zondag 29 september 2013

Het kan verkeren

Zaterdag 28 september



Op naar Limboland. Dit keer niet al te vroeg, eens kijken of dat uitmaakt. Volgens vismaat Arjan (Snoeij) zijn de barbelen de hele dag door te vangen. Zelf heb ik die ervaring ook, maar wel met een piek in ochtend en avond. De ochtend missen we dus al. We zullen zien, in elk geval blijven we tot laat.

Een rare sessie dit keer, raar in de zin van niet doorzettende beten, of nog beter gezegd niet te verzilveren beten resulterend in een vangst. Hier ook dressuur? In elk geval is de zone waar wij altijd beginnen nu zeer frequent bezocht door anderen, en niet de zachtzinnigsten. Autosporen tot aan het water, heel veel (onnodig veel) beplanting gesloopt om een plekje te maken. Jammer. Teveel aandacht in de media? En... het kan ook de vissen alerter gemaakt hebben. Zeker barbeel is een snel te verjagen vis, in elk geval hier.
Al zal dat vandaag niet geheel en al de reden zijn, want ook op stekken waar nauwelijks (tot nog toe) iemand komt is het karakter van de beten niet anders.


Elke sessie ook een nieuwe zone bezoeken


Met pijn en moeite weet ik een kopvoorn te haken en te landen. Schitterende vissen toch. En ze kijken je ook echt aan, alsof er bewustzijn in zit. De gemiddelde kopvoorn is hier tussen 40 en 45 cm. Direct bij aanslag is nooit te zeggen wat het is, kopvoorn of barbeel. Een kopvoorn echter heeft sterk de neiging de oever in te willen duiken, in plaats van de volle stroom op te zoeken. En dan weet je het direct.

Arjan stoeit ook met het niet kunnen vangen van vissen. Al zal hij deze sessie met twee barbelen afsluiten. Mij lukt het niet. Trek alles uit de kast; actief vissen, uur laten liggen op één plek, wisselen van lengte onderlijn, wisselen van aas, wisselen van stek...
Over wisselen van aas heb ik nog wel een grappige observatie, die ik regelmatig bevestigd heb gezien hier. Kaas op de haak geeft leven, in elk geval dus vis op de stek. Omdat ik wil weten wat voor vis (bijvoorbeeld brasem of blankvoorn) schakel ik over op een dotje maden. Geen beet meer, niks, alsof de vissen opeens verdwenen zijn. Kaas weer op de haak, in no-time weer leven en vaak ook vangen. En barbeel, wat dacht je? Tja, zeg het maar...

Het is al laat en de maaltijdsalade -een handige supermarktuitkomst als je doorvist tot in het donker- is allang verorbert als ik weer rare beten krijg. Laat ik het nu maar eens anders doen, met wat de Engelsen twitcherhitting noemen, slaan op kleine stootjes. Normaal doe ik dat niet, sla pas aan als de hengel een prettige curve heeft. Volgens Stef Horak (Engels specialist angler met eigen kijk op de zaken) moet je op je handen gaan zitten om te voorkomen dat je barbeel te vroeg aanslaat. Maar wellicht is het aasgedrag van de vis vandaag zo anders dat eerder slaan soelaas biedt. In dat kader moet denken aan een meer dan uitstekend artikel (In de ban van de bijvangst) over penvissen op karper van Luc de Baets in Monkeyclimber #01, dat zette me destijds wel aan het denken.  En dat kan voor alle vis gelden eigenlijk.
Dus aangeslagen bij de allereerste echte vistrilling van de top en... gelijk vis! Ik denk een barbeel, maar het beest zwemt raar, doet niet wat er van hem of haar verwacht wordt... en dat kan uiteindelijk alleen maar een grote paling zijn. Het net in geeft nog wat probleempjes, zo in het donker -ik zit tussen de struiken in een klein gaatje te vissen- maar uiteindelijk kan ik de groene dame (denk ik toch) ontdoen van de haak. Wat een wonderlijke vissen zijn dit toch. Even later, na een snelle foto en wat stille bewondering van mijn kant flitst ze weer de diepte in.

Wonderlijke vissen

Mooi geweest vandaag, een prachtige sessie, in elk geval qua beleving, ik kom hier graag. En graag terug. Laten we zeggen over drie weken. "Arjan waar zit je, we gaan naar huis?"


maandag 23 september 2013

Wat ik heel graag doe is...

Sessie 2 september 2013



Wat ik heel graag doe is met Arjan (Snoeij) naar het land van de stromende riviertjes afreizen en daar proberen een barbeel te vangen.
Met één hengel, in de hand gehouden en aan het andere eind niets anders dan een rolloodje en een haak waarop een blokje kaas...
Ik waan mij dan als Isaac Walton, vissen zoals het ooit bedoeld was. Intens in de beleving en intensief in de inspanning.
Dat tweede doen we uiteraard zelf door veel te verplaatsen en te proberen. Zeg maar een stek afvissen net als bij kunstaasvissen, waaiervormig (voor zover mogelijk).  Je kunt wel gewoon ergens in die stroom je handeltje ingooien en dat handeltje gaat dan wel met de stroom mee naar 'elders', al rollend, maar de ervaring leert dat een beetje gericht zoeken sneller en meer vis oplevert.

We zitten op goud, deze sessie, ik voel dat. Visweer. Eerst de bekende zones afvissen. Die leveren mij al snel zowel barbeel als kopvoorn op. Wat zijn de vissen hier toch sterk... (Meestal) eerst wat inleidende tikjes en dan, BAM vliegt de hengeltop naar beneden, de hengel naar voren en kan het spel van geven en nemen beginnen. Barbelen schieten gelijk met een rotgang met de stroom mee van je af, dus als daar een boom staat of een ander obstakel is het alle hens aan dek. Kopvoorns zijn minder sterk, maar zeker net zo fel in het begin direct na aanslag. Al met al een furieuze strijd aan een kort stukje nylon, telkens weer. Zelf zet ik daarvoor deze sessie voor het eerst de Drennan Series 7 Specialist Avon Quiver Combo hengel (met testcurve 1 3/4 lb)s in. Als test om te kijken of deze hengel het in deze omstandigheden goed doet en ik moet zeggen dat het een juweeltje is. Een gevoelige top plus voldoende backbone in de achterkant. Afgebouwd zoals Drennan bekend staat, heel basic, je betaald niet voor visuele franje, maar qua inzetbaarheid met vissen wordt er geen compromis gesloten. Aanrader. Ik heb ook de 1 1/4 versie in de kast staan, maar denk dat dat meer een hengel voor wintervoorn gaat worden.

Vlak voor de zon opkomt de eerste vroege vogel

De kracht blijft me verbazen voor zo'n relatief kleine vis. Deze kwam uit een diep gat van 4 meter. 

Zoals elke keer naast de bekende zones ook een onbekende zone, deze rivier heeft er genoeg om nog een paar jaar voort te kunnen. Soms leveren die zones wat op en neem je hem daarna op in 'de route' en soms ook niet en laat je hem vallen. Geheel onterecht overigens, want werkelijk elke zone kan zowel bulken van de vis als kompleet verlaten zijn, elke keer anders... nergens zo veel en sterke migratie als op dit soort riviertjes, daarvan ben ik overtuigd, maar de menselijke geest is een raar ding met zijn zoeken naar zekerheid.

De nieuwe zone levert mij naast een kopvoorn ook weer een barbeel op. Een oude vis, het patina van de tijd straalt van haar af. Het gaat goed vandaag. En ondanks dat we hier de meest aanlokkelijke stek niet kunnen bevissen door, zeg maar, plaatselijke omstandigheden in de vorm van eventueel gevaar voor eigen leven. Het blijft het platteland... we komen nog wel terug.

Oervis uit oerrivier, fijn dat we in Nederland deze mogelijkheid hebben

In één keer krom die hengel, splittsecond...

Arjan heeft gelukkig intussen ook vis, al zijn het dan twee kopvoorns en nog geen barbelen.
Tijd voor een lunchbreak. De gister gekochtte (Arjan; "Ik ga eten halen. Wil je buitenlands? Nasi of bami met sate? Piza kan ook." Het werd nasi en zoals gewoonlijk teveel voor het geld, dus dan kon mee voor vandaag...) nasi met satesaus, de sate zelf was al op, werd opgewarmd op een brandertje, zittend in een appelboomgaard. Volledig voldaan gingen we naar een bekende zone daar vlakbij.
Viel voor mij tegen, door aanpassing c.q. versterking van de oever was mijn beoogde stek eigenlijk gesloopt. Dan maar een oplossing zoeken in de vorm een trappetje maken in het losse zand. Beetje gevaarlijk, de hellinghoek bedroeg toch al snel 45 graden. Het zou me mijn schepnetsteel bij het spreidblok kosten, die kon het gewicht van de eerste barbeel niet aan, omdat ik wilde voorkomen de vis door het zand omhoog te slepen...
Waarmee ik al weggeef dat ook deze stek vis oplevert en niet een, maar zelfs twee. Geen monsters, maar doorsnee barbelen. Ik ben er niet minder blij om.
Nu we het daar toch over hebben, hoe kan het toch dat anderen regelmatig wel van die 70+ barbelen vangen. En niet alleen hier. Anders meten, bijvoorbeeld via de bovenkant waar de staartvis langer is?



De koningen van de stroom
Arjan heeft tot nog toe in totaal slechts 1 barbeel dus verlaten we deze zone om naar de ons best bekend staande te gaan. Bijna vangstgarantie. Hij vangt er nog twee bij (zie je wel...) en ik... ik zie werkelijk geen stoot meer.
Mooi geweest zo, de weg naar huis is nog een lange, dus eerder dan gepland gaan we op huis aan. Meer dan tevreden. Samen zeven barbelen en vier kopvoorns. Nous reviendrons!