zaterdag 27 mei 2017

Non plus ultra?

Vanaf mijn voorjaarstekkie is niet meer te vissen, alles is dichtgegroeid, niet alleen het riet, maar ook in het water zelf staat er één dicht leliedek. Ik had het onlangs al voorspeld. De foto hier beneden is een screenshot van een eerdere blog, vorige maand, nog maar kort geleden.


"Nog even" is inmiddels aangebroken
Tijd voor de Haagse grachten. Ook hier een soortgelijk probleem, althans op voerafstand met de fiets of benenwagen. Alles staat vol met onderwatersla en het water is glashelder. Toch moet de vis hier passeren richting paaizones, zoveel keuze hebben ze niet. Spannende tijden gaan aanbreken! Ondertussen ook al regelmatig op zoek naar paaiende vis, die ik op de geijkte plekken vind. Die zijn dus gepasseerd òf gebleven. Het gros spiegels van alle maten, met hier en daar wat kleine en bijzonder grote schubs. Denk dat als we in 2005 niet waren begonnen met stelselmatig uitzetten dat er niet veel meer te karpervissen viel in het Haagse boezemsysteem.

De dag nadat het water significant troebeler wordt krijg ik een telefoontje, "heb er net eentje gelost vlak bij je huis. Een behoorlijke spiegel. Met een korstje". Het is Juri, die al met hengel en al aan het rondstruinen is. Ik ga 'm bezoeken, en zowaar, ik zie ook wat vis, eindelijk, het zijn brasems, maar dat deert niet, want vis is vis voor dit moment. Ik heb wel wat ideeën hoe de karpers aan het haakje te krijgen, maar ik ga er eerst een paar proberen te vangen.

Zo ziet het er overal uit, vaak erger, nooit minder. 





Ondertussen de eerste serieuze zeeltsessies gemaakt, en elke keer mijn "doelvis" gevangen, dus dat gaat goed. Wel nog teveel op water uitgepakt waar ik dit jaar eigenlijk niet (meer) wilde vissen, maar waar ik toch weer terecht kom vanwege de "sociale component", zeg maar :-))). Samen vissen is compromisvissen, ontstaan uit twee belangen. Heb dan de neiging dat van mezelf (zowel qua water- als stekkeuze) als minder belangrijk naar voren te duwen. Niet erg, ook een keuze, zeker een keuze, maar komende weken even Me, Myself and I (al mogen de maten altijd mee:-), anders kom ik niet aan mijn eigen 'doelen' toe. Het is wat, dat vissen... maf gedoe eigenlijk. Ik heb dit jaar voor die Me, Myself and I-momentjes drie wateren op het lijstje gezet, maar ben nu slechts één keer geweest. Wel met goed resultaat. Van de foto's hier beneden zijn alle zeelten op de eerste na in 1 sessie van een avond, nacht en ochtend gevangen. Op dat betreffende water begin ik nu dubbele vissen te herkennen en omdat ik na 56 vissen (in drie seizoenen) niet boven de 55 cm ben gekomen, vraag ik mij hardop af hoeveel echt grote er zwemmen, sterker nog, òf ze er echt zwemmen, ondanks alle beweringen van niet of slordig metende karpervissers? Ik neem me voor het dit jaar uit te vissen en het er verder bij te laten, temeer daar er weer verschillende tips over lokale 60+ zeelten zijn binnengekomen. Jammie!

Maar eerst volgende week naar Limboland! Je begrijpt, een van de wateren van het lijstje.









donderdag 18 mei 2017

De Brasemkoning

Dat die brasems 'in mijn bloed zitten' merkte ik afgelopen weken, ging liever op die megadames vissen dan serieus starten met zeelten, ondanks de "planning". Gelukkig is die niet heilig. Mede ook omdat het mooie weer op zich liet wachten, waardoor er extra kansen (lees; tijd) ontstonden door uitgestelde paai voor een paar grote brasems, en de gevangen zeelten nog geen spoortje van kuitaanzet vertoonden. Zo kwam er ruimte om te blijven doen wat goed voelde. Daarbij had ook John er zin in dit voorjaar en dat is niet altijd vanzelfsprekend. Ik vis zonder probleem solo, de meeste sessies eigenlijk, maar met een goeie maat is een en ander minstens zo enerverend, en heeft het een andere dimensie. In dit geval zeker ook omdat hij de laatste jaren serieus geïnvesteerd heeft in wat extra (werp)technieken en accurater, verfijnder vissen, resulterend in meer vangen, mij zo ook weer prikkelend. Chapeau, John!

Die weekendsessie begon met minder weer, met op zijn minst een discutabele flinke noordoosten wind. Volgens de kenners is het dan 'ruk'. Het maakte ons niks uit, we hebben al meer gelijk gekregen.
Op andere wateren zaten gelijkgestemden, maar die moesten warmteminnende karpers gaan vangen. Voor hen zagen we het wat minder rooskleurig in. Hetgeen aanvankelijk klopte, maar omdat de aanhouder wint, kwamen er vanzelf weer prachtexemplaren op de mat. Ik mocht getuige zijn van de vangst van een van de mooiste.



Proost jongens!

Mooi he!

Misschien zet ik 'm nog wel eens op een cover ergens?

Terug naar onze sessie, het is jammer dat ik nog niet over alle beelden kan beschikken, dus dan maar zo (zie eerstkomende foto). John viste mij faliekant naar huis, en over de oorzaken zullen we het nog vele keren onderling hebben, maar een feit is een feit; 14 tegen 1 brasems staat in geen verhouding. En dan was hij er nog een paar kwijt ook... Ik ben een nachtje mijn wonden thuis gaan likken, heb wat veranderd in de aanpak (lees; speelde gedeeltelijk voor copycat) en ben daarna teruggegaan. Resultaat; een aantal bijzonder gewichtige brasems, waaronder eindelijk weer eens eentje van 6 kilo.
Denk dat ik het al met al niet zo slecht gedaan heb, de wind was naast toegenomen ook verder naar het noorden gegaan, met als gevolg dat de temperatuur, toch al niet zo hoog, daalde naar 9 graden overdag. Het voelde aan als herfst. Slechts tegen de middag liet de zon zich zien.
Was al met al blij met het resultaat, had er vijf boven de 5 kilo, en de rest zat daar maar net onder.
Op naar de zeelten!


Mijn brasemheld

Bar en boos voor half mei

Ik zei nog, "doe winterkleding aan; jas, sjaal, dikke broek, idem sokken, een muts en handschoenen..."

Héél even kwam de zon door

Dit is nou een echte Brasem

En deze ook

Een beetje een rare, maar met 4,9 kilo zal ik niet klagen

Twinsister 01...

... en 02

Een mindere foto, geef ik toe,maar mijn camera had kuren. De sluiter gaf een error... billenknijpend momentje

Ingestraald en wel. Zal dat het geweest zijn? 
Als de vissen kwaliteitsvoer krijgen, waarom wij dan niet? 

dinsdag 9 mei 2017

Even lekker uitwaaien

Wanneer ik naar de tandarts voor een echte behandeling moet neem ik de dag verder vrij. Niet uit selectieve luiheid, maar omdat ik nooit weet hoe de anesthesie gaat uitpakken. Ooit na aandringen van mijn tandarts een allergietest bij een gespecialiseerde kliniek ondergaan om uit te vogelen welke van de gebruikte middelen geen reactie zou geven, hetgeen tot dat moment rijkelijk gebeurde, tot ziek naar bed moeten toe. En omdat nog ergere (serieuze) reacties ook kunnen, was het zaak dingen uit te vogelen. Van de drie doorgaans aanwezige soorten(?) in zo'n tandartspraktijk was er 1 waarbij ik geen reactie vertoonde, hetgeen in de huidige dagelijkse praktijk wordt bevestigd met een beter gevoel na een bezoek aan de smoelsmid. Maar toch, ik neem geen risico meer. En zeg nou zelf, alhoewel ik het niet nodig heb, is er toch niets mooier dan een goed excuus te hebben te gaan vissen?
Mijn tandarts is niet in de buurt, maar wel in de buurt van mooi viswater, waaronder dat wat ik dit voorjaar al een keer of wat heb bevist, op zoek naar Haagse uitzetvis. Tot nog toe heeft het niet heel erg mee gezeten, lijkt wel of er minder vis dan andere jaren zit. Hetgeen zomaar kan, het stelsel zal 10/12 kilometer lang zijn, minimaal. Of ik kan niet vissen, altijd een mogelijkheid.

In de ochtend wat voorgevoerd, daarna door naar de tandarts. Weer een kroon vervangen. Daarvan heb ik er negen inmiddels. En mijn broertje heeft geen gaatje, ondanks dezelfde opvoeding en voedingspatroon. Wanneer dat gedaan is ga ik even bij een plaatselijke Lidl langs, die heb ik in mijn eigen buurtje niet. Ik mocht gelijk weer eten, dus dat Frans aandoende croissantje laat ik niet liggen. Dan op mijn gemakje terug naar het viswater. Het zal niet vaak meer vanaf de kant kunnen, het riet wordt te hoog en de lelies zijn bijna geheel boven, daarmee dadelijk 90% van het oppervlak vullend. De eerder op de blog geïntroduceerde snoekdobber- en inlinemethodfeeder systemen laat ik even voor wat ze zijn. De eerste is niet meer zo nodig, omdat de bladeren veel hoger in het water, of al bovenop aan het oppervlak, liggen. Met veel minder kans op lijnzwemmers. En de tweede omdat de niet zonder een extra bakje of emmer aan grondvoer gaat, en ik even geen zin om te sjouwen heb. Dat komt wel weer, ik ben er nog niet klaar mee. Nu gewoon even klooien met een worm en een maiskorrel onder een simpel pennetje, en genieten van de rust ter plekke. De koude straffe noordenwind die recht op de kant staat doet daar wel wat afbreuk aan. Te koud, al met al, behaaglijk is anders...

Recht op de kant die noordenwind

En achter het riet onderaan het talud weer behaaglijk, windstil

Op alle drie de stekken ligt vis, al duurt het bij de ene stek wat langer voor de dobber onder gaat dan bij de andere. Maar bij alle drie de stekken mag ik een schepnet in het water stekken en een fotomomentje creëren. Wat kan klein geluk toch groot zijn.
De grootste karper van de twee lijkt mij een hele oude krijger, die niet alleen het grootste deel van zijn rugvin mist (zie je meer bij polderkarpers, iemand vertelde me eens dat dat komt omdat ze in die ondiepe polders soms in het ijs vastvriezen? Ik heb er mijn twijfels over, maar zelf geen dekkende oplossing), maar ook aan beide kanten zwaar gehavend is geweest. Ondanks dat moest ik alle zeilen bijzetten om deze vis te landen. Samen hebben we alle leliebladen die in een straal van 15 meter rond de stek opkomen bekeken, van onder en van boven. Pfff... hard werken. En genieten! Maar met een voldoende dikke lijn (!) is het geen enkel probleem. Ik kan me niet heugen er een vis door verspeeld te hebben. Ze komen altijd los en lijnbreuk is eigenlijk niet meer van toepassing. Vandaar dat ik met het volste vertrouwen tussen de lelies vis.

Ouwe rakker

Iets te sportief aan het paaien geweest?

Daarnaast vang ik weer een grote Giebel (MOAG), de derde dit jaar en deze heb ik gewogen en gemeten.Voor mijn Engelse vrienden bij Drennan. Die giebels zijn daar sowieso een topic omdat ze de kroeskarpers zouden verdringen (hetgeen goed kan) of hybridiseren (hetgeen iets minder aannemelijk is, gezien de specifieke voortplanting van de giebel, maar ik wil het kort houden). Maar goed, in het land waar het verbeteren van je PB een ware volkshype is, vinden ze zelfs een nuisancefish van recordformaat interessant. Naast de 48 cm die ik dit jaar al eerder haalde (de derde nu, en 49 zou ook mijn PB-verbetering zijn...) blijkt de vis 2850 gram zwaar te zijn. Dat is omgerekend 6,3 lbs. Een waar monster, zeker gerelateerd aan de daar aanwezige kroezen (4 lbs en een beetje als top). En zelfs aan de brown goldfish (de Engelse naam voor onze giebel) want de grootste daarvan topt overzees 5,7 lbs. Feestje!

Net zo breed als ie hoog is.