Get it all!!

Het is me wat met die titels, bijna een hobby binnen een hobby. Komt echt nooit voor dat ik niks weet, sterker nog, elke te maken blog passeren er vele die toepasselijk zijn. Voor deze had ook Erratum (wegens het bloggen vlak na de vorige blog over dezelfde plek vlak na de vorige sessie. In plaats van weer een maand verder zoals ik meestal doe, of denk je dat ik alles post? Nee slechts het relevante een stukje verderop in de tijd), Nabrander (eigenlijk hetzelfde, maar wat puntiger), Timing is alles... (met dank aan AT. Nee niet jij Arend, die andere AT😛), Red Letter Night (met recht), en vast nog wel een paar andere die opgepopt waren tijdens het 'schrijven'. Dat schrijven vindt al in mijn hoofd plaats in de 'gang' naar het echte vervaardigen, toch een heel proces. En het er werkelijk uitpoepen brengt mijn vissersgedachten tot opnieuw nul of daaromtrent, geeft rust. Herkenbaar voor de heren bloggers? Hartstikke leuk zoiets voorconstrueren, het geeft al richting, zelfs tijdens de sessie zelf i.v.m. benodigde fotografie. Al moet eea niet de boventoon voeren, het moet een leuke bijzaak blijven. Vandaar geen advertenties bij de blog of mezelf in de race naar FB-duimpjes gestort. Van John H. weet ik dat hij destijds in de tijd dat hij veel publiceerde, en dat is toch wel weer een jaar of 8-10 geleden, dáárom ook veel viste. Zijn eigen woorden. En toen de publicatiemogelijkheden opdroogden daarmee zijn visserij ook minder frequent werd. Alsof ie uitdaging, a reason for being there miste. Zonde John! Dat zal mij niet gebeuren, vissen vangen en buiten zijn ("jaja, kun je met wandelen ook...") zijn dermate leidend dat al dan niet publiceren of bloggen daar niet veel aan zullen kunnen veranderen.

Euhhh, zou het kort houden... dus terug naar de aanhef over titels. Ja die spreek voor zich:-), dat blijkt dadelijk vanzelf, maar hoe kwam ik er aan?
De ochtend van deze nachtsessie was de sessie eigenlijk al gepland 'thuis', m.a.w. in overleg en alles klaar gezet de avond ervoor, maar door omstandigheden had ik geen zin. Geen zin nee, komt heel soms voor, net zo goed als de donderdag ervoor om dezelfde reden, en ook geen zin dat uit te leggen. Die bewuste ochtend bleef ik dus na de vroege wekker liggen. Hetgeen voor de relatie (een uitstekende, ik zal het er maar even bijzetten) ook goed is, het was per slot van rekening een zondag, en zo'n samenochtend kan vele facetten kennen. In dit geval kwamen we samen bij muziek uit, koppie thee op bed, gekookt eitje, tijd voor elkaar, ieder met zijn eigen telefoon de ander wat laten horen. Stimulerend. Onder andere de band Mandrill, van mijn kant. Goed opletten nu, ouwere jongere met een hang naar soul, funk, jazz en/of wereldmuziek, want ik weet vrij zeker dat ook jij daar nog nooit van gehoord hebt. En dan heb je wat gemist. Mandrill ken ik pas sinds een paar jaar, ondanks dat ik aardig ingevoerd ben in het genre, kwam toevallig eens op de TV voorbij in een special over de jaren '70. Een typische jaren-70 band die de oversteek naar Europa nooit gemaakt heeft, waren ze niet mee bezig. En ik was direct verkocht, daar zat alles in waar ik van hou als het om groove gaat; spetterend, swingend, zompig heet, en energiek! Wow! Aanrader. Een van hun nummers heet Get it All, en daarvan liet ik de live versie op Youtube zien aan mijn ega, en dat bleek precies wat ik ging doen later die dag, zonder het nog te weten. Op zich al leuk, maar de beslissing voor deze titel kwam op het moment dat ik thee ging zetten 's ochtend achter mijn hengels, ná alle commotie omtrent mijn vangsten...
En dat Engels? Altijd maar weet dat Engels... vooral bij mijn titels. Doe er mijn best er zoveel mogelijk een NL-equivalent van te maken, maar dat bekt helaas zelden... excuus aan de puristen.

Beslismomentje

Na vorige sessie was ik een soort van verzadigd, had gedaan waar ik voor kwam, grote zeelt vangen, op verschillende wateren. Het voelde goed. En dat ik niet de langste en/of de zwaarste mogelijk had gevangen, toch wel een doel voor een specimenhunter, vond ik niet erg, wijt ik toch aan andere 'gegevensvergaartechnieken', weet vrij zeker dat het om dezelfde vissen gaat.
Had nog wat pijlen op mijn 2019-boog, waaronder een water een stuk verder van huis, diep en helder, zoals er zovele langs de grote rivieren liggen. Dit water is een geruchtenwater, alles wordt er groot en er zou ook grote brasem en zeelt zwemmen. Ben er al een keer of wat naar toe geweest, maar zo makkelijk is het allemaal niet, er gelden vele beperkingen (en gelukkig maar), het is geen water voor een 'zomaar even' sessie, het heeft een hele eigen aanpak nodig, maar elke keer leer ik wat bij. Eigenlijk wilde ik hier deze periode starten, en dan aanstaande zomer 'doorleren', ongeacht of die vissen nou wel of niet paairijp waren. Maar het enige moment kort bij om dat nog te doen (om redenen) was het weekend dat op tijd van schrijven net gepasseerd is, het Pinksterweekend. Helaas was de wind veel te sterk op zaterdag, dat had niks geworden op zo'n grote plas. Dus door naar de zondag, en dat werd aanvankelijk ook niks... Zie hierboven. Die dag na het luie opstaan eerst nog wat kluswerk, dat is soms dwingender dan vissen. En pas toen dat achter de rug was mocht ik weg van mezelf. Inmiddels was het 17.00 uur. Naar de grote rivieren rijden was inmiddels geen optie meer, en ik wilde eigenlijk ook de nacht blijven, hetgeen daar niet mag, en heb geen geld (over) voor een vette prent. Na afgelopen winter waren er 17 processen-verbaal uitgeschreven, kun je nagaan wat dat in de warmere maanden wordt. Wilde de nacht doorhalen gewoon omdat ik dat nodig had, even rust. Er kwam niks beters in me op dan naar de oude stek van de vorige blog te gaan, ondanks de behaalde resultaten, denkend dat het niet beter zou kunnen, maar kijken wat er van zou komen. Had er het weekend ervoor nog een 'social' gevist met mijn niet echt serieus vissende vismaat, of mijn heel soms meevissende beste vriend - het is maar hoe je daar naar kijkt - ondanks de te verwachten paai.  Dat werd qua vissen niks, op een minizeeltje en een duikeendje na, wel heel gezellig, en broodnodig omdat beide vaders recentelijk overleden zijn, dus voldoende te delen. Ik kon de zeelt in de verderop gelegen kom horen spetteren, lang leve het nageslacht, dus ging er vanuit dat de vis 'in de paai zat'. En het zo'n beetje over zou zijn. Nou gaan ze nooit allemaal tegelijk en ook nooit alles in 1 keer, dus ergens was er nog hoop een fat lady aan te treffen. (Zie de vorige blog aangaande dit onderwerp).

Ahhhh... mocht waarschijnlijk als kleuterzeeltje nog niet 'meespelen' met de oudere broers en zusters in het grote wierbed...

Menu duikeendje? Horror voor het thuisfront.

"Groetjes terug"

Bij het water aangekomen is er helemaal niemand, geen rukbunker te zien, bizar toch eigenlijk, goed visweer én een lang Pinksterweekend... dus ik kan overal gaan zitten. En waarom niet direct op de eerder beviste stek? Het is een stek die me ligt, ondanks dat ik 'm al 20 jaar (letterlijk) negeer als mogelijkheid om zeelt vanaf te vangen, tot dit jaar eigenlijk. Heeft met de blik op het water te maken. En die is bevallen. Herkenbaar voor jullie vissers toch? En... ik heb er in al die jaren geen andere zeeltvisser gezien, die gaan allemaal op andere (hoeren -toch wel-)stekken zitten. De karpervissers zien doorgaans wel mogelijkheden voor dit stekje, dus is de stek meestal ook nog eens bezet, maar dat terzijde. Dus direct naar die plek, zonder omkijken.
Wat schetst mijn verbazing als ik bij aankomst in het water tuur en dode maden op de bodem zie liggen, vlak bij de kant, die zijn echt van vandaag. Hoeveel mensen voeren met dode maden? Toch niet zoveel, in elk geval wel de 'kenners'. Is een andere visser (specimenhunter of betere feedervisser?) me voor geweest? En heeft ie wat gevangen? En wat, groot of klein? Is de stek een afgelikte boterham? Toeval, of toch weer te open in de vorige blog? Insiders halen allerlei info uit tekst die voor een niet-ingewijde slechts woorden zijn. Weet er maar een paar die alle feiten van de vorige blog aan elkaar zouden kunnen lassen en daar hun voordeel mee kunnen doen, en dat mag ook, anders meld ik er niks over, ook een keus, maar kan me niet voorstellen dat een van hen het geweest is. Maar toch, deze stek is doorgaans karpervissers only. Net als ik al die jaren negeren zeeltvissers hem.

Verse dooie maaien

Later blijkt dat het om toeval gegaan is, in elk geval geen bekende uit de scene, deze info met dank aan een van de wandelende nieuwsberichten dat elk water wel kent. Meestal irritante lui, maar op deze plas niet, ik vermaak me altijd prima met deze specifieke gast(en). Opvallend overigens dat er in de tijd dat ik er ben deze sessie wel veel 'gekeken' wordt door (mij) onbekenden, allemaal karpervissers. Alles (?) schijnt vol te staan in de regio, zo wordt me verteld, hetgeen overeenkomt met mijn eigen verwachtingen. Dus is men op zoek naar ander water. Helaas voor de heren karpervissers wordt er dit jaar hier bijzonder slecht gevangen, en ook de zeeltvissers kennen een slecht(er) jaar. Ja Rob, jij niet👌. Je bent een zeeltkanjer! Gelukkig is dat slechte vangen van de karpers alom bekend, en lekker demotiverend, dus ik blijf vannacht alleen, want ze druipen allemaal weer af. En ik besluit te blijven, afgelikte boterham-stek of niet. Ook op deze stek zijn er essentiële puzzelstukken nodig voor het betere succes, zo is gebleken.

Even terug naar mezelf; de vorige vissen kwamen niet geheel door toeval in het net rollen, heb er heel veel over nagedacht, en er drie jaar (bijna) blanken op zitten, zowel sessies overdag als meerdere nachten in voor- en najaar. Waar anderen wel vingen. Kan mijn zeelten de afgelopen jaren hier op 1 hand en een beetje meer tellen. Het wilde maar niet meer lukken, thuiswater of niet, altijd was er wat dat maakte dat het niet ging lopen. Maar zoiets geeft wel een leercurve, als je er maar probeert achter te komen wat je verkeerd doet, en als je daar goed mee omgaat komt vanzelf de aha-erlebnis.

Ik zit pas rond 19.00 uur te vissen. 1 hengel op een compact voerstekje, de andere 'zoekend' verderop, mochten er geen vissen in mijn buurt zwemmen. Zie al heel snel een school grote brasems zwemmen vlak onder de kant, en die hebben duidelijk ook nog eens paaidrang. In juni nog? Dacht dat die een maand geleden al aan de beurt geweest waren? En toen kon ik ze (ander water) niet op de voerstek krijgen, vier blanks op rij.... Deze brasems hebben vanavond mijn zone uitgekozen voor wat post-paai, en lijnzwemmers zijn aan de orde van de avond. Goed te herkennen door het in een sterke hoek opzij zien gaan van je lijn. Al hoewel de waker en Delkim samen aangeven dat je een bloedrun hebt... hartverzakkend...
Weinig voer, ik vis vis voor vis (leuke zin!). Plus dat er al zeer recentelijk vandaag onbekend voer in gegaan is. We zien wel even, kijken hoe het zich ontwikkeld, in de paaitijd weet je niks. De avond brengt verder geen vis, al zie ik wel wat draaien boven het voer, ik houd het op zo'n brasem. Ondertussen is de wind gedraaid, van de stek af helaas... en het gaat ook een warme nacht worden, niet onder de 15 graden. Zal lekker slapen worden, warmere nachten zonder wind op je stek brengen muggen. Slapen zal ik wel -althans al die brasems lekker doorzwemmen naar andere oorden, grote brasems zijn vaak wel nachtazers- want zeelt is niet zo'n echte nachtvis. Het gebeurd wel eens, maar doorgaans valt het stil een paar uur na zonsondergang, om in de allervroegste ochtend weer vrolijk op te starten. Ik zet de wekker om 05.00 uur, om even bij te voeren. Laat de hengels verder in, verwacht niet al teveel. Misschien een karpertje.
Als ik net lig, rond 23.30 ("ja liefje, jij ook, slaap zacht, en ik zie je morgen, xxx") gaat de rechter hengel 'lopen'. Karpertje? Sterk! Eens moet de eerste keer zijn. Ik maak mijn voer extra heet om een beetje te selecteren in soort. Zeelt houdt er van. Een zware dril volgt, zonder dat kenmerkende bonken. Als de vis in het net ligt verwacht ik een uitzetspiegeltje oid, die zwemmen tegenwoordig overal, maar ik zie een gouden flits. Zeelt? Ja, het is een zeelt, en een hele beste! Denk haar, want feestje, ik zie kuit, zelfs al te herkennen. Op de kant blijkt mijn gelijk... deze dame heb ik al eerder gevangen twee weken geleden. Het is de vis waarvan ik zei dat ik haar als eens door het oculair van een ander heb mogen bewonderen, en mijn zinnen op gezet had. En, hoe mooi, ook nog zwaarder geworden. Met 200 gram meer is het een hele hele beste zeelt geworden, ietsje langer over de voerplek grazen had me een 4 kilo vis opgeleverd😂😂. Meten doe ik ook, en ik kan er met geen mogelijkheid van maken wat het me eerder opleverde, er is een cm "verdwenen". Kijk dat bedoel ik, het overkomt mij ook. Lekker belangrijk verder...
Gelukkig heb ik een tunnelnet in de auto liggen van drie meter lang, dus bewaren is een optie. Daarbij is het al heel vroeg licht en heb ik een camera met acceptabele hogere isowaarden, dus ik ben heel even hebberig. Deze dame is zo mooi, daar wil ik nog een plaatje van. Op dat moment ben ik blij, maar nog niet euforisch, dat kan een recente dubbelvangst niet bij me losmaken, ondanks de kleine gewichtstoename en daarmee jaarrecordverbetering.
Vanaf dat moment is het onrustig op de stek, telkens weer lijnzwemmers -ik weet hoe het komt, is voor een andere blog, ooit, maar wel interessante materie- maar zonder aanbeten. Moet tot 03.00 wachten. Midden in de nacht, mind you. Heb tot nog toe geen oog dichtgedaan (met dank aan twee Poolse jongelui die godbetert op 10 meter van mijn tent willen w*ppen, alsof ze het er om doen, want ze moesten eerst lang mijn plu, dus hebben me gezien), en beter gaat het niet worden, want de beten komen op gang.
De tweede aanbeet levert weer een 'karpertje' op, lees; een zeelt. Dit keer een hele lange slanke vis, zonder een greintje kuit. Toch al gepaaid? Ik denk nog steeds van wel. Al kan het zo'n hele oude niet meer kuitrijp wordende grandlady zijn geweest, heb er wel al eens wat over gezegd. Maar sterk! Echt niet normaal. Ondanks de slanke vorm toch nog hele begerenswaardige zwaartecijfers. Van gewoon blij naar blijer. Dan volgen twee mindere godinnen in de vorm van een paairijp vrouwtje van 50 cm en een minizeeltje van 40 cm. Plus zo'n brasem, met 65 cm (bij staart open; en met staart dicht 70😝) en 4600 gram een hele beste. Maar het beest zit zo vol builen, wratten en zweren dat ik haar direct van de mat overbreng naar de weegzak en na wegen direct overbreng naar het water, te vies om beet te pakken. Dat een visser dat zegt, maar alles is perceptie:-).
Ondertussen is het half vijf in de ochtend en ik besluit bij te voeren, na vijf beten zal er niet veel meer over zijn onder water. Plop plop plop verdwijnen de ballen onder water, openspattend bij eerste contact. De zoekende hengel had ik ondertussen al eerder ook op de voerplek gedropt, toen bleek dat de vis toch hier vanaf ging komen.
Om 05.10 weer een 'loper'. Weer een karper? Nu echt? Tjesus, wat is dit nu weer? En opnieuw blijkt het een zeelt, een monster, de zwaarste van dit jaar zal blijken, voor mij weer een mijlpaal. Gaat ook niet meer veranderen, tenzij toevallig nog gevangen met toekomstig zomers karperen. Wat een massa, vooral in de hoogte als je aan de voorkant kijkt. Naast kuit ook vlees, zoiets als een breedgeschouderde hoogzwangere Oostduitse waterpolospeelster uit de jaren '70 die op alle dag loopt. Op de foto komt het allemaal wat minder uit, heb je wel eens. Wil haar ook niet al te lang boven water houden, ze is klaargestoomd voor het minnespel... heeft ze al haar krachten dadelijk voor nodig. Maar zeer indrukwekkend. Ben inmiddels euforisch.
Is het dan nu klaar? Nee hoor, om 06.00 uur weer beet. Ook zo'n abnormale dril. Weer zo'n bak. App mijn vaste vismaten "durf 'm niet eens te wegen" daarmee suggererend een record te hebben. Was ik al euforisch, inmiddels over the moon. Kon eea niet meer rationeel waarnemen. Al viel het gewicht na weging mee, of 'tegen', het is maar hoe je het bekijkt, en het blijft een buitencategorie zeelt, zo'n visuele topper, type Engelse standaard.
Alles op maden overigens, de Spotted Fin miracle berry wafter was dit keer niet in trek. Met dank aan mijn voorganger? Wie weet wat die allemaal gevoerd heeft? En opnieuw zo'n grote, vier stuks op rij, het kan niet op, alsof je voor je verjaardag niet alleen een Porsche, maar ook een Ferrari, een Bentley en ook nog eens een Maserati krijgt... ben er beduusd van en van slapen komt het niet meer. 
De stek gaat langzaam in de afbouw, de lijnzwemmers nemen af, vang nog wel twee kleinere zeelten, waarvan de kleinste zelfs geen 40 cm, is, zal me leren. Blijf tot 12.00 uur, om bij te komen, het te laten bezinken.
Op weg naar huis realiseer ik me een hele bijzondere sessie meegemaakt te hebben. Niet alleen het formaat an sich, maar ook de aantallen gerelateerd aan het formaat, vier vissen die gezamenlijk meer dan 15 kilo wogen, evenals dat de vis alleen in het donker kwam. En allemaal in één school gegroepeerd. Zoals ik al jaren vermoed. Wat heb ik nog gemist? Daar kom ik maar op 1 manier achter, maar dat zal tot volgende lente moeten wachten. Eens kijken of ik dan opnieuw dit plekje vrijelijk zal kunnen benutten, of dat ik een kaartje moet gaan kopen.

En dat is één, euhhh twee... Amsterdamse André zei het al, "ze houdt van mij".

De langste van het jaar, en toch geen 60...

De hoogzwangere Oostduitse waterpolospeelster. Wat je niet kunt zien helaas, is de diepte van deze vis.

Visueel genieten, plaatje van een zeelt, Engels aandoend

Stijgerteiger(en)

Iemand vroeg me onlangs waarom ik regelmatig zo kritisch ben in mijn blogs. Tja, aard van het beestje, deels? En er is regelmatig wat mis aan de waterkant, helaas. Prima uitlaatklep zo'n blog. Ben ik het kwijt. Al hoewel, zaken waar ik me écht aan stoor zoals die analfabeten met overlast gevende loslopende honden op plekken waar dat niet mag en ook prima staat aangegeven, of waar dat wel mag en de eigenaren gelijk vinden dat hun 'kind' ALLES móét mogen ter plekke (helaas op steeds meer plekken, met dank aan onwetende ambtenaren), inclusief je hengels van de steunen lopen, je lijnen meenemend terug het fietspad op, "dan had je er maar niet moeten gaan zitten", kijk daar heb ik het niet over.... dat raakt me teveel, wordt ik emotioneel van... en woedend.
Maar hij had een punt. Wil niet eindigen als een van de mannetjes op het balkon van de Muppetshow. Een beetje meer happy go lucky. Het is maar vissen. Iets met prettig buiten zijn en ontspannen. Dus maar weer eens een blog met leuke zaken, zoals mooie zeelten, zeker als ze de 55 cm aantippen of voorbij gaan, hetgeen me regelmatig overkomen is dit seizoen. Kan er geen genoeg van krijgen er naar te kijken. De eerste vier zeelten hieronder kwamen allemaal uit 1 sessie en zijn allemaal anders, goed te zien als je ze aan dezelfde kant fotografeert. Zo eigen, karaktervissen. Wat mij betreft behoorlijk goed te herkennen onderling. Het water begint al wat op te warmen en de eerste kuitaanzet is te zien.

De sessie waarin de vissen hierboven gevangen werden was eigenlijk de laatste, in een reeks met regelmatig zeeltvissen (en vangen), omdat "De Steiger" er zou komen. En dan is er nergens anders tijd voor... Inmiddels een gevleugeld woord in huize Moolenaar-van Velden, dat kun je van me aannemen. Zo'n onding op 10 meter werkhoogte waar ik een aantal dagen, zo niet weken, op zou moeten vertoeven, elk vrij uurtje wegploeterend. Stelde het al drie jaar uit, maar nu móést het echt. "Voor de zomer." Ja, dan ben je aan de beurt als zich een stabiele weersperiode voordoet, zwangere zeelten of niet... Heb gelukkig geen last van hoogtevrees of andere angsten, maar dat omhoog en omlaag tijgeren gaat je op een gegeven moment tegenstaan. En toen het verwachtte weer ook echt mooi bleef, kwam er weer wat lucht, want daardoor schoot een en ander lekker op. En na al dat afkrabben en aanverwanten heb je voor kitten en aflakken niet meer de hele dag nodig, en in mijn (echte) werkplanning had ik wel vooraf grote gaten geschoten. Ik zag mijn kans dus schoon en ging direct pleitte zodra dat kon voor een uur of wat. De zeelt zou zomaar in de paai kunnen schieten en daarna is het weer 'over'. Overkwam me vorig jaar.

Pas als je er met je neus bovenop staat zie je de ellende

En dat moet er allemaal af

Waarvan akte

Het gaat de goeie kant op, ik zie al grondverf

Gone fishing... Om 06.00 uur 's ochtends sta ik al op de parkeerplaats. Ondanks het uurtje rijden.

Daar links rolt er eentje, tegen de lelies aan, tegen de overkant. Dat wordt uitvaren met het bootje.

Duurt dus niet lang....

Al wel mooi de lengte

En bij de volgende ook het gewicht, bij deze goed verdeeld over de vis, is van nature robuust

Of bij deze alleen tijdens de paai. Maakt mij vandaag niks uit.

"O, daarom de term voerboot?"

Ja nu wel, mij een beetje plagen tijdens het zeelten. Waar waren jullie een maand geleden?

Duidelijk een stelletje, een beste vis voor een mannetje

Strak in de lak, maar dan wel van een beter merk

Moet het nou echt nog een keertje?

Zo, bijna klaar, hij kan weer weg

In de periode die volgt ga ik uiteraard veel vissen. Niet dat ik sowieso tekort kom, maar heb toch het gevoel iets in te moeten halen. En alles valt samen, weersomstandigheden en (vrije) stek keuze, naast een behoorlijke portie eigenwijsheid, een beetje waterkennis en zeker ook het nodige geluk.
Eindelijk mag ik weer eens een aantal echte zeelten begroeten, vissen van dicht tegen de 4 kilo en de magische lengte (voor niet ingewijden, dat staat op 60 cm. Al word je er tegenwoordig mee doodgegooid op social media, tuurlijk jongens, allemaal 60-ers...). Dat is lang geleden, moet terug tot 2012, in de pre-blogtijd, om resultaten van die orde van grootte te zien. Voor mij is een zeelt pas interessant als hij 55 cm is, en niet dat ik voor de rest als een snob mijn neus ophaal, maar daar ga ik pas voor op pad als begeerde ondergrens van het ware. Maar de laatste 7 jaar is het redelijk schrapen gebleken. Ben dan ook een zeer zuinige meter, en zal mezelf echt wel tekort doen... (not!) Discussies over goed meten ga ik niet meer aan, iedereen doet maar, ik vergelijk mijn vissen alleen nog maar met die van mezelf, en dat is goed beschouwd ook de enige graadmeter. Had destijds in 2012 27 zeelten van 55 cm en groter, en dat op een totaal van ongeveer 60 gevangen vissen. Dat waren ongekende tijden, puur te wijten aan het bevissen van twee speciale wateren. "Waarom niet daar nu heen dan?", zou je kunnen zeggen. Helaas, de wateren waren al vrij snel na mijn bezoeken ontdaan van hun vissen door ziekte of simpelweg teruglopen van het bestand door ouderdom. Heb er destijds, niet alleen in 2012 maar ook eerder, prima kunnen vinden wat ik zocht, zeelt richting Engelse standaard, dus was behoorlijke verwend geraakt. Sindsdien geen water meer wat ook maar in de verste verte kan tippen aan die plekken. Al zit daar het hernieuwd vinden van (dezelfde) liefde ook voor een deel in, een dag heeft maar 24 uur, en niet alles kan om vissen draaien. Dus heb ik vrede met het idee dat je niet altijd maar groter kan, en ook niet constant. Zat al heel snel in de toplaag van BV NL, en als die wegvalt en er is geen alternatief is het klaar. Maar goed, uitweiden over bijzaken kan ik als de beste, terug naar de laatste vangsten.

Toch altijd op zoek naar de grootsten van een water, en daar kun je op verschillende manieren mee om gaan, lees sturen.  Het was niet alleen de stek, maar ook het onderbuikgevoel dat me vertelde niet voor de meesten te willen gaan, in de hoop de groten mee te vangen, maar juist weg te blijven van de meute. Letterlijk. Jonge(re) geile opdringerige mannetjes die de dienst uitmaken in de grotere groepen zeelten. Daar blijven de oudere dames van weg, niks MILF, maar "aan mijn lijf geen polonaise". Dus moet je op zoek, je gevoel laten spreken en de kennis toepassen die je in jaren hebt opgebouwd. Wat ik daar echter voor nodig had waren stevige westenwinden, gezien mijn idee op welke stek het allemaal specifiek moest gaan gebeuren, en die winden hadden we al een tijdje niet gehad. Weet zeker dat ook daarmee de droogte van tegenwoordig (deels) kan worden verklaard, bij westenwind komt ook de regen mee. Toen het er naar uit ging zien dat die winden - even- kwamen zat ik klaar en de rest is geschiedenis.
 

Eerst een forse chaperon

Dan een kleinere zeelt; 48 cm en mind you 2600 gram! Oehhh, de toekomst!

Moet je maar niet koken tijdens primetime, enne niks anti-aanbakpan... marketingpraatjes

Inmiddels slim genoeg om twee schepnetten mee te nemen. Twee grand ladies gevangen houdend voor even...

Enter the monster(s). Oké geen nieuw record, maar na zoveel jaar weer een echte bak, waar ik erg blij mee ben.

Deze heb ik al eens vrijwel zeker eens aanschouwd door een oculair, toen niet mijn vis en ook niet mijn camera. Maar de dame had wel een vinkje gekregen. En ze zal het begrepen en onthouden hebben...

Moest de stek helaas verlaten het gevoel hebbend dat de koek nog niet op was, had ik nog maar 24 uur gehad... en kon pas later in de week weer terugkeren. Volgens de weerberichten zou ook op die komende dag de wind opnieuw naar het zuidwesten gaan draaien. Zou ik tot die tijd stelselmatig wat voeren, om ze bezig te houden. Waarvan akte.
Maar dat viel tegen op de dag zelf, en daarmee de vangsten, pas heel laat in de middag draaide de wind, en toen na lang wachten...

Te mooi, te kalm, te braaf, zomers klotsend

Kijk, nu gaat er wat veranderen, kom maar op!

Van een lome

bijna zomerse kabbel

naar een steeds feller briesje

het water steeds meer rimpelend

totdat er uiteindelijk weer kleine witte kopjes mijn kant op komen rollen...

... samen met de vis. Mission accomplished. Wat een bak weer, en een onbekende ook nog.

 

Ondertussen heeft de zeelt gepaaid, na dat bloedhete weekend in de start van juni. Ik zal niet beweren dat het hiermee allemaal weer over is, weet zeker dat niet alle zeelt in 1 keer paait, dat ze ook verschillende momenten na elkaar hebben, desnoods met weken ertussen én dat de grotere dames zo lang mogelijk proberen de dans te ontlopen totdat ze er echt 'klaar' voor zijn, maar toch is het anders als je weet dat de paai al begonnen is. Vind het in elk geval lastig om er dan 110% mee door te gaan. De oplossing ligt in het bevissen van dieper water, wat ik ga doen, heb de epistels van Gibbo goed bestudeerd, al kan het zomaar zo zijn dat ik ook daar (ander water) te laat ben.