zaterdag 24 augustus 2013

Franse sferen en ouwe meuk

Augustus 2013

Op zoek naar nieuwe barbeel-horizonten in mijn favoriete vakantie(vis)land La Douce France stroomt het over van de sfeerimpressies die mijn telefooncamera niet kunnen weerstaan... Al hoewel ik ziek heen ga en zieker terug kom moet mijn romantische fotografenhart soms toch echt van zich doen spreken. Frankrijk, ik mis je en ik beloof plechtig meer aan de oevers van je prachtige rivieren te vertoeven...










vrijdag 2 augustus 2013

Zomerzotheid

2 augustus 2013


Hete zomers zijn graskarperzomers.

Zo ook deze zomer, die van 2013. Heet is het, en al een tijdje. Ik besluit een van mijn graskarperpolders te gaan bezoeken. Aanvankelijk niet om te vissen, maar om te spotten, "want waar zitten ze?" en om daarna een val te zetten in de vorm van een van tevoren schoongeharkte plek vol met lekkers in de vorm van gefermenteerde granen.

Ik moet een fikse polderwandeling maken voordat ik zeker weet in de goeie zone te zijn, maar zodra ik er een zie, zie ik er meer en er liggen een paar serieuze duikboten bij. "Wauw, moet je die zien, een spoorbiels-imitatie..."
Het zijn echt de laatsten der Mohicanen, nieuwe (gedoceerde) uitzettingen hebben weinig resultaat gehad. waarschijnlijk juist omdat ze te gedoceerd waren, anders dan bij bijvoorbeeld karper is in de beginjaren de uitval groot. We moeten het er mee doen waarschijnlijk.
De vis is goed actief ondanks het sneller warmer wordende water. Ik zal snel moeten gaan vissen, want wordt het nog warmer en neemt de hoeveelheid waterplanten ook nog toe, dan zijn deze polders heel kwetsbaar (te warm water en grote hoeveelheden waterplanten die in het donker stikstof produceren geven vissterfte) en met name de graskarper is een hele tere vis die weinig kan hebben, dus dan wil ik ze weer met rust laten. Maar voor die tijd...

Die visdag ben ik laat, maar ik weet, voor die grassers maakt dat niet zo heel veel uit, die gaan lang door. Elimineert gelijk de bijvangsten.
Stek 1 is binnen een paar dagen opnieuw dichtgegroeid, ondanks het harken en voeren, maar stek 2 lijkt prima bevisbaar. Voer erop en eventjes een praatje maken met de boer. Ook hij bevestigd dat het er elk jaar minder worden, mede te merken aan het steeds meer totaal dichtgroeien van het watersysteem, op wat kleines zones in de hoofdwetering na...

Bij aankomst in Indianensluip, de enige manier om ongezien te naderen. Aasje in het water, mais en tijgernoot pop-up gevist. Dobber ongeveer 70 cm overlood zodat ik die bijna in de oever kan zetten en het aas toch daar vanaf ligt, dit om lijnzwemmers te voorkomen.
De vis is aanwezig, ik schat twee of drie duikboten die zich te goed doen aan het voer, dus het duurt eigenlijk maar heel kort voor ik een serieuze wegloper krijg. Bam, aanslaan! En dan begint het spel van geven en nemen. Ik probeer de vis zo snel mogelijk te drillen, maar wel zodanig dat ze echt uitgedrild is. Enerzijds om te zorgen dat bij terugzetten voldoende energie over is om weg te zwemmen, anderzijds om te voorkomen dat de vis op de mat niet stil te krijgen is. Allebei onwenselijk.

In het net zie ik het al, een der spoorbielzen. Gelukt. Yiha!
Nadat de vis weggezwommen is ruim ik rustig op, verder vissen heeft geen zin, en waarom zou ik ook?

Spoorbiels

In de paar weken die volgen komen er nog meer aan land, maar al snel wordt duidelijk dat de hitte en de planten inderdaad zorgen dat we weer tot minimaal september moeten wachten om zinnig (weidelijk) te vissen en laat dat nou net de maand zijn dat hier in deze polder voor de grassers het licht uit gaat, althans mijn ervaring.

Een vrolijke bende, mij volgend waar ik ging, in een latere sessie