Cijfers aan de macht

Onlangs zat ik verplicht mee te kijken naar DWDD, en daar werd het Getal van het Jaar onthult. Gezien de vele te kiezen serieuze getallen die allemaal een prachtige statement hadden kunnen zijn, en ook als zodanig gebracht werden, werd de zaak door het wél winnende getal toch een zielige vertoning, en ik weet niet waardoor ingegeven bij de jury, maar dat er sterk gelobbyt is staat voor mij vast, want veel suffer en daarmee niet (meer) serieus te nemen kon het niet worden...
Ik realiseerde me echter wel hoe belangrijk getallen zijn, en zeker voor ons vissers, de meesten dan toch, inclusief diegenen die claimen dat ze niks meer meten of wegen... want naast dat er daarover glashard gelogen wordt, mannetjesmakerij, waarom zou je dan nog steeds op de grotere exemplaren willen vissen, wat zegt dat dan nog? Ga dan voor de maximale ervaring, en laat het formaat maar los, dat is dan pas echt wat waard. Zelf weeg ik vrijwel elke vis, en ja, ook een foto.

Tijd dus voor wat cijfertjes. Het jaar loopt ten einde en voor ik mijn laatste escapades aan het digitale netwerk toevertrouw eerst even een korte cijfermatige terugblik. Na wat voorproeven vorige jaren moest dit weer een echt karpervisjaar worden, met het accent op onze beschubde en liever nog minder beschubde vrienden van Cyprinus Carpio. Naast het obligate zeelten, that's to say. En daarover mag ik geenszins klagen met 79 zeelten, waarvan 12 meer dan 55 cm. Maar dat terzijde. 
Ik had me voorgenomen 30 karpers te gaan vangen, waarbij er vijf meer dan 20 pond mochten zijn. Vond ik een mooi streven. Temeer daar ik in de "carp-only"jaren tot 2007 gemiddeld tot 40 vissen kwam.  Dat nagestreefde aantal werd gaandeweg dit jaar steeds verder opgeschoven, van 30 naar 40, naar 45 en uiteindelijk naar 50. Dat het er 57 plus zijn geworden (met nog een paar dagen te gaan) komt omdat ik na wat hele harde nachtelijke blanksessies de afgelopen weken toch heel even voor winters makkelijk koos, en het wel voorjaar leek. En dat kan, er zijn verschillende wateren die met name 's winters de aantallen opleveren, als je maar exact weet waar je moet zijn. En met exact bedoel ik bijna tot op de vierkante meter.

Spiegels zijn dit jaar in de meerderheid, na 57 vissen heb ik 31 spiegels, 25 schubs en een ghost te pakken. Dat het alsnog nog zoveel schubs zijn, want aanvankelijk was dat maar 1 op 4 t/m t/m de zomer, komt omdat ik in het najaar speciaal naar polders ging met veel meer schubs, in de hoop daar een gewichtig exemplaar van te vangen. Hetgeen (nog) niet gelukt is, ondanks verwoede pogingen. Althans niet in die polders...
Verder heb ik 10 vissen van 20 pond of meer en 4 iets mindere goden, vlak tegen die magische 20 pond aan. Ik ben tevreden. Menig groot wild jager zal er zijn neus voor ophalen, I don't give a shit. Deze karpers zijn jagend gevangen en niet slechts na dresseren.
Volgens jaar gaan we weer eens richting het Zonniger Zuiden. Kan er al veel over vertellen, maar doe dat nog even niet. Wel wil ik onthullen dat ik al aan een stukje rivier heb gestaan waarvan ik dacht "dit is het", nog zonder te weten dat er achter de heuvel, letterlijk, een interessant object te koop stond. We zijn in onderhandeling. Wie weet start ik wel een B&B speciaal voor karpervissers, net zoiets als de vliegvisriviertjes in de Eiffel, of Scandinavie. Los daarvan staan er al een aantal wateren 'op de rol'. Het woord pionieren valt tegenwoordig te pas en nog veel vaker te onpas. Wat ik in de jaren 90 heb gedaan in Noord Frankrijk was nog wel echt pionieren, daar aan die vele kanaaltjes hadden de karpers nog nauwelijks boilies of vastlood systemen gezien, en inmiddels is dat wel anders, maar ook hier valt nog steeds veel te halen. En zit je er nog redelijk rustig, ondanks de vele aandacht in de media. De gemiddelde karpervisser zal het een worst zijn, die veredelde greppels, en het moet je liggen, maar het is mij wel toevertrouwd, maar dat is allemaal voor later.

Daar achter die heuvel

Uitzicht vanuit de tuin, hetzelfde stroompje als boven, met de mooie naam Saone. En wij weten allemaal, geen onaardig riviertje

Eén van die huizen daar

Begin december op jacht naar de (toen nog) 45 karpers, met de teller op 41 - en ook voor weer eens een gezelligheidssessie met vriend Leon, overigens toevalligerwijs destijds ook mijn kompaan op de vele Noord Franse kanaaltjes - ging ik voor makkelijk water. Leon wist precies waar ze lagen, tot op de vierkante meter, en dat was eigenlijk hetzelfde stukje, die vierkante meter als dit 20 jaar geleden was toen wij hier ook al gevist hadden. Maar dan moet je ze natuurlijk nog wel kunnen vangen... De vissen zijn wel wat gegroeid, althans wat er overgebleven is. Daarnaast zwemt er en flink contingent kleinere uitzetvissen, zowel spiegels als edelschubs. Een kolfje naar mijn hand.

Back in those days, we praten over 2001

Met vijf vissen in een goeie ochtend vissen waarbij alle aanbeten op slechts 1 hengel kwamen, en de drie anderen er werkeloos bijlagen, was het wel duidelijk waar we moesten zijn, maar door de positie van de stek ten opzichte van de hotspot was het niet mogelijk er meer hengels te droppen. Ik heb Leon meermalen aangeboden de weer 'vertrekkende' stok op te pakken, maar hij weigerde dat steeds, met als argument "ik kan hier veel vaker vissen dan jij". Mister Nice Guy.
Denk wel dat het succes mede te wijten is aan de inzet van het telegeleide bootje waarmee haarscherp de rig steeds opnieuw tegen het talud aan te leggen was, begeleid door klein snoepgoed als gesoakte pellets en hennep, iets dat je anders nooit zo secuur op zo'n plek kan krijgen, plus de inzet van zo'n mega method veer van ESP die ik al eerder getoond heb. Samen met het juiste plakkende pelletvoer en een kort onderlijntje met een agressief indraaiend KD-achtig kort rigje is dat allemaal iesiepiesie. Het is dat het slechter wordende weer roet in het eten gooide en wij tijdig aftaaiden om te voorkomen helemaal te verzuipen, want anders had ik er nog wel wat meer gevangen.
Ving naast de nodige uitgezette vissen ook nog twee 'wilde' exemplaren, lange slanke schubs die er al jaren klaarblijkelijk anoniem zwemmen en ook niet gevangen worden, althans naar zeggen van Leon, zo zie je maar wat je met een andere methodiek aan kan boren.

Meer dan genoeg voor een dag vissen met meerdere aanbeten

Het voer àchter de veer

Wafter, aangesneden voor de balans met het kleine haakje, maat 8

En nog wat extra djoes, deze is van Drennan (Inky Spuid) maar ook Goo is prima

Overal waar ik deze winter kom, modder, modder en nog eens modder. Lijkt wel een Pollock toch?

Somewhere over the rainbow ging voor mij deze keer op

Geen stockie, maar ook geen echte ouwe, er zwemt van alles. Ook al zo'n HSV die het wél begrijpt. Ik dank jullie.

Wat maak je toch prachtige vissen, Ed. Stuk voor stuk parels.

Een originele vis,

Maar goed, ondanks dat het superleuk vissen was zag ik het slechts als spielerei, wilde nog een echte grote karper vangen, want die ontbrak nog aan de cijfertjes, en daarmee mijn gevoel voor compleetheid. Arend wist wel waar we die zouden kunnen gaan bemachtigen. Hij had weet van een echt karperhol, eentje waar je zo aan voorbij zou rijden, want in niets te onderscheiden van de rest van de kilometers vaart waar je voorbij crost.
We zouden er een volle 24 uur op gaan vissen. Wel moest gewacht worden op forse west of beter zuidwesten wind. Helaas gaan die in deze periode ook gepaard met regen, veel regen.
Zo gezegd, zo gedaan. "Voor het gemak" met de boot, dat scheelde heel veel sjouwwerk (?) (Ben nog steeds niet overtuigd).
Om kort te gaan, ergens half december zaten we bij eerste licht te vissen en 24 uur later hielden we er weer mee op. Met samen vier hengels = 96 visuren. In die uren hebben we geen beet gehad, nog geen piep, helemaal niks, geen lijnzwemmers, geen snuffelaars, nada. Slechts de stormachtig wind kreeg heel soms vat op de stokken, ondanks de nietgevoelige instelling van de Delkims. Sowieso een aanrader, scheelt 's nachts al die brasempiepen waar je je remslaap voor opoffert en bij een run gaat de wat ongevoeliger zaak echt wel gillen, die is niet te missen. Dus niks karperhol. Althans deze keer niet... Wel heel gaaf zitten vissen, slagregens, en een stormachtige wind in een verder totaal verlaten landschap maakten het voor mij een sessie die ik niet snel zal vergeten. De maximale ervaring waar ik het hierboven al over had.

De dag begon redelijk rustig

Maar al snel trok alles dicht. Windkracht zeven was het credo.

Staat je zooi er nog?

Het oog van de storm, voor heel even een adempauze

De volgende ochtend geen wolkje meer te bekennen, alles in ruste

Dus had ik nog een sessie nodig waar het allemaal makkelijk ging. Helaas voor mij werd er een grote foto-opdracht vlak voor aanvang gecancelled (en inmiddels is daar iets beters uit voort gekomen), dus er viel een gat in de planning. Dan zie ik gelijk mij kans schoon, wegwezen. Heb zo ook eens een monstersnoek gevangen in 2015, dus wie weet zou het nu ook mee zitten? Zelfde methodiek als hierboven, zelfde stek, maar nu solo. En ik kon wederom niks misdoen, heb effectief maar een paar uur gevist, want de paar keer had ik beide hengels uit het water en moest ik twee vissen na elkaar fotograferen. Helemaal niet erg, want zo kreeg de stek even rust, en waren er geen lijnen in het water, al vis ik ze sowieso semislap. Na opnieuw uitvaren duurde het telkens maar even of de zaak ging weer lopen, en opnieuw was de totale vangst een mooie doorsnede van het bestand, maar nu had ik zeker drie vissen van het eerste bestand ertussen zitten, naast de nodige laatste uitzetters.

Als je weet dat de kleine rechts negen pond is, wat weegt die grote dan?

Voldoende om qua gewicht vis van het jaar te mogen zijn

De kleine spiegel uit het schepnet. Ook een vis van Ed, wel mooi, maar dit kennen we al van andere kwekers

Hoppeta, weer een ouwe

En een prachtige tussenvariant (qua uitzetmoment in het verleden) op winterkleur, supervis!

Als klapperrrrrr deze bloedbak, een onvervalste Valkenswaarder, type 1998. En stérk, had even spijt van mijn 2 lbs hengelkeuze.

Ik kon tevreden terugkijken, maar door het aanhoudende goede karperwinterweer (lees wind en regen) was er goede hoop nog wel wat te halen ergens. En ik wist wel waar, en niet geheel toevallig ook een water waar ik 20 jaar geleden behoorlijk actief was geweest, en waarvan ik gehoord had dat er nog wel wat zwom, ondanks sterftes door ouderdom. En dat niet alleen, want inmiddels een priveput (ja sorry hoor, na betaalwater is de priveput het ergste als viswater, vooral als je er zelf niet mag vissen👻), waarvoor diegene die het water beheerde ons toestemming gaf er eens te komen vissen. Tof!! Zo gezegd, zo gedaan. Mede door mijn eerdere ervaringen was het niet moeilijk waar te vissen. Helaas voor Arend vergat hij een essentieel visonderdeel, dus kon hij weer terug naar huis, net op tijd terug om mij te assisteren met het landen van de eerste vis. Zelf dacht ik een mooie twintiger te hebben, maar Arend zag het al; "die gaat naar de 30". Ik zie dat nooit, blijkt vaak pas bij het liften van het net, of zelfs later met wegen.
Heb mijn best gedaan er een nieuw jaar PB van te maken, maar deze vis had besloten net zo zwaar te zijn als de schub van vorige sessie, ex aequo! Geen Valkenswaarder, en niemand die wist wat de herkomst dan wel zou kunnen zijn?
Die middag had ik nog twee beten, waarvan Arend er 1 mocht nemen, soms vissen we om en om. Beiden hele nette schubs. Arend had op zijn eigen hengels niets. Ondanks dat er in zijn zone vier keer een mooie schub met zijn kop en schouders kwam kijken waar de rest van het voer bleef? De nacht hebben we weer eens roemloos en kansloos ergens anders op een klotestek doorgebracht, althans voor de winter... maar zo kwam ik wel even aan slaap toe, en de volgende ochtend hebben we er nog een uurtje stukgebroken op het water hierboven. Nu andersom gaan zitten, zodat ook Arend de hotspot kon bevissen. Resulterend in 1 aanbeet, voor mij, op, je raadt het al, de stek waar de vorige dag die schub kwam rollen...

Net zo zwaar als de schub...

Nummer twee voor Arend. En als je weet dat deze er pas 4 jaar rondzwemt... potentie

Idem

De volgende ochtend terug na tussendoor een nacht elders blanken

Een oud landgoed, alles ademt historie...

De hotspot

Op het moment van publiceren nog een paar dagen 2019 te gaan. Kan zomaar zo zijn dat er nog wat vissen bijkomen aanstaand laatste (geplande vis)weekend, en ik daarmee de 60 gevangen-karpers-streep haal. Maar niemand die dat zal weten, want het is mooi zo qua bloggen dit jaar, voorwaar een echte RLD. Engelstalige georienteerde vissers denken te weten waar dat voor staat, Red Letter,  maar neeneenee, niet Day maar December! Tijd voor snoek?

Bar & Boos op bezoek vannacht

Als de R in de maand is pak ik doorgaans mijn snoekhengels en ook dit jaar heb ik dat gedaan, niet zozeer direct bij de eerstmogelijke R (septembeR) al, maar wel een maand later. Slechts om er wat in te geraken, want carpfever gloeit nog door mijn hele systeem. Verschrikkelijk is dat, veel erger dan "gewoon" specimenvissen. Het beheerst mijn huidige denken geheel, net als jaren geleden, en dat toen voor jaren lang, herinner ik me nog. Weet niet of ik dat zo nog wel terugwil, maar kan momenteel niet anders. De psychische vorm van verslaving; dwang👀. Het laat me niet los, heb nog voor drie maanden plannen de komende 5 weken tot einde van het jaar. En carpfever in al zijn geledingen; aas en voer, tactiek, techniek, het laatste eindje... Het 'waar' staat hiervoor er niet tussen, is geen issue. Gelukkig zijn we gezegend met de luxe van, voor ons, goeie wateren, en er blijven er bij komen... Het lijstje groeit en groeit. Vismaat Arend heeft al een keer of wat gezegd; "genoeg!". En inderdaad, ik wil overal tegelijk zijn... maar sommige wateren lenen zich niet voor hit&fun, daar moet je je ingraven en de zaken kunnen volgen. Zal wel een gevolg zijn van mijn eeuwige instantvisserijmodus, ben nooit echt een voerder of andersoortige vastbijter geweest. En ook snel weer verveeld, heb uitdaging en telkens nieuwe horizonten nodig.
En naast het statisch vissen, en obligate penvissen heeft zich nu een derde manier aangediend, het vissen met (Method)voerveren. In dit geval met van die grote, speciaal voor karpervissen, en bijbehorende gewichten. Plus plakpellets, ook nog eens extra aangezet met syrup.Vooral in de winter op het juiste water lijkt dit me 'dodelijk', daar waar ze liggen. En ga het dan ook zeker toepassen, ben al met een lijstje geschikte wateren bezig. Zie het helemaal zitten. Beetje actiever dan wakertje staren. En wellicht ook onder een pen te hangen in een duiker, zit je toch opvallender te vissen dan alleen met een zielige maiskorrel.

Vanaf 56 gram, en die andere 85 gram. Samen met voer toch een heel gewicht.

Speciale plakpellets met extra syrup.

Over wateren gesproken, laatst kwam ik er achter dat 'men' geprobeerd had achter de stek van Het Nieuwe Paradijs te komen (blog afgelopen zomer), het hoe doet er niet toe, maar heren toch, die naam staat niet voor een specifieke stek, maar voor een concept, het nieuwe denken, nieuwe visgronden. Komt bij dat het hele gebied - het bestaat natuurlijk wel ergens - met vele aaneengesloten wateren én diverse aparte polders zo groot is dat ik niet echt over Dé Stek kan spreken. Genoeg water voor járen plezier. Voor iedereen, als je zelf ook eens je best doet.
Maar nu we het toch over díé stek hebben, heb er altijd een beetje met samengeknepen billen gezeten omdat niet voldoende duidelijk was óf je er ook mocht komen (het zgn looprecht). Het mogen vissen zelf was oke, met dank aan de VISplanner ook te bewijzen. Bij mijn eigen vereniging (GHV-GH) zorgen we er zoveel mogelijk voor dat als we ergens water huren de looprechten ook geregeld worden, want wat heb je anders aan je viswater? Niet alle verenigingen doen dat, die hebben klaarblijkelijk andere prioriteiten, of zijn zelf geen echte vissers(?), ik doel op het bestuur. In elk geval kom ik het in den lande regelmatig tegen dat je wel ergens mag vissen, maar er verder niet bij kan, in elk geval niet zonder boot. En dat zou hier dus ook wel eens het geval kunnen zijn geweest. Vissen moet voor mij ontspanning zijn, wil niet de hele tijd achterom kijken, dus toen ik er achter was waar de boer woonde (nee, niet zoals je zou verwachten vlakbij zijn land) ben ik naar hem toe gereden. Duurde even voor het sein op groen ging, ze moeten wel weten wat ze aan je hebben, je wordt toch direct ontmaskerd als uit 'de stad' of 'niet uit de buurt', maar de stek is voorlopig veiliggesteld, en nee, jullie mogen er (tenzij je het ook ter plekke zelf regelt) niet komen. Kosten; 1 kratje Hertog Jan.
Overigens kwam ik niet weg bij deze boer zonder eerst wat anekdotes aangehoord te hebben over wat voor volk hij op zijn land aantreft, en met wat voor smoesjes mensen komen om te rechtvaardigen dat ze er zijn... Hilarisch en zielig. De zaak soms slopen, zonder zich te realiseren dat voor een boer zijn land en wat er op groeit of loopt zijn bezit is, waarvan hij moet leven.
Na dat opstekertje ben ik doorgereden naar "Arie", dus met een omweggetje naar huis. Arie ken ik al dik 20 jaar, en hij is een geval op zich. Gaat nu ter ver, maar we hebben al een hoop meegemaakt. Arie had ik al 10 jaar niet gezien, hij is het type waar je zomaar kan binnenvallen, altijd goed. Vandaag zat hij samen met zijn vrouw aan de warme maaltijd, al om 12.00 uur tussen de middag; geprakte aardappel, sudderlapjes en stoofpeer, en nee, het ging niet zo goed met hem, hij moest naar het ziekenhuis voor wat onderzoek... Het geval wil dat Arie de laatste telg is van een hele rijke herenboeren-familie. Je zou het niet zeggen als je hem ziet. Hij heeft bij stukjes en beetjes het omringende land verkocht, maar woont zelf nog in een houten woning, wars van materie of nieuwerwetsigheden. De laatste stukjes grond die hij nog heeft liggen aan een mooie vaart, waar ik ooit eerst een polyester en later een stalen roeiboot had liggen. Een visboot, wat dacht je, zonder boot kom je hier nergens. Ook van Arie mocht ik terugkomen om vanaf zijn landjes te vissen. Waarom heb ik dit nu pas weer geregeld, vraag je je af, en niet al die jaren warm gehouden? Simpelweg omdat ik me geen karpervisser meer voelde, er geen direct belang bij had, maar nu des te meer😎. En als zodanig wil ik grossieren in nieuwe paradijzen. Laten we zwelgen in veel fantastisch voorhanden zijnd viswater en gefrustreerd raken omdat we maar 1 leven hebben om dat allemaal te bevissen.

Arie zijn schapen zijn net zo belangrijk als zijn vrouw.
Dat zegt zijn vrouw en hij spreekt dat niet tegen.

Arie in 2007

Mijn laatste stalen metgezel, in datzelfde 2007 roemloos ten onder gegaan.
Het doet me nog steeds wat als ik naar dit beeld kijk.

Destijds geen monsters, maar supersfeervol vissen op prachtschubs. En dat zal nu niet anders zijn.

Terug naar het snoeken, dacht dat ik een aardig potje kon snoekvissen, maar het seizoen is net zo begonnen als het in het voorjaar eindigde, met blanks. Beetje eigen schuld, moet je qua wateren maar niet opnieuw het wiel willen uitvinden, dan kost het weer even. Maar beter dat dan terugkeren naar de voorspelbare veilige havens. Heb inmiddels in een aantal sessies twee snoekjes gevangen. Al was ik er erg blij mee, vind ze toch verre van toonbaar. Hoop dat het nog goedkomt ergens komende periode. Ondertussen gaat de herfst dadelijk geruisloos over in de winter. Nou ja, geruisloos... vannacht (van woensdag 27 op donderdag 28 november) was het bar en boos in den lande. Storm en slagregens. En daarmee kwam mijn kans om nog wat karper te vangen, wist zeker dat die getriggerd zouden gaan worden door zware zuidwesten winden en stijgende temperaturen.

Zomaar wat uitzichten tijdens het statische snoeken...

... zonder beet nog uitzichtlozer

Wilde meer penvissen op snoek, waarvan akte

Art imitates nature

En een paar meter verder net zo makkelijk nog eens

Een eigenwijze jongeling, hij bleef maar terugkomen, en ik had geen wormen...

Ik wachtte al een tijdje op een lekkere depressie en was tot nog toe niet 'bediend', telkens als het dat weer was kon ik er geen gebruik van maken. Wist wel zeker dat de vis los zou gaan met zo'n zuidwester die recht over het water heen komt, met van die hekgolven, daar wordt in elk geval de karper actief van. Toen twee weken geleden al bleek dat er iets van mijn weersgading aan zat te komen heb ik zodanig mijn planning 'gestuurd' dat ik een nachtje kon maken op het juiste moment. Alleen had het weer daar niks mee te maken en bleef het te lang mooi, dus mijn beoogde stormnacht van maandag op dinsdag j.l. eindigde in een windstille kouwe vette blank (toch gegaan, wat dacht je, ondanks de werkdrukte), pieploos zoals ze zeggen. Kon toch niet waar zijn, het weerbeeld schoof gewoon wat dagen op...

Ik hoef er geen tekeningetje bij te maken toch😜?

Het lijkt er op dat 'ze' een keer gelijk hebben. De temperatuur loopt op als ik in de auto stap op weg naar het water. 

Nu zou het uiteindelijk van woensdag 27 nov. op donderdag 28 nov. gaan spoken. Kwam eigenlijk niet zo goed uit. To say the least. Gister (27) had ik een hele zware werkdag en kwam gesloopt thuis, laat, maar toch móést ik weg. Voelde dat ik er moest zijn, en ben (met wat hulp van mijn eega, waarvoor mijn dank) in het avonddonker vertrokken. Moest ook van mezelf, omdat ik mezelf wilde bewijzen dat ik toch op de goede weg zat met het vinden van het winterse karperhol. Toen ik aankwam kwamen de eerste schuiten met rotte appelen al naar beneden, zo uit zee drijvend. Pleurisweer. Kon niet eens uit de auto. In zo'n geval app ik met Arend. Die is van de peptalk, en als het een half uur later heel even, maar voldoende lang,  droog wordt spoed ik mij naar de stek. "Gaan!" Met dank Arend voor de boost. Leraar hè, die kan dat.
Niet te ingewikkeld; hengel links onder een struik aan de overkant, hengel rechts tegen een boompje onder de eigen kant. Paar gebroken bollen erbij. Bij dat boompje is het wat vuil, leek me aanvankelijk goed voor een korte chod rig op een leadcore leader. Maar na wat nadenken en wat meedenkhulp van WB (Haagse Wimpie uut 't Hoge Noordn) heb ik daar vanaf gezien, ik moet namelijk wel kunnen blokken gezien de obstakels verderop in de vaart en heb geen zin in een losser. En dat risico heb je met chods. Dus het geheel vervangen door een stiff hinged rig, zie foto, met helicopter, ongeveer dan.
En omdat ik eigenwijs ben en een forse zak supergoeie wafters in bezit heb, volgepompt met een soak van finamino, aminol en maggi, heb ik deze rig voorzien van zo'n wafter en daarbovenop een halve 12 pineapple pop-up geplaatst. Het geheel was prachtig in balans, zwevend, hetgeen wat anders is dan als pop-up stijgend. En dat je met zo'n stiff hinged alleen maar met een pop up zou kunnen vissen omdat je anders de werking teniet doet vind ik apekool. Het voelde goed zo. Darrell Peck ook ergens in een Engels artikel, en wie ben ik dan? Ik kom er later hieronder nog op terug, want ik heb er iets interessants over te melden.
De andere bol is een gewone bodembol aan een standaard line-aligner rig met 90 gram semivast lood, golden oldie die overal nog werkt, als je maar zorgt dat ie echt naar beneden draait als een malle.

Ongeveer zoiets

De plu staat nog niet of naast de teruggekeerde regen komt ook de wind meespelen, het gaat serieus te keer om mij heen, gelukkig zit ik voldoende beschut. In het donker vissen vind ik niet het allerleukst, kom dan de visuele prikkel te kort. Gaat dan op wachten lijken en dat is verkeerde mindset als visser. Lang leve de smartpheune... het bericht hieronder heb ik integraal overgenomen.

Net als ik klaag dat er wel heel veel water valt, en Arend terecht aangeeft dat ik dan nu geen run moet krijgen, gebeurd exact dát. Tijdens mijn typen dat ook ik een heavy onweer meemaakte aan de Dordogne in Frankrijk, alleen vissend en de vis ook nog verspelend... maar dat verhaal krijg ik niet verstuurd, want deze prettige schub komt mij storen. Een wel hele gekke aanbeet, zoals een brasem dat kan doen, beetje weifelend omhoog en omlaag die waker, zeker geen bloedrun. En aan de tijd die er tussen zit kun je ook opmaken dat eea nauwelijks tijd kostte om de karper in het net te krijgen... de vis deed niks.

Nou moe? Zo maar opeens

Ben zo benieuwd waar die wonden vandaan komen...

En dat niet alleen, ook deze schub (nummer 5 in deze polder) heeft dus een oude wond in de vorm van wild vlees, wat is hier ooit gebeurd? Ik zet de vis snel terug en ga zo snel mogelijk schuilen. Even bijkomen, Arend appen en terug die stok. Moet tot 03.00 wachten tot de volgende zich aanbiedt, aan dezelfde hengel en deze doet dat met een identieke aanbeet, weer dat weifelende op en neer en weer geen bloedrun. Ik wijt dat aan het gebruikte systeem, de half gebogen chodmontage samen met een raar semizwevend aasje, alsof ze niet wisten wat er mee te doen, eigenlijk de fase voor het in paniek wegzwemmen *. Ik ga het meer inzetten, al is het maar om het te doorgronden. Beide haken zaten prachtig in de onderlip. Enne, ook deze vis deed eigenlijk helemaal niks, extra bevreemdend daar het een diep gebouwde vis was, vol met spieren. Van boven met zo breed als dat 'ie hoog was. Daar kunnen nog heel wat kilo's aan vast.
* Zit ook met een semivastlood systeem te vissen, zoals vrijwel altijd, anti kopschudden. Ook dit kan debet zijn aan de rare aanbeten, maar dan wel in combi met de hinged met wafter, want een semivastlood met een lige aligner rig geeft in de regel toch bloedruns. 

Al helemaal in winterkleur, en zo kwam ze ook op de mat, van die diepe herfstachtige tonen. Ik was er blij mee.

Het water bleef zich verzamelen...

Terug was geen pretje, maar ik had wat gevangen, so who cares?!

Gister nog in herfsttooi en vandaag een winterse aanblik