aandurf.
Als verwacht moest het schemering worden voor ik de eerste beet mocht ervaren. De vis liep goed en zonder haperingen door, aanslaan was een formaliteit. En dat gold even later qua beetverloop ook voor de tweede beet, maar die miste ik falikant. Een gat in de lucht was wat resteerde. Plus de onbenullige blik van een verbaasde visser...
Met de vangst van de snoekbaars is de kop er weer af, het roofvisseizoen is van start. To be continued.

Wat een prachtvis toch