donderdag 29 oktober 2015

Just Add Water

Oftewel hoe simpel en makkelijk kan het soms gaan? Na een meer dan moeilijke zomer op visgebied (zie Vertwijfeling...) was ik vervroegd toe aan snoek. Met groot dood aas wel te verstaan. En omdat ik een van de wateren die ik de laatste jaren bevist heb bewust wat minder wilde gaan frequenteren in verband met de fors toegenomen drukte dacht ik er vroeg(er) te beginnen om de 'meute' voor te zijn.
Dat had ik me 's zomers al voorgenomen en dus was het zaak regelmatig langs te rijden om te kijken wanneer het wier gelijk "walk on water" weg zou zijn. Begin september bleek dat het geval.

Eerst nog een paar zeeltsessies gemaakt om te kijken of die soort ook wilde in het najaar. Dat deed het inderdaad, maar toch niet zo spetterend als in de lente. Ook niet zo gek, want de vis ligt veel minder gegroepeerd. Ze zwerven in kleine groepjes door het water. Maar zo kon ik direct goed meten wanneer het afstervende wier zodanig verdwenen was dat ik het wel durfde te wagen er een dode aasvis met een open dregje op te laten zakken. En dat was halverwege september. Een maand eerder eigenlijk dan 'normaal'. Het voelde de eerste keer dan ook een beetje raar, maar bij meten van de watertemperatuur kwam ik toch niet verder dan 14 graden, iets te koud voor de tijd van het jaar, en prima als start van het roofvisseizoen, dus tijd zegt niet alles. De twee karpervissers die hier 's nachts vertoefden in het weekend en van wie ik de stek die bewuste 19de september overnam zeiden het al "de snoek zit hier voor de kant, je ziet ze continu jagen". Ja dat wist ik ook al, zoveel was ook al opgevallen eerdere pre-seizoenen. Er zat duidelijk een patroon in zone-aanwezigheid, dus dat ze 'hier' waren verbaasde me niks.

Tja, de eerste sessie was direct een succes met een 110plus snoek en daarna was het slechts een kwestie van regelmatig gaan en je uurtjes maken, niks moeilijks aan. De vissen kwamen vrij gemakkelijk in het mandje. Al hoewel blanken ook wel voorkwam. Bekende en minder bekende snoekendames kwamen op de kant, sommigen nog steeds op de bekende lengte, anderen weer iets gegroeid. Al met al een dynamische bestand. En mooi van opbouw in lengte inmiddels.
Inmiddels leven we eind oktober en is de buit behoorlijk binnen. De mooisten zal ik tonen. Tijd om te gaan opkrassen, al heb ik mezelf nog één monster beloofd... zo verslavend dit soort vissen... het is ook lastig afscheid te nemen op het hoogtepunt van het feestje, maar om in de metafoor van het feestje te blijven, het privefeestje voor intimi is als verwacht ontaard in een volksoploop, zowel binnen drommen ze samen in alle hoeken en gaten als voor de deur is het dringen geblazen. Ik vrees het ergste voor de snoeken, zeker grote snoeken zijn behoorlijk kwetsbaar...

Deze snoeken ogen nog wat magertjes, maar latere dubbelvangsten bewijzen dat ze in deze periode snel kunnen uitdijen. Ook wel mooier om te zien, een wat gevuldere vis, maar het was of deze zomermodellen vangen of ten onder gaan in de volksoploop. Iets dat me slecht af gaat, eigenlijk wil ik op mijn eigen maten na helemaal niemand zien (of weten) als ik aan het water zit, ongeacht hoe groot het water. Ik geef toe, dat is wat onrealistisch in ons drukbevolkte kikkerlandje, vandaar ook dat rustige wateren mèt goeie bestanden moeilijk te vinden zijn. Door de weeks proberen te vissen doet al heel wat voor de behoefte om alleen te zijn.

Zo zie ik ze graag, groot en lekker breed van bouw. Zorgde voor een loeisterke dril. 

Prachtige tekening

Voor het mooie een kilootje of wat te weinig, maar de lengte maakte veel goed

Aan de staart is te zien wat er kan gebeuren bij ondeugdelijk landen, hartstikke zonde! Denk zo'n typisch kunstaasnet met te grote mazen...

En zomaar uit het niets, op een hele andere plek in het land, dit onverwachte monster. Dank je Johan!!


         Na al dat snoekengeweld met 110plus-vissen wat sfeerplaatjes, om het ordinaire vangen wat te nuanceren.


Het is bij start nog bijna zomer...

... maar gaandeweg doet toch de herfst zijn intrede

Magische sfeer bij eerste licht

Langzaam aan komt de wereld te voorschijn

Nog een solo-artiest

Wat sommige vissers al niet achterlaten...

En van babysnoeken hou ik net zo goed

donderdag 15 oktober 2015

Vertwijfeling...

Het is 00.23 donderdagavond 6 augustus en ik ben net terug van weer een mindere succesvolle trip, met karper en barbeel in gedachten, Het liedje van Blondie is op de radio met "One day or another I'm gonna find ya, I'm gonna get ya, get ya, get ya, get ya, get ya..." en dat zet wat in gang.

Fucko de karpers en wat een nare realiteit tegenwoordig als karpervisser. Wat heb ik -nu achteraf gezien- heerlijk 'geslapen' voor een aantal jaren, mezelf wentelend in het met genoegen bevissen van andere vissoorten. Het karpervisserslandschap - en niet slechts in Nederland- is veranderd en behoorlijk ook. Karpervissen 2015 lijkt een loopgravenoorlog te zijn geworden, niet alleen vanwege de aanwezige conculega's, maar ook vanwege het je letterlijk moeten ingraven wil je tot serieuze resultaten kunnen komen. De vissen zijn weliswaar groter geworden, de hoeveelheid karpervissers ook. Karperbestanden zijn in aantallen karpers beslist afgenomen, in Nederland ondanks alle SKP's, in het Franse door het vele jatwerk ten faveure van de betaalwateraquariums. Ik moet wel toegeven, zou ik een Haagse projectspiegel willen vangen dan liggen er in mijn directe omgeving zeker kansen, maar daar wil ik helemaal niet vissen, ik kan me er niet toe zetten, in zo'n stad met allerlei randverschijnselen die storend afleiden van de beleving.
Waar gaat het tegenwoordig eigenlijk om? Beleving of vangst? De serieuze visser zegt uiteraard beleving. Die kijkt wel uit voor ordinaire vanger uitgemaakt te worden. Ik heb er vaak aan moeten denken de laatste periode, de uren in relatieve ledigheid tellend. Wat heb je aan al die prachtig beleefde uren als je geen beet hebt, geen vis vangt? Is dat dan het geduld en doorzettingsvermogen dat je als visser geacht wordt te hebben? Het zal best wel, puristen verenigt U, maar voor mij moet beleving toch hand in hand gaan met zo nu en dan wat prettigs vangen; deze zomer eindelijk eens flink gas gegeven en eigenlijk nauwelijks wat kunnen vangen. Expres naar de stromende wateren gegaan, maar ook daar mocht het niet baten, geen vis. Zelfs nauwelijks bijvangsten.
En sorry, prachtig barbeeltjes van de Roer, jullie beiden deed er niet voldoende toe na teveel dagen geen leven, hoe tegenstrijdig ook. En een van jullie was nog een dubbelaartje ook... de ander kon slechts het haakje opzuigen, het blokje kaas was al te groot. En dat terwijl ik over op deze plek blanken wel eens de Olympische gedachte heb uitgesproken, iets over dat alleen meedoen al voldoende zou zijn...

Bourgondiër tussen de bourgondiërs

Een der Grote Stromen zonder stroming, dodelijk voor de visserij

Het lijkt zo wel een poldersloot

Alleen het haakje paste


Bovenstaande verdient toch wat nuancering. Bij het napluizen van de logboeken en vangstverslagen van de afgelopen 10 jaar blijkt dat vrijwel alle zomers behoorlijk visloos waren, op diegenen na waarin ik veel op graskarper viste; sterker nog, ik viste eigenlijk maar weinig hoogzomer, hield me meer met allerlei andere, wereldser dingen bezig. Deze zomer voor het eerst heb ik behoorlijk doorgevist, het kwam qua beschikbare tijd opeens goed uit, alles viel samen. Ik wist het dus eigenlijk al eerder, zonder het goed te beseffen, zomers vissen op de door mij geambieerde vissoorten en plekken, met de door mij gehanteerde methodieken kan een behoorlijke 'tijdverspilling' zijn. Althans als je uitgaat van de combi beleven èn vangen. Voor volgend jaar maar eens wat anders op gaan verzinnen.

Zelfs Het Paradijs bleef visloos


Aan beleving echter geen gebrek...

Ondertussen naderen we de vroege herfst en komen de grote zoetwaterkrokodillen weer in zicht. Ik heb er zin in, met een paar gelijkgestemden de dag doorbrengen aan een winters, verder verlaten, groot water. De plannen zijn gesmeed -het blijft toch een beetje Sjors en Sjimmie van de Rebellenclub, zeker deel van de gein, boys will be boys- met het groepje roofvisvrinden. Maar voor het echt los gaat met de croco's later in het jaar eerst nog een herfstbarbeel vangen. De behoefte is groot. Ben er jarenlang niet echt aan toegekomen, er is altijd wel wat in deze periode, maar nu moet het toch maar eens. Ben er zelfs boilies (12 mm) voor aan het draaien geslagen, nou ja boilies, de worstenvariant die ook Arjan Snoeij hanteert. Heeft veel voordelen. Helemaal volgepropt met allerlei wateroplosbare spulletjes uit de toko, plus een moderne variant van Aminol. Zul je net zien dat er voorlopig geen vrije dagen komen, en die heb ik juist nodig i.v.m het toch een flink aantal kilometers moeten rijden, dus geen enkele dag sessies. Sombermans troef? Welnee, luxeproblemen.

November 2006, op de Waal bij Tiel. Toen kon het wel in het najaar. 

N.B. Bovenstaande heb ik even na 6 augustus aan mijn blog toevertrouwd, en ook weer verwijderd, ik was niet tevreden, het was niet af, dekte de gevoelsmatige lading niet. Begin september nog eens een poging, en ook weer verwijderd. Nu had ik een Worddocument-bug in blogspot... kostte tijd om die op te heffen. Hoezo vertwijfeling? En dat terwijl die titel direct al ontstond zonder weet te hebben van de weken die zouden gaan volgen. Ben even zoekend geweest naar vissersbalans. Dat uitte zich ook in het bloggen.

Ondertussen is het snoekvissen volle bak vervroegd op stoom (we leven half oktober en ik heb er al vier weken op zitten) en heb ik al vijf 110plus vissen op mijn vangstenlijst mogen bijschrijven in een paar luttele weken tijd. Maar dat is voor de volgende blog.