woensdag 19 september 2018

RONde cirkels

Lang leve het pleonasme. In zo'n titel met meerdere lagen, kan ik zowel de hoofdpersoon an sich opvoeren als datgene wat ik met hem ervaar; een niet te vermijden, elke keer weer terugkeren naar het begin, iets cyclisch, iets speciaals. Helemaal mijn ding voor  wie mij kent, en dat gelardeerd met vele keren syncronicity. Zie daar het recept voor een onverbrekelijke band.
En... belofte maakt schuld, waarvan akte, al is het dan weer een half jaar terug, dus die blog moest er komen.



Deze blog zal ik een ode brengen aan mijn geestelijke visvader, (Aa)Ron Fresco. Ook in de hedendaagse karpervisserij geen onbekende. Iedereen elkaar tegenwoordig via Facebook of andere social media, waarbij leeftijd steeds minder een rol speelt.
Ik wil hiermee mijn beeld schetsen van een man die in het prille begin van de "moderne" op Engelse leest geschoeide karpervisserij al aan de waterkant zat, met voor die tijd ook uiterst moderne ideeën. Ik vermoed dat hij als huidig wandelend karpermonument een van de oudste nog 'praktiserende' karpervissers van dat eerste uur is. (Naast Frans Frentrop, ook zo'n karpermonument, die ik onlangs nog telefonisch sprak en die zelf ook over Aaron begon, waarbij het hem verbaasde dat deze zo bij bleef in het moderne -statische- vissen. Zelf viste hij, mede door zijn leeftijd alleen nog maar met de pen, hetgeen ik volkomen begrijp. Maar goed, Frans heeft zijn moment de gloire al van me gehad in De Karper nr 61 uit 2003, met de pakkende titel Vive le Frans, dus die laten we verder.)
Ron was er bij, destijds in dat zaaltje in Wilnis in 1974 toen de KSN (KarperStudiegroep Nederland, inmiddels is de S vervangen door "sportvisserij") geboren werd en er karpergeschiedenis geschreven werd in Nederland. Dat is inmiddels ruim 44 jaar geleden. Ik ken hem niet anders dan vissend op karper, die eerste jaren had hij voor mij een meer dan normale status, ik keek huizenhoog tegen hem op. Was nog een kind, dus op zich is dat begrijpelijk. En hij heeft eind van de jaren 70 en begin 80 zeker mijn karpervisserij gevormd. Eigenlijk veel eerder al, als gewoon vissertje van drie turven hoog, want hoe ken ik Fresco (voor intimi) eigenlijk? Hij was destijds zo'n beetje de 'protegé van mijn vader bij de PTT, de Centrale Directie aan de Kortenaerkade in Den Haag. Ze scheelden flink wat jaren, denk net zoveel als Aaron en ik weer schelen, maar dat mocht hun vriendschap niet deren. En als zodanig kwam ie ook bij ons thuis, ik herinner me nog een kerstboom en de binnenkomst van Ron als vriend van mijn vader, want zo heette hij toen nog. Dat zal ergens 1970 zijn geweest. Was ik een snotneus van acht. Wij kwamen ook wel bij hem thuis, zaterdagmiddags, in een zijstraat van de Leyweg. Zie ons - mijn vader, broertje en mezelf - naar zijn huis lopen. En Ron viste vrijwel zeker toen al op karper. In de Haagse verwarmde grachten, aan het Verversingskanaal. Op 200 meter van mijn geboorteplek, onder 'de pijpen" bij de gasfabriek, waar hij heel vernuftig een mobiele trap had gemaakt, zodat hij aan het water kon komen. En later aan de Plas van Van der Ende langs de A12 richting Utrecht. En vissen deed ik ook, vanaf het moment dat ik kon lopen, maar samen vissen zat er toen nog niet in, het gat was nog veel te groot, dat begrijp ik wel, maar Ron adviseerde mijn vader wel om de eerste echte werphengel met molen die ik kreeg bij Lou Lap (dump, wat ze tegenwoordig outdoorwinkel noemen) te kopen in de Haagse Schoolstraat. Wie weet was hij zelf er wel bij? Dat zal ook begin jaren 70 geweest zijn.

De bewuste Lou Lap hengel en molen, en ook mijn allereerste eigen "visfoto"

Zie je wel, al in 1971 viste Ron al op karper, op de Haagse kades (Bron A.F)

De "Verversing"; vissend vanaf de achterkant van het terrein van Academie de Laan, waar ik vanaf 1982 vijf jaar zou studeren, en er zelf nooit gevist heb... vraag me niet waarom (Bron A.F.)

Bij Gistbrocades in Delft, ook zo'n stek met karpergeschiedenis (Bron A.F.). Met de Boron Boosters.

De Put van van der Ende, bij mijn weten met een megadobber op diep water, Best een aparte benadering, maar succesvol. (Bron A.F.)

Want Ron ving er prima, Heidemij's. Extra detail; het jasje. Ron besteed vanaf dag één al veel aandacht aan echte viskleding, daarmee vooruit lopend op de meute. Inmiddels is het lifestyle, maar we zijn wel 35 jaar verder (Bron A.F.)

Bij de pijpen van de Gasfabriek in Den Haag, op 200 meter van mijn geboorteplek verderop aan het kanaal (Bron FB)

Dat niet alleen, ik kreeg van mijn vader een boek van Jan Schreiner, het Groot Sportvissersboek, en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat dat bij Ron vandaan kwam*. Dat boek was voor mij magistraal, opende de poort naar vele visserijen, maar aanvankelijk nog niet de karpervisserij. Kon na verloop van tijd elke letter spellen. (Schreiner mag zeker niet ontbreken in de lijst met beïnvloeders.)
Ik moest destijds met mijn vader meelopen 'naar achteren', we waren toen bij mijn oma en opa in de Bommelerwaard die daar een grote boerderij hadden. 'Naar achteren' was achter de grote schuur, daar waar onze auto mocht staan, onder de enorme walnotenboom. In die boerderij hadden nog soldaten van Napoleon geslapen, zo oud was hij al. Mijn vader opende de achterklep van de auto en daar lag dat boek te glimmen, wat was ik blij! Blij met dat boek, en blij met mijn vader. Nou moet je weten dat mijn vader helemaal geen visser was en ís, in tegendeel zelfs, maar mij stimuleerde hij wel met mijn hobby, onder andere via dat boek. Hij reed me dan ook overal naar toe met de auto, zo jong als ik was, als ik weer eens ergens wilde vissen. En het kon mij niet gek genoeg zijn. Daarin kreeg ik de ruimte. In die zin is dit net zo goed een ode aan mijn vader.

Heb 'm nog steeds, koester 'm nog steeds

Voordat er echt samen gevist werd ging ik al met Ron op pad, samen naar een postzegelbeurs ("Opa, wat is dat?) in het o zo sjieke Scheveningse Kurhaus. Ik kan niet ouder dan 12 geweest zijn. Mocht nergens aankomen, alleen kijken. Ron ging dan ook voor de hoofdprijs, postzegels van ettelijke honderden euro's... Kan me nog een blauwgrijze postzegel van Koning Willem III herinneren, zonder kartelrandje, koop je nu een auto voor. Niet dat ie die nou direct kocht, maar hij wist er alles van. En heel vaag staat me ook nog iets van een eerste Visma bij, in Rotterdam.
Ergens in 1977 besloot ik via vriendjes in de buurt echt op karper te gaan vissen, we woonden in een water- en visrijke buurt, aan de westkant van Den Haag. Aanvankelijk met een telescoophengel en aanverwanten, daar hoefde je je in die tijd niet voor te schamen. Waarschijnlijk ook weer via Ron kwam ik samen met mijn vader op een donderdagavond in april, want bijna jarig, in de Molenstraat bij Erik (Bansberg) en Anja terecht. Ik ging daar weg met een heuse karperhengel (van Shakespeare) en de bekende blauwe Ambidex 2400 (inmiddels spijt dat ik die weer verkocht heb!)**. In no time volgden er andere hengels en molens, waaronder ook een Abu 44 - die moest je toen hebben om er bij te horen - van (natuurlijk) Ron. Die had waarschijnlijk allang door dat het eigenlijk - qua slip dan - rotmolentjes waren😀. Maar zolang je met hele lichte lijntjes viste, en dat deden we toch, merkte je er niet zoveel van.  Plus de bekende Pakaseat en het Balcombe schepnet. Pateke Morton, Gerry Savage, Alan Brown, Jack Hilton, Tony Fordham, Abu's 33 en 44, Mitchell 300, Ambidex 2410 (naast die 2400), ik had het allemaal als blaag van 17. Voor optonics moesten we toch naar Amsterdam, naar Peeters hengelsport. Inmiddels al winter '81/'82. Niet zo'n slimme zet van Erik, want daarmee waren we gelijk de Molenstraat vergeten. Bij Peeters moest je voortaan zijn!

De nieuwe karperhengel en de bekende blauwe Ambidex, bij het bijzonder visrijke "slootje" achter de Hugo de Groot
Maar ik loop op de zaken vooruit. In 1979 mocht ik met Ron mee naar de vesting bij Hellevoetsluis, de tijd van de aardappels en trouvitballen. Mijn niveau was klaarblijkelijk voldoende gestegen, met dank aan het boek Karper*. We vingen helemaal niks, al had ik wel een mooie oploper, die ik miste (wisten wij veel wat het verschil tussen lijnzwemmers en echte aanbeten waren... plus dat de weggestopte haak in het aas ook niet meewerkte). Ron had toen bij mijn weten al Rini Groothuis-hengels, van die grijze met paarse wikkelingen van naar ik meen Bruce & Walker. Denk de Boron Boosters, al kan dat ook weer later geweest zijn, begin jaren '80. Volgens mij zijn er diverse varianten uitgekomen. In elk geval het summum van het summum. Op de terugweg, toen we weer de provinciale weg opdraaiden, knalde Nutbush City Limits van Ike&Tina keihard uit de speakers op de hoedenplank. Die Ron was ook nog eens een coole gast! De vele keren dat ik daarna dat nummer hoorde voerde het me regelmatig terug naar die voor mij toch onvergetelijke eerste 'mannen'sessie.

* Rini Groothuis is een verhaal apart, en zeker ook van grote invloed op mijn visserij geweest, maar die laat ik verder hier buiten beschouwing.

De Hellevoetsluissessie in de vesting,

Al snel was ik ook een "echte"...

Via mijn vader kwam ik op landgoed Voorlinden in Wassenaar terecht, ook in 1979, een landgoed met een vijver, en bij de PTT hengelsportvereniging met de visrechten, Water en Riet. Voorlinden is inmiddels helaas een museum in contemporary art. Het kon natuurlijk niet anders dan dat daar destijds ook Ron bij zat, bij die vereniging. Al hebben we er nooit samen gevist, vreemd genoeg. Wel veel over gepraat. Wat was ik nog naïef in die tijd, dacht dat er wel 150 karpers zwommen... maar het door Ron genoemde getal kwam dichter in de buurt, 15 à 20... In later jaren ben ik daar visstandbeheerder geweest voor die vereniging, als zodanig bouwend aan een uniek bestand, voor een jaar of 25 al met al. Het was mijn eigen paradijs. Er mocht niemand komen, en dat gebeurde doorgaans ook niet. Met een meer dan mooi opgebouwd (spiegel)karperbestand, waaronder dezelfde variant die Joris Weitjens ook had gekregen in 1998 van Viskweekcentrum Valkenswaard, hetgeen tot veelvuldig contact daarover leidde... Maar voor dat allemaal zover was moest ik van de vereniging op cursus, we leven ondertussen 1984, voor twee dagen zelfs. Met weer diezelfde Ron... Overigens was de cursusleider Ton van der Spiegel, de huidige voorzitter van hengelsportvereniging GHV - Groene Hart, waarvan ik nu al meer dan 16 jaar medecommissie en -bestuurslid ben. Ook daar een ronde cirkel.

De voorste karper ving ik in dezelfde periode ook, en daarna nog vele malen... tot heel groot toe, maar dat was pas in 2006. Een verhaal op zich voor een blog, of beter nog een artikel... wellicht ooit.

Halverwege de jaren '80 verliezen we elkaar uit het oog, hetgeen vrijwel zeker aan mij te wijten zal zijn geweest, de enige periode dat iets anders (uitgaan en) belangrijker was dan vissen. Maar vanuit de eerder aangehaalde onvermijdelijke gedachte moesten we elkaar wel weer kruisen, dit keer in een iets andere constellatie/ rolverdeling. Ik was volwassen geworden. Ron heette inmiddels Aaron, dus zo gaan we nu verder, het waarom daarvan is persoonlijk, en hier niet relevant, niet aan mij. Het hernieuwde contact vermoedelijk dit keer via de KSN, voor een lange periode ook zo'n rode draad in mijn karpervissersleven.

Vanaf 1995 zagen we elkaar weer zeer frequent,  maar inmiddels was er op vissersgebied zeer veel veranderd. Boilies, nachtvissen en serieuze piepers hadden hun intrede gedaan. Iets wat (in mijn onbescheiden ogen) Aaron minder goed afging. Hij deed wat er gebeuren moest, maar het was toch niet hetzelfde als de jaren 70 en 80, hij zat er minder in.
In die jaren ving ik ook mijn eerste echte monster, en wie dacht je dat die mocht komen fotograferen; Aaron. Al hoewel de stek voor hem nu niet meer 'geheim' was en hij er zeker niet al te ver vandaan woonde, heeft hij bij mijn weten deze kennis nooit gebruikt voor zichzelf, of richting anderen. Voordat iedereen zich ernaar toe wil spoeden, deze vis is dood en de anderen die er zwommen ook, jaren geleden al na een herfststorm die het water 'deed omdraaien'. En zo'n soort lot is Voorlinden ook beschoren geweest, in die zin dat er in de jaren voor de verkoop (2011) veel gesleept is met vissen, niet erin maar eruit, zowel door Polen als door 'vissers' uit de regio, op het spoor gezet door praatjes in een lokale hengelsportwinkel...

Goed gedaan, Aaron, elk beeld was raak


De volgende beelden komen uit mijn jaarlijkse fotoboeken, en voor het begrip heb ik die op de eerste na integraal opgenomen. Tussen 1995 en 1997.

De eerste karper samen in 1995. Westerhonk. Kon ie goed gebruiken. Een blij man.

De uniek stek van Zwolsman op de kop van de Neherkade, 1995

Amsterdam, allebei met nieuwe hengels van Co Sielhorst

We hebben wat afgelachen... Meijepolder bij Willem Peeters en Michel Delsink.

Ons eigenste "Frankrijk in Nederland", bleek er geen karper op te zwemmen

1997, ik kom er nog steeds zo nu en dan. Redelijk intact, nog wel...

Al vissend hebben we drie jaar volgemaakt, korte trips met de pen, en ook langere richting oosten van het land (Meijepolder en Millingerwaard) of Amsterdam. Dat was leuk, maar op de een of andere manier niet geheel en al bevredigend, want het stopte weer vanzelf. De vriendschap ging wel gewoon door. In de jaren dat ik getrouwd was (vanaf 2004) kwam hij lekker eten, en werd er wel over vissen gepraat, maar niet meer dan dat. Wel zag ik dat Aaron eindelijk het nieuwe vissen goed oppakte, met andere vismaten en daarmee ook naar Frankrijk toog voor avonturen. En nog steeds! Du moment (september 2018) lees ik via de app dat er voor dit jaar nog twee Frankrijksessies gepland zijn... *** Zijn facebookpagina staat er vol mee, en het zijn wederom geen kleintjes. Goed gedaan Aaron, je blijft eeuwig jong én eeuwig vissend. En inmiddels (ook) weer gelukkig getrouwd. Alles op zijn plek gekomen.

Recentelijk. Kijk ook even naar het jaargetijde, in elk geval geen hoog zomer. Petje af! (Bron FB)
Zonder Aaron had mijn leven er heel anders uitgezien, dat weet ik zeker, want het is een vissersleven geworden, waar ik me rijk me voel. En daar heeft hij zeker zijn bijdrage aan geleverd. Het is dan wel de meest belangrijke bijzaak, maar daarmee toch ook vanzelf weer hoofdzaak. Aaron bedankt!



* Bij de voorbereiding van deze blog heb ik even de tekst laten lezen aan Aaron, toen bleek dat hij het boek van Jan Schreiner dus zelf gekocht had voor mij, het was dus nieuw toen ik het kreeg. Dat maakt het in zijn geheel nog specialer.

** Aangezet door deze blog ben ik gaan zoeken op Marktplaats naar de bewuste Ambidex 2400, ik moest er toch nog eentje bezitten. Had nog een lichte penhengel zonder vaste molen. Mooi excuus. Vinden bleek eigenlijk niet al te lastig, en de prijs was ook goed te doen. Viel me beiden erg mee, een beetje zoals bij de huidige karperboeken, als de markt oververzadigd is daalt de prijs weer. Komt bij dat er een dag komt dat ook voor mij slechts het penvissen, a la Frans F, is weggelegd en tegen die tijd zijn ze wellicht niét meer te krijgen. Goed regeren is vooruit zien.

*** Op de dag van online publicatie gaat Aaron zijn eerste sessienacht in, en het duurt maar een paar uur voor hij meldt per app "44 rijen". En het waren geen centimeters...


En we zijn ook maar weer gaan vissen deze winter, op snoek wel te verstaan!

Dat leverde in elk geval dit unieke beeld op. Hans de aalscholververschrikker.

Carp Zwolle 2019; een half jaar verder na datum blog... spreekt voor zich toch?