Bar & Boos op bezoek vannacht

Als de R in de maand is pak ik doorgaans mijn snoekhengels en ook dit jaar heb ik dat gedaan, niet zozeer direct bij de eerstmogelijke R (septembeR) al, maar wel een maand later. Slechts om er wat in te geraken, want carpfever gloeit nog door mijn hele systeem. Verschrikkelijk is dat, veel erger dan "gewoon" specimenvissen. Het beheerst mijn huidige denken geheel, net als jaren geleden, en dat toen voor jaren lang, herinner ik me nog. Weet niet of ik dat zo nog wel terugwil, maar kan momenteel niet anders. De psychische vorm van verslaving; dwang👀. Het laat me niet los, heb nog voor drie maanden plannen de komende 5 weken tot einde van het jaar. En carpfever in al zijn geledingen; aas en voer, tactiek, techniek, het laatste eindje... Het 'waar' staat hiervoor er niet tussen, is geen issue. Gelukkig zijn we gezegend met de luxe van, voor ons, goeie wateren, en er blijven er bij komen... Het lijstje groeit en groeit. Vismaat Arend heeft al een keer of wat gezegd; "genoeg!". En inderdaad, ik wil overal tegelijk zijn... maar sommige wateren lenen zich niet voor hit&fun, daar moet je je ingraven en de zaken kunnen volgen. Zal wel een gevolg zijn van mijn eeuwige instantvisserijmodus, ben nooit echt een voerder of andersoortige vastbijter geweest. En ook snel weer verveeld, heb uitdaging en telkens nieuwe horizonten nodig.
En naast het statisch vissen, en obligate penvissen heeft zich nu een derde manier aangediend, het vissen met (Method)voerveren. In dit geval met van die grote, speciaal voor karpervissen, en bijbehorende gewichten. Plus plakpellets, ook nog eens extra aangezet met syrup.Vooral in de winter op het juiste water lijkt dit me 'dodelijk', daar waar ze liggen. En ga het dan ook zeker toepassen, ben al met een lijstje geschikte wateren bezig. Zie het helemaal zitten. Beetje actiever dan wakertje staren. En wellicht ook onder een pen te hangen in een duiker, zit je toch opvallender te vissen dan alleen met een zielige maiskorrel.

Vanaf 56 gram, en die andere 85 gram. Samen met voer toch een heel gewicht.

Speciale plakpellets met extra syrup.

Over wateren gesproken, laatst kwam ik er achter dat 'men' geprobeerd had achter de stek van Het Nieuwe Paradijs te komen (blog afgelopen zomer), het hoe doet er niet toe, maar heren toch, die naam staat niet voor een specifieke stek, maar voor een concept, het nieuwe denken, nieuwe visgronden. Komt bij dat het hele gebied - het bestaat natuurlijk wel ergens - met vele aaneengesloten wateren én diverse aparte polders zo groot is dat ik niet echt over Dé Stek kan spreken. Genoeg water voor járen plezier. Voor iedereen, als je zelf ook eens je best doet.
Maar nu we het toch over díé stek hebben, heb er altijd een beetje met samengeknepen billen gezeten omdat niet voldoende duidelijk was óf je er ook mocht komen (het zgn looprecht). Het mogen vissen zelf was oke, met dank aan de VISplanner ook te bewijzen. Bij mijn eigen vereniging (GHV-GH) zorgen we er zoveel mogelijk voor dat als we ergens water huren de looprechten ook geregeld worden, want wat heb je anders aan je viswater? Niet alle verenigingen doen dat, die hebben klaarblijkelijk andere prioriteiten, of zijn zelf geen echte vissers(?), ik doel op het bestuur. In elk geval kom ik het in den lande regelmatig tegen dat je wel ergens mag vissen, maar er verder niet bij kan, in elk geval niet zonder boot. En dat zou hier dus ook wel eens het geval kunnen zijn geweest. Vissen moet voor mij ontspanning zijn, wil niet de hele tijd achterom kijken, dus toen ik er achter was waar de boer woonde (nee, niet zoals je zou verwachten vlakbij zijn land) ben ik naar hem toe gereden. Duurde even voor het sein op groen ging, ze moeten wel weten wat ze aan je hebben, je wordt toch direct ontmaskerd als uit 'de stad' of 'niet uit de buurt', maar de stek is voorlopig veiliggesteld, en nee, jullie mogen er (tenzij je het ook ter plekke zelf regelt) niet komen. Kosten; 1 kratje Hertog Jan.
Overigens kwam ik niet weg bij deze boer zonder eerst wat anekdotes aangehoord te hebben over wat voor volk hij op zijn land aantreft, en met wat voor smoesjes mensen komen om te rechtvaardigen dat ze er zijn... Hilarisch en zielig. De zaak soms slopen, zonder zich te realiseren dat voor een boer zijn land en wat er op groeit of loopt zijn bezit is, waarvan hij moet leven.
Na dat opstekertje ben ik doorgereden naar "Arie", dus met een omweggetje naar huis. Arie ken ik al dik 20 jaar, en hij is een geval op zich. Gaat nu ter ver, maar we hebben al een hoop meegemaakt. Arie had ik al 10 jaar niet gezien, hij is het type waar je zomaar kan binnenvallen, altijd goed. Vandaag zat hij samen met zijn vrouw aan de warme maaltijd, al om 12.00 uur tussen de middag; geprakte aardappel, sudderlapjes en stoofpeer, en nee, het ging niet zo goed met hem, hij moest naar het ziekenhuis voor wat onderzoek... Het geval wil dat Arie de laatste telg is van een hele rijke herenboeren-familie. Je zou het niet zeggen als je hem ziet. Hij heeft bij stukjes en beetjes het omringende land verkocht, maar woont zelf nog in een houten woning, wars van materie of nieuwerwetsigheden. De laatste stukjes grond die hij nog heeft liggen aan een mooie vaart, waar ik ooit eerst een polyester en later een stalen roeiboot had liggen. Een visboot, wat dacht je, zonder boot kom je hier nergens. Ook van Arie mocht ik terugkomen om vanaf zijn landjes te vissen. Waarom heb ik dit nu pas weer geregeld, vraag je je af, en niet al die jaren warm gehouden? Simpelweg omdat ik me geen karpervisser meer voelde, er geen direct belang bij had, maar nu des te meer😎. En als zodanig wil ik grossieren in nieuwe paradijzen. Laten we zwelgen in veel fantastisch voorhanden zijnd viswater en gefrustreerd raken omdat we maar 1 leven hebben om dat allemaal te bevissen.

Arie zijn schapen zijn net zo belangrijk als zijn vrouw.
Dat zegt zijn vrouw en hij spreekt dat niet tegen.

Arie in 2007

Mijn laatste stalen metgezel, in datzelfde 2007 roemloos ten onder gegaan.
Het doet me nog steeds wat als ik naar dit beeld kijk.

Destijds geen monsters, maar supersfeervol vissen op prachtschubs. En dat zal nu niet anders zijn.

Terug naar het snoeken, dacht dat ik een aardig potje kon snoekvissen, maar het seizoen is net zo begonnen als het in het voorjaar eindigde, met blanks. Beetje eigen schuld, moet je qua wateren maar niet opnieuw het wiel willen uitvinden, dan kost het weer even. Maar beter dat dan terugkeren naar de voorspelbare veilige havens. Heb inmiddels in een aantal sessies twee snoekjes gevangen. Al was ik er erg blij mee, vind ze toch verre van toonbaar. Hoop dat het nog goedkomt ergens komende periode. Ondertussen gaat de herfst dadelijk geruisloos over in de winter. Nou ja, geruisloos... vannacht (van woensdag 27 op donderdag 28 november) was het bar en boos in den lande. Storm en slagregens. En daarmee kwam mijn kans om nog wat karper te vangen, wist zeker dat die getriggerd zouden gaan worden door zware zuidwesten winden en stijgende temperaturen.

Zomaar wat uitzichten tijdens het statische snoeken...

... zonder beet nog uitzichtlozer

Wilde meer penvissen op snoek, waarvan akte

Art imitates nature

En een paar meter verder net zo makkelijk nog eens

Een eigenwijze jongeling, hij bleef maar terugkomen, en ik had geen wormen...

Ik wachtte al een tijdje op een lekkere depressie en was tot nog toe niet 'bediend', telkens als het dat weer was kon ik er geen gebruik van maken. Wist wel zeker dat de vis los zou gaan met zo'n zuidwester die recht over het water heen komt, met van die hekgolven, daar wordt in elk geval de karper actief van. Toen twee weken geleden al bleek dat er iets van mijn weersgading aan zat te komen heb ik zodanig mijn planning 'gestuurd' dat ik een nachtje kon maken op het juiste moment. Alleen had het weer daar niks mee te maken en bleef het te lang mooi, dus mijn beoogde stormnacht van maandag op dinsdag j.l. eindigde in een windstille kouwe vette blank (toch gegaan, wat dacht je, ondanks de werkdrukte), pieploos zoals ze zeggen. Kon toch niet waar zijn, het weerbeeld schoof gewoon wat dagen op...

Ik hoef er geen tekeningetje bij te maken toch😜?

Het lijkt er op dat 'ze' een keer gelijk hebben. De temperatuur loopt op als ik in de auto stap op weg naar het water. 

Nu zou het uiteindelijk van woensdag 27 nov. op donderdag 28 nov. gaan spoken. Kwam eigenlijk niet zo goed uit. To say the least. Gister (27) had ik een hele zware werkdag en kwam gesloopt thuis, laat, maar toch móést ik weg. Voelde dat ik er moest zijn, en ben (met wat hulp van mijn eega, waarvoor mijn dank) in het avonddonker vertrokken. Moest ook van mezelf, omdat ik mezelf wilde bewijzen dat ik toch op de goede weg zat met het vinden van het winterse karperhol. Toen ik aankwam kwamen de eerste schuiten met rotte appelen al naar beneden, zo uit zee drijvend. Pleurisweer. Kon niet eens uit de auto. In zo'n geval app ik met Arend. Die is van de peptalk, en als het een half uur later heel even, maar voldoende lang,  droog wordt spoed ik mij naar de stek. "Gaan!" Met dank Arend voor de boost. Leraar hè, die kan dat.
Niet te ingewikkeld; hengel links onder een struik aan de overkant, hengel rechts tegen een boompje onder de eigen kant. Paar gebroken bollen erbij. Bij dat boompje is het wat vuil, leek me aanvankelijk goed voor een korte chod rig op een leadcore leader. Maar na wat nadenken en wat meedenkhulp van WB (Haagse Wimpie uut 't Hoge Noordn) heb ik daar vanaf gezien, ik moet namelijk wel kunnen blokken gezien de obstakels verderop in de vaart en heb geen zin in een losser. En dat risico heb je met chods. Dus het geheel vervangen door een stiff hinged rig, zie foto, met helicopter, ongeveer dan.
En omdat ik eigenwijs ben en een forse zak supergoeie wafters in bezit heb, volgepompt met een soak van finamino, aminol en maggi, heb ik deze rig voorzien van zo'n wafter en daarbovenop een halve 12 pineapple pop-up geplaatst. Het geheel was prachtig in balans, zwevend, hetgeen wat anders is dan als pop-up stijgend. En dat je met zo'n stiff hinged alleen maar met een pop up zou kunnen vissen omdat je anders de werking teniet doet vind ik apekool. Het voelde goed zo. Darrell Peck ook ergens in een Engels artikel, en wie ben ik dan? Ik kom er later hieronder nog op terug, want ik heb er iets interessants over te melden.
De andere bol is een gewone bodembol aan een standaard line-aligner rig met 90 gram semivast lood, golden oldie die overal nog werkt, als je maar zorgt dat ie echt naar beneden draait als een malle.

Ongeveer zoiets

De plu staat nog niet of naast de teruggekeerde regen komt ook de wind meespelen, het gaat serieus te keer om mij heen, gelukkig zit ik voldoende beschut. In het donker vissen vind ik niet het allerleukst, kom dan de visuele prikkel te kort. Gaat dan op wachten lijken en dat is verkeerde mindset als visser. Lang leve de smartpheune... het bericht hieronder heb ik integraal overgenomen.

Net als ik klaag dat er wel heel veel water valt, en Arend terecht aangeeft dat ik dan nu geen run moet krijgen, gebeurd exact dát. Tijdens mijn typen dat ook ik een heavy onweer meemaakte aan de Dordogne in Frankrijk, alleen vissend en de vis ook nog verspelend... maar dat verhaal krijg ik niet verstuurd, want deze prettige schub komt mij storen. Een wel hele gekke aanbeet, zoals een brasem dat kan doen, beetje weifelend omhoog en omlaag die waker, zeker geen bloedrun. En aan de tijd die er tussen zit kun je ook opmaken dat eea nauwelijks tijd kostte om de karper in het net te krijgen... de vis deed niks.

Nou moe? Zo maar opeens

Ben zo benieuwd waar die wonden vandaan komen...

En dat niet alleen, ook deze schub (nummer 5 in deze polder) heeft dus een oude wond in de vorm van wild vlees, wat is hier ooit gebeurd? Ik zet de vis snel terug en ga zo snel mogelijk schuilen. Even bijkomen, Arend appen en terug die stok. Moet tot 03.00 wachten tot de volgende zich aanbiedt, aan dezelfde hengel en deze doet dat met een identieke aanbeet, weer dat weifelende op en neer en weer geen bloedrun. Ik wijt dat aan het gebruikte systeem, de half gebogen chodmontage samen met een raar semizwevend aasje, alsof ze niet wisten wat er mee te doen, eigenlijk de fase voor het in paniek wegzwemmen *. Ik ga het meer inzetten, al is het maar om het te doorgronden. Beide haken zaten prachtig in de onderlip. Enne, ook deze vis deed eigenlijk helemaal niks, extra bevreemdend daar het een diep gebouwde vis was, vol met spieren. Van boven met zo breed als dat 'ie hoog was. Daar kunnen nog heel wat kilo's aan vast.
* Zit ook met een semivastlood systeem te vissen, zoals vrijwel altijd, anti kopschudden. Ook dit kan debet zijn aan de rare aanbeten, maar dan wel in combi met de hinged met wafter, want een semivastlood met een lige aligner rig geeft in de regel toch bloedruns. 

Al helemaal in winterkleur, en zo kwam ze ook op de mat, van die diepe herfstachtige tonen. Ik was er blij mee.

Het water bleef zich verzamelen...

Terug was geen pretje, maar ik had wat gevangen, so who cares?!

Gister nog in herfsttooi en vandaag een winterse aanblik

Land of the Brave

Zodra we richting november gaan zijn de Groene Hart poldersloten en -vaarten niet meer echt de juiste plek om karpers te vangen, in elk geval niet als het om aantallen gaat, al heb ik de overtuiging dat de grotere langer doorazen, maar die zijn niet sec mijn doel. In elk geval heb ik mezelf voorgenomen om gestructureerd net zo lang door te gaan met daar op karper te vissen tot de koeien naar binnen moeten, en tot die tijd telkens maar te zien wat het wordt.

Dat 'gestructureerd' zal ik toelichten; voor mij is het gestructureerd als er geen twijfel is dat de volgende sessies op dezelfde vissoort zullen zijn, zoals zeelt in het voorjaar, snoek in de winter en karper in de zomer en mijn visgedachten beperken zich daar dan ook zoveel mogelijk toe, vissoort-kokerdenken, een mindset. Dat heb je nodig voor de rust in je gedachten (waar, wat, waarmee, wanneer) en uiteindelijk ook voor resultaten. Althans ik. Het wordt pas projectmatig als ik een uitstapje naar een vissoort maak terwijl ik eigenlijk in general met een andere soort bezig ben. Zoals mijn zo nu en dan zomerse barbeeluitstapjes. Lekker belangrijk, zul je denken, maar teveel door elkaar vissen geeft ruis. En daarmee off focus, en dus ook niet dat scherpe gevoel dat je nodig hebt voor resultaten. On topic, om het populair te stellen. Dus... zolang het karperen gestructureerd is, ga ik niet ook gestructureerd snoeken. Al gaat dat binnenkort wel veranderen, de ingevroren haringen praten tegen me telkens als ik een handvol karperaas uit de vriezer opdiep... dan weet je het wel. Ik moet bekennen al twee snoeksessies achter de rug te hebben, beetje half half qua gevoel, en beiden niet renderend. Ik ga overigens wel alsnog de hele winter doorkarperen, maar dan projectmatig, en daarmee niet overal waar ik zin heb zoals tijdens de gestructureerde fase (al klinkt dat ongestructureerd😁), maar slechts op twee wateren toegespitst. Weird natuurlijk, want dat is wat de meesten van de karpervissers sowieso al doen, slechts twee wateren per seizoen... maar dat zou mij al heel gauw gaan vervelen. En ik moet met mezelf leven. Afijn... terug naar het hoofdonderwerp.

Voor mij mag in het najaar de barometer naar beneden knallen, in combi met een flinke wind. Liefst  een die dan vanuit het zuiden of zuidwesten in de lengte over het desbetreffende water staat, relatief warme wind meevoerend.
De paar keer dat ik afgelopen periode een nacht gevist heb was daarvan telkens geen sprake, in tegendeel. Windstilte en al vorst aan de grond. Resulterend in bewegingsloze hangers, althans als het om visactiviteit gaat. Dat ik alle keren toch succesvol wist af te sluiten komt door dat ene moment waarop die hanger wel deed waar 'ie voor ontworpen was, eerst omhoog- en dan eraf knallen. Maar eerlijk gezegd had ik dat telkens niet verwacht, zat er eigenlijk meer omdat ik die poldersferen zo ontzaglijk fijn vind en er geen afscheid van wil nemen. Dus een beetje tegen beter weten in.

Het begon met een dubbelaar, eigenlijk al een trippel, ook Arend had deze al eens op de mat. Vind ik altijd een beetje teleurstellend, heb wat tegen dubbelaars, althans als ze vrij snel na elkaar komen, en daarmee dubbelaars worden. Kijk, zit er een paar jaar tussen en ook positief gewichtsverschil, dan hoor je me niet klagen. Ik heb ooit eens op een privewater mogen vissen en daar al in 1982 een schubkarper gevangen, toen als jonkie (beiden trouwens) op 7,5 pond dat uiteindelijk uitgroeide tot een teruggevangen reus van 36 pond in 2006. Een vis die ik al met al een keer of acht op de mat gehad heb. En die een aantal keer mijn jeugdig Pb ietsje scherper stelde. Dat was geen straf. Maar dat is een verhaal voor een aparte blog, of beter een keer een artikel in het daarvoor geëigende magazine.

De dubbelaar

En de eerste keer, ergens deze zomer

In de periode daarna ving ik op een ander water ook een vis met een verhaal. Om te beginnen een dril van niks, zelfs de gemiddelde brasem doet het beter. Door de massa kon het echter niet anders dan een karper zijn... Denk dat de vis(sen) door de plotselinge koudeval overvallen is. Van een graad of 14/15 naar nachtvorst. Heb alleen maar strakgehouden en binnengedraaid, en bij mijn standplaats op een x-moment gewoon het net er onder gestoken, klaar. Terwijl ie toch mijn hengel uit de voorsteun (zijwaarts) had getrokken, en dat is op zich ook een unicum. Maar dan toch wel nog azen, dan zou je verwachten dat ze ook daar geen enkele trek meer in hebben? Al kan dat toch het geval geweest zijn, 1 vis in een nacht is op deze plek eigenlijk geen vis... Op de kant dacht ik een dubbelaar te hebben, en vond dat wel jammer, zie boven. Hetzelfde gewicht en dezelfde bouw. Plus een grote genezen wond. Thuis bleek dat laatste te kloppen, maar dan aan de andere kant. Had ik toch een andere! Twinbrothers. Blij.

Twinbrother 02. Nummer 01 staat al eerder in een blog een maand of twee terug.

Zelfde vis ja, maar kan nog niet kiezen welke eeuwigheidswaarde mag krijgen in mijn 2019 lijst.

Vandaar uit viel het me opeens op dat alle schubs die ik in die polder gevangen had een grote genezen wond hadden, waarbij niet alle schubben teruggekomen waren. Een wildvleeszone, bij allemaal, heel opvallend. Heb geen idee wat dit verschijnsel zo kan veroorzaken? Kan ook gewoon toeval zijn, vang er wel eens meer eentje zo, maar nu vier op rij is mij wat teveel van toevallige goede.

Ook het diepe water had al wat herfstaandacht gehad, eigenlijk mijn aanstaand projectwater deze winter, maar er kwam nog niet veel uit, eigenlijk niets. Al is het geen straf om een dag op zo'n plas te zitten, en lekker uit te waaien in de najaarszon. Vond het overigens wel opmerkelijk dat ik helemaal niks wist te vangen, doorgaans zijn deze diepere putten geen hogere wiskunde in deze tijd van het jaar, als je maar weet op welke diepte je het zoeken moet. En dat dacht ik toch te weten. Heb in Duitsland tussen 2009 en 2016 telkens mijn maaltje karper prima weten te vangen in telkens een paar sessies. Dat liep zo goed dat ik verder niet veel tijd in het toenmalige karperen hoefde te steken om aan het eind van het jaar toch op een mooi resultaat te kunnen terugkijken. En die wateren stonden onder veel grotere hengeldruk. Ook de Ganzenkuil bij Deest was zo'n typisch diep najaarswater waar ik tussen 2004 en 2007 heerlijk gevist heb. Inmiddels een betaalwater... om te janken. Huub, ik huil met je mee. Moet wel zeggen dat daardoor een en ander op het huidige water steeds interessanter wordt, ik moet en zal de puzzel ontrafelen komende seizoenen.

Een puzzel met (nog) heel veel blauwe stukjes

Geoorloofd combivissen, niet dat het baatte

Zaterdag 9 november weer wat karper uitgezet (voor en) met de vereniging en Ed van Egmond (special carp), zowel in Gouda als Woerden als in diverse geschikte GHV-GH polders. Zowel edelschubs als spiegels, de een nog mooier dan de andere. De spiegels van dit jaar wat langer dan vorig jaar, met een wat onvoorspelbaarder schubbenpatroon. Was ik dus erg content mee. Ben erg benieuwd wat het gaat doen! Er is al genoeg reuring over geweest op fakebook, dus ik hou het kort.

Woerden; zijn daden benne groot, ik hoop dat hij wint de zilvervloot

Gouda; goeie gemotiveerde, nieuwe ploeg. Weldone chaps!

En de laatsten van die dag

Aansluitend zijn Arend en ik samen nog een nachtje gaan maken. Hetzelfde recept als eerder eigenlijk. Teveel maan, te windstil en te koud. Opnieuw nachtvorst. Geen vis, geen lijnzwemmers. Echt slapen. Zeker na zo'n vermoeiende SKP-zaterdag niet heel erg. Maar wel prachtig licht zo vroeg in de ochtend. Alles bevroren aan de grond. En dan moeten we op hè, kou of niet, sfeersnuiven, die slaapzak uit, plat met die rukbunker. Arend besloot in te draaien en zijn aas te checken, en niet tevergeefs, de kreeften hadden zich aardig te goed gedaan aan zijn aas. Heb me laten vertellen dat ze bij kouder water minder actief zouden zijn... Als je er 100 ballen in schiet (even als voorbeeld) en je beiden aasbollen zijn aangevreten of verdwenen, dan kun je er vanuit gaan dat ál je bollen zijn gevisiteerd, en hoeveel van die kreeften zitten er dan wel niet?
Ik besluit het allemaal zo te laten, heb het gevoel dat het beter is de zaak met rust te laten. (Lesje uit R.H.; The carp strikes back.)  En niet voor niks, want als we even samen een ontbijtje doen halverwege de twee stekken zegt hij "jij hebt een run!". Euhhhh? Ik ben zo doof als een kwartel... maar hoor het nu ook. Moet heel even een sprintje trekken, we zitten nooit bij elkaar, en ga gelijk in de hengel hangen. En daarna rustig achteruitlopend de vis op sleeptouw nemend mijn kant op. Ook deze vis doet heel weinig, eigenlijk ook bijna niks. Komt al snel aan het oppervlak en is verder opvallend mak. Ik vind het even niet erg. Heb behoefte aan weer een karper op de mat. Dan maar geen dramatische drilherinnering vol gezwollen heraldiek.
Op de kant blijkt het een prachtschub, mooi van kleur, die kleur al helemaal op winterdiepte en eveneens mooi van bouw. Ben er echt superblij mee. Mocht de karpertroefkaart niet meer getrokken worden dit seizoen, is dit een perfecte afsluiter van een echt karperjaar. Herboren.

Tijd om op te staan

Krijg nou niks, een karper?!

Wanneer alles samenvalt; licht, locatie en vangst. En een vismaat die van wanten weet.

Had er 's avonds nog geen genoeg van, moest ook de ondergang nog even gaan bekijken