Spiegel(s) voor de Ziel

De decemberblog staat tegenwoordig doorgaans in het teken van terugkijken, niet al te ver, slechts een jaartje. Ga ik nu ook weer doen, en ook alweer niet al te dramatisch, gewoon een beetje grasduinen in de vanzelf ontstane gegevens. 

Snel gezegd niet op zeelt gevist, ook niet op baars, 1 sessie gericht op graskarper, idem brasem. Snoek; wat is dat? Alles wat de klok sloeg was en is karper. Karper, karper, karper, word er soms gek van. Doorgaans gelukkig gek, dat dan weer wel. 

Ondanks dat ik niet heel veel meer sessies gemaakt heb dan eerdere jaren, zeg 15%, (maar wat zeker scheelt, wel vrijwel allemaal op karper) is de hoeveelheid gevangen vissen echt giga toegenomen. Heb er dit jaar 168. Dat is leuk natuurlijk, maar an sich is dat slechts een getal, net als de gewichten van de vissen. Boeien! Slecht ík kan voor mezelf daar waarde aan verbinden. Vond alleen wel dat er wel erg veel lossers te noteren waren met de pen dit jaar (met vastloodsystemen is dat teruggebracht tot slechts enkele stuks per jaar, al jaren) en ik ben dat uit gaan zoeken. 

Wat is een losser? Dat is een vis die ergens in de dril loskomt van de haak, doorgaans omdat hij vals gehaakt is buiten de bek omdat er geslagen is op een schijnbare aanbeet, maar soms ook een losgeschoten haak uit de bek omdat er toch vreemde krachten kunnen staan op zo'n haak. Een goede hengel heeft dempend vermogen (naast kracht) waarmee de plotselinge tempoverschillen van een wegspurtende vis opgevangen kunnen worden, en zelfs geblokt wanneer gewenst. Er zijn hengels die ergens in de buiging op slot gaan, gebrek aan demping hebben, en daardoor geen toenemende kracht meer kunnen opvangen. Gevolg; een patstelling waarbij iets het moet begeven, doorgaans de haak in de bek. Zo'n haak kan overal zitten met penvissen, in tegenstelling tot statisch vissen, daar zit een stuur op. Het gekke is, dat beleef je als visser dus niet, dat op slot gaan, je beleeft slechts de zoveelste losser. Goede merken hebben daar weinig tot geen last van, ik denk aan Century, New Sealand en Sportex. 
Even terug naar dit jaar. Naast 98 karpers op de pen mocht ik ook 26 lossers incasseren. Dat is 1 op 4. Vergeleken met 2023 waarbij ik 49 karpers met de pen ving en maar 5 lossers had een veel te grote toename. Inzoomend op het geheel bleek er 1 hengel debet te zijn aan dat grote aantal, met 17 lossers tegenover 9 samen voor de overige drie (ook al fors) was er iets aan de hand. Het bevestigde wel mijn vermoeden dat ik al een paar keer gehad had tijdens de dril, er miste daar iets. De kogel is al bijna door de kerk, deze hengel gaat tzt op MP, voor mij niet de juiste stok, maar ik weet zeker dat anderen met een andere drilwijze op andere wateren er veel minder tot geen last van zullen hebben. Betekend ook dat ik weer op zoek moet, al heeft zich al wel een andere 'kandidaat' aangediend, wellicht later meer daarover, ergens in 2025. Al is de kans op snelle vervanging niet heel groot; de aanbieder blijkt een ongeïnteresseerde ongeletterde met eurotekens in zijn ogen... maar er zijn meer opties. 

Ik realiseer me ook dat ik dus (te) vaak geslagen heb op schijnbare aanbeten. Heb daar al vaak met Andries over van gedachten gewisseld, en we hebben ook regelmatig bij elkaar gezeten als de ander een aanbeet kreeg. In die zin doe ik niets anders, ben ook een lange wachter, zeker niet iemand van het rammen op flitsende aanbeten. Je moet leren een aanbeet te lezen. Dat stukje kan dus ook pech zijn. Want al veel geëxperimenteerd met de plaatsing van het onderste loodje, dat de afstand tussen omhooglopende lijn en het aas bepaald, en daarmee de theoretische kans op oppikken van de lijn door een grote vis, plus plaatsing van het geheel t.o.v. de voerplek en aanzwemroute, ook daarmee is te spelen. Het maakte allemaal niet uit. Meestal gaat het goed, maar dit jaar is extreem in negatieve zin. Het zei zo, kan alleen aan mijn kant er qua materiaal zo goed mogelijk op anticiperen. O, wat mis ik mijn carbon kevlar sportex, de wond staat nog wagenwijd open. 

Een buikschub van een kleinere karper: los...

10 minuten later hetzelfde verhaal, maar nu van een volwassen karper.
(Het loodje is naar beneden geschoven met aanslaan,
anders denken jullie; geen wonder dat ie zoveel vals gehaakte vissen heeft.)

Uiteindelijk kwam het toch nog goed op dezelfde stek, in dezelfde sessie

Inmiddels meer dan ingebed in de Goudse omgeving is de aanvankelijke onrust verdwenen, maak ik weer op basis van gevoel en onbewuste behoefte in alle innerlijke rust mijn keus in waar doorgaans te vissen (en daarmee hoe). Als een kind op de kermis. Overal prikkels. En tegelijkertijd. Heerlijk. Hoorde daar laatst een mooie spreuk over in een film, van iemand die van zichzelf moest veranderen omdat hij er ogenschijnlijk een puinhoop van maakte. Hij werd in die (eigenlijk valse) behoefte teruggefloten door een ander die hem goed kende: "But than you loose the joy of chaos and random". Die kwam binnen, was heel herkenbaar. Zou zonde zijn! 

Ik maak naast een losse jaarplanning, om te voorkomen dat ik achter de tijd aanhol en te weinig doe wat ik essentieel acht, ook seizoensplanningen, als tijdelijke richtlijn. Dat zijn meer kattenbelletjes, minilijstjes, niets dwingend, maar om te focussen op speciale "projectjes". En vink dan letterlijk af. Zo komt dat aan bod wat anders niet boven komt drijven in de veelheid en mij toch óók voldoening geeft. 

Ondanks het enorme areaal aan extra water en de toenemende kennis ervan ben ik toch vaak terug te vinden in voor mij bekende polders, simpelweg door de combi prettig om er te zijn en een interessante (al dan niet zelf gecreeërde) visstand. Maak voor mezelf dan wel wat subdoelen. Wil per polder dan een x aantal vissen vangen, en als dat niet gelukt is (om wat voor reden dan ook) ga ik in het najaar nog wel eens terug om te kijken of het dan wél kan, doorgaans met voldoende resultaat. Maar niet altijd, sommige systemen zijn lastiger te 'kraken'. Diverse polders staan nog op nul, en dat is dan reden te meer om ze te gaan opnemen in de (ogenschijnlijke) chaos and random aanpak. Geraak ik er vanzelf een keer 'binnen'.

Een voorbeeld van hoe het kan; dit voorjaar bevond ik mij in april op een zeer bekend poldersysteem wetend dat de vis hier vroeg vertrekt uit de winterzones. Na wat aanvoeren en afwachten op een strategische plek op een mooie vroege lentedag werd het tijd om te vissen, waarvan akte. Ik wist niet wat mij daarna overkwam, binnen het uur drie voor hier meer dan behoorlijke vissen. Dan denk je dat je de code gekraakt hebt. Het grote vangen kan beginnen. Ben er dat voorjaar en die zomer nog 6 x terug geweest, heb er geen beet meer gehad. (Alles met de pen.) Omdat ik het water goed ken weet ik dat er in het najaar een moment komt dat de oogkleppen afgaan en ze even in vreetmodus gaan, althans als je er bij kunt, want de vis weet inmiddels ook wel dat het aan de oever waar ik kan komen niet altijd veilig is, ze liggen dan ook en masse net buiten bereik van een penhengel. Daar anticipeer ik op door aan de 'overkant' flink te voeren en later terug te komen met statische hengels. Resultaat: in 1 middag en twee korte ochtendje gelijk genoeg gevangen om in elke geval de herfst als geslaagd te bestempelen, los van wat er nog kon komen. 

Heb dit jaar daarnaast het nodige geïnvesteerd in voornoemd nieuw water. Krijg de vele mogelijkheden niet opgevist in dit leven vermoed ik. Pure luxe. En ik sla nog hele gebieden over, gewoon teveel allemaal. Ondanks dat er zeer interessante bestanden op zwemmen. In cijfers: op 53 (zonder Frankrijk) systemen gevist, en op 34 wat gevangen. In 90% van de gevallen instant. Geeft mij een tevreden gevoel. 

Dat betekend dat ik op 19 systemen niks gevangen heb. Niet altijd nieuw water, maar doorgaans wel. Doe regelmatig een (losseflodder)sessie na wat mooi resultaat op bekend terrein waarbij de ziel gevoed is. Gewoon om er even te zijn, en ter plekke te voelen of het zin heeft verder door te zetten. Bij een eerste blank ben ik dan doorgaans weer direct weg, maar ik blijf ergens in de periferie wel voeling houden tot het juiste moment, ooit. Zo dijen kennis en mogelijkheden steeds meer uit. 

Een van de vele polders waar ik niet aan toekom, ondanks kennis.
Ik hoop op nog een lang en gezond leven. 

En over Gouda gesproken, wederom is het schrapen voor een visje geweest. Maar we gaan vooruit, dit keer zelfs 4 vissen op de Singels in minder uren. Daarbij weer wat prachtvissen in de wijken er om heen. Geenszins ontevreden, zeker als je weet dat van de 6 dit jaar gevangen 20-ponders met de pen er twee uit Gouda komen. En met ook dit jaar vele uitgezette vissen in het Goudse heb ik goeie hoop op een blijvend vissige toekomst (zolang de politiek blijft meewerken, ook in Gouda is het woord dierenwelzijn en wat dat voor negatiefs voor ons oplevert politiek hot). 

In de start van de nazomer een tijdelijke verzadiging, vlak voor de "grote" vakantie, maar alleen die onthechting was al voldoende om na terugkeer weer gewoon de draad op te pakken. Het liep op rolletjes, eigenlijk tot half november, toen ervoer ik een dip in de visserij. Zowel het vissen zelf stagneerde, als de vangsten, als mijn focus. Wat is dat dan, stagnatie? Zal ik met wat cijfers verduidelijken: op 17-11 een losser en een lijnbreuk (pen); op 24-11 een losser (pen); op 28-11 een misser van zeker weten karper, en een losser (pen): op 1-12 zowaar 2 karpers (statisch); op 16-12 een minischub en een losser (statisch); op 17-12 ook een misser met grote kolk en een losser. Op een gegeven moment gaat het aan je knagen, maar het weekend van de 21ste en 22ste van ik er zomaar 5 (allen pen) onder het motto: beet is hangen en hangen is vangen, en weet ik dat de antiflow weer verdwenen is. We zitten tegen het nieuwe jaar aan, ik voel dat 2025 weer nieuw elan gaat brengen. 

Op 22 december deze prachtschub. Had die dag op drie wateren een karper, bye Murphy. 

Maar waar het mij echt om gaat, zeker laatste jaren, leuk hoor al die aantallen en gewichten, is de telkens weer terugkerende vraag; "wat heb ik dit keer in mijn net liggen?" Moet zeggen, ben echt heel vaak meer dan verrast geweest, met stomheid geslagen soms, regelmatig zooooo mooi dat ik moeite had met terugzetten. Daarmee Spiegels voor de Ziel vormend, mijn muzen. Een echt kroonjuwelenjaar.

(Een paar heb ik al eerder getoond dit jaar, maar beter teveel dan te weinig. Ook heb ik al eerder echte parels laten zien die hier prima ook bijgekund hadden, maar laten we niet overdrijven. )

Ik kon en kan niet kiezen, beide kanten magistraal

En over de ziel gesproken, die gevoed moet worden, niet alleen met beeld maar ook met woord. Zeer recentelijk overleed de oudste zus van mijn moeder vijf weken van haar 100ste verjaardag verwijderd, en tijdens de herdenkingsceremonie werd er een gedicht van haar vader (mijn opa) voorgedragen, die bleek schriften vol met poëzie te hebben geschreven. Past goed bij deze tijd van de zonnewende. Op naar het licht, naar een nieuw jaar!

(Even voor de kontekst; mijn opa woonde in een grote oude boerderij tussen de appel- en perenboomgaarden in de Bommelerwaard tussen de grote rivieren, dus daar deed hij ook de indrukken op weergegeven in het gedicht.)

DE JAARGETIJDEN!

Weer is een zomer heengegaan
Met licht en heldere luchten. 

Met voog'lenlied en fleur en kleur

Met feesttooi en met bloemengeur

Een keur aan oogt en vruchten. 

Nu raast de stom weer over 't veld

En najaarsbuien komen.

Dan staat weer bladerloos het hout

En giert de regen door het woud

Bij het wassen van de stromen. 

Zo vlieden onze dagen weg

Gelijk de jaargetijden

Ontluiken, bloeien en vergaan

Is 't kenmerk van ons kort bestaan

Bij droefheid en verblijden;

Wie deze spreuk tot leidraad houdt

In al zijn levensdagen

Wordt, wat hem ook overkomen zal,

Toch nooit geheel verslagen. 

Blijf daarom hopen sterveling

Houdt moed, ook bij Uw treuren

Laat nooit U overmeest'ren van

Het lot, dat spoedig keren kan

Wat er ook moog' gebeuren. 

Want altijd heeft, na donkere nacht,

De zon weer warmte en licht gebracht!

Arie Brugmans

(18 juni 1900- 13 augustus 1993)

Aan zo'n gedicht kan ik me persoonlijke behoorlijk optrekken, mijn demonen zijn maximaal niet meer dan antracietgrijs. Dat geldt niet voor iedereen helaas. Daarom draag ik deze woorden posthum op aan Mister Vortex, Arjen Verkoelen, voor wie het lijden en treuren ondragelijk werd in deze donkere maand december.  May he rest in peace. 

Over jonge honden en oude krijgers

De diepe herfst, een alles of niets periode. Sessies met drie, vier, vijf vissen afgewisseld met keren dat je niks goed kunt doen. Op die momenten ben ik ze kwijt, en niet alleen op water A of B, maar vrijwel overal. Alsof er een universele onderwaterwet geldt die zegt "gij zult vandaag niet eten". Vandaag lijkt zo'n dag, het is grijs, druilerig en windstil. Het tegenovergestelde van wat je wil deze periode, het moet waaien en desnoods ook maar regenen, in elk geval moet de zaak in beweging zijn, zo de vissen meenemend in activiteit. 

Grauw, windstil, ik heb het er niet op in de herfst

De zaak moet in beweging zijn

Ben op verschillende plekken geweest waar ik zeker van weet dat er vis moet liggen, maar helaas geen interesse in voer en aas. Komt bij dat de dagen gevoelig korter zijn dan eerder in het jaar. Samen met het inwerken van het voer kun je niet drie systemen aanvoeren en afvissen, tenzij je de donkere uurtjes 's avonds ook nog meeneemt. Heb me onlangs voorgenomen niet al te vaak in het donker door te vissen na een hele dag buiten, simpelweg omdat ik dat te laat thuis ben en ik mezelf moet straffen met snel even eten, of beter snel en ongezond eten. Liever komende periode iets eerder thuis zodat ik ook nog even aandacht aan het eten kan geven. Ben te vaak pas om 21.00 uur of later aan de maaltijd geweest. En vrij snel daarna plat. Geen gezonde combi. 

Vandaag is het om 16.00 uur mooi geweest, ik ga op huis aan. Beetje op de bank hangen oid. Dat kan tegenwoordig. Niet omdat ik geen bank had (zie blog maart 2023), maar omdat ik zeer recentelijk TV heb, of beter een abonnement. Heb dat zolang mogelijk uitgesteld, maar zonder TV eigenlijk ook nog geen reden gehad om in de huiskamer te zitten de afgelopen anderhalf jaar... *

Op de rit terug bedenk ik me alsnog als ik en route langs een makkelijk water tuf, althans daar heeft het tot nog toe op geleken qua vangsten. Oke oke, ik geef me over, dan maar alsnog wat uurtjes in het donker, maar dan wel na voeren alvast even rustig eten (en alsnog snacken, want zondag alles dicht...) ergens onderweg. Rond de schemering ligt het voer erin; bij een brug die schreeuwt "hier liggen we allemaal onder", bij een loos hoekje vlak na een brede bocht, en verderop langs de vaart bij twee half vergane leliebedden en wat los riet. Van Andries weet ik wat ik er verwachten kan, die is er eerder dit jaar al eens neergestreken. Eigenlijk wil ik deze wateren met rust laten tot de vissen wat groter zijn, en ze in alle rust laten opgroeien, maar soms heb je een 'moetje'. Vandaag dus, heb behoefte aan een kromme hengel, en wat vissersbevestiging. 

Twee uur later: hoe grappig, de gedoodverfde brugstek helemaal niks, maar in het bochtje is duidelijk vis aanwezig. Deze verraadt zich door een paar keer naast mijn pen uit het water te komen. Goed te zien in het lantaarnpaallicht dat van het wandelpad aan de overkant komt. En toch duurt het nog even voor de pen op sleeptouw genomen wordt. Ik vind dat zo leuk hè, zo'n lampje dat uitdooft onder water. Ploep weg, alles donker. Wachten, nog even wachten, en dan BAM, slaan en hangen. Leuke dril, mooie vis. Blije visser.

Op naar stek 2. Daar zie ik al de bellen op het water liggen, het duurt dan ook geen vijf minuten. Vechtersbaasje, staat strak in het net, staat strak op de foto, en is nog steeds zo strak bij het retourneren. Machomannetje. 

Stek 3 bevat vis, maar deze neemt de tijd, ruim de tijd. Tijd die ik niet heb, het snacken heeft me niet bevredigd, ik heb alsnog honger... ik ga naar stek 4. Daar is het weer hetzelfde recept, ook daar karper, weer zo'n jonge hond. Nummer drie in goed 1,5 uur. Het is mooi geweest, voor ik thuis ben, gedouched heb, de spullen aan kant en wat te eten in elkaar gesleuteld zijn we weer 1,5 uur verder en toch weer laat. 

Pure potentie

De macho

En jonge hond numero 3

Op weg naar huis schiet ik in de associatieve modus, van jonge honden naar oude vissen, oude krijgers zo je wil. Elk stelsel kent er wel een aantal. Soms weet je dat ze er zitten, kun je er zelfs op vissen, een plan maken of traject uitzetten, al dan niet met succes, soms komen ze als een complete verrassing in het net. Dat zijn de momenten dat ik me realiseer "wat weten we toch weinig". 

Dit jaar heb ik er aan aantal gevangen, nogmaals soms als bevestiging, maar vaker als verrassing. Het zijn de kersen op de taart, een reuzentaart mag ik stellen. Normaliter is de decemberblog het moment om terug te kijken, en dat zal dit jaar niet anders zijn, maar ik sorteer alvast een beetje voor. 

Van de onder getoonde vissen heb ik er al twee in eerdere blogs dit jaar getoond (beiden schubs), maar ik vind dat ze hier niet mogen ontbreken als oude krijgers. Later de loftrompet voor het nieuwe, maar nu alvast hulde aan het oude. 

En natuurlijk heeft elke vangst, en deze zeker, zijn verhaal. Ga ik niet doen, lekker genieten van visplaatjes. En zet je maar schrap, voor wie niet speciaal van alleen de groten houdt, in december komt er nog veel meer. 

(In dat kader: kwam laatst een mede-oudgediende penvisser tegen, iemand die minstens zoveel jaren aan de waterkant rondzwerft, minstens zo gedreven. Zat zomaar op een door mij aangevoerde stek bij een in mijn ogen voor anderen niet zo interessante duiker te vissen. Dus ik was hogelijk verbaasd. Bleek onlangs verhuist te zijn en centraal in dat gebied te zijn gaan wonen. Slim, a la mijn actie te Gouda. Ik ken hem al jaren, en we hebben een band, eigenlijk via de wederzijdse maten. Hij vroeg mij waar te vissen, en dan vooral waar hij grote vissen (30plus) kon verwachten? Ik viel stil. Echt, zijn er penvissers van de oude snit die alsnog alleen maar die grote interessant vinden? Nog niet behept met het grote relativeren? Da's lastig zeg, want die vissen zijn er gewoon nauwelijks, weggevaagd in winter 2011/12 en nog niet aangevuld, ondanks 12 jaar ertussen en zorgvuldig uitzetten. Het zou bij toevallige vangsten blijven, ik kon het niet mooier maken.)

* Nog even terug naar het onderwerp TV, of beter wat je er op kunt bekijken. Ik heb er inmiddels, net als de hele wereld, ook Youtube op zitten. Een van de kanalen daarop wordt gemaakt en beheerd door Bas van den Broek, eigenaar van BFT baits en winkel in het verre oosten van het land. Waarom vertel ik dit? (Ik ken 'm verder niet.) Ik vind dat echt een reuzekerel. Zit met plezier te kijken, elke seconde. Een bijzonder mens, beetje druk (ADHD?), maar erg authentiek, niks bestudeerds. Een heel eigen vocabulaire, lijkt Koot en Bie wel, en alles met verkleinwoordjes, normaliter een ergernis, maar hier past het prima. En dat niet alleen, hij vangt, vrijwel altijd en overal, ook instant. Petje af. Is blij met elke vis, groot of klein. En zijn aanstekelijk enthousiasme blijft, ook na 3/4 nachten zonder al te veel slaap. Ik geniet er echt van. Ben (in tijdsverloop) van achter naar voren aan het kijken en zie wel dat de eerdere video's niet voldoende in HR zijn, maar Bas zelf, die is en blijft hetzelfde, voor mij een bijzonder fenomeen. En natuurlijk weet ik wel dat hij eea gestart is om zijn bollen te promoten, dat mag, maar beter dan dit kun je dat niet doen, het zijn altijdvangers. Ik sjees niet direct naar de winkel om mijn kilootjes te halen, maar opvallend is het wel. 

Bas is de laatste twee seizoenen op de Franse kanaaltjes te vinden, en op plekken die ik ook aardig ken, heel leuk om te zien dat daar inmiddels mooie bestanden zwemmen, met voldoende uitschieters. Zie mezelf wel weer in die contreien rondzwerven. In de nacht op voerplekken, en overdag met een pen rommelen. Reken maar dat dat daar kan. Al zal het wel eerst pensionadotijd moeten worden voordat daar voldoende ruimte voor is. Heb dit jaar een permit de peche majeur gekocht mét reciprocité, toch ruim 100 ballen, daarvoor moet je drie keer gaan om het er uit te hebben, helaas ben ik op 2 x blijven steken. 

Oktobermuggen

"Ja, daar hoor ik er weer een, gek word ik er van, wanneer houdt dat op?" Helen slaapt vandaag in Gouda bij mij, al is slapen een te groot woord. Het is eind oktober en nóg kwellen die beesten ons. Kan me van 'vroeger' niet herinneren dat ze zo lang hinderlijk aanwezig waren. Het weer is nog te mooi, hoge temperaturen, rustig weer. Dat leidt tot glad water waar je elke beweging, elke golf, elk bubbeltje kan zien. Of beter, de afwezigheid ervan, want de vis neemt het er nog even van, azen doen ze weinig, zo lijkt het. Het wordt tijd voor wat afkoeling en een beetje wind. Doet me terugdenken aan een paar weken terug.

Toen was het ook zeer zeker tijd voor dat beetje wind; ik wilde graag een paar dagen naar Frankrijk, had een meer op het oog waar het qua vangen goed toeven is als er een forse zuidwesten wind staat, zo de baai in waar ik van wist dat ze zich bij die weersomstandigheden verzamelen. Het was alleen wachten op het juiste moment, en dat moest dan ook nog samenvallen met mijn werkplanning. Maar dit keer zat het mee, vrij snel al, het noorden van Frankrijk kreeg een pittige opdonder van afzwaaiende orkaan Kirk, zware wind en wateroverlast werden verwacht. Zo in één streep van het zuiden over het noordoosten van Frankrijk omhoog naar Belgische Ardennen en Duitsland. Overal zware overstromingen of erger, zoals voorspeld. Voor mij als visser een stiekeme zegen, precies wat ik nodig had. 

Eigenlijk kon ik niet weg, maar ja, er is altijd eigenlijk wat, dus ik ging. Dat 'wat' was dit keer geen sinecure, de plotselinge ziekenhuis opname van mijn moeder, gelukkig (alsnog) ter observatie. Ze wachtte op een nieuwe hartklep, en nog steeds, en die moet er niet voor niets in, dus het wachten resulteert in steeds ernstiger klachten, met o.a. deze opname als gevolg. Maar toen bleek dat alles min of meer oke was, onder controle zullen we maar zeggen, ik daarbij het gevoel had dat ze in goede handen was, en de operatie (helaas) niet zeer snel ging komen besloot ik toch te gaan. Uiteraard in goed overleg met broer en zus. Voor mij zijn het ook nog maar 10/15 herfstperiodes voor dit soort trips te zwaar gaan worden. En wie weet wat mij nog te wachten staat? 

Eigenlijk wilde ik naar wat specifieke noordelijke kanaaltjes en de Moselle, maar dat bleek geen doen na al dat gevallen water, er viel niet te vissen, al heb ik er alsnog wel gekeken op weg naar het voornoemde meer. Niet te lang want het goot de hele dag van de regen. Het betreffende meer vorig najaar met Arend al bevist en hij wist er toen een aardige dame van 27 kg te vangen, zomaar Ins Blauen Hinein, gouden ballen. Dennis en zijn maat Marco waren vrij recent ook geweest en die hadden meer dan hun best gedaan, het water liep mij in de mond tijdens het zien van de beelden. Aan de andere kant, in mij zit ergens altijd een advocaat van de duivel, zoveel groten zitten er niet in dus als die onlangs al gevangen zijn kun je die al wegstrepen... En toch wilde ik er nog een keer heen, dit water stond al jaren op mijn shortlist, en het wordt er maar drukker en drukker, niet mijn ding. Ondanks dat alles al verboden is, boten en nachtvissen. Maar 's nacht verblijven met de hengels ingedraaid wordt weer gedoogt. Dus nu gaan en daarna vergeten. 

De dag dat ik vertrek dus regen, het maakt dat de reis wat langer duurt, in elk geval zo lang dat starten met vissen direct na aankomst te veel gedoe is, die valkuil vermijd ik, ik ga het anders doen.

Gestart met het markeren van de gooiafstand, dmv van marker en -hengel.  Daarna lekker ruim voeren met het opblaasbootje, want 'vandaag' even geen visser (geen hengels uit) maar gewone recreant, zo kunnen ze ongestoord 'snoepen' (met dank aan BvdB) en dan morgen terugkomen. Zelf de nacht vissend doorbrengen aan een aanpalend kanaaltje. Niet dat ik ooit iemand gesproken heb die daar wat gevangen heeft, maar goed. Het sluisvak dáárnaast weer wel, maar dat weer zwaar verboden in de nacht... en reken maar dat ze controleren. Net als op het meer zelf. Dit jaar zijn er een paar razzia's gehouden en er gingen er legio op de bon. En als je dan ook nog een vis in de sling hebt... kun je een vliegvakantie naar de zon van betalen...

Kanaaltje X, volgens mij expres ontdaan van karpers

Zo'n typisch Frans sluisje, is alleen niet al teveel van te zien in het donker..

De middag dag ervoor tussen de regenbuien door even de recreant uitgehangen...

Dus in regen en schemering het bootje opgepompt, en verspreid op werpafstand met de geclipte marker als indicatie een paar kilo voer erop gezet. Bootje er weer uit, en wegwezen. Als het voer er in ligt vis ik voor mijn gevoel al. 

Dat kanaaltje heb ik weinig van gezien, kom in het bijna donker in de regen aan, kieper er een paar handen voer en 3 hengels in en ga pitten. Niks ingewikkelds. En ook ik geen beet. Zit er niet mee. De volgende ochtend in het pikkedonker al van mijn stretcher gedrumd door drie auto's, groot licht dwars door de tent, met zes vissers, carnassiers, op wiens plek ik schijn te zitten? Uiteraard maak ik plaats, je bent per slot van rekening te gast. Maakt dat ik bij eerste licht weer terug aan het meer sta. Heb ook de voerboot mee. Eerst de hengel met marker uit, dat wordt de visafstand voor de korte hengels. Die dan uitgevaren en voorzien van elastiek (natuurlijk ook eerst een uitgegooid om te kijken of de afstand goed te halen valt) voor de afstand. Samen met een markeringspunt aan de overkant kom je zo telkens aardig op dezelfde plek terecht. Sticken gaat niet, want ik ben twee tennis ellebogen rijk, ook lastig met drillen en scheppen kan ik je vertellen. Daarna de twee 'verdere' hengels, die zijn wat zwaarder in lbs en wat verder te gooien. Wat opvalt bij binnendraaien is dat het lood maar moeizaam loskomt uit de bodem, dus zwaar lood is overbodig. Ik zet langere onderlijnen in. Twee met bodemaas en twee met wafters. 

Al de eerste ochtend wat piepen en een heen en weer zwiepen van de top van een der rechter hengels. Vis? Ik besluit even in te draaien, het handige van dichtbij vissen. Ja, warempel, er zit een vis aan, en niet alleen een vis, zelfs een karper. Snel een foto en terug. Even later een man achter mij. Vraagt mij of ik Frans spreek, heeft mij auto al zien staan, dus weet wat ie eventueel kan verwachten. Ik bevestig zijn vraag met "Oui, je parle Francais. Pas comme vous, mais normalement c'est suffit". Ik zie hem ontspannen. Toont zijn legitimatie en jasje; "garde de peche". Wil natuurlijk mijn papieren zien, welke in orde zijn. Loopt ook nog even naar de stek, ziet dat er niks onreglementairs is, geeft aan dat er 's nachts niet gevist mag worden. Iets dat ik bevestig als parate kennis. Ik laat mijn uitgeprinte zonnekalender zien en samen kijken we even naar het moment van stoppen die dag. Daarna wil hij me weer groeten. "Bon peche, au revoir". Geen vragen over "hoe maakt u het, heeft u wat gevangen, wat een leuk land/charmante streek/ bijzonder dorp hebben we hier toch hè", nee niets persoonlijks. Op het laatst draait hij zich om en vraagt me of ik hier een boot heb? Ik antwoord naar waarheid, nee geen boot hier (want in de auto😶). Mais pourçois? O, hij had gister een bootje zien varen in deze zone (dat kan niet, want het was naast schemerend ook nog stortregenend, er was niemand aan het meer, behalve in het begin bij de dam op 600 meter stond een Duster. Zou die me verlinkt hebben?) en daar wilde hij het fijne van weten (want verboden... en o wee). Terwijl er de hele zomer met zeilbootjes en aanverwanten gevaren wordt door de zeilclub... Om van de vele recreanten die er komen verpozen met allerhande drijvende zooi maar te zwijgen. Maar die vissers, die moeten we in het gareel houden. Nou ja, met mijn ontkenning moest hij het doen. Ik gaf nog aan een voerbootje mee te hebben, of dat een probleem was? Nee, dat kon wel. Al merkte ik aan zijn reactie dat het grijs gebied is, meer een gedogen à la het 's nachts mogen verblijven. Van Dennis wist ik dat zij geen voerboot mochten inzetten paar weken terug, dus ik bedank hem, als laatste. Voor Dennis was het: "bauteau de amorcer? Hup, vite a la maison...". Of iets van die strekking. Ik heb de boot alsnog spaarzaam ingezet. Je moet het lot niet tarten. 

Niet goed voor mijn moyenne

Dat is al beter, maar we zijn er nog niet

Die middag volgt er nog een vis, ook op rechts, een bijna Nederlandse vis, kom ik daar voor naar Frankrijk? Niet dat ik er niet blij mee ben, maar zo lijkt het een herhaling van zetten met 2023. Een kleintje en een lange schub, net als vorig jaar. De avond valt natuurlijk veel te vroeg en rond een uur of 20.00 haal ik alle vier de hengels binnen, en zet er goed voer op, wijd over de zone verspreid. Kunnen ze weer ongestoord snoepen. Zelf ook lekker een 'hapje' - als ik ergens een hekel aan heb is het in het licht van mijn hoofdlamp koken en eten. Dan is een varifocusbril geen pré - eten en heel vroeg slapen, in de wetenschap dat het vannacht toch niet had gebeurd, de wind is volledig weggevallen en de eerste nachtvorst zal een feit zijn. Wel zet ik de wekker om 05.00 uur. Als er controle komt en die verwacht ik wel, dan is dat eventueel gedurende de gehele avond of in de vroege nacht. In de late nacht slaapt iedereen, ook de controleurs. Daarbij, stel dat je bij eerste licht controle krijgt, en je blijkt te vissen. Hoe kan zo'n controleur van bewijzen dat je eerder dan een half uur voor zonsopgang al begonnen bent, of hebt doorgevist? Lukt niet. Dat toegestane halve uur voor zonsopgang is een nog in totale duisternis gehuld moment. 

Voor het mooie te rustig

Ik geef toe 05.00 uur haal ik niet, echt te koud, de eerste vorst, vind het gescheten. Maar een uurtje later geen probleem, dat is mijn standaardwektijd thuis dus in autostand. Kwak er op gevoel 4 hengels in, heb wel een controle-elastiekje op de hoofdlijn, smijt er her en der wat bollen achteraan en kruip weer even onder de wol. Me afvragend of ik niet te oud voor dit soort strapatsen word, in zo'n klein k*ttentje, nat en smerig (het regende eerder, remember)? Heb heel even spijt geen 2-persoons Tempest gekocht te hebben dit voorjaar en nu weer met een 1-persoons opgescheept zit. Overigens wel een aanrader, ben aangenaam verrast over de compleetheid van dit Trakkertentje. Licht van gewicht. Goede kwaliteit. Snel op te zetten en af te breken. 

Die ochtend zou de wind weer opsteken, maar de hele ochtend geen wind... wel vis. Rond 12.00 uur op rechts (ik zet het er maar telkens bij, er ontstaat vanzelf een patroon) een volle streep. Blijkt een hele boze schub, die er groter uitziet dan hij weegt. Ik houd 'm even in het schepnet om een foto te gaan maken. Wil de hengel uitvaren, macht der gewoonte, die moet zo snel mogelijk terug, daarna is er tijd om de gevangen vis te wegen en te fotograferen. Daarom ook twee netten mee, altijd, kan de keren dat die net uitgevaren hengel weer gaat lopen niet meer op twee handen tellen. Maar dat uitvaren lukt niet, ook de andere rechter hengel vertrekt, en zo mogelijk een nog bozer schub, deze heeft al wat Frans met het lichte knikje achter de kop. Deze vis besluit zo snel mogelijk de kant op te zoeken, en dan met name het spaarzaam aanwezige losstaande riet. Niets zo verraderlijk als losstaand riet, zo zwemt je vis nog vrij rond, zo heeft ie zichzelf vastgezwommen... Dit keer niet, ik zag het aankomen. Maar tijdens het gedoe deze vis te beletten hoor ik stemmen achter mij, Nederlandse stemmen.  Nee he... als ze zien dat ik een vis sta te drillen zijn ze zo brutaal (in mijn ogen) om langs de tent te kruipen waar links mijn kar staat (om dat te voorkomen) en rechts mij stoel en kookgerei om te komen kijken en willen ook nog een gesprek beginnen over onderwerp X... dan ken je me slecht. Als ik een vis sta te drillen zijn alle andere onderwerpen afleidende bijzaak. En dat maak ik kenbaar ook. De heren zijn gelukkig snel van begrip en taaien af... Ik fotografeer mijn vissen en zorg dat beider rechter hengels weer inkomen te liggen, tegelijk constaterend dat beide mannen wel erg dicht in de buurt neerstrijken. Ik kan ze letterlijk verstaan, en als zij op links voeren tikken ze mijn rechter voerzone aan... hmmmm. Dat niet alleen, maar bij 5 kilo houdt het niet op. Nou ja, ik kan er niks meer aan veranderen. 

Die dag blijft het verder stil, en de avond is kort, anglingwise. 

En weer zo'n rustige avond zonder wind

De volgende ochtend nog steeds niet opnieuw gecontroleerd en dat had ik gister echt verwacht; op zaterdagavond even de vers gearriveerde weekendteams te pakken nemen. Maar niemand. Mijn wekker opnieuw op 05.00 uur, en zie het wonder geschied, ik mep ze alle vier richting oblivion. Uur later op rechts, of beter de tweede van rechts, net als drie van de vier eerdere, een harde aanbeet. Zoooo, sterke vis, en ja hoor, wéér een schub. Deze sessie zijn de schubs in de meerderheid, er zit echter toch voldoende spiegel op. Ook weer zo'n vis die groter toont dan hij weegt. Het zal me worst zijn, ik vind dit een prachtbeest, en ik neem het risico een boete van 1000 euro of meer te krijgen want ik hang hem even weg tot er iets meer licht is. Waarvan akte. 

Supervis, echt verliefd op.  

Vind je het gek dat ze zo sterk zijn? 

Deze ochtend gaat het eindelijk lekker waaien en zie, ik krijg gelijk meer beet, vier op rij. Waarbij de eerste van de serie niet op de foto gaat, ontsnapt uit het net, vraag me nog af hoe. Maar goed, gewoon weer zo'n schub... Gevolgd door de volgende. Deze heeft overduidelijk kweekbloed in zijn genen, zowel in bouw als staart, wat een roer. Even daarna weer zoiets, maar die schiet vlak voor het net van de haak...  en in de namiddag weer zo'n smurfschub, net als de eerste. En ja, alles op die tweede stok van rechts. Krijg regelmatig  lijnzwemmers, en die komen ook alleen van rechts. De twee linker hengels liggen er voor dood bij. 

Die namiddag ook aan de overkant bezoek, twee man sterk. Ik hoor ook hier Nederlands en zie een geel nummerbord. En via Dennis verneem ik wie het is, ook dat nog... Gelukkig houden ze zich aan de regels, geen gedoe met boten tot in deze oever, maar netjes alles aan eigen kant. Wel weer het obligate voerbombardement van vele kilo's. Mij is het veel te druk, het is dat ik morgen sowieso als weg zou gaan, anders was ik morgen verkast. Verderop links achter en naast de dam zitten inmiddels ook Nederlanders inmiddels. Ik gaf het al aan, dit water staat genoteerd op vele circulerende "niet verder vertellen"lijstjes. 

Ben ook wel weer toe aan naar huis gaan, of beter, hier weggaan, na een dag of drie kriebelt het weer vanzelf. Zal het rustloze zijn, heb ik met penvissen ook. Meer dan een half uur per stek moet een heel goede reden hebben. 

Spreek nog even met de oudste van de rechterburen, vader en zoon zo blijkt, en dat blijken in NL ook een soort van buren te zijn, Nootdorp is niet ver. Als de man hoort dat ik uit DH kom zet hij het Haagse tongval direct sterk in. Nee, ook zij vissen niet 's nachts, zijn nier gek, komen hier wel meer, wilden eigenlijk op mijn stek zitten. Hebben weet van de controlerazzia's. Vertelt dat ze slechts 1 vis hebben, nee niet gewogen, niet groot genoeg. Krijg een foto te zien, ondanks dat het zo'n vertekende telefoonfoto is waardoor alle vis groot oogt, kun je zien dat dit een hele beste jongen is. Niet gewogen? Ben je dan blasé, of ben je dan onderweg in je hobby wat kwijtgeraakt? Of heb je dan juist wat gewonnen? In elk geval voel ik me daar ongemakkelijk bij. En waar trek je dan de grens, is een 30er dan op het randje, of er al onder? Ik begrijp daar niks van. 

En hier is de staart nog groter, bijna uit proportie

Ze worden al weer kleiner...

... en kleiner

Avond 3 de wind weg, en de vis weer verdwenen

Nacht drie op dit water eveneens niet gevist, dat begrijp je. Die ochtend bij eerste licht de hengels het water in, waarbij er opeens een der linker hengels een vis oplevert, en om me te jennen maar weer een K4 van eigen paairesultaat. Vandaag een prachtige dag, met een dun windje. Ik geef mezelf tot 14.00 uur, kan de boel mooi drogen. Inclusief opruimen en naar huis rijden kan ik dan net genoeg slaap krijgen om morgen weer fris en fruitig bij de eerste Haagse klant op de stoep te staan om 08.00 uur. Kan het na thuiskomst nog net opbrengen om de auto helemaal leeg te slepen, de zooi deels naar boven te halen, de flat in, alwaar ik tot vrijdag over de spullen struikel voor ik tijd heb zaken schoon en droog op hun plek te leggen. Maar spijt? Nee ben je gek, heb me prima vermaakt. In drie en een halve dag 11 aanbeten, waarvan 10 gevangen is voor mij voldoende. Waarbij er 8 vissen op de tweede van rechts kwamen (op een wafter), 2  op de rechterhengel daarvan. En in totaal maar 1 op beide linker. Daar is wat aan de hand geweest onder water, dat verschil is te groot. Met de dieptemeter was het niet te ontdekken waarom (bv een klein geultje van 10 cm dieper). Heb achteraf het gevoel dat een Ronnierig ook hoge ogen had gegooid, maar geen pop-ups mee (sowieso steeds minder, ben gek op die wafters). 

Achteraf was de aankomstdag de beste visdag geweest, maar ja, ik kan niet én er naar toe rijden én vissen tegelijk.

En toch, ondanks het vermaak, vaarwel Franse meren. Voorlopig even niet. Zowel het meer van afgelopen zomer als dit laatste waren plekken die ik per se nog wilde bezoeken en bevissen, als uitgestelde behoefte, en dat lijstje is nu (bijna) leeg. Kom ik eindelijk eens aan de rivieren toe, of de vele (soms nog aardig onbeviste) kanaaltjes. Dat laatste meer pik ik wel mee als ik de kanaaltjes in centraal Frankrijk ga aandoen. Maar dat is 2025, en zo ver is het nog niet. Eerst nog de beste maanden van het jaar voor de boeg. 

Door de vele regen tussendoor uiteindelijk een glijbaan

Adieu!