maandag 20 juni 2016

Gods water over gods akker

En dat mag je heel erg letterlijk nemen, man man man, wat een water is er de afgelopen periode weer gevallen, en dat na twee droge lentes. Een periode van superlatieven, niet veel gevist maar wel bijzonder prettig gevangen, eigenlijk van alles wat. Op een grote grasser na, die ging liever aan een ander gewaardeerd haakje hangen, maar de zomer is nog lang, dus er komen nog kansen. Op moment van schrijven heb ik 'ze' weer gevonden in een van 'mijn' polders, en al het nodig bodemharkwerk en voorvoeren verricht. Dus dat zal slechts een kwestie van tijd zijn.

Hier werd ik voorbij gezwommen
Nadat ik al eerder wat kleppers van brasems had gevangen (zie Voorjaarsperikelen), besloot ik twee weken na de start van de paai terug te keren, in de hoop ze in een vreetmood aan te treffen. Hetgeen nog niet het geval was, maar een mooie klepper mocht ik toch bijschrijven, tikte net niet tegen de 10 pond aan. Aangenaam weer ook. Al was dat maar eventjes.

Daar ergens aan de einder


Maar dat waren maar ingelaste visserijen, de zeelt stond nog steeds op mijn lijstje. En hoe; eindelijk mocht ik dan weer eens een 60 cm zeelt vangen, en op een water waar ik al jàààren kom en eerder niet verder gekomen ben dan 58,5 cm. En van de vismaten ook niemand. Wel is me verteld dat een andere landelijk bekende zeeltvisser er ooit een zeelt van 60 cm gevangen zou hebben, maar juist die heb ik afgelopen april bij toeval een vis zien meten en aan de manier waarop kan ik nu al zeggen "die vermeende vis van 60 cm was geen 60 cm:-)". Althans, als die op dezelfde manier gemeten werd, en waarom ook niet, a man's habits...? (De bekende discussie m.b.t. het over een vis heen meten ipv van netjes eronder. Het scheelt op die 60 cm, afhankelijk van de dikte van de vis toch echt 1 à 1,5 cm.) Ik ken ook karpervissers die zulks beweren, 60 cm en meer, maar ook voor hen geldt dat ze zelden of nooit wat opmeten, maar er gewoon een slag naar slaan. En in het donker, in het licht van de hoofdlamp, lijkt alles groter. Je kan het ook geneuzel vinden, dat mag, ieder zijn meug, maar ik niet, geeft me een doel om na te streven.
Die sessie leek de zeelt al wel in de paai, uitzonderlijk vroeg, halverwege mei, en gezien het rare koude weer eigenlijk nog helemaal niet te verwachten, maar het leek er toch op, gezien de vele lijnzwemmers die met name Arend kreeg, en die hij (natuurlijk, want lijnzwemmers, maar wel inclusief het lopen van de baitrunner... dus hoe maak je onderscheid?) allemaal miste. Frustrerend! Nadat ik een paar vissen had gevangen, waaronder de 60 cm zeelt mocht hij de laatste beet aanslaan, resulterend in een spiegelkarper van een pond of 20/21, nog halfvol met kuit. en dat terwijl ik nèt had verteld dat ik op dit specifieke water eigenlijk nooit karper als bijvangst had op zeelt.

60 hele centimeters, voor de rest geen spoor van kuitaanzet... maar een mens kan niet alles hebben

Toch niet normaal, midden op een dag in juni 14 graden...

Ik maak graag gebruik van een extra marker(hengel), voor secuurder voeren en vissen

Arend toch blij, en omdat het een karpervisser is en blijft ook wel passend dat juist hij deze ving

Duizenden kleine eitjes


Op een van de andere wateren vang ik doorgaans ook vlot mijn vissen, maar ben ik maar niet in staat tot de bovenlaag van de populatie door te dringen. Krijg steeds meer het idee dat ook, net als karpers,  de grotere (vrouwtjes) zeelten meer solitaire vissen zijn, en niet zo snel opgaan in een al vroeg gevormde paaigroep. De zeelten van boven de 60 cm die ik gevangen heb kwamen voor het grootste deel alleen, dus niet als onderdeel van een serietje, vaak zelfs als enigen in een sessie. En dat niet alleen, ik denk dat het voeren en vissen met maden en grondvoer etc, vol met snelle attractoren, wel vis vangt, waarvan akte, maar niet speciaal die grootsten. Eigenlijk doe ik het te "goed". Schraler vissen? Wellicht maar eens met 12 of 14 mm boilies gaan voeren en vissen en de karpers dan maar voor lief nemen. Die aanpak werpt op het net voornoemde water wellicht een beter resultaat af. Dat geeft mijn gevoel mij aan. To be continued. De vraag is even of dat nog gaat lukken dit jaar. Of is het heel simpel zo, ik heb dat al eens aangegeven, dat de vrouwtjes die passen bij mannetjes van 54/55 inmiddels overleden zijn, want er hebben al de nodige vissterftes plaatsgevonden. De vrouwtjes die ik vang zijn duidelijk van nieuwere jaarklassen. En ik heb al eerder geconstateerd dat de oudste (zwakste?) en daarmee grootste exemplaren het eerst het loodje leggen.

Mooi toch?

En een dril van zo'n vechtersbaasje!

Met zo'n bouw en dan 10 cm groter...

De mannetjes zijn hier het grootst, en de bijpassende wijfjes schijnbaar verdwenen 


Het is inmiddels weer tijd voor het Paradijs, dat moet ik elk voorjaar een keer of wat aandoen. Vismaat Luc heeft het er allang voor gezien gehouden, de magie was al snel weg, maar ik blijf er terugkomen. Niet alleen voor de vissen zelf, maar ook voor de rust, de natuur, de vrijheid en niet in de laatste plaats de contacten die ik er heb opgedaan, heel andere (karper)vissers (dat dan weer wel...) dan in de Randstad. Prettige, rustige jongens zonder poeha of dubbele agenda.
Ik heb de keuze over vele stekken, waar er een paar met kop en schouders boven de rest uitsteken. Inmiddels ben ik er achter dat de "stek met de steiger" een typische afroomstek is, waar eigenlijk altijd wel iets te vangen valt (als je weet waar te vissen) binnen een paar uur en "de stek in het bos" meer een stek voor opbouwen is. Zoveel is me wel gebleken. Ik dacht dat dit keer te combineren; eerst een paar uur onaangevoerd op de steigerstek en bij donker naar de bosstek. Kwam later aan dan gepland, een uurtje file extra naar het zuiden is niet heel vreemd, maar dat mocht de pret niet drukken, al heel snel een zeelt van 54 cm. Dan een prettige bijvangst in de vorm van een 15 kg plus karper, en geloof me, op een zeeltrapiertje met dito lijn op een stek met aan alle kanten bomen tot in het water is dat héél spannend! Niks macho en ego, ik had het geluk dat deze vis gelijk de diepte in dook. Later verspeel ik nog een vis door losschieten en ondanks de eerdere vangsten ben ik er toch ziek van, het voelde aan als zeelt èn als zwaar... lullig, want doorgaans schiet er maar 1 op 20 los.

Foto voor het thuisfront; "ik ben d'r, en jij bevindt je nu in de richting van de ondergaande zon, en ik mis je nu al"
In prachtconditie

Goed begonnen sessie
De nacht op de bosstek doorgebracht, en de ochtend erop begint het te lopen, om de paar uur een zeelt. Prachtige vissen, met karakter, je voelt de ouderdom bij sommigen. Zo is het ook leuk, kom ik er aan toe te genieten van de sfeer en de omgeving. Ergens in de middag drogen de aanbeten op, er is ook geen pijl op te trekken dit keer. Normaliter vis ik op series vissen, en dat kan door het samenscholen. Vrijwel altijd heb je voor zo'n serie wat lijnzwemmers of andere signalen via de lijn, dan weet je dat je wat kunt verwachten. Dit ondanks behoorlijk slappe lijnen en gebruik van een loodhagel een goeie meter voor de montage. Nu komen de beten zomaar uit het niets, pieeeeeepppp, ik denk dat het dit keer telkens solitaire vissen zijn die ik van de stek aftrek. Twee hengels vrij dicht bij elkaar, slechts de visdiepte verschilt. Ik moet even naar de auto om de telefoon op te laden, heen en weer kost een paar minuten. Je begrijpt het al, beet gehad. Komt wel eens meer voor, doorgaans niets aan de hand, de vis is dan ergens rondjes gaan draaien of netjes gaan liggen. Maar deze niet, is waarschijnlijk in één streep naar de overkant gezwommen, naar de obstakels, het is niet voor niks een bosstek toch? Ik vermoed een karper, ook hier. Ik heb allang afgeleerd er dan met een hengel aan te gaan lopen sjorren. Kun je maar weinig druk zetten en je voelt ook niet voldoende wat je doet, met de hand gaat dat beter. Zo ook dit keer, en uiteindelijk voel ik wat zwaars meekomen. Iets dan bonkt... zeelt? Ja inderdaad, plus een overdwars door het water gesleepte tak, vandaar de zwaarte. Du moment dat ik naar achter grijp om het klaarstaande net te pakken en ik probeer in één beweging naar voren te buigen om het net eronder te steken, schiet de vis los, denk toch wat teveel druk gehad... en als die dan opeens even wegvalt... afijn, het was geen monster en ik ben al blij dat de montage en vis niet ergens in een boom hangen. Ik controleer de lijn en gooi alles terug op de stek, waar de volgende zeelt zich na verloop van tijd vanzelf weer aandient.

Direct al regen 's ochtends, een voorbode. Mij gaat het echter om de hengels en de rodpod, ik kom er op terug




Mijn lieve thuisfront weet te melden dat er slecht weer op komst is en ik raadpleeg buienradar. Dat voorspelt hetzelfde. Er komt een smal onweers- en regenfront over Limboland vanuit Duitsland, richting Noordfrankrijk, met een rare noordoostelijke stroming, en jawel hoor, exact waar ik zit, maar dan ook exact. Ik bereid me voor op het ergste als de bewolking groengeel van kleur wordt. Al vrij snel noodweer, stortbuien en werkelijk overal ontladingen, kan er een boek bij lezen. Nu doorvissen heeft geen zin, dat doe ik morgenochtend(?) wel weer. Die nacht is er een om te onthouden, eerst moet ik de paraplu en alle spullen naar achter zetten omdat ik in een kuil blijk te staan die als eerste volloopt en later ook nog eens al die spullen op de kar laden omdat de boel zo onder water komt te staan dat werkelijk niets wat op de grond staat droog kan blijven, de grond kan het afvoeren van het water niet snel genoeg aan. Moet er zelfs voor terug naar de auto op het vouwfietsje in het pikkedonker in de striemende regen, om een dekzeil voor alle spullen te halen, en de zaak in te pakken gelijk een Sinterklaaskadootje. Midden in de nacht, leuk is anders, en buienradar blijft maar aangeven dat de shit niet over is... en toch, ik zat te vissen en vond het allemaal best. Wat kon me verder gebeuren?
Die ochtend wordt het droog bij eerste licht en blijk ik het maar nèt zelf droog gehouden te hebben, het water is 20 cm omhoog gekomen. Die nacht zijn er zowel mensen in Duitsland als in Frankrijk verzopen door hetzelfde noodweer, dus ik vind dat ik niet mag klagen. Wel een applausje voor het regenpak van ESP (Drennan) dat me werkelijk kurkdroog gehouden heeft, klasse, mag ook wel met 25.000 dernier.

Spookweer op komst

De eerste druppels van een heleboel

Zo werd ik wakker...

En nu even terug omhoog naar de eerdere foto met de rodpod, schrikken toch?
Als eerste een grote brasem, met een pond of 8 zeker fotowaardig, maar dat was me even teveel moeite gezien de situatie
Ik vang nog een mooie zeelt, en nog één, het vele verse water heeft ze dus niet al teveel gedaan. Dan een derde beet en die schiet los, al vrij snel na aanslag. Denk ik, maar bij indraaien blijkt de hele zaak een paar meter boven de montage verdwenen... shit... natuurlijk toch een beschadiging in de lijn nadat ik gister vastzat. Stom! Heb het wel gecontroleerd, maar niet voldoende. Ik vis hier met x-line, en dat is superspul, kan zoveel hebben, eigenlijk nooit een lijnbreuk. Zonde, vis weg, maar montage ook weg, en dat is het laatste wat je wil, een zeelt met een haak opknappen. De inline boltrig feeder vis ik als shockrig, dus die zal er wel snel afvallen, daarvoor vrees ik niet. Een zeelt op de voerstek verspelen is nooit goed, vraag me niet waarom, maar ik heb het te vaak meegemaakt, je kan er zoveel vangen als je wil, en ze blijven komen, maar heb je een losschieter óp te stek dan valt het stil... nu dus ook... en het heeft vier uur nodig voor ik weer een aanbeet krijg. Op het allerlaatste moment zelfs, als het andere is al ingepakt, en welke is het? Kijk zelf maar mee op de foto. I'm pleased!

Hier kwam ik voor; een pinda van Duyvis is altijd oke!




Puzzeltje

Tweemaal is ook scheepsrecht
Binnenkort weer naar La Douce France, voor een sessie op monstergrassers, op een water waarvan ik eigenlijk niet mocht weten waar het was. Maar ja, het gaat om ego's, ook bij het vissen, dus vroeg of laat kletst er eentje... En toen bleek dat ik het al sinds 1993 wist... of beter, hàd kunnen weten. Alle puzzelstukjes waren voorhanden.
Ik hoop dat er daarna nog tijd is voor de laatste zeelten. Tot nog toe een supermooi voorjaar met vele meer dan memorabele vangsten, elke zeelt is sowieso een pareltje op zichzelf.
Maar zover is het allemaal nog niet, eerst nog even de "steigerstek" afromen deze sessie. Hetgeen niet lukt, hier geen vis. Slechts heel veel extra water.