maandag 12 september 2016

Geen vlees en zeker geen vis

29 juni was het dat ik voor 't laatst gevist heb... kan me niet herinneren dat ik ooit eerder ergens in mijn leven zolang niet gevist heb binnen een aangesloten periode, de afgelopen 25 jaar. Zelfs niet bij eerder verhuizen en verbouwen in respectievelijk 1998, 2004 of 2011. Dat waren geen misselijke afleidingen, maar toch wist ik altijd wel de tijd te vinden ook nog even een hengeltje uit te werpen. Ergens, in een onbewaakt ogenblik. Nu niet, niks niets, en het leeft ook niet, het vlammetje ging eventjes helemaal uit, en vrijwillig. Want het voelde of voelt niet rot.
Gewoon even niet vissen, niks nakko nada, met andere zaken bezig zijn, wetend dat dadelijk ergens in oktober de zoetwaterkrokodillen weer worden opgezocht. Plannen te over, en ook mooie nieuwe viswateren om te enteren in het verschiet. Heb al wel op de Haagse markt de eerste verse haring en horsmakreel gekocht en ingevroren, dat dan weer wel.
Maar het verbaast me wel, zolang ik leef is vissen mijn meest belangrijke bijzaak, soms zelfs zo erg dat het eerder hoofdzaak lijkt. En altijd als vrije keuze. Dat er ook nu weer iets met verbouwen en verhuizen aan zit te komen zal de oplettende lezer wellicht al vermoed hebben(?). Ik hoop vanaf half oktober weer een min of meer stabiele visactiviteit te ontplooien. En vanaf december in het 'bezit te zijn' van een andere, nieuwe 'hele kleine huiskamer' maar met heel veel bergruimte... still a fishermansdream. Met als saillant detail; de spiegelkarpers van het Haags SKP zwemmen dan op 100 meter van die nieuwe hut hun baantjes, zal voeren eindelijk eens geen probleem zijn. Maar omdat Murphy altijd wel ergens meeloert, het is dermate in het centrum van het Haagse dat je de "dames van plezier" hun nepkreetjes van horen slaken. En dat trekt ook randfiguren aan die 24/7 de kades bevolken. Naast een goeie onthaakmat vrees ik ook een lekkere stevige honkbalknuppel...

Ondertussen wel op vakantie geweest en nee, de hengels gaan dan nooit mee. Mijn partner zegt terecht "je kunt en gaat het hele jaar zonder beperking vissen, dus als wij samen weg zijn, dan wil ik ook echt samen zijn!". En gelijk heeft ze, waar heb je anders een relatie voor; èn, laat ik eerlijk zijn, als ik weet dat het kan (omdat er hengels mee zijn) staan alle sensoren maar één kant op, richting waterkant. Dus hengels mee is geen optie.

Door persoonlijke omstandigheden eerst naar Oostenrijk, Tirol. Daar hadden we nog iets te doen. Land van grote karper en snoeken, zoveel weten we inmiddels wel, maar het spreekt me niet aan, al zijn ze bij wijze van spreken 150 cm en/of 90 pond. Vissen met iets teveel een kort zwart snorretje en een spuuglok, nog steeds, krijg er de kriebels van. Daarna door naar de Dolomieten (Italië) en verrek, zomaar bij toeval met mijn neus in de visboter. Niet alleen maar een karpermeer volstrekt onbekend bij Ollandesi, maar ook nog eens de mogelijkheid zeelten te vangen van 70 cm en 16 pond...? Omdat ik de taal niet machtig ben, gaan we dat nooit bevestigd krijgen, maar ik wil wel opmerken dat bij de rest van de info borden over andere soorten (karper, snoek en blankvoorn) aannemelijke gewichten en maten stonden. Dus waarom niet? "Dream on, dreamer, life is in your way."


Geef toe, niet heel rot toch?

Privezone van de camping en in het najaar Carpingzone 6, en ja ik ben welkom

Verrek... een rodpod, zomaar ergens in the middle of Italian nowhere. Nee, ze spraken whatever niets... slechts Italiaans

Het staat er echt!

Maar of het zo is?
Daarna door naar de Ligurische kust, of beter bekend de Italiaanse Riviera... cultuurshock, van de weeromstuit wederzijdse irritatie, als bliksemafleider... hoe komen we hier weg? Waanzin, alles waarvan ik dacht het niet te willen vinden op vakantie bevindt zich hier; oppervlakkig vermaak, lawaai, stank, negatieve energie, keeping up appearences, macho's, brrrrrrr.
Maar na een dag of wat ebt dat weg, op het privéstrandje tussen de bijna ebbenhouten locals wat smeren en keren heeft ook zo'n zijn charmes. De spullen bij de supermarkt (als je van koken en lekker eten houdt althans) zijn super, gelijk een kind in Intertoys. En zo stomen we onszelf klaar voor de apotheose van de vakantie; les Haut Alpes...

Zo lijkt het idyllisch...

... maar dit is de werkelijkheid

Geen geelvintonijnen, dorado's of andere exoten, slechts zeekoeien, boehhoehh

Een taboeloze Ollandesi in Italië is als An Englishman in New York, toch een beetje een vreemde
Eerst via de zoveelste onmogelijke col over de Italiaanse Alpen, maar dan heb je wel weer wat, het blijven voor ons plat(te)landers onvergetelijke ervaringen, zo het Parc National de Ercins in, vlak bij Briancon, naar zeggen de hoogst gelegen stad in Europa. En dan maar wandelen. Zo een nieuw visseizoen in wat mij betreft... see ya!

Heeeeel diep daar onderin het dal kwamen we vandaan

Op 2500m meter slechts een kikkerpoel

Steeds hoger gaat het pad

Serieuze bergen... eindelijk, het lijkt de maan wel

Ahhhhhh water... La Durance... Voor de kenners; uiteindelijk vlak onder Avignon zo de Rhone in, vergeven van karpers
Nog maar 1400 km voor de boeg. Morgen pas.