maandag 10 november 2014

Het regent snoeken

November is nog steeds zachter dan zacht en anders dan verwacht bij deze temperaturen is de snoek helemaal los. Gewoon een kwestie van naar ondiepere wateren gaan. Het regent grote snoeken bij mij en mijn snoekmaten. Aan de snoek van bijgaande foto zit een klein verhaaltje vast.

Deze vis kwam al na een goed half uurtje vissen op wat wij 'de eigen kant' noemen. Een groot water met een monotoon diepteverloop, op wat kuiltjes na her en der over het water verspreid en gemiddeld maar iets dieper dan de rest. En toch is het hier te doen. Telkens weer.
Ik kon aan een aardige partij verse grote horsmakreel komen en vrijwel al mijn vissen dit najaar kwamen op deze horsmakrelen, ze hebben een beetje een 'zeiklucht' bij zich. In elk geval anders dan andere zeevissen. Van de paar gekochte kilo heb ik de mooisten uitgezocht om te gaan inzetten als aasvis en de rest 'aan bonken' gesneden om als (bij)voer te dienen. Prima te voeren met een voerboot. Ik ben van de kleine snippers, wel de lucht maar niets om echt te eten behalve die ene vis met een dreg. Prachtig om te zien hoe zelfs de sterkste golfslag tot bedaren komt als er een maaltje van die vettige visshit is gedropt, vaak een stilteplek in de golven van diverse meters doorsnee.

Een sterke vis, deze prachtsnoek, het leek wel een karperdril. Als de vis in het net zit zien we dat het (weer) een behoorlijke is, maar het is toch niet De Grote. Ik zeg nog tegen David; "die is straks voor jou, let maar op". (En ja hoor:-). Wel een snoek om heel blij mee te zijn, dus op de foto ermee. Net als David een keertje heeft afgedrukt gaat zijn pieper af, en valt zijn pike-swinger naar beneden, ook daar een aanbeet. David direct weg...
Eén foto is me wat te weinig van zo'n brute snoek, dus ik wil de vis even tijdelijk weghangen. David zegt nog; "hang maar in mijn weegzak" en ik-zei-de gek doe dat zonder te checken of de zijkanten dichtgeritst zijn. Nee dus... en de vis ziet direct zijn kans schoon, wegwezen... ik zie haar door het heldere water de veiligheid zoeken, mij een beetje beteuterd achterlatend.

Ik moet het met deze ene foto doen, maar zeg nou zelf, mooier zie je ze toch zelden?
Henri Cartier Bresson zou zeggen "Le Moment Décisif!"



maandag 22 september 2014

King for a day

Met Arjan Snoeij afgesproken dat we samen het najaar zouden bewaren voor onze regelmatige barbeelvisserij op de gekende stroompjes in het zuiden van het land, zomers bleek er toch te vaak een blank voor te komen. In een eerder vroeg najaar was heel goed te merken dat de vis zich aan het groeperen was om de winterzones te gaan opzoeken. En met veel verkassen waren die dan wel te vinden en zo kon een (grotere) vangst ons deel zijn. Tot zover de theorie. Toch wel een 'vereiste' als je er 500 kilometer op een dag voor maakt.

Dus op donderdag 18 september gezamenlijk afgereisd. Veel te vertellen onderling, wel belangrijk als je samen wat uren in een auto moet doormaken. Ook vandaag beloofde het een warme dag te worden, al vroeg ik me af of we het droog zouden gaan houden, er gold een weerswaarschuwing voor het gebied. Gepland was een aankomst bij zonsopgang en dan moet ik altijd eerst even fotograferen. Vissen komt dan later wel. De sfeer spat er vanaf.



Goed te zien is dat de herfst vroeg is dit jaar, aan de bomen en planten , maar zeker ook aan de dieren. De spinnen lijken wel al groter dan anders. Wij starten altijd op dezelfde stek, een beetje een ritueel, meestal wel goed voor een vis. Maar dit keer niet, geen stootje, helemaal niks, nada. Ik niet op kaas en voor Arjan met speciaal deeg net zo goed niet. Het lijkt wel of er geen vis in deze zone zit. De omstandigheden zijn echt ideaal. Na een flinke periode van droogte en daarmee samenhangende lagere waterstanden is het onlangs weer flink losgebarsten en stroomt de boel goed door, lekker chocoladebruin.


De bomen kleuren al vroeg dit jaar...

... en de spinnen lijken groter

Ik vind het even best, laat Arjan lekker zitten in zijn kuil en rijd even naar een andere zone, met maar 1 goede stek (vandaar dat ik er even alleen langswip), maar ook hier geen actieve vis. Het schepnet blijft droog en wordt bespikkeld met afvallend blad. Tijd om te veranderen van plan, want de dag is inmiddels al weer bijna half voorbij en het beste deel hebben we net gehad. Daarbij ziet het er naar uit dat het verwachtte slechte weer echt gaat losbarsten. We rijden naar een hele andere zone, wel wat meer bevist door anderen, maar ook altijd goed voor een barbeel. Zonder onderlinge afspraak hebben we ook hier ieder een eigen voorkeursstek. Arjan kiest hier altijd voor makkelijk en ik bevis vanaf een heel steil talud een struik, althans het water eronder. Eigenlijk geen echte stek, en ook niet als zodanig te herkennen, maar omdat ik eerder bij oeververstevigingswerkzaamheden gezien heb hoe een en ander hier loopt durf ik de gok wel te nemen. Essentieel is een hele lange schepnetsteel. Plus een beetje moed om naar beneden te gaan, heel voorzichtig.


Eigenlijk geen stek

Mijn ervaring; als de vis er ligt heb je binnen een paar minuten al de eerste tikken, vaak snel uitmondend in een echte aanbeet. En soms komt die aanbeet uit het niets, beng en moet je naar je hengel grijpen. Zo ook nu... en zeker omdat ik erg hoog zit te vissen kan het snel gebeurd zijn met je hengel... hij hoeft alleen maar naar beneden, niet ook nog naar voren te schuiven. Ik vang een barbeel, en nog een, en nog een, uiteindelijk zelfs vijf van die prachtige vissen. In een tijdsbestek van 1,5 uur. Geen monsters, maar wel prachtbarbelen, het vangen waard, die ieder voor zich vechten wat ze waard zijn en duiken gelijk stroomafwaarts, richting onderwaterellende. Tussen de regenbuien door, want ook die zijn gearriveerd. Ook Arjan heeft een vis, maar het overgrote deel bleek toch onder 'mijn boom' te liggen.
Nog even over haken; de al eerder in een andere blog aangehaalde Drennan Specimen Plus haken zet ik hier in in maatje 8, met een hair en een plastic schroefje dat ik in de kaas schroef. Alle barbelen vandaag zijn op dezelfde haak gevangen. En die behoud zijn puntje, essentieel. Ik heb, gezien de snelheid waarmee de beten telkens komen, ook sterk het idee dat het met indraaien wel goed zit. Ook hier zou ik bijna zeggen, want dat was me al eerder opgevallen. En zeker zo belangrijk; de haak buigt niet uit of komt anderszins los, want anders had ik dat deze sessie wel ervaren, elke vis moest ik blokken om te voorkomen dat de bomen gehaald zouden worden. Vast is vast.







En als je maat dan ook nog kan lachen heb je een goeie!


Na een paar uur is de koek op. En omdat ik mezelf heb opgelegd elke sessie ook een nieuwe stek te bevissen gaan we weer op pad. Connaisseur Arjan weet nog wel wat. Ter plekke blijkt er nogal wat veranderd, de oever is goeddeels verdwenen, maar ik laat me niet tegenhouden en daal af richting het Paradijs. Want zo voelt het hier, achter elke rivierbocht liggen weer nieuwe avonturen te wachten.
En ook hier hetzelfde, ik zit nog niet of er hangt al een barbeel aan, zomaar zonder enige inleidende tikjes...



Wat zijn ze toch schitterend

King for a day...

Dat zijn al zes barbelen, voor mij een record. En ik ben er blij mee, erg blij.
Langzaam aan gaat de avond naderen. Doorgaan of stoppen? Ik vis in mijn eentje nog heel eventjes door, while you see a chance take it. Maar het mag niet baten, ik vang verder niks meer. Hoeft ook niet, ben meer dan tevreden met zes pareltjes. Verderop in de lucht hangt weer een schip met zure appelen, dus we gaan moven hier. Achteraf terecht, want het blijkt later die avond weer noodweer te zijn geweest, maar dan zijn wij al thuis.



Two kings, want we hadden het weer meer dan geweldig

Bommen los!

13 september 2014.

Dit keer een trip die ik al een keer of wat uitgesteld heb; naar een privéwater in Duitsland. Nou ja, privé... voor de Hollanders dan toch. Wel een soort van hengelsportvereniging, maar dan één zoals er zovele in Duitsland zijn, met een strikt en streng vol is vol 'deurbeleid' (zeker aangaande karpervissers;-)) van maar een paar leden en maar 1 te bevissen watertje. Naast de verplichte € 100,00 inschrijfgeld elk jaar een contributie van € 180,00. En wij maar klagen in Nederland over die dure VISpas... Of nog erger, dat je eventueel eens een keer een tweede moet aanschaffen om op nog meer water te mogen vissen en dat je dan maar de helft terugkrijgt... tsss...
Anyway, de reden dat ik er toch vis is omdat er ooit hele grote grassers zwommen. Niet dat ik die ving, al ben ik vele malen erg dichtbij geweest. Ik denk dat ik al te laat was. Ik heb het over GROTE grassers. Ik weet wel meer wateren met monsters, maar het zijn er altijd maar een paar, op een schier oneindige watermassa, en altijd vissen met 'aangepaste' voedselpreferenties en -als het tegen zit- aastijden, m.a.w. bijna onbegonnen werk, en daarvoor is het leven me toch te kort. Ik wil gewoon een kansje kunnen maken en niet dat eindeloze blanken voor een paar vissen per jaar. Doe eens normaal, joh!
Op dit specifieke water had het mogelijk geleken, mits ze er nog zouden zwemmen... en zeker ook deze sessie maakt dat ik er zeer sterk aan twijfel of die monsters er nog wel zitten. Maar nu loop ik vooruit.

Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar er zijn van die sessies dan schieten de voorbereidingen maar niet op, ik loop dan maar te rommelen thuis met mijn visspullen (eigen viskamertje hè). En al helemaal niet als ik alleen ga en er geen druk om op tijd te zijn van buitenaf is. Al hoewel ik het grootste deel van de zaterdag heb om in te pakken en te rijden, kom ik toch pas even na 19.40 aan bij het water, en ja, dan is in deze periode de zon al een aardig eind richting horizon.
Eerst even gaan kijken, op het fietsje. Twee dingen vallen mij op; op het eerste gezicht niemand anders vissend te zien en ook geen sporen van tenten -heeeeel gunstig zo vlak na de Duitse vakantie in augustus, te vergelijken qua massaliteit met die van de Fransen- dus er zal de afgelopen zes weken niet heel veel serieus gevist zijn. Gunstig!!
En... het water staat ongekend hoog voor de tijd van het jaar, dus ik kan niet vissen vanaf het centrale punt, omdat de weg ernaar toe onder water staat.  Er zijn eigenlijk geen regels die mij hier binden -goed voeren geen probleem, tenten en nachtvissen getolereerd, bootje en visvinder inzetbaar, en drie hengels ook- behalve dan dat deze punt alleen maar bevist mag worden als hij met droge voeten te bereiken is. Echt een regel uit het Ministry of Silly Walks, maar ja, ik heb me er aan te houden. Ik kies eieren voor mij geld en blijf voorin bij het zwembad, mede omdat dit ondiepe deel meer dan zijn aandacht van de onderwaterbevolking krijgt bij warmer weer en het dat nòg steeds is. Daarbij, het wordt te snel donker om alles helemaal naar achterin te sjouwen.

Drie hengels uitvaren kent zijn tol qua tijd, dus ik zit pas rond 21.15 weer op mijn gat. Heerlijk zwoel weer, een nazomer waardig. Sterrenkijken met een biertje en een zakkie chips. Het zal me benieuwen hoe vaak ik er uit moet, drie keer is mogelijk, alle drie de hengels liggen op strategische plekken. En op verschillende dieptes. Variërend van 3 tot 6 tot 8 meter. Inderdaad (al) aardig diep, mijn ervaring is dat hier toch de grotere karpers zwemmen, ook zomers. "Karpers? En je had het tot nog toe over graskarpers?" Ja, je hebt gelijk, die graskarpers waren de aanleiding hier te gaan vissen, maar dit keer heb ik het op karpers gemunt. Prachtige vissen, de ene helft van de populatie spiegel, de andere helft edelschub. Met een gemiddelde van 25plus pond. Een paar behoorlijke uitschieters daargelaten. "Maar dat soort wateren zijn er toch voldoende in Nederland?" Ja en nee, ik hou er van alleen te vissen en te kunnen verkassen mocht dat moeten. Op voor mij onbekende vissen zonder dat de hele goegemeente er al overheen gepiest heeft... En dat kan hier prima en in NL niet (voldoende).
Klein bijkomend nadeel; de eerder best lopende stek, ooit een voor anderen verboden te betreden oefengebiedje van de Feuerwehr, is volledig prijsgegeven aan nieuwbakken Feriënchalets en daarmee eigenlijk een soort van ter ziele. Ik zie de nodige gezellige vakantiewoning-interieurtjes oplichten in het donker als ik dichterbij vaar, in plaats van de verwachtte ondoordringbare bomenrij. Dobberend in het donker maak ik een foto. Het is niet anders. Vorig jaar (toen ik helaas niet geweest ben) waarschijnlijk ploeps uit de grond gestampt met Duitse voortvarendheid.



Een beetje techniek; ik vis met een regionaal (in ZH) zeer succesvolle boiliemix met extra additieven bedacht door vismaat David en genaamd naar een vliegtuig (klinkt als een raadsel en dat is het ook; meer een geintje entre nous dat ik niet kan delen, sorry) en het zal mij benieuwen of het instant aanslaat. Dat doet het in NL wel, maar hier heb ik er al eens een meerdaagse sessie geen beet op gehad, en met de readymade's die ik ook mee had destijds wel, en hoe! Formaat 15 mm, mijn favoriet, een prachtig maatje als je geen ander gespuis verwacht. Daadwerkelijk gevist wordt met een wafter, speciaal vervaardigd als haakaas, mooi uitgebalanceerd. Rigs niet al te ingewikkeld. Als haak een Specimen plus van Drennan, haakmaat 6. Een haak die ik de hele zomer al uittest, en met tot nog toe mooie resultaten. Geen losschieters, geen uitbuigers, prima indraaiend (zonder ligne-aligner, maar wel inwaarts geknoopt) en een blijvend scherpe haakpunt. Vooral dat laatste is een 'puntje' bij de meeste hedendaagse haken. Aan de haak ± 15cm combilinkmateriaal, vandaag Mantis 25 lbs, deels gestript. Op drie puntjes een stipje heavy metal. Lood 75 gram vast lood, of beter semivast, wat nu tegenwoordig modieus de shockerrig heet. Gewoon een kwestie van een safetyclip waarin de wartel maar nèt blijft hangen samen met een goed schuivend stoppertje achter het lood voor de eerste klap  die een daalder waard is, maar niet voor het kopschudden. Zwaar lood gebruik ik niet met kleine haken, geeft veel te veel losschieters.
Gezien de afstand (meer dan 100 meter) vissen met zinkende gevlochten lijn, voorzien van 20 meter X-line 'voorslag'. En om het verdere gebrek aan rek op te vangen als hengels soepele Armalights 2,25 Lbs. Een ideale combinatie. Als klap op de vuurpijl de vorige jaar al aangeschafte Daiwa's Tournament (ik weet niet welk type, boeit me eigenlijk nooit zo). Kocht er vier omdat ik ook voor deze afstandsvisserij baitrunners wilde hebben... en heb ze tot nog toe nooit gebruikt. Wat me overigens opvalt vanavond bij afstellen is dat de slip niet net zo smooth kan worden afgesteld als bij Shimanomolens, zowel niet van de echte slip als niet van de baitrunnerslip, echt een minpuntje (al valt het in de praktijk weer wat mee, nèt voldoende om ze niet weer te verkopen, maar toch...). Verder belangrijk is dat ik mijn lijnen behoorlijk laat afzinken, kwestie van strakdraaien, flink wat meters geven en pas een kwartier later de swinger er aan.

Om kort te gaan, het is meer dan rustig die nacht. Zo'n stille nacht waarin de hele natuur op stok gaat. En dan weet je, "het wordt niks vannacht". En inderdaad. Los van een enkele piep helemaal geen runs, niets. Ik ben vroeg wakker, heerlijk in het eerste ochtendlicht. Genieten met een kopje thee. Als rond 09.30 de tegenoverliggende steiger (normaliter verlaten...) ingenomen dreigt te gaan worden door twee locals pak ik gelijk het boeltje op en vertrek naar achterin. Dat was de prikkel die ik nodig had om in actie te komen. Niet wetend dat de twee heren deze steiger slechts gaan gebruiken voor het te water laten van hun boot en achterin ook tegenover me komen vissen, daarmee de helft van mijn mogelijkheden blokkerend.

Verkassen die hap!

Achterin aangekomen bij wat in de volksmond het 'achterste bankje' heet is het weer opbouwen geblazen. Rustig aan, want het moet ook een beetje leuk zijn. De bodem is in dit deel onder water net een maanlandschap, vol kuilen en heuvels. In die zin is het hele gebied interessant, maar een specifiek goeie plek springt er nooit echt uit. Al heb ik wel mijn voorkeuren. Ik houd van 'oksels'. Oksels? Bleuhhh?!
Daarmee bedoel ik die specifieke plek waar op een water twee haaks op elkaar staande taluds samenkomen, meestal ook de plek waarop de vis omhoogkomt om de zandrug of grindbank te passeren als ze langs het talud zwemmen. Door zo'n oksel te bevissen en te bevoeren over een strook van verschillende dieptes gaat de hoeveelheid runs prettig omhoog. De truc is echter wel de lijn van ondiep naar diep te kunnen laten lopen over het talud, want een lijn dwars door het water heen als een vliegertouw recht naar die zone laten lopen lijkt af te schrikken. Maar hier kan dat mooi op de door mij gewenste manier. Dus... bootje in het water, visvinder mee, voer mee, hengel mee. Ik vaar altijd mijn hengels uit vanaf de visplek tot aan de visstek. En niet andersom. Veel meer controle over alles. Bijvoorbeeld door via het talud op aangeven van de visvinder terug te varen en daarmee zeker te weten dat de lijn goed ligt t.o.v. de aanzwemroutes. Ik vergeet er bij te vermelden dat het water hier werkelijk glashelder is. In de zone aangekomen valt me opeens een hengel-setup op aan de overkant tussen de bosjes. En ja hoor, ook een tent en een bootje...  Gatver! Daar was tot voorheen alleen maar aaneengesloten bos. Met een iets dieper geultje voor de grootste struik. Goeie stek! Toen... Even polshoogte nemen. De kerel slaapt natuurlijk nog ondanks dat het dik 10.30 is. Denkt dat het Gutemorgen vanaf zijn eigen kant komt en ziet mij aanvankelijk helemaal niet drijven... want verwacht me daar niet. Blijkt een nieuw gemaakte stek te zijn, tussen de bosjes, speciaal op verzoek van de vissers. Hij heeft alleen maar Zwei Grasser gevangen.
Als het zo doorgaat zijn stilaan alle oevers geschikt gemaakt om vanaf te vissen en wordt het echt een recreatieputje... jaja, ik weet het, Panta Rhei. Afijn, het bootje gebruikt hij alleen maar om er te komen, niet om uit te varen... hij gooit uit, zomaar ergens in het rond, met wat bollen er om heen. Dat zou ik op vele plekken ook zo doen, maar zeker niet hier. De verschillen in diepte zijn te groot en daarmee wordt het prijsschieten, dat vissen. Voor mij op zich gunstig deze methodiek, maar ik vind toch dat 'mijn oksel' te dicht bij zijn zone ligt dus ik laat het zo, ik ga wel meer aan mijn kant op het talud vissen, in de hoop dat hij vanmiddag (inmiddels zondag) inpakt en ik alsnog even los kan.
Tijdens dat proces nemen de twee collega's die ik eerder zag ook plaats op een der oudere steigers en is daarmee de door mij geliefde overkant 'vol'. Ik ben nu verplicht alleen mijn eigen taluds te bevissen. En zo gezegd zo gedaan. Ook mijn kant kent een oksel, maar daarvan komt doorgaans minder vis. Nu zal ik het ermee moeten doen. En wat een geluk achteraf, want zo leer je weer bij. Ik moet aan het verhaal van Co Sielhorst denken die van zijn stek verdreven wordt door een boer met landbouwtrekker en daardoor wèl op een anders niet beviste plek een bak vangt.

Je begrijpt het al, de stek gaat onverwacht lopen, en hoe. Het wordt serieus werken. Binnen het uur twee hengels op de kant door aanbeten. Feestje! En het loopt maar door, de hele middag eigenlijk. Maar geen karpers, allemaal graskarpers. En niet alleen dàt, ze zijn ook nog eens kleiner dan gemiddeld, van de 11 grassers tikt er 1 de 20 ponds-grens nipt aan. De rest zit tussen een pond of 17 en 19. Allemaal lookalikes. Prachtige vissen voor aan een penhengel. Waar komen die beesten opeens vandaan? Ik weet niet beter of de vereniging wilde destijds dat met name de grassers zouden worden meegenomen. Dat werd me al met klem verteld zes jaar geleden door de ballotagecommissie. Maar dan zetten ze toch niet weer opnieuw uit? Het water kent geen overvloedige plantengroei dat een en ander zou kunnen rechtvaardigen. Iets om uit te vissen.



Allemaal verschillend en toch allemaal hetzelfde

Tussendoor nog een spiegelkarpertje, bijzonder in die zin omdat deze van de allereerste uitzet ooit is, een karpermonumentje van 40 jaar en een beetje oud. Zo'n beetje de kleinste karper van het water. In elk geval de kleinste spiegel. En als het over achievements gaat wellicht een grotere prestatie dan het vangen van de allergrootste, die is niet voor niks zo groot geworden. Ook hier niet. Gek eigenlijk dat we met zijn allen alleen achter 'hoe groter hoe beter' aanhollen. En toch, it's in our nature... anders liepen we nog in berenvellen. Alleen jammer dat zo'n gemeenschappelijke drive de hobby zo kan banaliseren.

Als klap op de vuurpijl die avond nog een van de grotere grassers, en ook deze lijkt wel van plastic, zo als nieuw uit de doos. Ik ben er blij mee, schoonheid van een vis. Maar wat ik mij nu afvraag, "waar zijn de karpers? Want vanaf alle dieptes komen de grassers, zelfs vanaf acht meter. Zou het net als twee jaar geleden gaan, en komen de karperberen pas op het eind van de sessie morgenochtend? Twee jaar geleden had ik zo in een ochtend drie dertigponders op rij, met recht een Red Letter Morning, na eerst een heel weekend graskarpers onthaakt te hebben. Tot vervelens toe eigenlijk.

Het lijk wel een opblaasvis, zo strak. (Het onnatuurlijke blauw is de reflectie van de avondlucht.)

De avond valt en de rust neemt opnieuw de overhand, in het donkeren van de avond  nog een laatste grasser plus als toetje een megabrasem van 65 cm. En dan weer stilte, net zoveel als de nacht ervoor.


Laatste licht

De volgende ochtend bij het eerste krieken van de dag rond 07.00 uur gaat het vangen weer vrolijk verder, van grassers wel te verstaan. Ik heb geen idee waar de karpers gebleven zijn, want die hadden in de rustige nacht die in deze periode lang zat duurt alle kans gehad om ook even een kijkje te komen nemen. Er zit niets anders op, ik zal nog eens terug moeten.









zaterdag 6 september 2014

SNOEK(baarzen?)

Vismaat Desmond had een goed idee, eens wat eerder op grote snoekbaars gaan vissen met dood aas. Hij had het goed voorbereid; het juiste water, onderlijn van nylon en kleine dode blankvoorntjes. En zijn idee werd verstevigd met een vangstverhaal dat stond als een huis. Meerdere aanbeten in een paar uur, en vrijwel alle aanbeten verzilverd. Kijk, daar houden we van, dat inspireert. Normaliter krijg ik het gevoel daarvoor pas tegen half september, met als gevolg dat vanaf oktober veel in het teken van het roofvissen staat, maar waarom niet nu al eind augustus eens proberen?

Een solosessie alleen naar desbetreffende stek leverde naast een gesprek met een goed geïnformeerde local (nooit weg) geen visactiviteit op, ondanks ideaal lijkende omstandigheden. En verkassen naar de veel diepere winterzone ook al niet. Vissen was daar vrijwel onmogelijk door de hier straffe zijwind en het loskomende wier... gefrustreerd taaide ik af.
Maar omdat thuis momenteel ook niemand op mij wacht (als het om vissen gaat een gelukkige omstandigheid, niets zo lekker als gaan en staan waar en wanneer je maar wilt... als het om vissen gaat hè, voor de goede verstaander...) kan ik de avond ook benutten. Kwestie van ergens ad hoc wat te eten scoren -in mijn geval meestal een maaltijdsalade- en door naar het volgende water, waar het zou kunnen dat ik er een snoekbaars zou kunnen haken. In het verleden hebben we al veel aanbeten op raadselachtige wijze gemist op een bepaalde plek, meestal het signaal dat er ook snoekbaars huist. Temeer daar deze er met een opvissing ook uitkwamen. Die gaan 's winters wel met je voor snoek bedoelde bakharing van 30plus cm aan de haal, maar die krijg je met dat haaienmateriaal niet gehaakt.
Gek idee om zomers aan een stek te staan waar ik eigenlijk alleen maar winterervaringen aan heb.
Maar het voordeel van ervaring is wel dat ik de diepere en daarmee nu wiervrije zones ken. Hengel links en hengel rechts. Wachten. Heerlijk weer, behoorlijke zw-wind, beetje zwoel, beetje zon en wat sluier.

Ideaal visweertje


Ik hoef niet lang te wachten, tjakkkk gaat de pikeswinger, eerst razendsnel de lucht in en dan er vanaf, en daarna niks. Losgelaten snoekbaars? Strakdraaien, contactzoeken en slaan. Raak! Ik zit met licht materiaal dus de inderdaad gehaakte vis voelt behoorlijk aan, zal geen snoekbaars zijn. En als het gehaakte echt gaat zwemmen weet ik het wel zeker. Een snoek en een behoorlijke ook. Ik vis met nylon als onderlijn en een enkele haak met elastiek. Heel vaak zit juist zo'n enkele haak in het scharnier en kun je je vis vangen, maar zeker is dat niet. Het blijft spannend... na wat nemen en geven zie ik de vis voor het eerst in het hier altijd troebele water. Inderdaad in het scharnier. Een behoorlijke snoek, de magische meter plus een beetje. Het beest oogt wat mager, maar ik denk dat dit door de zomer komt. Ik ben er blij mee!

Mooie dame

Latere sessies kort daarop bevestigen de ijver van Desmond, diverse mooie snoekbaarzen komen aan wal voor een korte periode. En ik? Ondanks samen vissen, hengels om en om, en dezelfde dooie blankvoorntjes... ik zie helemaal niks. Er uitgevist door een karpervisser, en als zijn vismaat "Paap" er ook nog wat vangt er ook nog nog eens uitgevist door een vliegvisser... 

maandag 4 augustus 2014

Hoogzomer hoog tijd

Augustus is al aangebroken als ik uit een rare droom wakker wordt, letterlijk en figuurlijk, heb privé wel wat te verstouwen gehad lately en daarmee is het vissen naar de achtergrond gedrongen, maar op deze zondagochtend 3 augustus lijkt alles even normaal. Ik neem het er maar direct van.

Het water is echter bijna 25 graden, dus wat zijn de opties? Ik heb er maar twee; graskarpers en iets met Grote Stromen; windevissen in het Rivierenland. Vismaat John wijst me de specifieke weg via wat smsjes. Een paar wittebroden zijn zo gekocht bij de inmiddels ook op zondag gewoon geopende supermarkt. En nog in de aanbieding ook, vooruit, ik neem een extra zak mee.
En dan? Dan moet je aangekomen  je auto ergens kwijt... vergeet het dus maar, inmiddels zijn de dijken vrijwel allemaal zo ingericht dat stoppen al lastig is en parkeren helemaal onmogelijk. Maar ik was gewaarschuwd, heb normaliter voor dat doel een opvouwfietsje in de auto, alleen... vandaag niet. Wacht nog op een nieuw bandje. "Elk fietsje zijn eigen maatje en dat moet besteld worden, meneer."
Ik begin dus niet aan de kant van waar ik had gewild en dan is lopen in die hitte al snel een beproeving. Zo goed en kwaad als het gaat drie kribben bevoerd en bevist, ondertussen een prachtwinde vangend. Supercool gevoel. Behalve dan de vele jetski's en speedboten die het water schijnen te moeten bevolken, bestuurd door wat ik alleen maar als volwassen pubers kan bestempelen. Tjongejonge, gek wordt je er van. Net als zo'n neurootje op een scooter naast je bij het stoplicht dat zijn handje niet kan bedwingen, en je zelf op de fiets zit, vroomvroomvroom, ja lekker zinvol joh...
Heen en weer gaat het maar. Boot na boot. Ik heb er al snel genoeg van en wanneer niet één, maar twee keer uitgelaten honden bedacht hebben exact tussen mijn korsten te moeten gaan springen, is de maat vol. WEG HIER!

Ogenschijnlijk rustig en leeg, maar schijn bedriegt hier vandaag, BIG way


Voor de duidelijkheid, eigen schuld he, het grote water is op zo'n zondag tijdens een long hot summer in de zomerperiode natuurlijk net zo druk als de Kalverstraat de week voor kerstavond... ik ga maar eens in alle stilte ergens mijn wonden likken. Nadeeltje, niet al teveel relevant water in de buurt. Het enige water dat telt heb ik als acht sessies mijn tanden op stuk gebeten (een blog aan het eind van deze zomerperiode waard) dus dat sla ik even over.

Dan maar eens kijken of in 'mijn' polder de uitgezette graskarpers (uiteraard door de HSV hè) het èn hebben overleefd èn eventueel ook gegroeid zijn.
Deze polder ken ik op mijn duimpje. En dat moet ook, anders kom je nooit aan het water. Vanaf de kant van de boerderijen is niet goed te zijn welke lange stukken weiland doorlopen tot aan de slootkant. Als je het niet goed doet, moet je weer helemaal terug. Maar rond 16.00 uur zit ik dan. Drie stekken aangevoerd ook. Voor het mooie zou ik de hark moeten hanteren, om te schonen, er groeien toch wel wat veel planten om de zaak goed te presenteren. Maar na het schoonharken hoef je er even een paar uur niet te zijn begrijpelijkerwijs en die tijd heb ik niet, dus we doen het maar zo.
Ik had eea aardig ingeschat, de rest van de polder ligt dicht met kroos en een groot deel van de vis heeft zich hier verzameld. Ik heb dus al snel leven op de stek (en op alle stekken daarna idem) maar beet krijgen is er niet bij, de vis heeft teveel last van de planten. Het zal het geduld moeten zijn dat een vis in het net brengt. Om je nagels bij af te bijten, overal bellen, kringen en stofwolken en toch een roerloze pen. In een situatie als deze (bij zeer actieve vis) gebruik ik twee methoden. De overgelode pen waarbij tussen het laatste loodje en het haakaas minimaal een meter lijn zit is een goeie, maar die is nu door de vele planten juist niet inzetbaar. Of de (bijna) staande haak. Door mijn kennis van de diepte kan ik dan direct zien of het aas de bodem heeft bereikt of niet. Beet is vaak een opsteker. Nadeel bij actieve vis is de toegenomen kans op lijnzwemmers die je voor beet aanziet, maar in de praktijk is het vaak zo dat als de vis zo dichtbij je pen komt dat een lijnzwemmer mogelijk wordt ze ook dichtbij het aas zijn en het weglopen van de pen vaak toch een aasopname betekend. Hoe vaak ik al niet dacht vertwijfeld te moeten slaan op een vermeende lijnzwemmer en na de succesvolle dril toch het haakje in de bek vond? Dat geeft wat vertrouwen in deze methode op dit moment.
Anyway, het duurde toch nog even voor de eerste aanbeet, maar toen ik de haak mocht zetten was het gelijk spektakel in de sloot. Overal boeggolven. Wegwezen jongens... De graskarper -want dat was het- wist van geen ophouden. Qua bouw vond ik het eigenlijk meer op een gewone karper lijken. Vrijwel zeker is dat dit een uitzetvis is, dus ik zie de toekomst redelijk rooskleurig tegemoet.





Niet geschoten...

... is altijd mis.

Juli 2014

Een cliché, maar niet voor niks. Als je je ideeën geen gestalte en daarmee ervaring opdoet geeft kom je niets te weten, blijf je in het duister tasten. Op het herontdekte thuiswater voor zeelt heb ik dit voorjaar al een paar sessies achter de rug, maar dan alleen in het afgesloten deel. Ook op de plas zou nog wel wat zeelt moeten zwemmen. En daar kom je maar op 1 manier achter, en dat is er te gaan vissen. John is het met me eens.

Begin juli alweer, en het is knap warm geweest, dus of het wier dat hier welig kan tieren ook al zijn maximale proporties heeft bereikt is maar op één manier vast te stellen, door er naar toe te gaan. Kan ik gelijk even voorvoeren, dat doet het doorgaans prima. Het blijkt dat we al met al prima op onze vertrouwde zone kunnen vissen. Veel wier, maar niet daar. Per stek schiet ik er 15 grondvoerballen met lekkers in. De door mij twee jaar geleden bij wijze van oeverbeplanting gepootte elzen beginnen zich al toch boompjes te ontwikkelen. Beter dan aan zo'n kale oever.
Het is tijd van de Tour de France en de Avondetappe; voor mij toch wel de allermooiste tijd van de zomer. Elke dag (proberen) te genieten van die jongens die op hun lichte fietsjes de bergen bedwingen. Chapeau mannen! En 's avonds met een goed glas rood naar het gekeuvel aan de ronde tafel luisteren op pittoreske plekjes. Het ontroert me regelmatig, ik hou ook zo van al dat Franse...
Maar... vanavond loopt het anders. Ik ga laat voeren en kom ter plekke een FB-vrindje tegen die een nachtje maakt. Woont ook vlakbij. Na het baggeren en afsluiten is het water er zeker qua visstand niet op vooruit gegaan. Dat wisten we al. Maar hij vangt nog steeds wel zeelt, ook op de hoofdplas. Dat praatje kostte dus tijd. En de verbluffende zonsondergang even later ook. Ik moet zoiets dan toch meebeleven tot het laatste beetje kleur eruit geperst is. Sorry Mart!



De volgende ochtend met John al vroeg op pad, bij eerste licht al vissen, maar beten of andere visactiviteit blijven uit. Wel zijn de wolkenpartijen ook vandaag van een prettige schoonheid. En ik moet dat dan vastleggen.


Pas tegen 10.00 komt er wat leven in de brouwerij, in de vorm van regelmatige lijnzwemmers op mijn linker hengel. Ik neem aan dat het lijnzwemmers zijn, want de wakers keren telkens terug op hun oude stand. Dit keer vissend met methodfeeders van Drennan. Waarom ik dat denk, lijnzwemmers? Als de vis de feeder zelf oppakt dan zie je dat aan de waker, niet alleen door de vele zenuwachtige wakerbewegingen maar ook door wakerverplaatsing, omhoog en omlaag. En ook over het rechterdeel van de voerstek wordt nu heen en weer gezwommen. Maar de aanbeten komen op links, zowel van de drie vissen die hangen als de vele rare strakzwemmers. Het ding is; ik zit niet met maden te vissen, maar met een miniboilie. Vanuit de theorie van de zelfhaakmethode zou elke strakzwemmer een gehaakte vis moeten zijn maar met een methodveer gelden er andere regels, tenzij je met maden vist, dan vind ik de klok wel de goede kan opslaan mbt haken. Een fenomeen waar ik nog niet helemaal uit ben. John ziet niks, geen lijnzwemmers, geen beten. En met name op deze stek is het ook wel eens anders geweest. Sorry John!

Van de drie gevangen vissen zijn er twee brasems, waarvan de grootste een stokoude en is de derde een zeelt. En niet zomaar een zeelt, maar mijn persoonlijk nieuw lengterecord voor dit water. Ik geef toe, nulkommavijf centimeter meer is maar weinig, maar ik ben er niet minder blij om. En zomaar, out of the blue.  Wat nou, specimenhunten? Maar ik zal de laatste zijn die nu beweerd dat de zeelten wel eens gegroeid zouden kunnen zijn...

Een hele beste dame, qua lengte


Engelse sferen

Juni 2014

Het eerder dit voorjaar door Arjen en mij voorgenomen plan om ook eens een deel van de Grensmaas te bevissen op barbeel is er nog steeds niet van gekomen door gezamenlijk tijdgebrek, maar even sfeerproeven terwijl we toch in de buurt zijn kan geen kwaad. Je zult hier toch maar wonen, ondanks dat wij in het Westen slechts alleen over dit deel van Nederland horen als het water weer aan de dorpels van de huizen staat, vele meters hoger dan nu in de zomerbedding, nauwelijks voor te stellen die winterverschrikking, want wat is het hier schitterend. Je kunt vrijwel overal vrij zwerven. Net als de Konikpaarden. Indrukwekkend landschap.

Konikmerries en hun veulens


Ik heb al eens bedacht dat zomers in deze omgeving voor een week of wat een huisje huren helemaal niet zo gek is als je bedenkt hoeveel doelsoorten ik hier kan bevissen. In een straal van 50 kilometer kan ik op karper, barbeel, zeelt en graskarper vissen. To name a few. En niet de kleinsten... Wellicht ooit?
Al heeft de trip er naar toe telkens ook wel weer wat, in het holst van de nacht in de auto, voor de eerste files uit je maat oppikken, je zintuigen gaan wat meer op scherp staan. Omdat we ditmaal als uitzondering wat later zijn dan normaal besluiten Arjen en ik na het korte bezoek aan de Grensmaas een van de bijstekken als eerste af te vissen. Je voelt dat in deze oude bochten vis moet liggen, en daarbij is het uit de route van de gestaag groeiende stroom aan vissers die ook het trotten, grundelen, twitcher hitting en wat dies meer zij tot het hunne hebben gemaakt.
Ook vandaag gewoon weer slechts een simpel blokje kaas. Zo uit het pak. Tot nog toe direct op de haak. Nu wel met hair plus een microschroefje. Om uit te proberen. Bevalt prima. Ik heb al snel beet en de beet zet door tot een ferme aanbeet, niet te missen. Heel even denk ik een barbeel gehaakt te hebben, maar het blijkt 'slechts' een kopvoorn. Mooie maat, maar verder een gratenbak. Arjen, die verderop zit, maakt de foto, wel zo prettig. Dan even naar de auto terug, voor water, en tijdens die trip loop ik tegen een boer aan die mij nors vraagt wat ik hier doe. Het antwoord "vissen" vind geen bevrediging in zijn ogen. Hem is vanuit de verenigingen nooit gevraagd of zij hier looprecht konden krijgen, dus of we maar willen wegwezen... tja, en dan heb je maar te gehoorzamen. Later nakijken in de vergunning geeft me toch echt het idee dat hier wel gevist zou mogen worden. Jammer, want het is een veelbelovende zone en heerlijk rustig.

Geen wonder dat deze vis KOPvoorn heet, de rest van het lijf is een gratenbak

Hierna naar de 'startstek', maar ik dacht het al, dat is zo midden op de dag geen killer, hier moet je heel vroeg of laat zijn en dan is de kans groot er vis aan te treffen. Het is geen holdingarea. Daarbij, ik heb het water nog nooit zo laag en niet-stromend gezien, zal zeker ook de vangsten op deze stek niet ten goede komen. Wat te doen? Arjan besluit stroomafwaarts te lopen, een heel eind. Ik ga met de auto naar een andere zone. Ik weet een zone met een stek voor 1 persoon, vandaar dat we hem als we samen zijn overslaan omdat je allebei wat van je gading moet vinden in een gebied, wel zo motiverend. Deze stek heeft me telkens wel vis opgeleverd; smal, diep en volkomen overkapt met bomen. Gezien het hete weer en felle zon volgens mij een goeie dagstek. En zoals dat met barbeel gaat; als ze er liggen weet je het verdraaid snel. Deze had maar een paar minuten nodig voor de hengeltop de diepte ingetrokken werd. En sterk!


Ik ben er blij mee, elke barbeel is er hier één, en al helemaal als ze over de 60 cm gaan

De stek is verziekt, want het blijft na doorvissen stil. Ook dat is hier een patroon. Geen Engelse toestanden van vele barbelen van 1 stek. Ik geloof ook niet dat je daar met veel voeren veel aan kan veranderen. Veel willen vangen is heel veel verkassen, je schoenzolen verslijten. Dan toch Arjen maar weer opzoeken, die heeft een aardige tippel achter de rug. Zweet op zijn rug. Het zal tegen de 30 graden zijn hier, en te bedenken dat het dan daar waar ik woon nèt strandweer is...
Laten we maar gaan wokken. Verderop zit een wok waar je doordeweeks voor € 8,50 kunt wokken. Wàààt? Vooroorlogse prijzen toch? Hebben we al eens eerder gedaan, beviel prima. Dit keer echter is het zo rustig (k*tvoetbal) deze weken dat ze slechts de duurdere menus's aanbieden om wat te kunnen verdienen, maar een gunstige deal hebben we snel gesloten. Goed eten en ook snel, kunnen we zo weer vissen.
Als de uitbaatster een praatje komt maken (wij zijn de enigen ter plekke) is ze in alle staten als ze hoort dat we vissers zijn en vandaag ook wat gevangen hebben. Het laat haar niet los, en na betaling krijgen we zelfs een escorte naar de auto want die vissen wil ze graag zien, wat zeg ik, kopen! De teleurstelling is groot als we haar uiteindelijk hebben kunnen uitleggen dat de gevangen vissen allemaal weer zwemmen... en als ik haar -om te plagen- dan wat foto's op mijn telefoon laat zien van 15 kilo graskarpers met de opmerking "allemaal teruggegooid" wijst ze naar haar voorhoofd. Volslagen idioot die Nederlanders! Maar we mogen wel weer terugkomen volgende keer.

De avond sluiten we af in een zone die ik verder niet zo goed ken, Arjen echter wel. Maar ook hij geeft toe dat de lage waterstand geen voordeel was, en al helemaal niet in deze zone. Beiden krijgen geen enkel teken van leven. Niets, nada. Voor nog een keer verkassen is het te laat geworden, en voor we thuis zijn. Maar prachtig was het zeker.


Je waant je in Engeland



zondag 3 augustus 2014

5-spice-mix


Begin mei een solosessie gepland elders in het land daar waar ik eerder slechts tot nog toe alleen met mijn Belgische maat L geweest was. Kortweg L omdat L niet met name genoemd wenst te worden, dus dat laten we dan maar zo. Daarbij dekt dit de lading prima eigenlijk.
Omdat L de laatste jaren de topstek mocht/kon/wilde bevissen en er daar maar 1 van leek te bestaan, heb ik zelf regelmatig van (eventueel potentiële) stek naar stek gehopt, zo mijn vissen bij elkaar sprokkelend èn het verdere water leren kennend. Het blijft echter een feit dat L's stek de topstek is daar waar het om aantallen gaat. L echter vond de rit vanuit zijn Westvlaamse woonplaats toch een tikkie te pittig voor de paar vissen die hij nog niet had, en wilde er in 2014 niet meer naar toe. Exit L. Zo kwam zijn stek min of meer voor mij vrij. En dat leek me wel wat, als apotheose. Daarom regelmatig contact gehad met een locale vrind via het onvolprezen whatsapp; en nee, bij navraag werd er niet gevist en nee, er stond nog niet al teveel wier. Dat was beiden goed nieuws.

Bosmeer-romantiek
Een schitterende stek aan een prachtig bosmeer. Eigenlijk zeer onnederlands. met een goed bestand aan mooie zeelt, daarnaast de nodige karpers in alle maten en een flink eskadron aan brasem. Je zou voor minder... Uiteindelijk gaat het toch maar één nacht worden, dus het is er op of eronder, want de tijd schrijdt voort en die werkt momenteel (qua zeelttijd) tegen me gezien het vroege voorjaar, de bijkomende warme watertemperaturen en de daarmee eerder te verwachten paai. Ik ben wel vroeg aanwezig, lekker rustig plaatsbepalen, eventjes naar de lokale bakker en op mijn gemakkie stek en spullen prepareren.

Eerste licht bij aankomst; eerst even een rondje
Redelijk fors aangevoerd, ik verwacht wel wat directe actie, en dan de hengels in. Twintig meter uit de kant ligt een hard talud, zo uit het boekje. Eén hengel op 1,5 meter diepte, op de bovenrand van het talud en een op 2,4 meter diepte, bijna onderop datzelfde talud (maar nog wel op het hardere deel, belangrijk!). Links met een kleine felgekleurde popup, en een beetje voer, voor als er een Nieuwsgierig Aagje over het talud heen scharrelt. Rechts wat forser gevoerd, in de diepte, daar mag het grote schranzen plaatsvinden. Met maden op een clip gevist.

Al vrij snel na het aanvoeren op de linkerhengel een aanbeet. En jawel, een zeelt. Een mooie van 55+ en zowaar (weer) een bekende. Dat gebeurd hier inmiddels zeer regelmatig. Hoeveel dubbelaars en trippelaars we al niet hebben... uiteraard niet van de topvissen, die zijn er telkens maar 1 keer uitgekomen. Ik begrijp L wel, het is als zoeken naar een naald in een hooiberg, te selecteren op formaat valt er niet, puur prijsschieten. De dosis geluk moet groot zijn. En dat is zijn stiel niet, hij wil het toch wat meer kunnen afdwingen... al met al lijkt het er sterk op dat we te laat zijn. Zeg vijf jaar eerder zwommen er meer monsterzeelten, dat blijkt wel uit alle verhalen van de locale karpervissers. Wat over is zijn de Laatsten der Mohicanen. Ook hier eigenlijk, want al eerder hebben we dit jammerlijke feit moeten constateren. Al heb ik er vertrouwen in dat de toekomst weer grotere zeelten kan gaan opleveren, het contingent 50-55 cm jongere zeelten heeft zeker potentie.


Een bekende dame, en al zonder kuit, nu al

Ik blijf ook de nacht hier, volslagen onnodig in mijn eentje om nu een camping te gaan zoeken. Gezamenlijk deden we dat wel, dan heb je ook nog wat aan elkaar, even bijkletsen met een goed glas rood en wat te knagen. De zeelthengels gaan er uit. De stek voer ik opnieuw aan in het laatste licht en laat ik verder met rust. Mijn karperstokken gaan links en rechts drie meter uit de kant te water met wat boilies en op beide hengels zo'n zelfde rakker. Er zwemmen namelijk ook niet onaardig karpers... en als ik hier dan toch ben..
Het zal tegen vijfen gelopen hebben als de rechter 'vertrekt' (rare term eigenlijk...) en dat levert me na een goede dril een zeer keurige -zo goed als leder- spiegelkarper op van een pond of 15/16. Tegen de tijd dat alles weer oke is, is het eigenlijk ook weer tijd om bij te voeren op de zeeltstek, niet teveel, maar een beetje activeren kan geen kwaad. Aan het hier en daar springen en rollen is te zien dat ze het voer zeker gevonden hebben.

Rond 06.00 uur weer actief vissen op de aangevoerde stek op het midden van het water. Zelfde methodiek. Het zal me naast drie andere zeelten (waaronder nòg een bekende), twee brasems van 60+ en een paling van 84 cm, nog een bijzondere bijvangst in de vorm van een roodwangschildpad opleveren. Ik tel vijf soorten. Graskarper had ook nog gekund, in theorie dan, ze zwemmen er wel, maar die komen nooit in dit deel.  Maar daar kom ik later nog wel eens voor terug.


Voor mij een nieuwe, en nog wel rondborstig

Not amused, neither of us


"En het haakje wil ik ook graag terug!"

Mijn oude PB met 1 cm gesneuveld...

Regelmatig hoor je de bevers met hun staarten slaan, indrukwekkend


zaterdag 2 augustus 2014

Tussenstand

Hoe moeilijk blijkt het te zijn om regelmatig te bloggen en ook optimaal van de zomer te genieten? Heel moeilijk klaarblijkelijk, want veel geblogt heb ik niet. 26 mei de laatste posting en inmiddels leven we 2 augustus...
Schrijven is voor mij toch vooral een winterverrichting als de donkere avonden lang zijn. Niet dat ik niet gevist heb, maar de drive het te delen is een heel stuk kleiner dan in de koude maanden.

Ik ga proberen met terugwerkende kracht wat sessies de revue te laten passeren. Telkens met een andere vissoort als doel. Daarin is niks veranderd. Al moet ik ook wel zeggen dat het vissen dit jaar sowieso niet heel hoog in het vaandel staat, zal deels aan de tegenvallende vangsten liggen, maar deels ook aan andere zaken die van belang zijn geraakt. En daarmee meer op de voorgrond.
Waar haalde ik nog maar 10 jaar geleden de tijd vandaag om èn succesvol ondernemer èn huisvader met alles er d'rop en d'ran èn eeuwig klusser èn geëngageerd bestuurslid van diverse hengelsportbesturen te zijn? Naast de vele vele vissessies, regelmatig voor meerdere dagen...
Ik weet het niet, maar het zou me nu niet meer zomaar lukken.

Verder toch maar vooral van die lange, aardig hete zomer genieten!

Mooie stad achter de duinuhhhhh...

maandag 26 mei 2014

Verstoffende enen en nullen... bijna

Zat een beetje te rommelen op internet en kwam zo ook weer eens op de site van Ewout, een van mijn visvrinden, die overigens ook te vinden is bij mijn favorieten rechts. Ewout had de laatste tijd flink zijn best gedaan, zeker in het fotografische, en ik was knap onder de indruk. Alhoewel wetend dat hij flink geïnvesteerd heeft in apparatuur èn kennis lately was het resultaat toch boven verwachting voor een 'amateur'. Dat lijkt spottend, maar ik bedoel natuurlijk het tegenovergestelde; chapeau, Ewout! Bij mijn weten misschien wel de mooiste fotografische viswebsite c.q. -blog van ons kikkerlandje? Voor wie daar van houdt uiteraard, want alles is perceptie.

Een en ander zette mij wel aan het denken, ik, 'de fotograaf', die tegenwoordig alleen nog maar zijn telefoon hanteert aan de waterkant (95% van de foto's in de voorgaande artikelen op dit blog zijn met een telefoon gemaakt. Maar dan wel een goeie hè, geen iPhone...) en alleen bij prooipronken nog zijn echte spullen te voorschijn haalt. Dat moest voortaan maar weer anders... meesjouwen doe ik het spul toch. En dat niet alleen, wat te denken van al dat prachtige beeld dat voor eeuwig (?) als nullen en enen in een aluminium 'doos' bivakkeert?

Eens kijken of ik daar iets van ontsluiten kan.  En waar begin je dan?

Gewoon, zomaar ergens... laten we eens zeggen 2009, at random.

Met dank aan de maten van dat jaar voor het 'poseren'.

O ja, voor de technischi èn de puristen; onderstaande foto's zijn onbewerkte jpgs, zo uit de camera zeg maar, dus geen extra saturatie, cropping, verscherping, retouche, doordrukken en/of tegenhouden. En niets in RAW, dat vind ik een beetje gebakken lucht, maar dat is een hele andere discussie. Gewoon een kwestie van goed belichten:-). What you see is what you get.