Een alleen-op-de wereld polder*

"Shit, thermos met thee vergeten..." dat realiseer ik me terwijl ik al beneden sta, bij de auto, klaar om weg te rijden. Ben van plan de hele dag weg te blijven, of in elk geval voldoende lang dat wat extra vocht voorhanden met de te verwachten warmte geen overbodige luxe is. Dus terug naar boven. In de huidige woonsituatie duurt dat weer even, en omdat het nog voor zonsopgang is, retevroeg dus, ook nog zo lawaaiarm mogelijk, die 'ouwe lijken' horen alles, en zijn onderling zo onverdraagzaam als de pest, al houden ze zich naar mij in, nog. Al met al gaat het er dus naar uitzien dat ik wat te laat ga komen. Heb ik een hekel aan, temeer daar Andries, mijn maat deze dag, altijd aan de vroege kant is. Moet 'ie wachten, en in de huidige wereld is weinig te zien. Overal mist, zo'n ochtend waarin je je realiseert dat ook de herfst alweer ergens op de loer ligt, ondanks dat augustus nog moet starten. Wat gaat het toch snel, en naarmate je ouder wordt, onvermijdelijk, steeds sneller. Best beangstigend als je daar, zoals ik, gevoelig voor bent; zeg nog maximaal 20 jaar actief leven - Aaron Fresco, 80 jaar oud, zelf ben ik 60(plus), heeft het actieve vissen tot deze zomer volgehouden totdat het echt op was, en die is mijn hoopvol baken in deze geweest - maar nog voor 40 jaar plannen, dat maakt dat ik gevoelsmatig nú al selectief moet zijn. 

Gelukkig valt het tijdsverlies mee, het is nog rustig overal, dus ik kan gasgeven. Normaal niet zo erg, wat uitloop, maar onze eigenlijk eerder geplande trip was een week verschoven naar vandaag en kwam daarmee lichtjes in botsing met een niet te verplaatsen tandartsafspraak. En op zich ook niet erg, voor alles is een oplossing, maar de polder waar we deze dag onze zinnen opgezet hebben is spiksplinternieuw, komt zo vers uit de onbeviste verpakking. Toen ik destijds toegang ging regelen, want visrecht was er al, vertelde de boer me "je bent de allereerste die hier komt". Dat betekend dat we niet op de automatische piloot kunnen varen, eerst ernaar toe lopen, neem van me aan, een serieuze tippel, en dat gezegd door iemand die er om bekend staat zover mogelijk naar 'achter' te willen, ongeacht de afstand. Dan even sfeer snuiven, de mogelijkheden voor ieder bepalen, voeren op een aantal stekken over de hele beschikbare lengte, thee/ koffie met een broodje, daarna pas vissen. Al met al weet ik niet of ik al toe ga komen aan daadwerkelijk vissen voor ik weer in de auto moet springen op weg naar de vroege afspraak met de smoelsmid. Dat alles schiet door mijn hoofd terwijl ik slingerdeslang door de mist manoeuvreer over de smalle wegen tot ik bij Andries ben. 

Voor heel even twee Remi's

We hebben afgesproken op een kruising iets voor de zijweg naar de boerderij, zodat ik het laatste stukje voor kan rijden. Voor het mooie was nog een uurtje eerder mooier geweest, maar dat dorst ik nog niet aan, zo 'midden in de nacht' over een boerenerf rijden naar de achterkant van de stallen kan in een klap de relatie verstoren, eerst maar wat bouwen aan het vertrouwen, en dat komt pas met de tijd. Komt bij dat dit een principiële boer is, er mag niet op zondag worden gevist (mede reden dat we het zolang uitgesteld hebben er te vissen, de zaterdag is voor Andries een vergeven dag en samen door de weeks is een uitdaging). Daarom, want al lichter geworden, zie ik nog nét de gespannen veedraad waar je normaliter alle ruimte hebt om met je auto te manoeuvreren. Pff, ook dat was een verkeerde binnenkomer geweest. De boer blijkt al wakker en is zijn koeien al aan het verzorgen, die mogen straks naar buiten, naar een vers perceel. Wij krijgen een aangepast plekje voor de auto's en lopen het land in. Het is maar goed dat ik de weg ken, we moeten letterlijk buitenom, want er valt visueel niks te beleven en daarmee te herkennen, overal dikke mist, met hier en daar slechts een koe, als eenzaam baken in deze alleen op de wereld polder. 

Heb er al een keer of wat rondgestruind in eerdere tijden, fantaserend over haar onderwaterbewoners en de mogelijkheden die tijdelijk boven water te krijgen. Ik weet niets van deze polder qua eerdere karperuitzettingen. Bij mijn weten nog nooit eerder voorzien van vis, want geen echte hengelsportpolder. Als er al karper zwemt dan moeten het wilde schubkarpers zijn. Om die reden al een paar keer voorzien van wat kleine hoeveelheden kweekvis, zowel edelschubs als spiegels, en deze sessie eigenlijk als lakmoesproef hoe het hen vergaan is. 

Het ziet er goed uit, deze polder ademt sfeer, en karper, ongeacht het formaat. Wel weer zo'n typisch kwetsbare polder, bij teveel vissersaandacht is het snel over, de vis zal dan de hoofdvaart gaan mijden overdag en zich verschuilen in de zijsloten waar je niet bij kunt. Voorbeelden te over inmiddels. Dan moet je het van de donkere uren hebben, maar daar heb je als penvisser niet zo heel veel aan. 

Zeg nou zelf, dat schreeuwt toch "karper!"?

4 stekken de man

De man maken we vier stekken, en voor mij, vooruit nog een vijfde op het laatste stukje, dat ik nog niet eerder betreden heb. Als bonus. Dan als gemeld even een versnapering om de boel te laten inweken. Blijk ik nog exact een half uur te hebben voor ik moet vertrekken naar de tandarts. Dat wordt dan niet echt vissen meer, al had het gekund qua vangen. Ben er vrij zeker van dat Andries zich gaat melden via de app, want we hebben al diverse karpers of de signalen ervan gezien, zou mij verbazen als er daar niet een van snel op een van zijn stekken gaat komen. 
De heenreis is nog wel te doen, vrij vroeg nog al met al, en het gebeuren ter plekke ook, stelt niet veel voor - en ja, Andries meldt zich zelfs 2 x met gevangen vis, en zeker niet de minsten qua schoonheid, in die zin missie geslaagd. Daarbij geeft hij aan verder even te zullen wachten met verder vissen, anders is de koek op als ik weer terug ben (?). Kijk, dàt is een vismaat - maar dan de terugreis, man man man, alles zit tegen... Al met al ben ik veel langer weg dan ingeschat. Gelukkig is deze ochtend lang en kom ik nog op tijd aan om zelf ook nog zinvol aan de slag te kunnen. 

Music for Airports (Brian Eno) moet je er maar bijdenken

Gelijk een mooie

Nooit doen, bij eerste kennismaking een goed vissende maat meenemen en alle ruimte geven

Andries adviseert mij, nee staat er op na afwijzen van mijn kant, dat ik zijn laatste aangevoerde stek neem. Daar heeft hij zijn eerste karper gevangen en nog meer karper gezien, daarbij loop ik 2-0 achter. Normaal is zo iets mijn ding niet, maar ik zie in Andries' blik dat 'ie het meent en ik besluit niet verder tegen te sputteren. 

Inderdaad is de aanwezigheid van 'iets' onmiskenbaar, de bellen zijn gelukkig te groot voor die rotkreeften, al is ook deze polder er van vergeven. Duurt dan ook niet lang voor ik aan mag slaan; de pen duikt weg en komt niet terug. Karper, wat dacht je? Geen monster, maar een mooi visje waar de potentie vanaf spat. Dat is in elk geval een sessie met een zilveren randje. Hierna heb ik nog vijf mogelijkheden, want ook nog de bonusstek. Die mogelijkheden leveren me een megabrasem en nóg een karpertje op. Randje met goud inmiddels. 

De bonusstek ademt vis, en toch als enige zonder enig teken van leven (op kreeften na)

Zilver

Goud

Andries heeft tegen het middaguur andere verplichte zaken aan te pakken en verdwijnt, terug naar de auto. Geeft mij de mogelijkheid even te evalueren, heb nu negen mogelijkheden, waarbij er 1 (gek eigenlijk dat je dat zo snel doorkrijgt, ik voorspel dat dit in komende bezoeken niet anders zal zijn) boven uitspringt, de stek waar zowel Andries als ik een vis vingen. Ik kan een paar dingen doen, heb zelf nog 2 uur; alle stekken nog wat aandacht geven, het is midden op de dag inmiddels, niet de allerbeste tijd hoogzomer, of me concentreren op die ene hotspot. Ik besluit het laatste te doen. Intuïtie.

Die blijkt te kloppen, want het regelmatig bezoek van grotere onderwaterwezens blijkt het spannend te maken, en als eindelijk de pen zonder hapering wegduikt denk ik niet "wellicht een kreeft?", maar weet ik zeker weer een karper te haken. Waarvan akte. Bloedsterk voor zijn of haar formaat, en al iets groter dan de rest. Dat geeft te denken voor de toekomst. 

Platina

Al met al heerlijk gevist. En die viskoek is nog niet op, want vanavond zijn we bij Michael uitgenodigd in zijn nieuwe hut om even lekker te eten en daarna te vissen. Ik wist dat zijn nieuwe huis in een stad lag waar ik vele stappen gezet heb, om moverende redenen, maar dat het beoogde water om te hengelen zo bekend zou zijn was een verrassing die avond. Hier heb ik dik 30 jaar geleden heel veel gevist en prachtige avonturen beleefd. Ik val in mijn hoofd direct terug in de tijd. Destijds was dit een stukje niemandsland, een dijkje achter een gezellige oude kleine dorpskern, met wat nieuwbouwwijken erom heen. Inmiddels is het een stad van formaat, en is het oude dijkje een geasfalteerd wandelpad geworden waar het voor mijn gevoel nu veel te druk is met allerhande passanten die van de mooie avond genieten. Dat geldt evenzo voor het oude vaartje dat er aan vast gekoppeld zit. Destijds onbevisbaar want bomvol planten, nu inmiddels zeker bevisbaar. In theorie dan, want vergeven van de kreeften... Niet te doen. Elke stek geeft direct kreeftenbeten. En ook de reden van het tegenwoordige bevisbaar zijn, ze slopen alles onder water... Ben er na een uur of 2/3 wel klaar mee, maar niet nadat ik voor Andries toch nog een prachtige onvervalste schub heb mogen fotograferen. Hebben we toch nog wat gevangen. 

Op het dijkje, ruim 31 jaar terug

Andries en Michael met de schub, zou die er 30 jaar terug ook al gezwommen hebben? 

And now for something completely different, de Tour de France van dit jaar. Razend spannend, zeg nou zelf? Elke dag bood wel iets interessants. Ik heb genoten, was net op tijd terug van vakantie om vrijwel het geheel te zien, of beter, terug te zien. De avond van terugkeer zat ik al aan de buis genageld, gelijk gepakt door de Avondetappe. Heb ze, op 2 na, allemaal wel een keer meegepakt. Met dank aan NPO start op de computer, of gewoon in DH bij het vrouwtje met de smartbox. De etappes ook zoveel mogelijk mee proberen live mee te pakken, dikwijls slechts het laatste half uur, of soms zelf 10 minuten, maar verdikkeme wat was het spannend. Met meer dan voldoende NL-spektakel in beeld, ben geen chauvinist, in tegendeel, ben vooral voor de beste of meest sportieve ploeg, bij elke sport, maar een beetje oranjebanjebleu kan geen kwaad. Ben superfan van Wout van Aert en Mathieu van der Poel, wat kunnen die mannen fietsen, een genot om naar te kijken, juist omdat ze geen klassement rijden, cowboys on a bike, rawhide, ride them in, rawhide.

En dan die Avondetappe. SMULLEN. Samen met de Tour zelf het enige TV programma waar ik zaken voor opzij zet of ombuig. Als je niet, zoals als ik, door het vak als insider, verder kijkt dan de beelden die je langs ziet komen ziet het er allemaal wel gemakkelijk en losjes uit de hand uit, maar manmanman wat zit daar een timing, vakmanschap, gevoel voor beeld en sfeer, puur professionalisme achter. Wat een team. Daar heb je als leek geen idee van. Om drie weken elke dag van een andere lokatie zo'n programma te maken, en dan doel ik niet zozeer op de talkshow van Dionne (op zich al chapeau want het past naadloos in elkaar en wordt heel 'brainstormerig ad hoc' in elkaar gezet, neen niet geflanst, maar zeer vakkundig, met Dionne als meer dan prettige centrale as (al was het na Mart wel een jaartje wennen). Alles moet op gevoel, met razendsnelle selectiekeuzes wat te tonen, want voor zeer doorwrocht is geen tijd, en dát maakt het juist zo goed. Elke avond spijker op de kop, elke avond kwaliteitsbeeld, en daarmee kwaliteits-TV, voor mij het allerbeste dat de TV te bieden heeft. Juist door het elke dag weer moeten overwinnen van legio obstakels en toch met interessant materiaal thuis te komen. Zelf geschoten of gezocht uit vele kilometers archief, maar altijd met nèt die touch. ZEER knap. 1000 x chapeau en veel dank van een genieter. 

Slechts 1 x maal in al die jaren heb ik weggezapt; toen waren ze zo roekeloos een bekende voetbalcoach aan tafel te vragen (zal geen namen noemen, de man heeft nog aanzien ook, geeft het niveau van het spelletje wel aan, en doe nu niet beledigd; kijk maar eens goed naar die beelden bij Fc Twente deze week, tuig van de richel), zoveel dommigheid en gemeenplaatsen kon ik niet aan, na 10 minuten hing ik al over de WC-rand... Wat een misser. 

Terug naar het Hosanna en het in de Gloria: de Tour is weer over, en voor mij een kruispunt in het jaar, met nog veel meer impact dan 21 juni . Doorgaans is het qua vangen vanaf april vóór de Tour wat sprokkelen, maar gaat het daarna goed los, maar zijn we ook de zomer snel kwijt. Vandaag laatste week juli, over zes weken al halverwege september... En dan gaat het hard. Ik voel de melancholie al opdoemen. Snel gaan vissen... beste remedie. Goeie zomer👋. 

Jonas, met recht de sterkste, al heb ik ook een zwak voor Tadej; volgend jaar maar weer. 

Bedankt mannen, heb ook dit jaar genoten. Nu weer back to normal please. 

*(Met dank aan Andries voor het onbewust aandragen van de titel via zijn blog dd 21/07/2023)

Zoals verwacht loopt alles anders

Wat een titel😆. Kan alleen maar over het leven gaan, en daarmee in mijn geval over vissen... Zucht, ben nou eenmaal een semi-melancholiek mens... ups and down horen erbij. Liever alleen ups, maar too high is deep falling. En jij wil alleen over vissen lezen: superverhalen, megavangsten, gierende slips, en azen alsof het laatste avondmaal aangebroken is... Ik kan je alleen maar doorverwijzen naar andere 'social' media als Fb of Insta. 

Er is zelfs een boekje over

Deze blog gaat over voeling houden met jezelf. Dat staat er heel makkelijk, maar volgens mij is het een van de grote uitdagingen van de moderne mens. Hoe zorg je er nou voor dat je gelukkig bent? Waarbij materieel en immaterieel "bezit" zeker een een rol spelen. Kan alleen maar voor mezelf spreken in deze, materieel bezit zegt me an sich niks, maar natuurlijk wel tot op een bepaalde bottomline, dat is eerlijk. Zolang er een auto voor mijn deur staat die me overal brengt, een huis dat als omhulsel voor mijn verzamelde herinneringen dient, en elke maand genoeg geld om te eten en datgene te kopen wat mijn hobby mij dicteert, al is het maar een liter maden,  ben ik de gelukkigste man op aarde. Dan komt geluk in elk geval ergens om de hoek kijken. Heel sneaky. 

Maar dan zijn we er nog niet, ook leefritme, en dagelijks tevreden afsluiten - ik leef heel existentieel -  zijn codes die naar Oblivion leiden. Voor iemand als mezelf is dat lastig. Al mijn activiteiten zijn onderdeel van een groter geheel: zoveel mogelijk aangesloten tijd genereren/ sprokkelen om er een vismoment van te maken, of nog mooier een visdag. En als dat niet lukt frustreert dat soms. Hoe zo dwingend of verslaafd? 

De nieuwe hut kent nieuw ritme, of voorlopig nog, het gebrek eraan; kan ook niet anders, het leven is opnieuw heel anders, ondanks dat ik het grootste deel van mijn volwassen leven alleen gewoond heb, en het voldoende gewend zou moeten zijn. Dit keer is het wederom anders dan in het verleden; met name alle verplichte activiteiten die ik in DH gelaten heb kosten tijd, letterlijk reistijd, en dat gaat af van die ultieme tijd, vistijd... moet daar mijn weg in gaan vinden. In tegenstelling tot wat je zou verwachten heb ik momenteel eigenlijk minder vistijd dan toen ik nog vanuit DH opereerde. Heb echter tóch vanaf mei knap de tijd genomen weer lekker te gaan vissen, simpelweg door alle andere zaken vooruit/ aan de zijkant te schuiven. Mooie avonturen beleefd, eerlijk is eerlijk. 

De huidige valkuil is al dat prachtige nieuwe water dat overal om heen roept "kom ook hier kijken, en vissen". Moet heel sterk in mijn schoenen staan en aan de planning van begin dit jaar vasthouden want anders verzuip ik in de vele mogelijkheden. Ben wel van het hapsnap-vissen, maar er zit altijd een plan achter. Met alle nieuwe mogelijkheden, 'gewoon' om er even geweest te zijn, kom ik nergens meer aan toe. En dan heb ik het nog niet een over de mogelijkheden van het 'stromende water' als Lek en Hollandse IJssel hier vlak om de hoek, kun je een vissersleven aan weiden. 

Inmiddels is de gezamenlijke vakantie met mijn lief recentelijk al voorbij, lekker vroeg in het jaar. Wat maakt dat er nog een hele zomer voor me ligt - inclusief een complete Tour de France - die ik deels vissend ga doorbrengen. Die vakantie viel in de napaai, als er toch geen staart te vangen valt, hebben we dat ook gelijk getackled. Ondertussen is de wind weer meer west, weg met al die oostenwinden, en is er zelfs al weer een bui gevallen. Visweer! 

In het kader van niet alles moeten delen, maar het kriebelt toch, dat verrekte ego ook, kan ik je zeggen dat een van de eerste vissen die in in mei ving gelijk een nieuw persoonlijk polderrecord was, en van een dusdanige orde dat het even gaat duren voor ik daar overheen ga komen. Het kán, ooit, met de huidige rassen en wat tijd en nóg meer geluk. Geluk? Ja geluk, deze vis kwam uit een polder waar ik al meer over geblogt heb en waar ik in december de lang 'bejaagde' spiegel ving, het Monument, aannemend dat dat hier de grootste zou zijn en dat de rest die er destijds (voor winter 2011/12) allemaal zwom allemaal dood zijn. En toen kwam dit gevaarte in mijn net, zomaar onaangekondigd of verwacht. Andries is ook goed kien op beschubbingpatronen, herkende iets en ging zoeken. Bingo, gevonden, 2008, toen een pond of 17. Zal van dezelfde uitzetting zijn geweest als het Monument, ergens begin 90-er jaren. Voor zover ik weet nooit meer gevangen. Maar eigenlijk wilde ik het hier helemaal niet over hebben😆...

Hopelijk ooit nog een grotere?
Zo niet, heb ik er geheel vrede mee, zo'n bak in de polder... fish of a lifetime. 

Om niet te verzuipen in de nieuwe mogelijkheden heb ik een shortlist gemaakt van te bevissen wateren deze zomer. Opvallend, geen enkele nieuwe, dat gaan we wel stapsgewijs integreren ergens in het najaar. Een van die te bevissen wateren lag vanuit DH voor het mooie net wat te ver. Voeren was uitgesloten (binnen wat ik als normale aanrijtijden zie, er is meer in het leven). Maar nu, het is prima te doen. Zowel bollen, als harde mais en tijgernoten, om in elk geval de kreeften wat te doen te geven. Wel nog met de auto, voor de fiets zou het alsnog een avondvullend programma zijn. Maar wie weet? 

Vang er in een paar nachtsessies een aantal prachtige vissen, op mijn manier, hengel links, hengel rechts. Wel met aasaanpassingen, want met een gewone bol is niet meer te vissen met al die kreeften, om echt gek van te worden, en de karpers zijn nog steeds niet verzot op tijgernoten. Wel vraag ik mij af waar dat nu deze periode meermalen gevangen Franse model vandaan komt? Zeker geen vissen uitgezet door een mij bekende partij. Het is verenigingswater, maar dan van een club die niks met karpervissers heeft, dus die kunnen het niet geweest zijn. Vermoed een particulier "initiatief", wel jammer van de bouw, een variant waarvan ik hoopte dat we het achter ons hadden gelaten. Gelukkig zitten er nog voldoende wilde schubs, die het vissen hier interessant maken. 

Met toestemming van de boer mogen parkeren en het land in kunnen is een hindernis overwonnen

En als 'ie dan ook nog even naar je toekomt om een uitgebreid praatje te maken weet je dat je goed zit

The place to be, zo'n cruciale kruising

Ik dacht dat ik de helft van de wereld aan mijn lijn had

Zullen best wel gewichtig gaan worden, echt heel mooi vind ik ze niet, beetje zonde

Al valt deze wel weer mee

Met enige regelmaat voor even mijn wereld

En een buurvrouw uit 1000-den, niet zeurt over 'geurtjes', ondanks 91 jaar oud, ook wat waard

Nog even terug naar die vakantie: in Italië had ik een keer geen zin, toch teveel kilometers voor het echt interessant wordt. Dus dan maar weer eens naar de Dordogne, zowel streek en rivier, naar een gebied waar ik vele zwerftochten achter de rug heb, toch al weer 2006-2009 en dat nog steeds trekt... lekker gewandeld, en opnieuw ideeën opgedaan mocht ik ooit terug willen. Net als Lot en Tarn is de Dordogne zo'n grote stroom waarvan je nooit weet wat er nou exact zwemt, en waar. En dat alleen al is aanlokkelijk. Het blijft ergens pionieren. 

En hier thuis wacht naast de lange zomer ook weer de Tour, in al zijn heftigheid, over ups and down gesproken... Daarnaast, gekoppeld, de Avondetappe, voor mij het allerbeste wat TV me te bieden heeft. Moest even wennen aan Dione, na Mart, maar wil nu nooit meer terug, wat een vakvrouw. Het énige programma waarvoor ik thuisblijf of terugzap (samen met de Touruitzending zelf). Dat gezegd hebbend; Maarten (Ducrot), ik mis je!

Daar beneden in de bocht is goud te vinden

"Niks vissen, jij blijft gezellig hier, bij mij"

The summer is here to stay

Qua vissen heb ik even behoefte aan schoonheid, ongeacht het formaat, dus daarvan ben ik mezelf gaan voorzien. Daar zit nog wel een opmerkelijk en leerzaam verhaal achter; onderstaande vissen komen uit een gebied waar niet gevist wordt, simpelweg omdat er zoveel ander mooi water omheen ligt, men negeert het gewoon, in het kader van wat een boer niet kent. Lekker houden zo jongens, gas erop en doorkarren. Ergo, de vissen zijn nog nooit gevangen en ook niet 'aware', anders dan van nature. Bij een van de twee hier beneden mocht ik via bellenplakkaten getuige zijn van hoe zo'n vis een voerplek (be)nadert. Een voerplek van een meter of 2 in doorsnee, dag eerder schoongeharkt, en toen de gehele zone bevoerd, en nu dus weer. Ik had geen tijd het voer te laten inweken, dus ben direct gaan vissen, zeg na een klein uur een belletje links, even later een belletje rechts. Dan even niks. Vis doorgezwommen? Wellicht, hij of zij vertrouwt het niet ("Gister was die kale plek hier niet"?, alsof je een gat in de vloer gezaagd hebt in je huiskamer, valt ook op, op dat niveau denk ik dat dieren hun leefomgeving ervaren en kennen.) 5 minuten later hetzelfde ritueel. Dat gaat even zo door, komen en gaan, en alleen op de uiterste rand wat aasactiviteit, tot er een echt aasplakkaatje ontstaat op 1/3 van het midden, gevolgd door nog een, steeds fanatieker, en zo voort. Op een gegeven moment weet je dat het een kwestie van tijd is voor je beet krijgt. Waarvan akte. Goeie zomer, I keep you informed. 

Een kniesoor die op de vergroeiing let. Het ziet er wat ranzig uit, maar is eigenlijk prima genezen. 

De voorzichtige bellenblazer, mooi of mooi!?