maandag 4 augustus 2014

Hoogzomer hoog tijd

Augustus is al aangebroken als ik uit een rare droom wakker wordt, letterlijk en figuurlijk, heb privé wel wat te verstouwen gehad lately en daarmee is het vissen naar de achtergrond gedrongen, maar op deze zondagochtend 3 augustus lijkt alles even normaal. Ik neem het er maar direct van.

Het water is echter bijna 25 graden, dus wat zijn de opties? Ik heb er maar twee; graskarpers en iets met Grote Stromen; windevissen in het Rivierenland. Vismaat John wijst me de specifieke weg via wat smsjes. Een paar wittebroden zijn zo gekocht bij de inmiddels ook op zondag gewoon geopende supermarkt. En nog in de aanbieding ook, vooruit, ik neem een extra zak mee.
En dan? Dan moet je aangekomen  je auto ergens kwijt... vergeet het dus maar, inmiddels zijn de dijken vrijwel allemaal zo ingericht dat stoppen al lastig is en parkeren helemaal onmogelijk. Maar ik was gewaarschuwd, heb normaliter voor dat doel een opvouwfietsje in de auto, alleen... vandaag niet. Wacht nog op een nieuw bandje. "Elk fietsje zijn eigen maatje en dat moet besteld worden, meneer."
Ik begin dus niet aan de kant van waar ik had gewild en dan is lopen in die hitte al snel een beproeving. Zo goed en kwaad als het gaat drie kribben bevoerd en bevist, ondertussen een prachtwinde vangend. Supercool gevoel. Behalve dan de vele jetski's en speedboten die het water schijnen te moeten bevolken, bestuurd door wat ik alleen maar als volwassen pubers kan bestempelen. Tjongejonge, gek wordt je er van. Net als zo'n neurootje op een scooter naast je bij het stoplicht dat zijn handje niet kan bedwingen, en je zelf op de fiets zit, vroomvroomvroom, ja lekker zinvol joh...
Heen en weer gaat het maar. Boot na boot. Ik heb er al snel genoeg van en wanneer niet één, maar twee keer uitgelaten honden bedacht hebben exact tussen mijn korsten te moeten gaan springen, is de maat vol. WEG HIER!

Ogenschijnlijk rustig en leeg, maar schijn bedriegt hier vandaag, BIG way


Voor de duidelijkheid, eigen schuld he, het grote water is op zo'n zondag tijdens een long hot summer in de zomerperiode natuurlijk net zo druk als de Kalverstraat de week voor kerstavond... ik ga maar eens in alle stilte ergens mijn wonden likken. Nadeeltje, niet al teveel relevant water in de buurt. Het enige water dat telt heb ik als acht sessies mijn tanden op stuk gebeten (een blog aan het eind van deze zomerperiode waard) dus dat sla ik even over.

Dan maar eens kijken of in 'mijn' polder de uitgezette graskarpers (uiteraard door de HSV hè) het èn hebben overleefd èn eventueel ook gegroeid zijn.
Deze polder ken ik op mijn duimpje. En dat moet ook, anders kom je nooit aan het water. Vanaf de kant van de boerderijen is niet goed te zijn welke lange stukken weiland doorlopen tot aan de slootkant. Als je het niet goed doet, moet je weer helemaal terug. Maar rond 16.00 uur zit ik dan. Drie stekken aangevoerd ook. Voor het mooie zou ik de hark moeten hanteren, om te schonen, er groeien toch wel wat veel planten om de zaak goed te presenteren. Maar na het schoonharken hoef je er even een paar uur niet te zijn begrijpelijkerwijs en die tijd heb ik niet, dus we doen het maar zo.
Ik had eea aardig ingeschat, de rest van de polder ligt dicht met kroos en een groot deel van de vis heeft zich hier verzameld. Ik heb dus al snel leven op de stek (en op alle stekken daarna idem) maar beet krijgen is er niet bij, de vis heeft teveel last van de planten. Het zal het geduld moeten zijn dat een vis in het net brengt. Om je nagels bij af te bijten, overal bellen, kringen en stofwolken en toch een roerloze pen. In een situatie als deze (bij zeer actieve vis) gebruik ik twee methoden. De overgelode pen waarbij tussen het laatste loodje en het haakaas minimaal een meter lijn zit is een goeie, maar die is nu door de vele planten juist niet inzetbaar. Of de (bijna) staande haak. Door mijn kennis van de diepte kan ik dan direct zien of het aas de bodem heeft bereikt of niet. Beet is vaak een opsteker. Nadeel bij actieve vis is de toegenomen kans op lijnzwemmers die je voor beet aanziet, maar in de praktijk is het vaak zo dat als de vis zo dichtbij je pen komt dat een lijnzwemmer mogelijk wordt ze ook dichtbij het aas zijn en het weglopen van de pen vaak toch een aasopname betekend. Hoe vaak ik al niet dacht vertwijfeld te moeten slaan op een vermeende lijnzwemmer en na de succesvolle dril toch het haakje in de bek vond? Dat geeft wat vertrouwen in deze methode op dit moment.
Anyway, het duurde toch nog even voor de eerste aanbeet, maar toen ik de haak mocht zetten was het gelijk spektakel in de sloot. Overal boeggolven. Wegwezen jongens... De graskarper -want dat was het- wist van geen ophouden. Qua bouw vond ik het eigenlijk meer op een gewone karper lijken. Vrijwel zeker is dat dit een uitzetvis is, dus ik zie de toekomst redelijk rooskleurig tegemoet.





Niet geschoten...

... is altijd mis.

Juli 2014

Een cliché, maar niet voor niks. Als je je ideeën geen gestalte en daarmee ervaring opdoet geeft kom je niets te weten, blijf je in het duister tasten. Op het herontdekte thuiswater voor zeelt heb ik dit voorjaar al een paar sessies achter de rug, maar dan alleen in het afgesloten deel. Ook op de plas zou nog wel wat zeelt moeten zwemmen. En daar kom je maar op 1 manier achter, en dat is er te gaan vissen. John is het met me eens.

Begin juli alweer, en het is knap warm geweest, dus of het wier dat hier welig kan tieren ook al zijn maximale proporties heeft bereikt is maar op één manier vast te stellen, door er naar toe te gaan. Kan ik gelijk even voorvoeren, dat doet het doorgaans prima. Het blijkt dat we al met al prima op onze vertrouwde zone kunnen vissen. Veel wier, maar niet daar. Per stek schiet ik er 15 grondvoerballen met lekkers in. De door mij twee jaar geleden bij wijze van oeverbeplanting gepootte elzen beginnen zich al toch boompjes te ontwikkelen. Beter dan aan zo'n kale oever.
Het is tijd van de Tour de France en de Avondetappe; voor mij toch wel de allermooiste tijd van de zomer. Elke dag (proberen) te genieten van die jongens die op hun lichte fietsjes de bergen bedwingen. Chapeau mannen! En 's avonds met een goed glas rood naar het gekeuvel aan de ronde tafel luisteren op pittoreske plekjes. Het ontroert me regelmatig, ik hou ook zo van al dat Franse...
Maar... vanavond loopt het anders. Ik ga laat voeren en kom ter plekke een FB-vrindje tegen die een nachtje maakt. Woont ook vlakbij. Na het baggeren en afsluiten is het water er zeker qua visstand niet op vooruit gegaan. Dat wisten we al. Maar hij vangt nog steeds wel zeelt, ook op de hoofdplas. Dat praatje kostte dus tijd. En de verbluffende zonsondergang even later ook. Ik moet zoiets dan toch meebeleven tot het laatste beetje kleur eruit geperst is. Sorry Mart!



De volgende ochtend met John al vroeg op pad, bij eerste licht al vissen, maar beten of andere visactiviteit blijven uit. Wel zijn de wolkenpartijen ook vandaag van een prettige schoonheid. En ik moet dat dan vastleggen.


Pas tegen 10.00 komt er wat leven in de brouwerij, in de vorm van regelmatige lijnzwemmers op mijn linker hengel. Ik neem aan dat het lijnzwemmers zijn, want de wakers keren telkens terug op hun oude stand. Dit keer vissend met methodfeeders van Drennan. Waarom ik dat denk, lijnzwemmers? Als de vis de feeder zelf oppakt dan zie je dat aan de waker, niet alleen door de vele zenuwachtige wakerbewegingen maar ook door wakerverplaatsing, omhoog en omlaag. En ook over het rechterdeel van de voerstek wordt nu heen en weer gezwommen. Maar de aanbeten komen op links, zowel van de drie vissen die hangen als de vele rare strakzwemmers. Het ding is; ik zit niet met maden te vissen, maar met een miniboilie. Vanuit de theorie van de zelfhaakmethode zou elke strakzwemmer een gehaakte vis moeten zijn maar met een methodveer gelden er andere regels, tenzij je met maden vist, dan vind ik de klok wel de goede kan opslaan mbt haken. Een fenomeen waar ik nog niet helemaal uit ben. John ziet niks, geen lijnzwemmers, geen beten. En met name op deze stek is het ook wel eens anders geweest. Sorry John!

Van de drie gevangen vissen zijn er twee brasems, waarvan de grootste een stokoude en is de derde een zeelt. En niet zomaar een zeelt, maar mijn persoonlijk nieuw lengterecord voor dit water. Ik geef toe, nulkommavijf centimeter meer is maar weinig, maar ik ben er niet minder blij om. En zomaar, out of the blue.  Wat nou, specimenhunten? Maar ik zal de laatste zijn die nu beweerd dat de zeelten wel eens gegroeid zouden kunnen zijn...

Een hele beste dame, qua lengte


Engelse sferen

Juni 2014

Het eerder dit voorjaar door Arjen en mij voorgenomen plan om ook eens een deel van de Grensmaas te bevissen op barbeel is er nog steeds niet van gekomen door gezamenlijk tijdgebrek, maar even sfeerproeven terwijl we toch in de buurt zijn kan geen kwaad. Je zult hier toch maar wonen, ondanks dat wij in het Westen slechts alleen over dit deel van Nederland horen als het water weer aan de dorpels van de huizen staat, vele meters hoger dan nu in de zomerbedding, nauwelijks voor te stellen die winterverschrikking, want wat is het hier schitterend. Je kunt vrijwel overal vrij zwerven. Net als de Konikpaarden. Indrukwekkend landschap.

Konikmerries en hun veulens


Ik heb al eens bedacht dat zomers in deze omgeving voor een week of wat een huisje huren helemaal niet zo gek is als je bedenkt hoeveel doelsoorten ik hier kan bevissen. In een straal van 50 kilometer kan ik op karper, barbeel, zeelt en graskarper vissen. To name a few. En niet de kleinsten... Wellicht ooit?
Al heeft de trip er naar toe telkens ook wel weer wat, in het holst van de nacht in de auto, voor de eerste files uit je maat oppikken, je zintuigen gaan wat meer op scherp staan. Omdat we ditmaal als uitzondering wat later zijn dan normaal besluiten Arjen en ik na het korte bezoek aan de Grensmaas een van de bijstekken als eerste af te vissen. Je voelt dat in deze oude bochten vis moet liggen, en daarbij is het uit de route van de gestaag groeiende stroom aan vissers die ook het trotten, grundelen, twitcher hitting en wat dies meer zij tot het hunne hebben gemaakt.
Ook vandaag gewoon weer slechts een simpel blokje kaas. Zo uit het pak. Tot nog toe direct op de haak. Nu wel met hair plus een microschroefje. Om uit te proberen. Bevalt prima. Ik heb al snel beet en de beet zet door tot een ferme aanbeet, niet te missen. Heel even denk ik een barbeel gehaakt te hebben, maar het blijkt 'slechts' een kopvoorn. Mooie maat, maar verder een gratenbak. Arjen, die verderop zit, maakt de foto, wel zo prettig. Dan even naar de auto terug, voor water, en tijdens die trip loop ik tegen een boer aan die mij nors vraagt wat ik hier doe. Het antwoord "vissen" vind geen bevrediging in zijn ogen. Hem is vanuit de verenigingen nooit gevraagd of zij hier looprecht konden krijgen, dus of we maar willen wegwezen... tja, en dan heb je maar te gehoorzamen. Later nakijken in de vergunning geeft me toch echt het idee dat hier wel gevist zou mogen worden. Jammer, want het is een veelbelovende zone en heerlijk rustig.

Geen wonder dat deze vis KOPvoorn heet, de rest van het lijf is een gratenbak

Hierna naar de 'startstek', maar ik dacht het al, dat is zo midden op de dag geen killer, hier moet je heel vroeg of laat zijn en dan is de kans groot er vis aan te treffen. Het is geen holdingarea. Daarbij, ik heb het water nog nooit zo laag en niet-stromend gezien, zal zeker ook de vangsten op deze stek niet ten goede komen. Wat te doen? Arjan besluit stroomafwaarts te lopen, een heel eind. Ik ga met de auto naar een andere zone. Ik weet een zone met een stek voor 1 persoon, vandaar dat we hem als we samen zijn overslaan omdat je allebei wat van je gading moet vinden in een gebied, wel zo motiverend. Deze stek heeft me telkens wel vis opgeleverd; smal, diep en volkomen overkapt met bomen. Gezien het hete weer en felle zon volgens mij een goeie dagstek. En zoals dat met barbeel gaat; als ze er liggen weet je het verdraaid snel. Deze had maar een paar minuten nodig voor de hengeltop de diepte ingetrokken werd. En sterk!


Ik ben er blij mee, elke barbeel is er hier één, en al helemaal als ze over de 60 cm gaan

De stek is verziekt, want het blijft na doorvissen stil. Ook dat is hier een patroon. Geen Engelse toestanden van vele barbelen van 1 stek. Ik geloof ook niet dat je daar met veel voeren veel aan kan veranderen. Veel willen vangen is heel veel verkassen, je schoenzolen verslijten. Dan toch Arjen maar weer opzoeken, die heeft een aardige tippel achter de rug. Zweet op zijn rug. Het zal tegen de 30 graden zijn hier, en te bedenken dat het dan daar waar ik woon nèt strandweer is...
Laten we maar gaan wokken. Verderop zit een wok waar je doordeweeks voor € 8,50 kunt wokken. Wàààt? Vooroorlogse prijzen toch? Hebben we al eens eerder gedaan, beviel prima. Dit keer echter is het zo rustig (k*tvoetbal) deze weken dat ze slechts de duurdere menus's aanbieden om wat te kunnen verdienen, maar een gunstige deal hebben we snel gesloten. Goed eten en ook snel, kunnen we zo weer vissen.
Als de uitbaatster een praatje komt maken (wij zijn de enigen ter plekke) is ze in alle staten als ze hoort dat we vissers zijn en vandaag ook wat gevangen hebben. Het laat haar niet los, en na betaling krijgen we zelfs een escorte naar de auto want die vissen wil ze graag zien, wat zeg ik, kopen! De teleurstelling is groot als we haar uiteindelijk hebben kunnen uitleggen dat de gevangen vissen allemaal weer zwemmen... en als ik haar -om te plagen- dan wat foto's op mijn telefoon laat zien van 15 kilo graskarpers met de opmerking "allemaal teruggegooid" wijst ze naar haar voorhoofd. Volslagen idioot die Nederlanders! Maar we mogen wel weer terugkomen volgende keer.

De avond sluiten we af in een zone die ik verder niet zo goed ken, Arjen echter wel. Maar ook hij geeft toe dat de lage waterstand geen voordeel was, en al helemaal niet in deze zone. Beiden krijgen geen enkel teken van leven. Niets, nada. Voor nog een keer verkassen is het te laat geworden, en voor we thuis zijn. Maar prachtig was het zeker.


Je waant je in Engeland



zondag 3 augustus 2014

5-spice-mix


Begin mei een solosessie gepland elders in het land daar waar ik eerder slechts tot nog toe alleen met mijn Belgische maat L geweest was. Kortweg L omdat L niet met name genoemd wenst te worden, dus dat laten we dan maar zo. Daarbij dekt dit de lading prima eigenlijk.
Omdat L de laatste jaren de topstek mocht/kon/wilde bevissen en er daar maar 1 van leek te bestaan, heb ik zelf regelmatig van (eventueel potentiële) stek naar stek gehopt, zo mijn vissen bij elkaar sprokkelend èn het verdere water leren kennend. Het blijft echter een feit dat L's stek de topstek is daar waar het om aantallen gaat. L echter vond de rit vanuit zijn Westvlaamse woonplaats toch een tikkie te pittig voor de paar vissen die hij nog niet had, en wilde er in 2014 niet meer naar toe. Exit L. Zo kwam zijn stek min of meer voor mij vrij. En dat leek me wel wat, als apotheose. Daarom regelmatig contact gehad met een locale vrind via het onvolprezen whatsapp; en nee, bij navraag werd er niet gevist en nee, er stond nog niet al teveel wier. Dat was beiden goed nieuws.

Bosmeer-romantiek
Een schitterende stek aan een prachtig bosmeer. Eigenlijk zeer onnederlands. met een goed bestand aan mooie zeelt, daarnaast de nodige karpers in alle maten en een flink eskadron aan brasem. Je zou voor minder... Uiteindelijk gaat het toch maar één nacht worden, dus het is er op of eronder, want de tijd schrijdt voort en die werkt momenteel (qua zeelttijd) tegen me gezien het vroege voorjaar, de bijkomende warme watertemperaturen en de daarmee eerder te verwachten paai. Ik ben wel vroeg aanwezig, lekker rustig plaatsbepalen, eventjes naar de lokale bakker en op mijn gemakkie stek en spullen prepareren.

Eerste licht bij aankomst; eerst even een rondje
Redelijk fors aangevoerd, ik verwacht wel wat directe actie, en dan de hengels in. Twintig meter uit de kant ligt een hard talud, zo uit het boekje. Eén hengel op 1,5 meter diepte, op de bovenrand van het talud en een op 2,4 meter diepte, bijna onderop datzelfde talud (maar nog wel op het hardere deel, belangrijk!). Links met een kleine felgekleurde popup, en een beetje voer, voor als er een Nieuwsgierig Aagje over het talud heen scharrelt. Rechts wat forser gevoerd, in de diepte, daar mag het grote schranzen plaatsvinden. Met maden op een clip gevist.

Al vrij snel na het aanvoeren op de linkerhengel een aanbeet. En jawel, een zeelt. Een mooie van 55+ en zowaar (weer) een bekende. Dat gebeurd hier inmiddels zeer regelmatig. Hoeveel dubbelaars en trippelaars we al niet hebben... uiteraard niet van de topvissen, die zijn er telkens maar 1 keer uitgekomen. Ik begrijp L wel, het is als zoeken naar een naald in een hooiberg, te selecteren op formaat valt er niet, puur prijsschieten. De dosis geluk moet groot zijn. En dat is zijn stiel niet, hij wil het toch wat meer kunnen afdwingen... al met al lijkt het er sterk op dat we te laat zijn. Zeg vijf jaar eerder zwommen er meer monsterzeelten, dat blijkt wel uit alle verhalen van de locale karpervissers. Wat over is zijn de Laatsten der Mohicanen. Ook hier eigenlijk, want al eerder hebben we dit jammerlijke feit moeten constateren. Al heb ik er vertrouwen in dat de toekomst weer grotere zeelten kan gaan opleveren, het contingent 50-55 cm jongere zeelten heeft zeker potentie.


Een bekende dame, en al zonder kuit, nu al

Ik blijf ook de nacht hier, volslagen onnodig in mijn eentje om nu een camping te gaan zoeken. Gezamenlijk deden we dat wel, dan heb je ook nog wat aan elkaar, even bijkletsen met een goed glas rood en wat te knagen. De zeelthengels gaan er uit. De stek voer ik opnieuw aan in het laatste licht en laat ik verder met rust. Mijn karperstokken gaan links en rechts drie meter uit de kant te water met wat boilies en op beide hengels zo'n zelfde rakker. Er zwemmen namelijk ook niet onaardig karpers... en als ik hier dan toch ben..
Het zal tegen vijfen gelopen hebben als de rechter 'vertrekt' (rare term eigenlijk...) en dat levert me na een goede dril een zeer keurige -zo goed als leder- spiegelkarper op van een pond of 15/16. Tegen de tijd dat alles weer oke is, is het eigenlijk ook weer tijd om bij te voeren op de zeeltstek, niet teveel, maar een beetje activeren kan geen kwaad. Aan het hier en daar springen en rollen is te zien dat ze het voer zeker gevonden hebben.

Rond 06.00 uur weer actief vissen op de aangevoerde stek op het midden van het water. Zelfde methodiek. Het zal me naast drie andere zeelten (waaronder nòg een bekende), twee brasems van 60+ en een paling van 84 cm, nog een bijzondere bijvangst in de vorm van een roodwangschildpad opleveren. Ik tel vijf soorten. Graskarper had ook nog gekund, in theorie dan, ze zwemmen er wel, maar die komen nooit in dit deel.  Maar daar kom ik later nog wel eens voor terug.


Voor mij een nieuwe, en nog wel rondborstig

Not amused, neither of us


"En het haakje wil ik ook graag terug!"

Mijn oude PB met 1 cm gesneuveld...

Regelmatig hoor je de bevers met hun staarten slaan, indrukwekkend


zaterdag 2 augustus 2014

Tussenstand

Hoe moeilijk blijkt het te zijn om regelmatig te bloggen en ook optimaal van de zomer te genieten? Heel moeilijk klaarblijkelijk, want veel geblogt heb ik niet. 26 mei de laatste posting en inmiddels leven we 2 augustus...
Schrijven is voor mij toch vooral een winterverrichting als de donkere avonden lang zijn. Niet dat ik niet gevist heb, maar de drive het te delen is een heel stuk kleiner dan in de koude maanden.

Ik ga proberen met terugwerkende kracht wat sessies de revue te laten passeren. Telkens met een andere vissoort als doel. Daarin is niks veranderd. Al moet ik ook wel zeggen dat het vissen dit jaar sowieso niet heel hoog in het vaandel staat, zal deels aan de tegenvallende vangsten liggen, maar deels ook aan andere zaken die van belang zijn geraakt. En daarmee meer op de voorgrond.
Waar haalde ik nog maar 10 jaar geleden de tijd vandaag om èn succesvol ondernemer èn huisvader met alles er d'rop en d'ran èn eeuwig klusser èn geëngageerd bestuurslid van diverse hengelsportbesturen te zijn? Naast de vele vele vissessies, regelmatig voor meerdere dagen...
Ik weet het niet, maar het zou me nu niet meer zomaar lukken.

Verder toch maar vooral van die lange, aardig hete zomer genieten!

Mooie stad achter de duinuhhhhh...