Oftewel hoe simpel en makkelijk kan het soms gaan? Na een meer dan moeilijke zomer op visgebied (zie Vertwijfeling...) was ik vervroegd toe aan snoek. Met groot dood aas wel te verstaan. En omdat ik een van de wateren die ik de laatste jaren bevist heb bewust wat minder wilde gaan frequenteren in verband met de fors toegenomen drukte dacht ik er vroeg(er) te beginnen om de 'meute' voor te zijn.
Dat had ik me 's zomers al voorgenomen en dus was het zaak regelmatig langs te rijden om te kijken wanneer het wier gelijk "walk on water" weg zou zijn. Begin september bleek dat het geval.
Eerst nog een paar zeeltsessies gemaakt om te kijken of die soort ook wilde in het najaar. Dat deed het inderdaad, maar toch niet zo spetterend als in de lente. Ook niet zo gek, want de vis ligt veel minder gegroepeerd. Ze zwerven in kleine groepjes door het water. Maar zo kon ik direct goed meten wanneer het afstervende wier zodanig verdwenen was dat ik het wel durfde te wagen er een dode aasvis met een open dregje op te laten zakken. En dat was halverwege september. Een maand eerder eigenlijk dan 'normaal'. Het voelde de eerste keer dan ook een beetje raar, maar bij meten van de watertemperatuur kwam ik toch niet verder dan 14 graden, iets te koud voor de tijd van het jaar, en prima als start van het roofvisseizoen, dus tijd zegt niet alles. De twee karpervissers die hier 's nachts vertoefden in het weekend en van wie ik de stek die bewuste 19de september overnam zeiden het al "de snoek zit hier voor de kant, je ziet ze continu jagen". Ja dat wist ik ook al, zoveel was ook al opgevallen eerdere pre-seizoenen. Er zat duidelijk een patroon in zone-aanwezigheid, dus dat ze 'hier' waren verbaasde me niks.
Tja, de eerste sessie was direct een succes met een 110plus snoek en daarna was het slechts een kwestie van regelmatig gaan en je uurtjes maken, niks moeilijks aan. De vissen kwamen vrij gemakkelijk in het mandje. Al hoewel blanken ook wel voorkwam. Bekende en minder bekende snoekendames kwamen op de kant, sommigen nog steeds op de bekende lengte, anderen weer iets gegroeid. Al met al een dynamische bestand. En mooi van opbouw in lengte inmiddels.
Inmiddels leven we eind oktober en is de buit behoorlijk binnen. De mooisten zal ik tonen. Tijd om te gaan opkrassen, al heb ik mezelf nog één monster beloofd... zo verslavend dit soort vissen... het is ook lastig afscheid te nemen op het hoogtepunt van het feestje, maar om in de metafoor van het feestje te blijven, het privefeestje voor intimi is als verwacht ontaard in een volksoploop, zowel binnen drommen ze samen in alle hoeken en gaten als voor de deur is het dringen geblazen. Ik vrees het ergste voor de snoeken, zeker grote snoeken zijn behoorlijk kwetsbaar...
Deze snoeken ogen nog wat magertjes, maar latere dubbelvangsten bewijzen dat ze in deze periode snel kunnen uitdijen. Ook wel mooier om te zien, een wat gevuldere vis, maar het was of deze zomermodellen vangen of ten onder gaan in de volksoploop. Iets dat me slecht af gaat, eigenlijk wil ik op mijn eigen maten na helemaal niemand zien (of weten) als ik aan het water zit, ongeacht hoe groot het water. Ik geef toe, dat is wat onrealistisch in ons drukbevolkte kikkerlandje, vandaar ook dat rustige wateren mèt goeie bestanden moeilijk te vinden zijn. Door de weeks proberen te vissen doet al heel wat voor de behoefte om alleen te zijn.
 |
| Zo zie ik ze graag, groot en lekker breed van bouw. Zorgde voor een loeisterke dril. |
 |
| Prachtige tekening |
 |
| Voor het mooie een kilootje of wat te weinig, maar de lengte maakte veel goed |
 |
| Aan de staart is te zien wat er kan gebeuren bij ondeugdelijk landen, hartstikke zonde! Denk zo'n typisch kunstaasnet met te grote mazen... |
 |
En zomaar uit het niets, op een hele andere plek in het land, dit onverwachte monster. Dank je Johan!!
|
Na al dat snoekengeweld met 110plus-vissen wat sfeerplaatjes, om het ordinaire vangen wat te nuanceren.
 |
| Het is bij start nog bijna zomer... |
 |
| ... maar gaandeweg doet toch de herfst zijn intrede |
 |
| Magische sfeer bij eerste licht |
 |
| Langzaam aan komt de wereld te voorschijn |
 |
| Nog een solo-artiest |
 |
| Wat sommige vissers al niet achterlaten... |
 |
| En van babysnoeken hou ik net zo goed |
Hoi Hans,
BeantwoordenVerwijderenmooie snoeken na een goede keuze. kan me goed in je verplaatsen; de meute voor zijn. Soms ga ik ergens heen, zie tijdens een eerste verkenning anderen en ga dan door naar elders. Alleen op de wereld voor een paar uurtjes is wel zo lekker.
gr Andries