zondag 31 december 2017

De snoekenpoetser

"Een snoekenpoetser, wat is dat nu weer?"

Vanavond (30 dec) naar Lebbis' laatste show op TV gekeken, als cabaretier mijn persoonlijke torenhoge favoriet en niet alleen maar omdat hij ook vist, welke als naam heeft De Paardenpoetser. Hij legt dat gelukkig zelf uit; een paardenpoetser is iemand die een wedstrijdpaard voor de wedstrijd helemaal fraai maakt; flanken poetsen, staart kammen, hoeven schoonmaken, manen vlechten, afijn het beest presentabel maakt. En dan komt er iemand ánders en die gaat er dan mooie sier mee maken door er op te rijden. Lebbis gaf aan dat hem dat in het café ook vaak overkomen was, ik kan me er wel wat bij voorstellen. Zo voel ik me in elk geval de laatste maanden aan de waterkant ook. Telkens een ander die wel ving, en kreeg ik één keer veel beet, verprutste ik alles zelf. Achteraf gezien kan het liggen dat een deel er van te wijten is aan een nieuw montagesysteem. Deels slechts, voor de rest botte pech. Teruglopers en loslaten; weglopers en loslaten; missers bij aanslaan en niks voelen; aas eraf zonder aanslaan; aanslaan en de aasvis er nog aan hebben, bijna altijd resulterend in een losschieter. Alle scenario's passeerden de revue. Afijn, nu dan toch maar nederig het montagesysteem van de maten geadopteerd, beter goed gestolen dan slecht verzonnen... maar dat is voor morgen, 2018.

Het klinkt allemaal wat klagerig, en dat is het ook. 2017 was niet mijn visjaar, ik heb het al in een eerdere blog vermeld. Dooie zeelt, amechtige grasser, nauwelijks snoek en te weinig karper. Is dat erg? Nee en ja. Je bent buiten en beleeft een hoop, dat telt zeker. Maar er moet ook een balans tussen inspanning en resultaat zijn die al natuurlijk, belonend aanvoelt. Is dat gevoel er niet raak je toch wat gedesillusioneerd. Herkennen we allemaal. Had vanuit die contekst ook deze blog Quest for Pike willen noemen. Dus vannacht uithuilen en morgen weer een frisse seizoensstart!

Nog maar wat foto's om in elk geval de sfeer te proeven en te delen:

Gewacht tot het allerlaatste moment (kom er al zeven jaar) en dan toch blanken, ondanks de verhalen

Elke sessie op dit water nat, nat en nog eens nat. En visloos.

Hier lagen ze ook niet


Groundcontrol to Major Tom

Ik houd van het weidse Hollandse, met indrukwekkende wolkenpartijen

En wat dacht je? Regen natuurlijk... op de heenreis al

Tijdrovend tussendoortje; SKP's organiseren voor Den Haag en Oude Rijn. Verzachtend was de schoonheid van de vis.





Verdient wat extra uitleg. In de loop der jaren heb ik een aardig lijstjes met potentiële wateren verzameld en soms kriebelt dat teveel. Dus in november een trip van twee dagen gepland richting zuidoosten, te ver om het in één dag te doen, althans in de winter. Bij aankomst eerst eens peilen op het water voor dag twee. Had er nog nooit echt gevist. Heel eind lopen vanaf de auto - dáárom is het ook rustig- en wat nieuwe omgevallen bomen tegengekomen die moesten worden "bedwongen". In eerste instantie nog niet zo heel erg, want er lag nog niet al teveel op de kar. Even een fotootje gemaakt voor het thuisfront, in het kader van het delen. Wat je ziet is een hoge wal die aan de zijkanten vrij steil afloopt, dus links of recht erlangs is geen optie, temeer niet daar het er erg modderig is, met zo'n kar een ramp, dus alles moet worden af- en opgeladen. Maar op dag twee had ik veel meer op de kar liggen (voor het idee; zie laatste foto in deze blog), dus wist al van tevoren dat mijn hobby wederom op werken ging lijken. En dat niet alleen, er bleek ook nog een jonge (verstoten uit de groep, dus bijzonder humeurig) puberstier op exact dat punt te staan. De foto eronder. En die liet aan alles blijken dat hij geen zin had mij wat ruimte te geven. Ik ben niet bang uitgevallen en wilde per se daar vissen, dus besloot door te zetten, maar dan wel rustig aan. Door tegen het beest aan te praten en heel langzaam vooruit te lopen wist ik hem stapsgewijs langs de eerste hindernis te dwingen. En in plaats dat het beest links of rechts het struweel in verdwijnt loopt hij luid loeiend en stampend voor me uit tot aan het tweede obstakel, waar hij van geen wijken wil weten. Heel voorzichtig en telkens pratend de boel maar op- en afgeladen, er wel voor zorgend zoveel mogelijk de omgevallen boom tussen ons in te houden. Het beest bleef maar bokkig hoefschapen en hoofdschuren. Uiteindelijk was ik er langs, maar we waren wel een dik half uur verder en het zweet stond op mijn rug. Om diverse redenen. Bij de plas aangekomen zag ik dat de kudde aan de overkant liep, dus de mogelijkheid dat of zij terugkeerden, het loopt daar dood, of dat Mister Grumpy ook deze kant op kwam was aanwezig, en als je dan met al je spullen uitgestald zit te vissen kun je niet even opzij gaan. Ik heb niet heel lekker en ontspannen zitten vissen... en je begrijp het al, ook geen beet gehad, ondanks dat de gevonden stek er een uit het ideale taludboekje was.

Het ruikt hier naar vis, niet alleen snoek, en niet al te ver uit de buurt, dus eindelijk eens een voerstek uitgeprobeerd

Die wederom op niks uitdraaide... sowieso een wanhoopspoging, zo midden in de stad. Slecht idee!

Maar ook "in de natuur" heeft zijn nadelen. Resultaat na 1 ochtend in de regen...

En dit gaat elke keer weer mee heen en weer, met of zonder aanbeten

De laatste snoek van het jaar, maar dat wist ik begin november nog niet

Au revoir, en bedankt voor alle mooie momenten!

maandag 6 november 2017

Griploos

Het najaar is begonnen en daarmee het snoeken ook. Prachtige haringen en horsmakrelen in de diepvries. Onderlijnen klaar. Waterenselectie gemaakt. Vissend inmiddels. En toch wil het niet. Al aardig wat sessies op rij met een blank of slechts één aanbeet, resulterend in een magere niet-meter. Ik geef toe, vis is vis, maar we zijn wat te verwend geraakt. Tijd voor wat nederigheid.


Twee jaar geleden wist ik het al, na dat droomwinterseizoen met al die 110plus zoetwaterkroko's, het gaat niet snel beter worden. Althans als je niet gaat uitwijken naar wateren (ver) buiten de regio. Vorig seizoen is bij mij volledig "opgesnoept" door verbouwingen en twee verhuizingen, maar aan de vangsten van de maten zag ik al dat het minder werd, ik miste niet veel. En dit jaar is niet anders, over de gehele linie. Moet bekennen dat ook nu de verbouwingen weer "wat" opspelen. Tja waar kies je voor; je huis waterdicht of eventueel een vis vangen? Waar ik ooit voor het eerste heb gekozen, want "alles" voor een vis, doe ik zulks niet meer. Eerst de discipline, dan de vrijheid. Zo ga ik ook met mijn werk om. En dat geeft rust. Op termijn☺.

Lateitje vervangen

Muurtje slopen

Dakkapeltje plaatsen

Garagedeurtjes afkrabben...

... en oplappen
Niet dat ik niet lekker zit te vissen, een dag buiten telt voor twee, maar er ontbreekt wat. In elk geval wel tijd om weer eens wat mooie beelden te schieten. Waarbij gelijk kon worden vastgesteld dat ook de nieuwe koning bevalt. Moet nog wel eens dat miniJapannertje weten uit te schakelen, die wil nog veel te graag 'automatisch' de bemoeial uithangen, resulterend in tegenvallend beeld. In potentie is ook de nieuwe koning een aanwinst (Samsung A3-2017). Maar dat gevoel van geen grip hebben op de situatie met vissen heb ik eigenlijk het hele jaar al. Slechts met brasemvissen dit vroege voorjaar zat ik "in" de materie. Voor de rest lijkt het op achter de feiten aan lopen, of het nou het zeelten, het karpervissen, of nu het snoeken is.

Mooi uitzicht

Eerste uurtjes normaliter het meest productief

Wanhoopspoging, onverstandig

Toch een mooie dagvangst zo

En dat geldt voor deze ook
Daarnaast moet het sociale element in het leven gevoed worden, dus ook tijdens primetimemaanden geef ik zonder enige wroeging potentiële visweekenden op om samen te zijn, en daarmee te bouwen aan wat nog belangrijker is dan een vis vangen. Regelmatig zakken we daarom af naar de Kempen/ Baarle. Om lekker uit te waaien op de fiets of te wandelen in de bossen, zeker nu met die prachtige herfst. Vissen is daar dan helemaal bijzaak, want geen behoorlijk water in de buurt te vinden om te verkennen. Wat dat betreft zijn wij in Olland spekkoper, en we weten het niet... "Struikel" ik opeens tijdens een wandeling over een lullig plaatselijk kanaaltje, slechts vijf minuten rijden van de plek waar wij regelmatig bivakkeren. Het heeft even nodig voor ik tot mij laat doordringen waar ik hier ben. Op heilige grond! Namelijk "Het Kempisch". Geen idee welk sasdeel, wat doet het er toe, maar alles in mij schreeuwde "nachtje maken". Ruimte zat. De karpervisser in mij roerde zich!
Wat gebeurd hier eigenlijk nog heden ten dage? Zit er nog vis, of is er nog uberhaupt een Kempische scene, zoals die van weleer? Ik moet denken aan illustere vissers als LdB, de broers van Hoven, Alijn, Achiel Stevens, Ronny (nee, niet die van de hedendaagse gelijknamige rig), maar ook veel mindere goden van Belgische en Nederlandse snit. Hier is geschiedenis geschreven. Weekendoorlog met de gendarmerie. En met elkaar. Al heb ik het idee dat het allemaal over was toen je overal op de openbare wateren in bezit van de Belgische staat 's nachts aan de bak mocht. Wellicht in combi met verdwijnen van de grote karpers. In elk geval hoor ik er nooit meer over. Zou het nu een rustiger water zijn waar ik mijn ding kan doen zonder rekening te hoeven houden met anderen, die veel meer tijd hebben, lokaal wonen en/of een onbeperkt aassponsorcontract hebben lopen? Indertijd peinsde ik er niet over hier te willen vissen, net als niet op Raduta, de Der of St. Cassiën.

Een van de dingen die mij van destijds is bijgebleven, naast het weergaloze hoofdstuk van LdB genaamd Zwarte Zondag in zijn onnavolgbare boek De Dunne Lijn (gooi de rest maar weg, dit is het enige dat er toe doet. Dat vond ik destijds al, en nu nog veel meer), is het verhaal van Frank van Geffen (ex-KSN-er) die er in 1 jaar 102 nachten gevist zou hebben (waarschijnlijk alleen de K-dagen verplicht thuis?), waarmee je uitkomt op twee keer per week en er in die periode slechts 2 karpers gevangen zou hebben? Waarvan er 1 bij weten op een van de eerste Dé Karperwerelds prijkt. Dat vond ik toen ongehoord, onverantwoordelijk zelfs, zo je leven 'vergooien'. Maar ach, alles is relatief nietwaar... en tegenwoordig, zijn we 20 jaar verder, heel normaal op heel veel circuitwateren. Op ons Grote Brasemswater zitten vissers die in een heel seizoen ook maar twee of drie karpers vangen en daar niet mee zitten... maar dat terzijde. Laat niet onverlet dat ik nu bijzondere vibraties kreeg. My heart skipped a beat.






Echt waar, het "Kempisch"!"Het ziet er uit als het eerste beste knollenkanaaltje". Schijn bedriegt nog steeds?

zaterdag 7 oktober 2017

De koning is dood. Lang leve de koning?

Inmiddels al weer oktober en de herfst in volle gang, met veel wind en idem regen. Sinds vandaag al weer vier weken terug uit het meer dan Zonnige Zuiden. Nauwelijks voor te stellen. Door toedoen van het manke pootje toch geen actieve vakantie maar meer smeren en keren, en nee, geen hengels mee.
Zuid Italie blinkt sowieso niet uit in visserijmogelijkheden en in twee weken heb ik maar weinig zoet water gezien, pas op de terugweg in Noord Toscane ging het vissershart weer wat kloppen en de derde week Provence maakt wel weer iets goed, maar de klapper kwam op de een na laatste dag. Ik had het zo uitgedokterd op de terugreis dan we halverwege eindigden daar waar ik in het najaar nog een lijntje wil gaan natmaken. Kon ik alvast even sfeertje proeven.
Had me daarnaast voorgenomen eens te tellen hoeveel keer je de Moselle kruist tussen Tour en Thionville. Welgeteld negen keer! Wat een prachtrivier is dat toch. Zou nergens anders meer vissen mocht ik er in de buurt wonen. Mijn PAM-ervaringen zullen mij mijn leven lang bijblijven.

Ondertussen aan mijn nieuwe mobieltje kunnen wennen, van Samsung S2 naar A3 (2017). Een verbetering? Nauwelijks. En al zeker niet bij minder licht, maar ik zal het er mee moeten doen en jullie ook.

Uitzicht van kampeerplaats één. Met op de achtergrond de Gran Sasso, eigenlijk bedoeld om beklommen te worden...

La Marche is wel echt prachtig en behoorlijk onbedorven

Scanno in de Abruzzen evenzo

Elk dorpje even mooi





Ha water!, En er zal echt wel vis hebben gezwommen, maar wil je er twee dagen voor rijden?

Liefde is... samen genieten



Bijzonder meer in de Provence, zonder enige link op internet, dus interessant!

Je reviendrons!
Eindscore

Teruggekomen, naast klussen en werken ook maar weer eens gaan vissen. Maar tot nog toe nauwelijks tot geen resultaat. De eerste sessie binnen 10 minuten een mooie snoek, daarna geen beet meer... niet van brasems, niet van karpers en ook niet meer van snoeken. Frusterend!
Temeer daar ik het al diverse keren geprobeerd heb. Ik doe wat fout, kan niet anders.






Ja, hij wel!
De koning is dood...

Zelfs tegen alle verwachtingen in meegedaan op twee ochtenden aan het Nationale SKP-weekend, maar ook dat mocht niet baten. Deels omdat ik eigenwijs dacht dat aanvoeren alleen voldoende zou zijn, maar ook rust (dus 's nachts) zal zeker zijn bijdrage leveren aan vangen, en in die tijd lag ik zelf ook in bed. Daarbij is 'men' eindelijk zo ver dat mijn eerder bedachte stekkie om de hoek nu ten prooi is gevallen aan vernieuwing. Het komt de rust niet ten goede.