zaterdag 19 mei 2018

Valreepvissen

Ach ja, zo'n titel moet de lading dekken. Bedenk er tijdens het maken van het artikel (al in het hoofd of achter de Mac) meestal wel een paar. Ook "Makkelijk of toch moeilijk?" had prima de lading gedekt. Het is maar wel insteek ik het wil geven. Waaruit je kunt opmaken dat afgelopen periode er een van keuzes geweest is, en dat niet altijd makkelijk was. Er is zoveel te doen (lees; zoveel soorten te vangen), en dat allemaal tegelijkertijd, en dan kan het ook nog eens op makkelijk of moeilijk water, ingegeven door waar de behoefte ligt.
In eerste instantie, toen de te late maar serieuze kou wegtrok, eindelijk, maar eens wat grote brasems gaan vangen. Op makkelijk water een aantal gevangen, maar die waren nog verre van paairijp en daarmee ook nog niet 'toonbaar'. Bij brasem voor mij wel een vereiste. Daarna wat priksessies op een moeilijk water die niks opleverden anders dan de constatering dat het korte extreem warme weer derde week april toch al direct voor paairespons zorgde. Gelukkig niet zodanig dat ze hier 'klaar' waren, maar elke eerste dag met goed weer zou het festijn weer starten. Daarmee ons het nakijken gevend op de kans op een 7 kilo vis. In die periode een welverdiende vakantie naar de zon om even bij te tanken, eigenlijk bij boeken eerder al 'wetend' dat deze vakantie en de beste tijd voor die brasems samen zouden gaan vallen. En inderdaad. Het is niet anders, want zodra ik terug was kwam ook het warme weer weer terug. Hadden we een goeie week de tijd gehad om te benutten... (ik zweer bij koudere dagen voor die brasems in het voorjaar). Wat te doen? Ik heb alle andere (werk)activiteiten naar achteren geveegd en mezelf vier dagen en drie nachten gegeven. Dan maar even bloeden; alles of niets! Zou ook een goeie titel geweest zijn.
Het resultaat? Iets dat er tussen in zit; niet ontevreden gezien de veel mindere vangsten van anderen, zowel in aantal als gewicht, maar toch de echte grote dames (weer eens) gemist hebbend.

Vrijdag's kom ik vrij laat aan, het nadeel van een zelfstandige, dit keer dan, en zie dat er al iemand op de stek zit waar ik mijn zinnen op gezet heb. Vannacht komt er een wind opzetten die precies die hoek gaat inwaaien en uit ervaring weet ik dat dit de vis op sleeptouw neemt. Dus we gaan de tactiek iets wijzigen. Deze avond voor een uurtje of twee hit & fun op een stekkie wat zich daar voor leent en bekend staat voor de avond en tegen donker richting de zone waar ik wel een dag of wat wil vissen. Eerst maar even checken wie er al zit. Het blijkt Michel, een meer dan sympathieke lokale karpervisser, waar ik vorig najaar al kennis mee gemaakt heb. Heb ik mijn stek afgestaan, dus ik kan een potje breken. En ja, hij blijft vannacht ook. En nee, geen bezwaar als ik 100 meter achter hem plaats neem. Gezellig. Snel terug naar de avondstek. Maar die loopt niet. Vang wat witvis. In de schemering terug naar 'achter' en bivak maken. Gelukkig hoef ik het hier niet uit te vinden, het is bekend. Prachtige zonsondergang. Die nacht verloopt rustig, zo nu en dan een lijnzwemmer. Waarschijnlijk toch brasems op weg naar hun bruiloft morgenochtend. Hetgeen in het allereerste licht bevestigd wordt. Overal plonzen en boeggolven in de sloot verderop. Overdag schakel ik over op met maden vissen op de haak en regelmatig mag ik een voorn vangen, dat is hier een opgaande trend de laatste jaren. Terwijl de snoekstand juist afneemt... Zaterdag brengt niks aan brasem, en waarom ook, ze hebben genoeg aan elkaar deze dag. Het wordt een bijzonder warme dag, subtropisch en de zone voor dagrecreatie loopt helemaal vol. Had ik al zo ingeschat, vandaar dat ik niet aan het begin ben blijven hangen. Vandaag is het ook nog eens 5 mei, dus een feestje. Denk dat er 500 man aan het water zaten. Inclusief begeleidende muziek. 's Avonds neemt het iets af, en omdat Michel nu voor vismaat kan spelen die even oplet ben ik in staat om mijn bivak te verlaten en wederom een paar uur in het kommetje van een dag eerder te vissen. En wederom geen brasem.
Vlak voordat ik vertrok had Michel een grotere brasem, net achter het talud. Helemaal leeg en overal wonden van de paai, maar het was er een. Voor mij een signaal dat de vis geneigd was dichter onder de kant te vissen en straks bij opnieuw inleggen een hengel dichterbij te leggen.

Ik zit bij laatste licht, mijn uitzicht de komende dagen

Goedesmorgens!

In een paar dagen "boem" tot bloei

Bezoek, en uiteindelijk (tijdelijk) vriendjes
Het stekkie aan het begin ziet er zo liefelijk uit, maar schijn bedriegt...

... want dit is het uitzicht een goeie 60 meter verderop aan de overkant

Iets eerder terug op de hoofdstek, weer zonder vis

En opnieuw zo'n superzonsondergang


Die nacht is een replica van de eerste, all quiet on the northern front. Maar de ochtend brengt me eindelijk datgene waarvoor ik kwam. In een paar uur tijd diverse aanbeten, en inderdaad vlak onder de kant, op het talud. Het zijn de vissen met de gewenste lengte en hadden ze nog niet gepaaid (want grotendeels leeg) dan had ik opnieuw 5 kilo plus kunnen bijschrijven.


"Wakker worden luiwammes, het is 05.30..."




De dag die volgt is zo mogelijk nog heter dan de vorige en ik kan mijn Sardiniëteint mooi bijhouden. Inmiddels traditie dat Helen een keertje langskomt en we samen eten aan de waterkant. Daar waar het laatste appje vorig jaar nog een waarschuwing bevatte in de trant van "warme kleren mee" kan in nu het tegenovergestelde melden "vergeet je badpak niet en neem voldoende water mee". Waarvan akte. Ik vang nog een brasem, maar deze lijkt teveel op het exemplaar wat Michel had. Leeggewipt en vol gangbangwonden... die gaat zo terug. Onder het toeziend oog van wat verderop barbecueënde Polen, die zodra ik opsta om mijn hengel te pakken al in de smiezen hebben dat er wat gevangen gaat worden. Vissen met een hair en boilie was overigens no good ondanks mijn vangst. Nee, inderdaad:-).
En voor de derde dag op rij zo'n ultrastrakke zonsondergang zonder enige wolk. Uitwisselbaar met de vorige twee. Het is dat er tegenwoordig data's versleuteld zijn in de beelden want anders zou ik ze niet uit elkaar kunnen houden.

Mijn specimenhunters-record. Ever!

Avond drie, dit keer met hordes muggen...

De derde nacht wederom een rustige, behalve dan dat ik telkens uit mijn slaap gehouden wordt door een zooitje puberende vrouwloze woerden die het maar op mijn nieuwe vriendinnetje voorzien hebben, ze blijven de kant opklauteren en het stelletje, dat nu voor twee dagen bij mij bivakkeert, belagen met hun geile bui. Na wat pogingen van mijn kant mijn schepnet als eendennet in te zetten begrijpen ze dat het me menens is, weg van hier!
Die ochtend moet ik besluiten, zing ik het nog een dag uit, is dat zinvol? Of ga ik andere dingen regelen, er ligt nog een bak werk omdat ik vrijwel direct na de vakantie aan mijn stutten getrokken heb. De rede overwint. Ik ga naar huis. Kan ik gelijk even naar Arend om wat voer mee te nemen, we hebben grote plannen deze zomer, maar dat is voor later.
Tijdens het proces van inpakken in de ochtendzon komt er nog een aanbeet op de laatste hengel (de eerste had ik net opgeborgen). Met een hogelijk gewaardeerde troostprijs. Het is goed geweest zo, ik heb er uitgehaald wat er in zat. Tijd voor andere visserijen.

Helemaal op zijn gemak

Ik vrees voor weer een onvrijwillige gangbang zodra ik vertrokken ben

Naast fluitenkruid houd ik ook van smalle weegbree, zo heerlijk Hollands

Ja, komt u maar!!! Een echte valreepvis. 



De periode daarna vul ik mijn zakken met mooie zeelt, in een mengeling van moeilijk en makkelijk water vissend. Zoals ik er nu voor sta heb ik liever een mooie zeelt van een moeilijk water dan een hele trits aan zeelten van een makkelijk water, 10/15 stuks kan zomaar als je weet waar. Ben bijna weer zover dat ik weer een jaartje terugga naar het zeeltmekka van Nederland, om te kijken of de tijd de wonden in de populatie geheeld heeft. Wellicht volgend jaar al. Er heeft dan een gat van zes jaar tussen gezeten. Sindsdien heb er niks meer van vernomen, althans niets recents. Wel dat er twee claims op het Nederlands record zijn geweest, beiden gehonoreerd, de een de andere overnemend, maar dan wel van vangsten voor die tijd die laat zijn ingediend.
Maar nú is nú en er valt nog wel een mooie zeelt te vangen. Ondanks dat ik derde week april al getuige was van een plaatselijke zeeltpaai (heel bizar) is het legioen niet in actie gekomen. Zal nog wel wat te melden hebben, zo schat ik in. En daarna? Heb mijn zinnen op karpers en graskarpers gezet. To be continued.

Verkassen is vaak goud, want zo kun je valreepzeelten vangen, en een ander weer verder brengen:-). Kijk, ik vis hier al 20 jaar vriend...

Oehhhhh, wat was ik hier blij mee!!! Een van de allermooiste zeelten van de afgelopen jaren. Flink aan de maat. Na 8 uur geen beet... en stug volhouden.

En iets later deze schoonheid op de nog inliggende andere hengel.

Voorlopig gewichtsrecord voor mij op een specifieke water. Eigenlijk zouden we een video opnemen... had ze mooi in kunnen excellereren.

Heel veel mooier dan zo hebben we niet veel soorten. Ruisvoorn, baars wellicht ex aequo? Valreepvis!!