dinsdag 30 januari 2018

Slecht voor mijn snoekenmoyenne, maar o zo gelukkig

En dan heb je weer een maand nodig voor de volgende blog, hetgeen op zich een mooi gemiddelde is, want niet alles hoeft verteld of gedeeld te worden. Maar in dit geval is er niet veel te delen, het begint gewoon te voelen, al dat klungelen en niks op de mat. Maakt me wel een stuk nederiger en ontvankelijker, relativerender voor andere zaken rond het vissen.

Op 1 januari ging de (vis)kop er direct af. In figuurlijke zin. De nacht ervoor - Oud en Nieuw- niet zoals ik gewild had samen met mijn lief, maar helaas ieder voor zich bij de eigen eenzame moeder. Het kon niet anders. Met dank aan de resterende naaste familieleden... Resulteerde in een verlaat gezamenlijk geheven glas en dito welterusten. Plus een daar uit volgend later gestarte ochtend. En ja Desmond zat al natuurlijk. Die hard!
Kon daardoor niet helemaal vissen waar ik wilde, al had dat denk ik niet veel uitgemaakt, want het waren toch - weer - Desmonds vissen waarmee roofvis aan de haal ging. De eerste liet los - op sommige wateren heb je daar nooit last van, maar op andere wordt het een zorgwekkend fenomeen - en de tweede schoot los na een minuutje of twee. Treurig voor hem was dat deze vis zeer serieus aanvoelde... en lijn nam op 80 meter afstand. Ik lijd met je mee, Desmond.

Gelukkig Nieuwjaar!
De sessies erna was een zelfde beeld te zien. Stumperen en struikelen. Vang ik zomaar op een water een snoek van even in de 90 cm, feestje, is even daarna David aan de beurt met een snoek van dik in de meter en zeker 25 pond. En dat terwijl onze aasvissen relatief dicht bij elkaar lagen, zo'n beetje in dezelfde zone, puur prijsschieten. We hadden beiden binnen een kwartier ieder eerst een loslater, en dan alsnog een loper. Dezelfde bedachtzame vissen voor beiden, of vissen die elkaar gekruist hebben? Dan weer een sessie met een losschieter vlàk voor het net. Daarna een sessie met nietsnoeker Arend, die zomaar twee lopers krijgt en beiden vangt, en ik niks, nada, noppes.
Er volgt nog een totale blank met regen, plus een sessie met twee loslaters (van het aas) en een op drift geraakte voerboot met de wind van ons af op een grote plas.... billenknijpende momentjes gehad. Genoeg ellende? De buurman vraagt al niks meer als hij mij thuis ziet komen, die hoort al een paar maanden hetzelfde.

Hèhè, eindelijk weer eens een snoek, magertjes of niet, het voelde weer eens als vanouds

Maar geef toe, het verschil is groot. Ach, weet ik wat er nog te vangen is...


Kwam nog als extraatje uit de bek van mijn snoek. Gevlochten lijn vlak boven de takel doorgesneden. Iemand?

Het beloofde een mooie dag te worden, voor Arend dan...

Verzopen sessie

Totdat er een week aanbreekt die verlichting kan brengen, een week waarin ik kans zie twee dagen in het Hoge Noorden door te brengen. Bij Willem Barnas, de karpervissers onder jullie kennen 'm hoogstwaarschijnlijk wel. Gevoelig verteller én verbeelder van mooie bevlogen stukken in diverse artikelen. Wimpie is een ex-Hageneesje, opgegroeid in de wijk (Bohemen) waar ik heel veel viste tijdens mijn pubertijd. Dat was niet zo moeilijk, ik zat er op de middelbare school, de Haagse Dalton. Hij werd zo'n beetje geboren in de periode dat ik tegenover zijn huisdeur mijn allereerste optonics (1980/81) 's winters uitprobeerde. Dus we moeten elkaar toen al gekruist hebben in die jaren, hij in de kinderwagen en ik met mijn korsthengel. Tegenwoordig woont mijn broertje er in een deftig huis. Aan diezelfde stadssloot.

Wimpie aan zijn stadssloot rond '90. De karper heb ik waarschijnlijk 10 jaar eerder ook gevangen.

Tegenwoordig woont 'ie hoog weggeborgen in Groningen (of beter, de rand van Drenthe). Tjonge, wat een blafeind rijden is dat. 2,5 uur en daarvoor moest ik me nog haasten ook. In diezelfde tijd rijd ik ook naar Noord Frankrijk... ik geef toe, alleen naar de grens, maar toch...
Maar goed, we deden het ergens voor, want Willem zou me meenemen naar een prachtige bosplas waar niemand met een voerboot viste op snoek, en waarvan hij vermoedde dat dit wel eens andere vissen dan al bekend (dieper zwemmend) op de mat zou kunnen brengen. Ik zou de aasvissen meenemen en vroeg in de voorbereiding nog "hoeveel aanbeten verwacht je?". "Maximaal zes" was het antwoord. "Voor beiden?" "Ja, voor beiden". Phoe, is dat afzien daar, twee man twee volle dagen vissen en niet meer dan zes aanbeten verwachten? Dan hebben we het in het westen van het land beter, an sich dan hè, want ik moet momenteel blij zijn met elke vis op de mat. Nederig blijven, Hans. Willem voorspelde echter dat de omgeving veel goed zou maken.





Wimpie B, ex-Hagenees! Pikgoofknakworst!!!

Rockin' Robin, mijn vriendje voor twee dagen

Maximale sfeer

Het deerde allemaal niks

Waarvan akte, want wat een prachtwater. Geheel geen anderen gezien, op een eenzame wandelaar met hond na. Aan de overkant. Vredig vissen, en lekker ouwenelen over nu en verleden. Over vissen, over het leven. Van de storm en de winterse buien geen last gehad, of het moet iets zijn geweest met een extra dimensie aan de ambiance. Het maakte allemaal geen ruk uit. Het was er heerlijk.

Door de winterse sferen is de kleur van zo'n beboste plas veel intenser, en niet alleen de plas, maar ook alles wat er omheen staat. Het gaf me inspiratie om weer wat beeld aan mijn serie boomstammen toe te voegen. Zo'n boomstam dichtbij gefotografeerd is een wereld op zich, en elke boom helemaal anders. Een microkosmos. En gewoon met de nieuwe koning.







Dag één was Wimpie spekkoper, want hij ving een hem onbekende snoek van een mooie meter. Maar hij had ook een losser, zonde! Ik daarentegen had ook een snoek, resulterend in een van de mooiste manvistrofeeshots die ik van mezelf heb (het helpt gewoon als iemand weet wat een camera kan) maar wel eentje die slecht voor mijn "moyenne"  was. Of beter zou zijn geweest mocht het winterseizoen normaal zijn verlopen. Daarbij had ik bij het laatste licht ook nog een loper, resulterend in een misser/losser. In iets in elk geval, maar niet in een gelande vis. Sloeg door de te losse slip heen, met als resultaat dat ik de aasvis niet afsloeg en dan gaat het vaak mis... Deze moet direct losgemept worden, anders wordt het een hefboom die de haak weer loswrikken kan. Gewoon een kwestie van niet voldoende concentreren. Alles moet kloppen. Zonde!
Dag twee begon opnieuw voor Wimpie goed. In dezelfde zone weer beet, en dezelfde snoek als gister! Dus hoe goed is goed? Ik weet het niet, lastige vraag. Zelf houdt ik niet van dubbelvangsten zo kort op elkaar.
Rond het middaguur ga ik er voor zitten. Gister was het ook prime time. Heerlijk van die voorspelbare snoeken, want ik krijg op beide hengels lopers en vang ze voor de verandering ook nog eens. A happy man went home.

Two days stand

Oehhhh, wat een prachtplaat

Ik maak me klaar voor de aanslag bij de tweede aanbeet, en mis...

Dag twee. Ook al zo mooi

A happy man went home!

Maar wat klaag ik, het is allemaal maar vissen. Een paar dagen later al weer vlak voor het podium bij DM. Awesome.