maandag 23 december 2013

maandag 16 december 2013

Nieuwe horizonten

Eindelijk december... rust aan de waterkant

Met het verstrijken van de tijd in een visseizoen heb ik zeer regelmatig 'honger' naar nieuwe visgronden. In tegenstelling tot diverse vissers in mijn directe omgeving die juist heel kieskeurig maar naar een paar wateren gaan (omdat 'ze' daar zwemmen...) en deze dan ook als hun broekzak leren kennen, ondertussen wel de aanwezige vissen dubbelend en meer. Ik kan dat niet, naast het bevissen van mij bekende wateren heb ik heel vaak vers bloed nodig, nieuwe dromen en leegtes, voel me dan ook veel meer een nomade dan mijn vissende omgeving en dat zie ik in allerlei andere elementen van mijn leven ook terug. Dat zoiets betekend dat er telkens overnieuw begonnen moet worden met kennisvergaring van hoe het werkt neem ik op de koop toe, hoort er eigenlijk een beetje bij. En dat daarmee ook de vangsten soms uitblijven is evident, hoort er ook allemaal bij. Ik geef toe aan mijn rusteloosheid, maakt me gelukkiger. Eigenlijk ook een zoeken naar de Heilige Graal, zo'n water waar alles samenkomt, ze zijn er, maar het gebeurd maar heel sporadisch dat je er een vindt.

Zo ook dit najaar. Nieuwe horizonten. Diverse wateren zijn al bezocht voor een keer. Onder andere voor de tweede keer (vorig jaar ook) naar een recreatieput geweest waar wat geruchtenmonsters zouden moeten zwemmen, met John, maar al wat we er (vingen en) vangen is relatief klein en tegelijk toch ook al zo gehavend, zo getekend door de tijd. Ik zeg, "er zwemmen geen grote krokodillen hier". Staat de make-up van het water ook niet toe. Een forse uitspraak, want hoe kun je dat nou echt weten? Maar zo voel ik dat. De gevangen vissen kunnen natuurlijk de mannetjes zijn, en zijn de dames de dans ontsprongen,  maar het enige grotere vrouwtje kwam er vorig jaar uit en deze sessie opnieuw, en geen centimeter langer dan vorig jaar, wel weer wat verkreukelder. Ik zeg, "een teken aan de wand". Met doodaas-vissen lijkt het een beetje hetzelfde als op een voerplek op karper vissen, de grootsten komen er al vrij snel  uit. Betekend bij doodaas-vissen dus uiteraard wel dat je in die zones moet vissen waar je die grotere dames verwacht. Wat ons rest deze dag is sfeer. Ook wat waard.


Nog zonder honden zo vroeg...

Oude krijgertje


En heel regelmatig ga ik alleen de boer op, lekker proberen hier en daar. Zo ook op zondag 8 december j.l.. En wat denk je; bij zonsopgang al in de file, gewoon even de weg geblokkeerd voor onbepaalde tijd en nee geen ongeluk, gewoon maar "iets"... tja zo kan het ook, laat ons maar wachten... iedereen die op zondag op dit uur al op de snelweg zit is sowieso niet wijs... toch?

Eindelijk bij de stek aangekomen had ik de lieslaarzen al aangetrokken omdat ik dacht al mijn zooi door het water te moeten gaan lopen. De laatste grote storm in november had een boom zodanig doen vallen dat het pad verspert was, dat was me van de vorige keer een paar weken geleden tijdens een voorverkenning al opgevallen en dat had ik onthouden, maar wat schetst mijn verbazing als anderen er keurig een poortje in uitgezaagd hebben. Dank u heren, het wordt gewaardeerd. Vermoed dat het karpervissers zijn geweest, sinds het vrijgeven van het nachtvissen is het veel drukker aan de meeste wateren geworden; waar je eerder in de winter niemand zag mag je nu een lootje trekken voor een stek en ook hier op dit specifieke water wordt fanatiek 's nachts gevist. Mede te zien aan de overdaad aan kaalgemaakte stekken in het riet en de bossages, plus het vele achtergelaten vuil. Ik ben voor een Nederlandse Prüfung!


"Rijen, rijen, rijen in een wagentje..." 

Prachtig poortje 


Ik heb er een groot deel van het licht heerlijk zitten vissen vanaf een punt waar vrijwel nooit met doodaas gevist is omdat de locals denken dat je hier alleen maar vast zou zitten wegens het vele puin op de steile taluds. En dat klopt als een zwerende vinger als je je aasvis langs het eerste talud naar beneden laat zakken tot een metertje of zeven diep, maar omdat ik weet dat deze schiereilandjes pas in een later stadium zijn aangelegd toen de diepe plas allang bestond ben ik er vanuit gegaan dat verderop in het water ook wel mooie taluds en dieptes te vinden zouden moeten zijn waarbij ik ver over de gestorte ellende vlak onder de kant vandaan zou kunnen blijven. Waarvan akte.
Niet dat het uitmaakt, geen beet, of het moet de afgekloven spiering geweest zijn... de krabben hebben zich hier tegoed aan gedaan, en wel op 10 meter diepte... phoe. De enige andere medevissers die ik vandaag gezien passeerden in een bootje, lusteloos wat jerkbaits achter zich aan slepend en ook zij hadden nog niks gevangen. En naar ik mocht aannemen was dat voor de eerste keer dit jaar (?).
De zonsondergang maakte veel goed, zo niet alles, Uiteraard ga ik hier terugkomen. Smaakt naar meer!



Heerlijk dagje zo met een zuidenwind recht op de kop

Waren ze allemaal maar zo, minimaal...