donderdag 30 augustus 2018

Work in progress

🎵En het werd zomer, zooooomer...🎵 Ja, die Rob de Nijs wist het wel in 1977. We hadden toen net de hitte van 1976 achter de rug. Afgelopen zomer kan daar zo tegenop bieden, pfff, wat een hitte. Alles en iedereen stopte even met vissen. Zo ook ik, grotendeels dan toch, want een beetje rommelen in de marge zonder het heilige moeten is ook wel eens lekker. Eigenlijk een slow motion voortgang van de zaken die ik in de vorige blog beschreef. In het kader van een dag niks beleefd is een dag niet geleefd, en dat beleven kan al in het hele kleine zitten.

Geen zomer zonder de Tour de France!

Of zonder North Sea Jazz... hier Marcus Miller voor de ingewijden

Of zonder lekker zomers eten vanaf eigen balkon...


... waaronder BBQ. Zo'n heerlijk mannetjesding.


En eens niet met hengels erbij, te heet, slechts sfeerproeven. Maximaal.

De temperatuur liep maar op...
De polders bleven ondanks het warme weer aardig wiervrij, dus ik had de ruimte om mijn ding te doen. Zowel weer karpers als graskarpers, helaas voor mij (achteraf) wat dubbelvangsten, maar ach, dat mag de pret niet al te veel drukken. Al heb ik er een hekel aan eigenlijk. En wat een toeval, zwemmen er toch voldoende vissen in de wateren die ik bevis, moet ik tot twee maal toe op rij eenzelfde grasser als eerder vangen.

Fanclub

Dank je wel, Ed. Jouw karperstam is een ware aanwinst voor onze polderwateren.

Got you twice, zie de vorige blog. Maar ach, wat een schoonheid, dus niet zeuren.
Aan al dat mooie weer moest een einde komen, en de dag dat dat ging gebeuren moest en zou ik vissen. De vis zou los gaan! Nou, dat viel wel tegen... heb niet het idee dat de vis in een vreetstuip raakte. Dus als we dan toch mogen kiezen, dan maar weer wat mooier weer. Hebben we in elk geval dát!

Langzaam bouwt het onweer op

Wel nog even een grasser landen voor die tijd

Tijd om te moven, de wind steekt op... kan nooit meer lang duren...

... en als ik bij mijn auto sta, breekt de pleuris uit. Krakend komt een tak naar beneden, mij en de auto nét missend...

Heuse wolkbreuk. De natuur zegt "dankubeleefd!"

Thuisgekomen blijk ik deze grasser ook al gevangen te hebben, een paar jaar geleden... op exact hetzelfde gewicht
De weken meanderen verder, en zo nu en dan kan er gevist worden, telkens wel met een mooie vis in het net, zo blijf ik een tevreden mens... En die monsters? Ach, die komen wel weer eens. Voor je het weet gaan we weer snoeken, achter ver gelegen horizonten. Al zou ik een najaarszeelt ook nog wel zien zitten, daar heb ik nog niet genoeg van geproefd deze zomer. Zat nog midden in mijn gevoel toen hitte en daarmee de paai de zaak bedierven. Wie weet😎.

Oerholland(s)



Je voelt het 's ochtends bij ontwaken, we gaan de herfst weer tegemoet