Die grote zeelten begin juni kwamen maar nét op tijd, want als heel snel daarna stond een vroeg geplande zomervakantie voor de deur. Lekker weg naar Zuid Italië voor een goeie periode. Fijn om er uit te zijn, en een prettige plek om voor langere tijd te zijn, niet in de laatste plaats vanwege het eten, het klimaat, de natuur, cultuur en de Italianen zelf. Druktemakers tot en met, beide seksen doen niet voor elkaar onder, maar tegelijkertijd ook zo tranquilo, lekker alles op je gemakkie, en laat een ander maar wachten. Het doorgaans hete weer zal zeker zijn bijdrage aan de collectieve landsaard hebben geleverd. Geen dag onder de tropische waarden van 30 graden. Allemaal leuk en wel, maar hoe zit het dan met zaken rond het vissen? Dat komt er dus bescheten vanaf, zelf lokale vissers heb ik maar weinig kunnen bespeuren, er is maar weinig viswater op het Italiaanse vasteland onder de lijn Toscane-Rimini. Slechts hier en daar een enorm meer, en hoe verder je komt hoe minder het er worden. Hieronder een kleine sfeerimpressie.
Als eerste de twee jaar geleden niet gemaakte trip naar de top van de Gran Sasso, wegens de Summerblues (kapotte voetjes) van die zomer. De Gran Sasso is de hoogste berg van de laars en trekt heel veel klauteraars en wandelaars. Op de terugweg zagen we hem op 50 km afstand! al opdoemen, imposant, zeker als je weet dat je er al op het topje gestaan hebt. Daarna naar de Amalfitaanse Kust, wereldberoemd stuk, onder Sorrento. Dus dwars overgestoken via de Abruzzen. Amalfi en aanverwanten overslaan, doorrijden. Op zich prachtig, maar dan zonder mensen, en dat is echt onmogelijk, dus hoe mooi ook van zichzelf toch maar niet meepikken tussen maart en oktober. Dan door naar de provincie Basilicata, met als hoofdstad Matera, heel toevallig ook Culturele Hoofdstad van Europa 2019, én decor van vele Italiaanse films. Mooi gebied met ongekende en onbekende vergezichten. En daarna werd het tijd voor wat echt strand'plezier'. Niet heel erg mijn ding, maar je wint wat en moet dus ook wat geven. Dus naar de hak. Hoopten op wat rust zo nog in juli (in augustus gaat het hier los, net als in Frankrijk), maar dat viel behoorlijk tegen. Vandaar uit via de Gargano (prachtig wandelgebied door oeroude bossen) aan de Adriatische weer naar huis. 6300 kilometer gereden in het gele gevaar en geen dag onder de 30 graden geweest. Eerder 35 plus. Dus wat zeuren ze hier... (op moment van schrijven twee dagen 35 plus)
 |
| Gelijk het pleintje in de mooie film Cinema Paradiso, inclusief honderden gierzwaluwen. Pieuwwpieuwwpieuww |
 |
| Uitzicht vanaf onze tent in de Marken (streek). Kijk, daar ligt ie, morgen gaan we 'm 'bedwingen'. |
 |
| So far so good |
 |
| Door de nog niet gesmolten sneeuw werd het lastiger, en gevaarlijker |
 |
| "Je bent er bijna, echt" |
 |
| Van heel hoog af is Positano (Amalfitaanse Kust) wel te doen via het Pad der Goden |
 |
| Veel gehoord, zelden gezien. De huls van een cicade, nadat hij is uitgevlogen |
 |
| Dali in Matera was super, wat een geniale gek |
 |
| Oerbosje. Zo ver als je kunt kijken en wandelen. |
 |
| Moest een hele klim maken voor de volgende foto, dus eerst eventjes bijkomen |
 |
| Het weekendhoogtepunt van de lokale macho's. Een duik van de rotsen. |
 |
| Zo zie ik het liever. In gedachten zie ik de tonijnen al zwemmen. |
 |
| Je zult maar (bij)gelovig zijn... |
 |
| Tutti Italia! |
 |
| Dito |
 |
| "Je staat er voor, bella". Maar toen ze ging lachen, heb ik het onderwerp verlegd. |
 |
| De broer van Robert. Nou?! |
 |
| Ik hou van alle mensen; jong... |
 |
| ... en oud. |
 |
| Vlak voor de kaarten op tafel komen |
 |
| Het thuisfront roert zich. Oehhhh krijg weer visdrang. Laat er een paar voor mij over!? |
 |
| Het enige viswater van importantie dat ik heb bezocht, vol karper en helemaal verlaten, je hebt het voor jezelf. Helaas wel 2,5 dag rijden... (Even vergroten voor het juiste gevoel.) |
 |
| Niet gevist, toch wat gevangen |
 |
| "... en moet dus ook wat geven..." |
 |
| Het olifantenkerkhof |
 |
| Helemaal heerlijk. Ze waren weer alleen. Inclusief een ingenieus wakersysteem, mogelijk door ontbreken van stroming |
 |
| Ook in de Gargano wordt drukte verwacht. Voor de goede verstaander, het is nu nog rustig. |
 |
| Tijd om naar huis te gaan, veel verder kunnen we niet |
 |
| En de vaste volgers weten het; de niet aan te ontkomen Summerblues had me ook weer te pakken in de vorm van een ontstoken kwallenbeet |
Dus terug in Den Haag moest er snel gevist worden. Alle seinen stonden op groen qua aangenaam visweer en zowel een nacht op de bonnefooi aan een van de Zuid Hollandse vaarten, als een paar keer pennen in een van de vele polders, leverde mooie vis op. Niks bijzonders, paar stekjes maken en vis vangen. Het kon nog, voor de hitte uit. Gericht vissen op grassers met water boven de 25 graden vind ik een slechte zaak, de vis kan dan niet herstellen nadat ze zich hebben 'dood'gezwommen aan je hengel. En geloof me, ik heb het meegemaakt. Helaas azen ze als gekken met dat warme weer... al net als met die barbelen...
 |
| Minder zomerweer op komst, maar daarmee ook beter visweer |
 |
| Kanaalschoonheid in de laatste zon |
 |
| Rommelen met een pen |
 |
| Hoppeta, weer een biels, ze zijn er dus toch nog wel. |
 |
| Op dezelfde dag, had ik dit jaar al eens eerder. Doorgaans moet ik het met 1 vis per dag doen. |
 |
| Komt ook voor, zeker bij grassers met hun lange lijven die zich 'vierkant' over je voerplek bewegen |
 |
| Mobiel vissen betekend weinig meenemen. Viel niet mee, hè Arend😓 |
 |
| Graskarperdomein |
 |
| Je zit er in! |
 |
| Wel de lengte, niet de conditie, dus na deze foto direct retour zonder 'obligate' manvis-foto |
 |
| Maar deze weer wel😜, met dank aan de nieuwe CJW |
 |
| Hé, wa's dat nou? Een klein K2 schubje met een hoge bouw, en dat terwijl de laatste uitzetting aan schubs al van 2015 was... |
 |
| Prachtig regelmatig schubbenkleed |
En sterk, sterk, echt niet normaal, van de 11 gehaakte vissen raakte ik er twee kwijt in de lelies omdat ze echt niet te houden waren (lossers, geen lijnbreuk), geen controle over te krijgen. Twee vissen bleken vastgeslagen lijnzwemmers te zijn, dat merk je aan het soort losschieten (zie foto). De anderen -zowel grassers als karpers- wist ik te vangen, maar vond dat meer geluk dan wijsheid, want direct na aanslag vertrokken ze gelijk naar de andere kant van het land, zomaar 15/20 meter lijn nemend, bruut geweld dwars door leliebedden, en ik zat nou niet heel licht te vissen. Een penhengel met een stepped up lbs opbouw. Drie delen, het topdeel 1,5 lbs, midden 2 lbs en het onderste deel met veel reserve 2,5 lbs. Speciaal voor wat zwaarder moeten drillen of zelfs blokken. Ooit door Co (Sielhorst; tackle 2000) zo voor mij gemaakt. Moest dan ook uit drie sportex-blanks komen. Was ondanks de zeer acceptabele Co-prijzen daarom een dure grap, maar ik heb er een hengel voor het leven mee gekregen. Dat tesamen met een flink zwaar afgestelde dril met 32/100 (18 lbs nylon) op een Penn 5500ss. Maar er viel niks te blokken, de hengel sloeg stomweg dubbel, en de vis ging flu. Met name de beide spiegels bleken veel lichter te zijn dan ik voor mogelijk hield tijdens de dril. Mochten dit ooit 20 plus ponders gaan worden dan houd ik mijn hart vast, niet meer te landen... was er dan ook maar wat blij mee toen ze veilig in het net lagen.
Daar rekening mee houdend had ik de laatste sessie ook een voor mij nieuwe CJW stok bij me, een Extra (X) Heavy van 390 (met dank aan Johan). Prachtige old school hengel met chromen ogen en heel veel pit. Oorspronkelijk niet echt bedoeld als penhengel (gezien het te lange handvat), maar er uitstekend voor in te zetten. Eentje waarmee je goed strak kunt drillen bij obstakels. Bedoeld voor de spiegels in de Haagse grachten. En of het allemaal uitmaakte? Geen sikkepit, ving er de laatste grasser hierboven mee, en was na een minuut of 10 van veel geven en steeds maar kleine beetjes nemen het eigenlijk wel zat. Hij bleef maar gaan, strakke slip of niet. En die vis was maar nipt 20 pond... wel in topconditie.
* En dat is honderd.... Na 6,5 jaar bloggen is de verhalenkoek nog niet op. We gaan er thuis een glas op heffen. Op naar de volgende honderd!!?
