Onder de platanen

De hitte is volkomen hier midden in de binnenstad. No escape. En om te vissen nu de polders ingaan is ook niet zo zinvol, daar zal de vis overdag ook niet echt zin in een hapje hebben. In nachtvissen, en/of statisch hangen, heb ik zelf even geen zin. Wat te doen? Stromend water opzoeken, daar zal de vis allicht wat actiever kunnen zijn? 

Komt dat goed uit, na een tijdje welles-nietes tussen Gemeente Den Haag en Hoogheemraadschap van Delfland, het gaat altijd om munten,  is het gemaal links van de oude sluis bij de Groothertoginnelaan weer actief en stroomt het water via de Valkenboskade weer als vanouds rond in het Haagse boezemsysteem. Voor wie het niet weet, er loopt een hele grote buis onder de Hanenburglaan door, van die inlaat bij de sluis tot aan de Valkenboskade. Een en ander stamt nog uit de tijd van het warme water. Was ooit de rand van de Atlantikwall in WOII. 
Die stromende Valkenboskade is  overigens een aparte blog waard, daar ving ik mijn eerste karpers 45 jaar terug. 

Voordeel van dat rondpompen (iets anders dan lozen, dat gaat via gemaal Schouten op Scheveningen) is dat de vis zuurstof krijgt. Nadeel is dat ze en masse uit de zones trekken waar het niet stroomt. Mijn Haagse priveplek is zo al sinds het einde van de paai zonder vis...  en geloof me, ik heb het echt geprobeerd. Vorig jaar net zo. 

Toevallig speel ik al een tijdje met wat plannetjes, maar het komt er nooit van, gewoon omdat er altijd betere en leukere stek-alternatieven voorhanden zijn. Maar nu heb ik een gouden kans, juist door toedoen van de hitte. In een versmalling waar het als een razende stroomt, maar waar door de woonboten die er liggen toch wat luwtes ontstaan, hier en daar gegarneerd met gele plomp en lelies. 

Donderdag 11 augustus moet de auto voor een zomercheck naar de garage, al vroeg. Komt goed uit, ga ik de avond ervoor al wat voeren en na terugkomst van de garage (ik kom er praktisch langs) ga ik er even vissen. For the fun of it. Het voer bestaat naast de bekende partikelkots uit wat handen tijgernoten, dan weet ik zeker dat er wat blijft liggen tot de karpers passeren. En dan doen ze, vroeg of laat, want ze móeten hier langs "naar buiten". 

Heb vier stekken gemaakt, dat moet voldoende zijn, ook niet bedoeld als volledige sessie, meer als manier om toch even vissend die hittegolf door te komen. En wie weet, die 46 ponder zwemt hier ook ergens? En anders maar een mindere god of godin. 

Bij aankomst op de middelste stek zie ik visbellen, onmiskenbaar! Visbellen, die heb ik nog nooit gezien in de delen met stenen kades? Het zou toch niet? Wat opvalt is dat die bellen, ondanks het direct in de stroomluwte van de boot voeren toch pas 1,5 meter erachter (links) omhoogkomen. Dat is dan toch datgene dat de stroom hier met dat lichte voer doet. Goed om rekening mee te houden. Dus niet voor de boten vissen, maar er achter, van rechts naar links gezien (met de stroom mee). Anders ligt je voer onder de boot, waar jij met je pen niet bij kan. 

In elk geval vis ik met een methodveer onder een forse pen. Fors omdat de lijn ook fors is, daarin heb je hier geen keus, Schreineriaans zou dom zijn. Dat, samen met de stroming, maakt subtiel penvissen tot een utopie. Om het mezelf wat makkelijker te maken dus een alles of niets systeem (al hoewel, weer veel geleerd over nuances in het systeem en lacunes in denken, laat ik het maar theoretische absoluutheden noemen, door de vele brasemaanwezigheid, maar ik wilde het kort houden...), bij ondergaan moet je slaan, want dan zit 'ie er aan. 

Om te voorkomen dat ik te veel last van lijnzwemmers heb vanaf het aas en de voerveer een meter ruimte gegeven, dan het lood waar de dobber op zinkt en vanaf daar omhoog. Geeft toch meer manoeuvreerruimte voor de vissen. Met gewoon penvissen vind ik dit verder goeie systeem veel te ongevoelig. Tegen de tijd dat je doorkrijgt dat een vis het aas opgepakt heeft en wegzwemt kan hij het ook al 3 x uitgespuugd hebben. Maar hier past het. Wel is het zaak dat ik na het ingooien en belanden van de voerveer op de bodem het hele zaakje nog even strek mijn kant op want anders ligt alles nog teveel op 1 hoop. 

Oerlelijke omgeving, maar het prikkelt me erg desondanks

Het oude setje, in 1980 speciaal voor deze kadevisserij gekocht

De schaduw onder de boot is van roofblei, er liggen er verschillende. Zo nu en dan verlaten ze de schaduw van de boot en zie je ze op het open water in de stroom jagen. 

Al snel zie ik dat het niet 1 setje bellen is, maar zelfs 2. Daarmee denk ik te weten dat het om brasems gaat, en niet om karper. Het duurt echter nog een hele tijd voor ik beet krijg, sterker nog, ik ben eigenlijk te laat, krijg een beuk op mijn top terwijl de lijn al strak naar de stroom wijst...  brasem? Nou echt niet, gewoon een karpertje! Die komt met niet al teveel strapatsen het net in. Ziet er uit als een van de stal van Ed, zou dan uit 2019 moeten zijn. De vis is nu 9 pond en 59 cm. Ziet er een beetje verkreukeld uit, zou de mindere (al hoewel... alles is perceptie hè) groei kunnen verklaren. Even op de foto. Aan mijn kleren is te zien hoe weinig ik dit als serieus vissen beschouw😎. 

Thuisgekomen snel even in de uitzetbestanden gekeken. Blijkt het een vis van laatste uitzetting van november 2021 te zijn geweest, nauwelijks 9 maanden geleden. En dan is die groei direct in een ander daglicht te zien. Ik zei het al, alles is perceptie. Dat is verdubbeling van het gewicht en een lengtegroei van 10 cm, en de zomer is nog niet eens voorbij... Door dit hier zo als te tonen maai ik een beetje het gras voor de voeten van de heren Froger weg, excuus heren! Gelukkig is het maar een klein karpertje:-). 

Die sessie vang ik ook nog de twee brasems die mij 2 uur teisterden met hun aanwezigheid, om mij te bewijzen dat zij echt de producenten van de bellen waren. Terugkijkend zie ik een blij man, ik heb lekker gevist. Ben connected met dit stukje kade (kom er al mijn hele leven, maar vis er zelden, de laatste keer in 2017, halfslachtig, en eerder al in 2007, en daarvoor al...). Het heeft iets, al zal dat momenteel zeker ook door de platanen komen, die houden de zon en daarmee de hitte weg. Daarbij staat er een windje dat het geheel net lekker doet afkoelen. Thuisgekomen staat de huisthermometer weer op 32 graden... No escape. 

Voor de foto mocht deze even op de kant, de rest onthaak ik in het water. Mooie brasems, stuk voor stuk. 

In de dagen die volgen ga ik nog een paar keer terug. Kan ook makkelijk, met het fietsje in 5 min. En het hoeft geen tijdrovende visserij te zijn. Als ze er zitten weet je dat heel snel. De 4 stekken heb ik teruggebracht naar twee, de vis komt van links of van rechts, en met dat stromende water kan dat snel en actief zijn, ze zoeken jou wel op. Dus een hoofdstek om lekker te pielen en een substek om naar uit te wijken vlak na een vangst. 

Toch weet ik geen karpers meer te haken, wel brasems. Elke sessie minimaal eentje, van die grote lappen, ongeschonden en sterke vissen. Zo sterk dat na aanslaan niet gelijk al duidelijk is waar je mee van doen hebt. En als die brasems azen allemaal in dezelfde zone, de substek doet helemaal niks? Toch vang ik telkens weer een andere. Vind dat niet erg, het houdt me lekker bezig. Komt dat 'echte' vissen vanzelf wel weer. Voor je het weet is het september. 

Lekker koel onder die platanen

Maar ook die hebben het zwaar door de droogte, lijkt wel al herfst

En die arme Andries, die had het héééét in zijn polders... 

Ondertussen met een paar woonbootbewoners leuk contact gehad, tot een biertje drinken toe. Ze hebben geen last van me, in tegendeel, zien dat vissen als beetje sociale controle langs hun toch wel kwetsbare "huis". Daarom ben ik ook zo vrij met de beschrijving van hoe en wat, een beetje Hagenees heeft zo uitgeplozen waar 'ie moet zijn. Maar dan ben je er nog niet, parkeren met de auto is nauwelijks mogelijk en daarbij knap duur. Daarbij loopt hier de pollerterreur vlak langs, dus grote groepen Hagenaars kunnen hier zonder omslachtig omrijden nauwelijks komen. Met het fietsje is het enige alternatief, maar daarvan zie ik er nauwelijks eentje, sowieso. En zit je dan toch eindelijk, dan krijg je te maken met heel veel voetvolk dat vlak achter je langs loopt, de meesten niet storend, maar er zijn ook de nodige grapjassen, gefrustreerden of regelrecht idioten bij. Moet je zin in hebben, tegen kunnen. Ik wist dat van te voren, heb er een state of mind van gemaakt. En als het me niet bevalt ben ik in 5 minuten thuis. Hopelijk to be continued, en anders maar weer een blog van een andere plek. 

Don't worry, be happy. Ik wel! Dit keer. 

Het lag in de bedoeling om de avond van productie van bovenstaand epistel op de oranje knop met publiceren te drukken, en dan lekker de vakantie te gaan voorbereiden. Maar het lot koos anders. 

Ik wil echt nog 1 keer in de zomerse polder vissen, vanaf september voel je hier echt de herfst naderen, in het al wegtrekken van vis naar herfst- en winterzones, vanwege afstervende planten en koudere nachten, en daarmee is het allemaal anders. Maar ben eigenlijk te laat voor zo'n poldertrip, voor ik vis (rijden, voeren en laten inweken) zijn we zomaar een uur verder en het is al 18.00 uur geweest. Het wordt sneller donker half augustus en morgen nog een laatste lange werkdag, dus niet te lang door. Ik lijk wel gek! Rijdend over een van de uitvalswegen van het centrum zie ik links de kadestekken liggen waar ik nog te weinig aan toe gekomen ben. Even afslaan, voeren, dan terug naar huis en met fiets en hengelzooi terug kost een half uur. Ik doe het! 

Zo gezegd, zo gedaan zit ik een goed half uur later prinsheerlijk te vissen langs een van de hoofdkades. Wat opvalt is dat er veel gevist wordt door allerhande volk, op allerhande vis. In alle hoeken en gaten. 

Stek 1 levert nog niks op, wellicht iets te snel op gaan zitten. Op stek twee installeren zich twee stadsvissers, dus dat gaat niet meer lukken. Dan stek drie maar, een gewaagde brugstek met palen. Op het idee gebracht door de filmpjes van heren Froger (effe googelen) en de ervaringen  van Andries, die staand op de brug rustig naar beneden vist in 3/4 meter water onder zo'n brug. En vangt. 

Had gevoerd langs wat dukdalven, aan de binnenkant, meestal is dat schoon. Staat inderdaad 3,30 water. Mind you, ik vis met de pen (oke met een voerveer eronder, maar voor mij nog steeds penvissen). Tijdens het uitpeilen zie ik al bellen die ik denk te herkennen als brasembellen. Ingooien, de pen gaat staan en direct onder. Ploep, weg! Slaan, hangen, niks brasem, maar karper. En niet een spiegel of edelschub, maar zo'n slanke wilde die 20 jaar terug in het Westland niet zou hebben opgevallen. Maar zien is nog niet vangen. Eerst schiet het beest onder de brug, dan terug het wijd op, dan naar links achter de palen langs. Goed zo, die kant wil ik ook op. Zal een aardige tour moeten maken om hem te gaan scheppen, hier is de kade 3 meter of meer hoog. Naar links loopt hij weer af, en ligt er zelfs een kajuitboot. Nadeel is, ik ben alleen, kan niet mijn spullen hier op die brug laten, dus zal alles moeten opladen op mijn lijf en dan gaan lopen naar links. Het loopt hier vol met bijzonder volk, in elk geval niet het soort dat ik langer dan een seconde of wat bij mijn spullen zonder toezicht wil laten. Dat klinkt veroordelend, maar ik woon hier vlakbij en je kunt niets van enige waarde buiten laten, álles wordt meegenomen zodra je je omdraait. Als ik mijn tas op mijn rug heb (van tevoren de ritsen dicht, had er wel over nagedacht), en mijn stoeltje op mijn borst gehangen, mijn schepnet in de hand en ook nog de hengel met vis in twee handen besluit die laatste terug te zwemmen via zo'n dukdalf, weer de brug onder... Drillen is zo niet mogelijk, dus alles weer van mij af gezet (gegooid) en de vis onder de brug vandaan getrokken. Ondertussen heeft het spektakel nogal wat bekijks getrokken, en mensen staan ook te fotograferen en te filmen*... Gelukkig krijg ik de vis weer gemakkelijk mee, dirigeer hem opnieuw naar links achter de twee palen langs. Hijs dan mezelf weer vol, vlecht de hengel om twee palen heen en loop naar de boot. Scheppen is daar dan een formaliteit. Ik ben er blij me, wat een hectiek! Dat het een klein wild visje is doet er niks aan af! Snel in het afnemende licht op de foto en terug. Verder vissen heeft geen zin, ik ben voldaan.  Voelde als een echt avontuur. 

Daar rechts tussen de palen en de brug ging mijn pen onder

Fantastische wildebras

* Achteraf spreek ik op de brug een moslima van Indonesische afkomst (ruw ingeschat), zij heeft het hele spektakel gefilmd en laat mij de video zien, dolkomisch, mijn gevecht met de spullen en de onwillige karper. Ik ben helemaal vergeten haar te vragen om een kopie. Of beter, ik heb er wel aan gedacht, ergens achterin een hersenkwab ver buiten het centrale deel, maar dat direct verworpen. Zo'n dame spreek je als onbekende man niet snel aan met iets persoonlijks als uitwisselen van gegevens (email), dat heb ik wel geleerd in de binnenstad van Den Haag. Gescheiden werelden. Helaas. 

Tijd voor een knipbeurt, en meer

Vanaf terugkomst wintersport half maart heb ik als visser een onbestendig gevoel gehad, en daar regelmatig gewag van gemaakt in deze blog, alsof ik teveel achter de feiten aanholde, zus feiten die hand in hand met broer pechduivel ver voor mij uit samen luidkeels lachend langs de wateren denderden. 

Pas onlangs kwam daar een kentering in, in het gevoel althans, want terugkijkend naar mijn ervaringen en belevingen is er geen enkele reden tot klagen. Zo'n "klacht" kun je alleen maar koppelen aan verwachtingen, en ook ik was daar mijn eigen persoonlijke slachtoffer van, ondanks al die jaren van levenservaring. Niet een voorjaar zoals andere met plenty vangsten, maar al met al meer dan voldoende om te blijven tanken, en daarmee in balans te blijven. Nu achteraf bezien. Om met die bekende Amsterdammer te spreken; "Je ziet het pas als je het weet". Waarheid als een koe. 

Soms is het avontuur alleen al voldoende

Zowaar ook nog een nieuw PR, qua ondergrens dan. En ik was er echt blij mee, made my day

       

Meer dan voldoende om bij te tanken

Ik ben geen visser voor maar een paar wateren per seizoen, weet ook teveel stekken, mede door het grote netwerk, er is overal wat te halen. Dat leidt tot veel heen en weer rijden, instant vissen, maar dat maakt me gelukkig. De enkele keren per jaar dat ik mezelf pres met een doel (in het voorjaar doorgaans met zeelt of brasem) en het niet voldoende loopt, wat natuurlijk kan, het blijft vissen, loop ik tegen onvrede aan. Het is gewoon niet mijn manier van, ik moet kunnen schakelen, veel en als het moet ook snel. Simpel gesteld wil ik beet hebben en vangen. In mijn ogen is geen beet krijgen het niet voldoende goed doen, er is altijd ergens wel vis actief, het gaat er om dat je er achter komt waar en hoe. Trek ik dat door naar de rest van mijn leven, zie ik dezelfde patronen. Het voor jezelf werken (voor vele "bazen" eigenlijk) is niet anders, en tot aan mijn 40ste heb ik ook in de persoonlijke levenssfeer aardig rondgesprongen, netjes gezegd. Overigens, ik doe er in de blog wel eens wat lacherig of mild ironisch over, van dat verplicht moeten genieten dat we elkaar opleggen, maar ook daar draait het zeker om. Zolang je vrede hebt met je activiteit, of dat nou komt omdat je lekker vangt, of omdat het avontuur alleen al voldoende is, blijft het positief en geen opgave. 

Grappig dat een paar uur na bovenstaande getypt te hebben ik een (toch wel bijna dagelijkse) appwisseling met vismaat Arend heb, vanuit een hele andere associatie overigens, maar wel over dit onderwerp: en Arend is volslagen anders. Hij stelt dat hij dit najaar hooguit twee wateren wil bevissen. Hij heeft continuïteit nodig. Hapsnap werkt niet voor hem. Wordt 'ie onrustig van. Je begrijpt, we bots(t)en wel eens. Inmiddels hebben we dat losgelaten, ik stuiter heel gelukkig alle kanten op, hij bijt zich vast en samen doen we voldoende trips van een dag of wat, of een week, per jaar. 

Samen regelmatig naar het Grote Sop, afdeling bonding

Dat was ik allemaal niet tegengekomen, hangend achter twee statische stokken

Wat zijn wij als vissers toch bevoorrecht, en dat je daarvoor dan om 05.00 uur de deur uit moet is bijzaak 

Terug naar de kentering. Als overblijfsel van corona (de periode) had ik weer moeite om het ritme met de rit naar de kapper te vinden, met als gevolg opnieuw langer haar, op zich geen ramp, draag dat al sinds 1984 af en aan zo, maar ik had me voorgenomen met het ouder worden toch iets meer tot de beter verzorgden te gaan behoren... mede onder zachte aandrang van mijn betere helft. Alleen werkt die kapper niet mee; volgeboekt, of op vakantie, of zelf niet kunnen want te druk, altijd wat. Dus weer te lang dat haar... Eindelijk, op donderdag 28 juli, valt alles samen. Tijd én de mogelijkheid om er omheen ook nog wat te vissen. En omdat de mondhygiëniste ook in die contreien resideert ben ik in 1 klap van wat verplichte zaken af. De crux zit 'm in "ook nog wat te vissen", dat lijkt me duidelijk:-). Moest ik het alleen nog logisch organiseren in mijn kop om er maximaal rendement uit te halen. 

Al heel vroeg opgestaan, wil voor alle drukte uit even goed voeren op een paar plekken en kijken op een paar andere. Je kent dat wel, plompenveldje hier, bruggetje daar. Beetje riet, stukje open water dieper dan de rest, zoiets. Het voer bestaat zowel uit gefermenteerde granen en mais, als diverse soorten pellets en gecrushte bollen. Overgoten met een bewezen vloeibaar goedje, dit keer pure Maggi (gefermenteerde gist, kon een flinke fles krijgen bij de Dirk voor € 10,00). Qua weer mag ik niet mopperen, gewoon een mooie zomerdag met een wolkje en een matig zuidwesten windje. Al had wat regen zeker ook gemogen. 

Ik krijg een pluim van de mondhygiëniste, houden zo, en over vier maanden maar weer terug. Doeiiii. Rijd als een speer naar het water. Waar zal ik beginnen, bij het bruggetje? Die stek heeft me al wel eerder wat opgeleverd, dus daar heb ik vertrouwen in. Het is er wat lastig komen, in elk geval zo lastig dat ik duidelijk de eerste ben dit jaar. Wat ik weet pas ik toe, aan eigen kant ligt een heel ondiep plaatje en aan de overkant loopt een dieper geultje. Het plaatje bevis ik in de winter, dan staat de middagzon erop en is het doorgaans wat troebeler, het geultje op de andere momenten. Ik zie al belletjes, dat kan niet missen. En inderdaad, zal geen 5 minuten hebben hoeven wachten, want bingo. Zoooo, dat is een sterk visje, die weet van wanten. Wat doet dit als ze volwassen zijn? Heb maar 1 hengel me, en omdat de andere stekken om een langere hengel vragen dt keer een 14 voeter, maar op dit stekje zou een korte wel makkelijker zijn geweest. Na de obligate foto mag hij of zij weer terug. Ik vermoed de meest recente uitzetting, en dan praten we over november van vorig jaar. Helemaal niet slecht met 6/7 pond op midzomer. Door naar stek 2, een mooi spoorbruggetje, hier is het wat smaller en daardoor dieper. 's Winters kan het behoorlijk stromen en die stroming heeft hier over de hele breedte zijn werk gedaan. En schoon en hard op de bodem. Hier ligt altijd vis, lekker onder een afdak. Zo ook dit keer, eigenlijk een herhaling van de vorige aanbeet. De pen komt even omhoog en schiet snel weg, aanslaan is een reflex. De lange soepele 1 lbs doet zijn werk, ik kan de vis goed uit de opgeschoten rieten houden. Wederom een spiegel, en wederom eentje uit de laatste batch. Op zijn of haar eigen manier net zo mooi. Ik ben er blij mee. 

Parel met een Hoofdlettâh

En nummer 2. We vinden het al bijna niet bijzonder meer. Tijd voor weer een serie kalen? 

De volgende stekken leveren niks op, zou ook te mooi zijn. Wel zie ik her en daar nog wel wat actieve vis. Het is dus zeker nog zinvol om na de kapper een uurtje of twee terug te gaan. Ik loop de stekken nog even na en drop wat pellets, echt miniem, geen partikels meer. Wil eventueel gemiste en vaak later weer terugkomende vis niet verzadigen. 

Het kappersbezoek duurt een uur en er wordt regelmatig tegen me gezegd "ja ik ben zo klaar, je mag dadelijk weg". Blijkbaar is aan me te merken dat ik in an angling state of mind ben. Zal niet zo gezellig zijn geweest, maar ja... Ook de kleding spreekt boekdelen:-). En de geur...

Terug aan het water eerst naar de stek met het boompje, die heeft nog geen vis opgeleverd en is doorgaans eentje welke dat wel doet. Nu veel bellen, er is dus vis aanwezig. Beet duurt dan doorgaans niet zo lang, zeker niet als je beseft dat ik al vijf uur geleden gestart ben met voeren. Dit keer na de aanslag een zeelt die wegspurt, en een goeie. Zou wel eens mijn penvisrecord kunnen verbreken, dat op 53 cm staat. Helaas schiet deze vis los na het pareren van wat rare manoeuvres een zijsloot in. Tja lullig, maar liever een zeelt dan een karper zo. Door naar de spoorbrug. Geen bellen, maar direct al teken van leven op de pen. Na een minuut of wat een niet te missen opsteker en hangen. Deze is wat groter, dat blijkt uit alles. Niks mooier dan in het semi heldere water zo'n goudoranje schim te zien zwemmen. Maar tegen de druk van de soepele hengel is maar weinig bestand, ik vang er ook de grotere grassers mee, en die zijn op zo'n korte afstand doorgaans véél sterker dan een karper. Dus ook deze vis komt in het net, en daarmee op de foto. Vandaag gaat het eigenlijk wel heel makkelijk. 

Bij het eerste bruggetje verjaag ik een of twee vissen, die lagen op het ondiepe plaatje en ik kan geen positie innemen zonder dat ik zichtbaar word helaas. Maar misschien straks later nog? Heb ook nog de stek met het boompje. Wellicht weer een zeelt?  Die komen doorgaans in kleine groepjes. Je gelooft het niet, weer vis op de stek. En dat op een gewone zomerse dag, waar je eerder bij verwacht dat ze wat actiever worden in de schemering. Bij aanslaan doet deze het anders, in 1 streep zonder te stoppen heel gestaag door de slip. 10 meter wordt 20 meter, 20 meter wordt 40 meter... en verder. Het gaat maar door... En ik heb het later nagemeten. Wat is dit, heb ik een vis in zijn staart? Het kan, zeker bij mijn methodiek van een loodje op 10 cm van de haak. Er komt een moment dat ik denk, die zwemt door naar het einde van de vaart. Maar gelukkig zijn de soepele hengel en de lange rekkende lijn op een gegeven moment voldoende om ook deze vis te stoppen. Ik dril haar heeeeel voorzichtig terug, die haak kan overal zitten. Eenmaal teruggepompt blijkt dat de haak toch voorin de bek zit. Pfff, kan ik er wat druk op zetten. Het is dan ook snel over, al met al toch een behoorlijke krachtsinspanning geweest. En toch geen monster met 16 pond. Wel het zoveelste voorbeeld van de (groei)kwaliteit van de vissen van Special Carp. Deze dame (denk ik) is bezig aan de derde zomer in dit water, en dan al 16 pond. 

Inmiddels is het tegen 18.00 uur en de corveeplicht roept. Kijk, ik heb werkelijk alle vrijheid om mijn dagen zo in te delen dat ik naast het obligate mijn deel van het geld verdienen ook maximaal kan vissen, als ik er maar wel voor zorg dat er gekookt wordt 6 dagen in de week, op een redelijk moment. Toch een goeie ruil in mijn ogen. Als ik gebleven was, had ik er zeker nog een bij gevangen. Maar het is goed zo. 

Wat een bullebak, niet te stoppen, en toch netjes in de bek gehaakt

En om het allemaal weer wat te relativeren; ben daags erna weer terug geweest. Want als ze er zitten moet je er direct de vruchten van plukken. Daarbij kunnen er ook groteren tussen zitten. Ik had me de moeite kunnen besparen, al na 1 ronde weet ik dat het weer net zo is als doorgaans, geen vis. Ze zijn weer doorgetrokken en verdwenen. Geen rimpeling, geen bellen, of troebel water, nee zelfs geen irritante kreeften. 

Maar wat een droogte weer, ik snak naar regen, en de natuur nog meer!!