Augustus veilig gesteld

Heb mezelf eind 2020 voorgenomen om dit jaar (2021) elke maand een karper te willen vangen, en dan liefst per maand telkens een vis meer. Dus 1 in januari en vervolgens 2 in februari enz. Maar dat tweede 'doel' raakte al snel uit zicht; waar ik in januari inderdaad 1 karper ving, waren dat in februari al 11 vissen en in maart zelfs 19 erbij... het liep als een malle, en het was nog winter. Dus dat heb ik maar gelaten, kwam niet meer goed. En maar goed ook, juli bleek een kuitenbijter... slechts op 1 juli wist ik een karper te haken en alle 10 sessies erna, waaronder vier nachten, eindigden in een vette blank. Dat deed zeer. Van het zo succesvolle voorjaar was slechts de oude glans over. Hoe snel gevoel zich kan keren.

Op zaterdag 31 juli houdt het 's middags eindelijk op met (weer eens) regen. Ik ga voor de makkelijk oplossing. Próberen een karper te vangen, zover ben ik al. Niet met de pen de polder in, maar statisch op een wat breder stuk. Eerst een diepere strook aanvoeren met de voerschep (kan alleen bij windje in de rug) en een uur of wat later terugkomen. De lichte barbeelhengels opgetuigd met methodveren en wafters vanwege de zachtheid van de bodem. Dat ik en passant mijn piepers vergeet mag de pret niet drukken. Gewoon de baitrunner aan, hengels op een emmer en kijken naar lijn en toppen. Reuze old school. Heeft altijd wel even tijd nodig, maar als ze het vinden kan het snel gaan. Zo ook nu, tegen zonsondergang binnen het half uur van elkaar drie aanbeten, waarvan ik de eerste twee haak en vang en de derde letterlijk mis, vraag me niet waarom? Twee beauties, van eerdere uitzettingen. Ze doen het goed hier. Lekker in het vlees, goed in de groei, en voor zover dat vast te stellen is nauwelijks uitval. Op termijn zal dit zeker een polder zijn waar het goed toeven is. Als ze er niet uitgestroopt worden, zoals ik vermoed... maar dat is voer voor een andere blog.

 

Van de nood een deugd gemaakt, ging eigenlijk net zo goed, en leuk je lijn zich plots te zien strekken

Juweeltjes...

... waar ik geen genoeg van kan krijgen, ongeacht de maat

 

Een dag later is het augustus en even krijg ik het benauwd, het zal toch niet zo zijn dat er geen karper gevangen kan worden in deze maand, we gaan zo op vakantie en daarvoor is er helaas maar waar zoveel van-alles-stress dat er waarschijnlijk weinig gevist wordt? Dus gelijk die ochtend terug naar het plekje van een dag eerder, gewoon opportuun. Wellicht dat er nog vis is blijven hangen op het voer? Die dag is weer eens een dag met veel hemelwater, maar tussen de buien door is wel te zien dat er vandaag minder vis in deze zone zwemt. Ik heb er slechts 1 nodig, voor het goede gevoel en het veilig stellen van het subdoel om elke maand een karper te vangen. Duurt al met al wel even voor er een beet komt. Maar ik vermaak me prima, die polders hebben allemaal een eigen karakter, het er mogen zijn is al een cadeautje. Plots is daar die aanbeet en kan ik in mijn hengel hangen, want deze vis denk dat 'ie me een kunstje kan flikken, de bocht om. Als die bocht door krachtig blokken niet gehaald wordt is het snel over. Ik zie al vrij rap dat het een forse spiegel is. Goed voor het contingent gevangen spiegels dit jaar, dat blijft wat achter, ondanks mijn waterkeuzes, waarin ze prima vertegenwoordigd zijn. Een forse spiegel kan maar 1 ding betekenen, het moet een originele vis zijn. Waarmee ik een oude bedoel, van (ver) voor mijn tijd als verenigings-visuitzetter. Heb ooit gezocht in de archieven, maar kon niks vinden recenter dan begin 90-er jaren. Dat betekend dat deze vis rond de 30 jaar oud kan zijn en uit de kweekvijvers van de OVB van destijds komt, een zgn Valkenswaarder. Geeft de vangst extra glans! Weet dat er geruchten gaan over "grote spiegels", maar die heb ik zelf nooit aangetroffen, maar als deze hier nog zwemt kunnen er natuurlijk ook nog echte grote zwemmen, je weet nooit alles van een water. Bemoedigend en uitdagend.  

Is ook schitterend! En met het Valkenswaard-aura omgeven.

Dat veilig stellen van augustus had ook best op een ander moment gekund dat kort daarop zou volgen, maar omdat dat een behoorlijke expeditie en experiment zou worden, had ik er van tevoren rekening mee gehouden dat er niks gevangen zou gaan worden, slechts gehoopt. Er waren nog teveel variabelen om daar enige zekerheid over te kunnen hebben. De lokale bijnaam suggereert zelfs standaard een blank. Ben die trip, inmiddels achter de rug, met vismaat Leon geweest. En die heeft het geweten; regen en wind, echt niet normaal. Maar we gaan al meer dan 25 jaar terug, dus hij had het kunnen weten. Vooral voor mij, met de behoefte het anders te doen dan de locals, een hele opgave. Schuin van rechts komende forse winden met slagregens maakten van 350 meter uitvaren geen pretje, ondanks de stevige elektromotor. Evenals de vele kreeften* en forse brasems. Als je onbeschermde bol binnen een paar uur verdwenen is van je hair door kreeften, ongeacht dat daar twee kilo aan bollen bijgevoerd is, en de brasems een 24 mm bol niet met rust laten - of wat dat aangaat, ook niet een forse klauwhaak met lange hair en drie mega tijgernoten, en geloof me, dan is 350 meter indraaien een heel eind - dan weet je dat je aan de beurt bent, en dat er van fijngevoelig vissen geen sprake kan zijn. Ik moest mede door de visafstand teruggrijpen op keiharde 28 mm bollen en een forse seal en dan nog maar bidden dat de bol lang genoeg intact bleef om een karper te interesseren. Wat dat laatste aangaat, dat had wel een een aanzwengeling nodig, in de vorm van twee dagen "voorvoeren" (dat is wat je feitelijk doet als je vist, maar geen beet hebt😎), in de hoop dat jouw plek ook gevonden wordt naast de andere al bestaande voorvoerplekken. Vanaf dag drie had ik zelf binnen 24 uur drie runs, plus een eerder wel eerlijk gevangen maar toch niet getelde vis. Food for thought guys!! Al met een al een sessie die geschikt zou zijn geweest voor een smeuïge blog, maar ik heb mezelf voorlopig een "publicity-ban" opgelegd, dus hier laat ik het verder bij, geen fraaie prooipronkbeelden deze keer. Wil er namelijk in de toekomst ook nog naar toe kunnen zonder gelijk gekielhaald te worden door de jongens die zo hun best doen het allemaal niet aan de grote klok te hangen. Hetgeen ze aardig lukt, chapeau. 

*Leon vertelde dat hij gelezen had dat een wetenschapper heeft berekend wat het gemiddelde aan kreeften per hectare in de ZH-polderwateren zou zijn. Ongetwijfeld in het kader van het nut er op te kunnen vissen door de beroepsvissers. Deze wetenschapper kwam tot 600 kg per hectare. Dat is op zich geen getal waar je van schrikt. Als je stelt dat een kreeft 50 gram weegt, dan zijn dat echter wel 12.000 exemplaren. En dat is wel een duizelingwekkend aantal. Zelf denk ik dat er minder kg per hectare aanwezig is, maar dat kreeften ook minder kunnen wegen. Dus links om, of rechtsom kom je aardig in de buurt. Ergo, veel te veel. Geen wonder dat er vele wateren niet meer normaal te bevissen zijn. Los van alle ecologische schade en aanverwanten. Wanneer worden de beleidsmakers eens wakker?

Dikke bak, slechts in technische zin gevangen. Dat vangen blijkt maar één kant van de medaille, en heel soms de minder belangrijke kant

28 mm bol, keihard en in seal. Zo gingen ze er in...

... en als je mazzel hebt kwam het er zo weer uit

Gelukkig was deze dikke dame wel op tijd bij mijn bol, pffff

Regen, regen, en nog eens regen... Maar ja, had je wat anders verwacht? Als het extreem regent, of langdurig, dan appt mijn zoon aan mijn vrouw "is Hans soms weer vissen?"

Ter illustratie; er zal 60/70 liter extra in die boot gelegen hebben, geen wonder dat die accu snel leeg was...

Helemaal in mijn element😉! Cheerio.

Je zou zeggen dat iemand na vier dagen stevig weer en aanverwanten wel weer naar huis verlangde, maar omdat Leon al vroeg moest aftaaien op de ochtend van de vierde dag wegens huiselijke verplichtingen en ik sterk het gevoel had dat de vis niet meer aanwezig was (een van de andere voorvoerders die ook in deze zone van het meer viste had namelijk ook geblankt, en dat gebeurd hém weinig) ben ik ook rond het middaguur gaan inpakken, in de wetenschap nog een aantal uren beschikbaar te hebben van een vrijgemaakte dag, en die beter elders vissend kon gaan besteden. Had nog wel zin in een toetje na die beulen en het beulswerk. De Valkenswaarder van vorig weekend smaakte naar meer, die was ik geenszins vergeten, ondanks de kanonnen van afgelopen dagen. Met zoveel voorspoed zou er best nog wel eens wat extra's in dat vat kunnen zitten. Waarvan akte! Zie foto. Weer een doel gehaald, al tien 20-ponders en dat nog voor de vakantiebreak. Alles wat in het najaar komt zie ik als bonus. Deze ging trouwens wel het hoekje om, maar omdat ik wijs geworden met iets steviger hengels was gaan vissen, kwam dat alsnog helemaal goed.

Moest me echter eerst nog door de brasems heenwerken in het kader van "nee, niet weer hè".

Het zoetste karpertoetje. Niet alleen ook een Golden (Valkenswaard) Oldie, maar ook nog eens boven de magische grens. Wat een parel hè!?

 

Op deze plek is mijn ervaring dat het niet hard genoeg kan waaien, zo lekker schuin over het water. En dan strak tegen de overkant vissen. En die kans deed zich opnieuw voor, voor de derde keer op rij in korte tijd. Dan moet je er zijn. Kon me nog een ochtend vrij maken ondanks de naderende kampeerdagen. Had zelfs door omstandigheden de avond ervoor kunnen voorvoeren, iets dat in deze polders vanwege de afstand tot mijn woonstee eigenlijk nooit lukt. Dus waren de verwachtingen hoog gespannen. En die kwamen uit, naast een verse uitzetter, altijd welkom, opnieuw zo'n originele vis. Wat een schoonheid weer, in mijn ogen nog mooier dan de twee vorigen. En waar die nou ineens vandaan komen? En zich zo keurig op rij bij mij aandienen. Zouden ze wellicht samen optrekken? Daarvan zijn verschillende voorbeelden. Vang je de een, maak je ook kans op de ander. Je moet weten dat met name winter 2011/12 hier in deze omgeving behoorlijk huisgehouden heeft. Hele bestanden verdwenen na die koude periode, de polders behoorlijk leeg achterlatend. Maar deze vissen hebben het overleeft. Ik gaf al aan dat je nooit alles van een water weet, ondanks dat ik hier al meer dan 20 jaar met regelmaat kom. Maar toen zwommen deze vissen er al in, en ik heb ze al die jaren gemist (in mijn zoektocht naar grassers). En ik ben niet de enige, want ik heb in mijn omgeving navraag gedaan, maar deze vissen hier in deze polder zijn als zodanig niet bekend. En ik voorspel dat ze weer net zo makkelijke verdwijnen als ze gekomen zijn. Want die polders zijn zo uitgestrekt, ze kunnen alle kanten op. Voel me overigens behoorlijk bevoorrecht, er komt een tijd, niet al te lang na nu, dat er van deze bestanden niks over is. Dan zijn de laatsten overleden door ouderdom en moeten we het met de nieuwe uitzet doen. Zeker niet erg, gezien de vele prachtvissen. Maar toch... blij dat ik er nog een paar heb mogen vangen in wat ik als hun nadagen beschouw. 

Wat heb ik nog aan plannen komende periode, want voor je het weet is het weer herfst, ik zie het al aan de natuur? In elk geval barbeelvissen op de Grensmaas of dat schattige riviertje dat er in uitkomt (al hoewel, na al dat gevallen water?), afstandkarpervissen in Nederland en Duitsland, pennen op het Haagse boezemsysteem, nog een keer naar Limboland op die Rubenszeelten, nachtjes maken op polderkarper, een paar dagen naar Noord Frankrijk en/of een vroege dood aas-sessie. En dan weer niet toegekomen zijn aan ruisvoorns, zomerbaars, harders, barbelen, kroeskarpers en te weinig aan grassers. Eén leven is echt te weinig.

 

Als de vorige al een parel was, heb ik hier geen woorden voor